[Open]The great escape

Onderwerp: [Open]The great escape zo 27 nov 2016 - 0:10

Boeia! Tevreden keek Wolfkit naar het gat dat ze had gecreëerd in de wand van de nursery. Haar ene poot bloedde doordat ze zich had bezeerd aan een doorn, maar het was het volledig waard, want Wolfkit had zojuist haar gat naar vrijheid gemaakt. Ze keek nog een laatste maal om zich heen en drong zich toen door het kleine gat heen. De doorns staken haar pijnlijk en maakte haar al warrige vacht nog meer door de war, maar het aanblik van het wilde territorium maakte alles goed. Ze slaakte een klein vreugdekreetje en zette het op een lopen. De jonge poes had nu de 3 manen bereikt, nog 3 en ze zou een apprentice worden. Dat waren dus 3 manen nog te veel, waardoor ze had besloten zich maar eens te bewijzen aan de nieuwe leader en te gaan jagen. De tijd verstreek echter en ieder prooidier leek voor haar weg te vluchten. Wolfkit weigerde natuurlijk om op te geven, maar was stiekem toch wel een beetje bang toen ze besefte dat ze verdwaald was. Oeps?

-Open!

Onderwerp: Re: [Open]The great escape zo 27 nov 2016 - 0:23

Het was niet omdat hij nu zo vermagerd was en veranderd dat hij niet meer op wandeling ofzo mocht gaan. Na een lieve blik geworpen te hebben op hem, had hij toch ja gezegd, enkel met wat... bezorgde woordjes erachter... Also 'princess'... maar het was allemaal goed en wel... Hij zou even stoppen aan little creek en terug keren, misschien onderweg een poging wagen op wat jagen, ookal zou hij er van langs krijgen als de ander het te weten zou komen, maar goed. hij keek echter op toen hij de zoete geur van melk rook. HIj was net terug van wat te drinken aan de laagstaande rivier en zijn oortjes hadden het opgemerkt. Hij versnelde zijn pas wat en al snel had de gevlekte kater een tabby poesje opgemerkt. "Wat moet dat?" klonk er hees van de zieke kater af.

Onderwerp: Re: [Open]The great escape zo 27 nov 2016 - 0:45

Oh hey! Daar kwam iemand aan, dat was mooi. Wolfkit zou echter niet toe gaan geven dat ze verdwaald was, natuurlijk, maar misschien kon hij samen met haar gaan jagen. Dan had ze wel niet alle eer voor zichzelf, wat jammer was, maar misschien dat het dan beter zou lukken? "Wat moet dat?"Sprak de kater hees, waarna de warrige kitten op hem af kwam stappen. Ook niet bepaald de vriendelijkste manier om iemand te begroeten, maar oké. "Hoi!"Piepte ze vrolijk. Een kleine frons kwam op haar gelaat toen ze zag hoe ondervoed hij eruit zag, was er iets aan de hand? Oh wacht! Dit was Lurkingshade, die lag bij Acefray in de den! "Hey! Waarom ben jij hier? Moet je niet bij Acefray liggen?" Probeerde ze streng te zeggen, totaal het feit negerend dat zij hier evenmin mocht zijn.

Vriendelijk stond niet in zijn woordenboek. "Hoi!" Klonk er vrolijk. Maar de pissige kat keek enkel nijdig naar de ander. Dat was gewoon... Ugh... Hij trok dan ook even met zijn oren. Ze wist best wel dat ze fout was. Dit was het dochtertje van Sinclaw right? Yeah... Die den lag tegenwoordig vol met poesjes. Hij moest eigenlijk gaan vrezen voor het leven van zijn zoontje, arme ziel. Er kwam een frons op haar gezicht. Wát? "Hey! Waarom ben jij hier? Moet je niet bij Acefray liggen?" Ugh. "Omdat ik toestemming had iets te gaan drinken," mompelde hij even tussen zijn tanden door om een geïrriteerd gebrom en gegrom niet door te laten. "En jij gaat mee met mij," zei hij terwijl hij scherp bleef kijken naar de ander.

De zwart-witte kater keek haar enkel pissig aan. Wolfkit merkte het wel, maar besloot er geen aandacht aan te besteden. Hij moest zich er maar gewoon over heen zetten en niet zo lopen mokken, hij zou heus wel weer uit de Medicine cat's den komen uiteindelijk. "Omdat ik toestemming had iets te gaan drinken," mompelde de kater tussen zijn op elkaar geklemde kaken door, waarna hij ook nog eens pissig bromde. Wolfkit trok geïrriteerd met haar oren. Nou zeg. "En jij gaat mee met mij," nu was het haar beurt om hem een dodelijke blik te geven. "Nee."Sprak ze ferm en ging, als om haar woorden kracht bij te zetten, zitten. "Ik ga jagen en laten zien dat ik al apprentice mag worden. Je helpt me of je gaat gewoon weer terug naar het kamp." Beval ze de veel oudere kater zonder ook maar enige twijfel.

Mooi man, die blik kon wel wat oefeningen gebruiken, heel wat zelf. Heel veel zelfs. Ugh, wat een snotkind was dit. "Nee." Klonk er en hij vernauwde zijn ogen. Was dit kind verwend ofzo? Geen manieren was duidelijk. Nou hij wist een goede manier om manieren bij te werken. "Ik ga jagen en laten zien dat ik al apprentice mag worden. Je helpt me of je gaat gewoon weer terug naar het kamp." Hij tilde een poot op en haalde uit om de kleine een snelle mep tegen der kop te geven. "Geen zo'n toontje tegen me aanslaan jongedame," klonk er even brommerig van de ander waarna hij even opstond. "En nu LOPEN," klonk er, duidelijk moeite hebbende om kracht achter dat laatste woordje te zetten.

De kater tilde zijn zwart-witte poot op en voordat Wolfkit besefte wat er ging komen kreeg ze een pittige mep. De jonge poes piepte en verloor even haar evenwicht maar herstelde zich razendsnel,hels vuur in haar gele ogen. "Geen zo'n toontje tegen me aanslaan jongedame," hoe durfde dat zieke mannetje haar zo te mishandelen? Wolfkit wist al wie ze als eerste de clan uit zou zetten zodra ze leader werd! "En nu LOPEN," hij sprak het laatste woord duidelijk moeizaam uit en Wolfkit kreeg een geniale ingeving. Met een valse blik keek ze hem aan. "Wat dacht je van rennen?" Klonk uitdagend en de jonge kitten zette het op een lopen, hopend dat hij door zijn ziekte, of whatever het ook was, haar niet bij zou kunnen houden. Ze besloot het feit dat ze geen idee had waar ze was maar te negeren, besides, alles was beter dan zich overgeven aan dat hoopje chagrijnig ongeluk. "Pak me dan oude vetklep!" Gierde ze terwijl ze onvermoeibaar weg rende.

Onderwerp: Re: [Open]The great escape