Please, save her! [clan]

Heartattack ging wat dichterbij Amberhunt staan en ze raakte hem lichtjes aan. Hij keek haar aan, zij zou hem geen preek geven dat wist hij zeker "ik ben trots op je Amber" Zei ze zachtjes en de rode kater knikte, hij kon niet zeggen dat hij echt trots op zichzelf was. Toen gaf de grijze poes hem een harde duw waardoor hij een paar stappen naar achter struikelde "Doe dit alleen nooit meer' Mauwde ze toen streng, hij begreep het wel. Waarschijnlijk was ze erg geschrokken door het feit dat hij een rogue het kamp in had gebracht. misschien was ze zelfs wel even bang geweest dat hij de clan zou moeten verlaten. "Dat zal ik niet doen, maar dit was de enige plek" Zuchtte hij en hij keek haar aan, ze zouden nu niet echt meer veel privacy hebben door de straf van tallshadow. Maar ja, dan had Amber daar maar eerder aan moeten denken.

Amberhunt gaf een beschrijving van de kat. Groot, Cypers. En naturlijk werd hij gestoord gevonden. Toch leek die beschrijving genoeg. Er zouden vast genoeg cyperse, en grote, katers zitten in Bloodclan. Maar een hele lichte geur hing nog om de gewonde rogue heen. Niet veel, je zou het niet herkennen als je niet wist waar je naar zocht. Maar hij wist het wel. Shark! Hij vroeg zich af wat de Rogue voor domme dingen had uitgevoerd. Shark was naar hem ook niet meteen vriendelijk geweest, maar hij had geen moment voor zijn leven gevreesd. "Waarom eigenlijk?" vroeg de rossige kater. Nightthorn keek hem een paar seconde aan. "Niet dat het jou wat aan gaat op dit moment, maar ik denk dat ik de kater eerder heb gezien. Als ik gelijk heb, dan heeft zelfs die halfdode rogue van je geluk gehad." bromde hij, ondanks dat de kater eigenlijk niet vond dat hij zich moest verantwoorden tegen de Young Warrior. Als snel kwam Swiftclaw, die eigenlijk de reactie gaf die hij had willen geven, maar hij wist dat hij weinig moest zeggen over clanverraad gezien hij er nog steeds over dacht. En daarna kwam Acefray, die duidelijk was over wat hij erover dacht. De rogue zou worden geholpen. Helaas. Gelukkig had Tall blijkbaar nog wat gezonde hersenen, en Amberhunt werd gestraft. In het kamp blijven, met Swiftclaw. Was dat niet ironisch. Dit was tot nu toe het eerste goede wat hij Tallshadow, soon-to-be Tallstar, had zien doen. Het was nog steeds belachelijk dat de poes werd geholpen, maar Amberhunt werd tenminste gestraft, en de rogue zou niet langer blijven dan nodig. Tallshadow deelde daarna nog eens mij dat Runningwolf en hijzelf de poes naar de grens mochten begeleiden. Met vol plezier. Alleen jammer dat Runningwolf erbij was, anders had hij de poes een boodschap erbij gegeven die ze niet was vergeten.

Gewekt door een ruige beweging. HIj had liggen slapen in de warme pels van Acefraay, tussen de geuren die hij inmiddels als 'thuis' had vernoemd. Hij keek op en snoof even, aangezien hij half werd meegesleurd in de veel te dikke pels van de medicine cat. Ace was een reus en hij was amper een schop groot, dat betekende dus dat hij geen match maakte als het op pure kracht aankwam. Maar goed, dat maakte hij zowiezo al niet met de vermagering die hij onderhands had. HIj wrikkelde even en slenterde uiteindelijk naast de ander, om uiteindelijk onder de poten van de ander tegen zijn buik en dikke haren te vleien. Hij was moe... Hij wilde slapen Ace... Terug naar de den, nu. Hij was ziek en wilde ook aandacht. Even bewogen de oortjes van de ondervoede kat en al snel draaide hij zijn kop wat en zag hij iets... Oh half dode kat.. Lekker. Maar al snel piepte hij even, ja zoals een kitten zou een doen, en nestelde hij zich enkel tegen Ace aan. Hij voelde zich niet lekker, hij was niet zichzelf. Daarom zou voor deze ene keer zijn stem niet verhoffen worden, hij zou enkel stil aan de zijde/in de pels van de med cat zitten. Hij sloot alvast zijn ogen, klaar om meer te slapen

Tag: Only ace

Een sterk gevoel van hoop vloeide door haar heen toen de Medicine Cat van de clan zich over haar ontfermde. "Goed, probeer bij bewustzijn te blijven, waar zitten de ergste verwondingen?" Normaal gezien had ze haar irritatie voor zo'n stomme vraag uitgesproken, maar vandaag besloot ze dat het beter was om even haar mond te houden. Zeker met zo'n grote groep katten om haar heen, die al vijandig genoeg waren tegenover haar. Ze raapte al haar krachten bij elkaar om goed wakker te blijven. "Mijn.. schouder.." Mauwde ze beschamend zwakjes. Zonder Amberhunt zijn hulp was ze nu waarschijnlijk al dood geweest. Het was een groot wonder dat de ShadowClan haar überhaubt wou helpen. Even voelde ze zich schuldig tegenover haar broer. Omdat zij zo nodig in conflict moest gaan kreeg hij nu de stempel verrader. En dat alleen maar omdat hij toevallig wat ontrouwe ouders had en in tegenstelling tot hen zijn familie wel hulp bood. Hij combineerde dit zelfs met zijn loyaliteit aan de clan. Zoiets zou ze zelf nooit kunnen doen. Waarom begreep niemand dit? Ze was zich vaag bewust van de poes die de kater wel steunde. Jammer genoeg kon ze haar door het gebrek aan kracht niet bedanken. Dit zou ook helemaal niet handig zijn voor haar. Welke loyale Warrior werd nou geprezen door een Rogue? Nee, ze besloot om zich stil te houden en verdere problemen te voorkomen.

Vrijwel meteen irriteerde Swiftclaw zich aan de actie van Acefray. Als Innerstar hier was geweest, had ze de kop van Acefray er af gebeten. Waarom deed Tallshadow dat niet? Oh, wacht, nu kwam Tallshadow in actie. Afwachtend keek ze naar haar nieuwe clanleader, wat nog steeds enorm wennen was. "Amberhunt, aan je verhaal te bemerken speelt dit al een tijd, zonder dat ik ervan af wist. Daarom zal ik maatregelen moeten nemen. Vanaf nu mag jij het kamp niet meer alleen verlaten, Swiftclaw moet te alle tijden dat je het kamp uit bent bij je zijn." Dat klonk niet verkeerd! Wat een verantwoordelijkheid. Haar lip krulde licht voldaan op, maar ze wist al snel haar gezicht weer in plooi te krijgen. Vervolgens ging Tallshadow verder over het verzorgen van de poes en wat hij daarover zei beviel haar ook. Een lichte flikkering van respect ging door blik heen toen ze naar de nieuwe Shadowclan leider keek. Een blik vol argwaan ging echter terug naar Amberhunt toen hij sprak tegen zijn halfzus. Walgelijk. Maar het was zoals het was. Swiftclaw vond het nu wel genoeg geweest. Dat die rogue niet eens een bedankje uitsprak zei alweer genoeg over het soort kat. Hierna wierp ze nog eens een blik op Amberhunt. "We gaan een leuke tijd tegemoet," miauwde ze licht honend tegen de verrader en stapte vervolgens uit de kring van katten om op een afstandje toe te gaan kijken. Een interessante taak dit, om oppas te zijn van een mede warrior.

Amare werd meegenomen naar het Medicineden en Amberhunt was Tallshadow en Acefray daar zeer dankbaar voor. Toen wierp Swiftclaw een blik up Amberhunt en Miauwde honend dat ze een leuke tijd tegemoet gingen, toen nam ze afstand van de anderen en de rode kater volgde haar "Luister eens, ik wilde haar hier niet brengen oke? Ik wilde ook niet dat mijn familie zo achterlijk verstrooid lag over zoveel plaatsen. Maar blijkbaar moet het zo zijn en blijkbaar is dit de enige manier om haar te redden, en je mag me best een verrader noemen maar doe niet alsof je iets anders zou hebben gedaan" Miauwde hij kwaas en hij keek met zijn amberkleurige ogen diep in de hare, hij wjst dat hij haar beter niet nu al kon uitdagen maar hij had geen keus, hij zou niet toekijken als er nu wetd gedaan alsof de juiste keuze was geweest om haar daar te laten sterven. "Ik hoop dat dat verder duidelijk is" Vervolgde Amberhunt

Amberhunt was haar achtervolgd en toen hij tegen haar sprak draaide Swiftclaw zich vrijwel meteen op. Haar naam paste zo goed bij haar. "Áls ik familie had die rogue was, zal ik ze in eerste instantie niet eens gaan opzoeken," kaatste Swiftclaw terug. "Dáár ben je al in de fout gegaan, blijkbaar heb je niet genoeg geleerd in je tijd als apprentice," vervolgde Swiftclaw. "Mijn moeder had nog even beter naar je trainingen en kennis moeten kijken toen je nog een apprentice was," vervolgde ze met venijn. "Dus ja, ik zal anders gehandeld hebben, een rogue zou zichzelf namelijk prima zelf kunnen redden, het zijn niet voor niets rogues in plaats van kittypets," vervolgde ze simpelweg. Ze keek de kater recht aan met een blik vol argwaan. Ja, verrader, kom nu maar met een tegen argument.

Daar het Swiftclaw een punt, hij had haar ook niet kunnen opzoeken. Maar eigenlijk hadden ze elkaar bij toeval gevonden, of misschien omdat Starclan het wilde met betwijfelde Am erhunt ten zeerste. Echter wilde hij haar niet het gevoel geven dat ze gewonnen had "Ik heb haar in de eerste plaats nooit opgezocht, maar wanneer je de wanhopige kreten hoord van een familielid en het hooghartige gepraat van degene die over haar heen gebigen staat. Ja, dan probeer je te helpen." Zuchtte hij, als hij had kunnen kiezen had hij ook een normale, volledig in de clan levende, familie gehad maar de enige die nog over was was hijzelf.

Bij de volgende woorden van Amberhunt schoot ze toch even in de lach. "Je praat jezelf klem, Amberhunt. Wat had je daarnet ook alweer allemaal opgebiecht? Al geloof ik niet dat dat het hele verhaal was, maar het doet er niet toe, je hebt je straf en ik hoop voor je eigen bestwil dat je er van leert," sprak ze. Een zucht rolde over haar lippen. "Of je leert er niet van en gaat gezellig met je halfzus mee om ook rogue te worden," voegde ze er nog aan toe. "Ik wil mijn tijd als warrior, ook al heeft Tall het van me gevraagd, niet verdoen aan een andere kat die niet eens loyaal wílt zijn aan Shadowclan," bromde ze vervolgens.

Tja, ze had toch gelijk, hij had de clan verraden en nu kon hij niet echt meer terug. En ook begreep hij best dat zij liever een tijd als Warrior had zonder hem. Hij zuchtte en keek haar aan, nu serieus "Oke, ik begrijp je en ik snap het, ik ben een verrader." Miauwde hij en hij knikte "ohw, en ik wil best Loyaal zijn aan de Shadowclan en het ging allemaal goed totdat ik haar tegenkwam en weer veel te nieuwsgierig werd." Legde de rode kater uit, dit hele gedoe had het duidelijk voor hem verpest. Zijn status in de clan was vrijwel verdwenen en de meeste zouden hem zien als een verrader. En het ergste was dat hij het met ze eens was.

Goed, de kater gaf zijn fouten toe en dat kon Swiftclaw waarderen. "Dan is het dus je nieuwsgierigheid waar je aan moet werken," merkte Swiftclaw op. Haar venijn was iets meer weg gegaan, al zou ze Amberhunt niet vertrouwen. "En zolang je iets wilt, kan je het, zo werkt het. Maar goed, nu je half zus hier nog is, kan je beter afscheid gaan nemen, want zoals ik eerder heb gezegd en zoals waarschijnlijk heel de clan met me eens is, je kan niet met één poot in twee werelden leven. Of Shadowclan, of rogue, niet een beetje van beide," miauwde ze en krulde haar lip op tot een klein glimlachje.

Ze leek een beetje milder te worden en reageerde dat hij dus aan zijn Nieusgierigheid moest gaan werken, oke misschien had ze wel gelijk. Maar het bleef duidelijk dat ze hem niet vetrouwde. Toen vertelde ze dat hij niet in twee werelden kon staan, waarom moest ze nou de hele tijd gelijk hebben? Dat maakte verontwaardigd Zijn moeilijk, en dat hij dus maar beter afscheid kon nemen. Swiftclaw zei het met een klein glimlachje en Amberhunt keek haar aan "Dat zal ik doen als ze vertrekt, ze is te zwak op dat moment, ik wil haar niet nog maar tot last zijn" Zuchtte hij, hij wilde het beste voor Amare maar het leek alsof hij het slechste gaf "waarom het Glimlachje trouwens?" Vroeg hij toen.