Stuck here

Toen hij weer was bijgekomen nadat hij flauw was gevallen had hij gemerkt dat hij in de Medicine Cat's den lag. Acefray had hem daarbij gezegd dat hij hier even moest blijven zodat ze zijn gezondheid bij konden houden. Lang zou het niet zijn, een paar dagen. Hij hoopte ergens dat de kater het ook echt hield bij enkele dagen, anders sloeg hij de oren van diens kop... Hij vond het niet fijn stil te zitten hier, maar hij moest zich leren te ontspannen, zeker nu. Maar hij kon zich gewoon niet ontspannen. Zijn hart was nu wel weer gekalmeerd en de shock leek ook zo goed als over te zijn, maar het was gewoon dat flauwvallen meerdere oorzaken kon hebben... En ze moesten zeker zijn dat het van de shock was en niks anders. Hij wist best dat hij niks had, het was gewoon even teveel voor hem geweest en dan kon het inderdaad eens gebeuren dat alles toe klapte en je inzakte ter plaatste... Sigh... Zuchtend legde hij zijn kop op zijn poten en sloot ie zijn ogen, verveeld was hij wel... Heel hard...

-Open ♥

Met een bolletje nat mos tussen haar tanden geklemd kwam Heave het kamp binnen gelopen. Opnieuw was ze al klaar met haar training van vandaag; jachttraining kon ze ondertussen makkelijk noemen, en de tijd die ervoor gerekend werd, was altijd teveel. Vandaar dat ze nu tijd over had en de taak had gekregen om water te halen voor katten uit de Medicine Cat den. Prima, want de apprentice vond het toch niet fijn om een hele tijd niets te moeten doen. Een frons gleed op haar gezicht toen ze terugdacht aan hoe weinig water er eigenlijk nog maar in het kleine stroompje zat dat door het ShadowClan gebied stroomde. Eerst was het al klein geweest, maar nu was het gewoon bijna uitgedroogd. Het weer deed gek, en als het niet snel zou regenen, zou dit ernstige gevolgen kunnen hebben. Ze besloot dat ze dit maar moest melden aan Innerstar of Tallshadow. Echter zou ze eerst dit bolletje mos afgeven, anders was het al helemaal waterverspilling. Met een zacht kuchje die aantoonde dat ze naar binnen ging - ze kon 't immers niet zeggen, met het mos dat tussen haar tanden zat - stapte ze de donkere den in, en keek kort om zich heen. De rattenziekte was nu zo goed als over, dus de ziekenboeg was al een stuk meer geslonken dan de vorige keer dat ze hier geweest was. Haar blik viel op Lurkingshade, en ze knikte hem toe, waarna ze naar hem toeging en het met water doordrenkte bolletje mos voor hem neer plaatste. "Hier, wat te drinken." de warrior voor haar zag er niet echt uit alsof hij zelf zijn water niet kon halen, maar Acefray hield hem niet voor niets hier, dus gaf ze het toch maar aan hem. Als hij het niet nodig had, zou hij 't wel zeggen, niet?

Hij hoorde een kuchje, waardoor de kater even langzaam zijn kop optilde. Hij kon zien hoe een apprentice binnen kwam. Met zijn kalme groene ogen bleef hij haar strak aankijken... Niet goed wetende wat deze poes van hem wilde. Toen hij de mosbal zag kon hij het niet laten even met zijn ogen te rollen. Hij was geen kapotte elder die bediend moest worden. Hij kon best zelf drinken halen. Hij zweerde het, die Ace zorgde ervoor dat hij voor paal stond. Was dot zijn straf voor een keer aardig te doen? Dammit stomme ace... "Hier, wat te drinken." klonk er toen de gevlekte kattin het bolletje had neer geplaatst. Even keek hij scherp naar haar en toen naar het bolletje. "Ik kan best zelf lopen achter water," bromde hij tussen zijn tanden door. Hij moest niet zo gepamperd worden like... Jezus why...

Een geïrriteerde uitdrukking verscheen op haar gezicht. Ze kwam hier alleen maar om katten te helpen, en ze werd afgesnauwd. Great, daar werd ze nou ontzettend blij van. De mooie poes ging zitten en keek strak in de groene ogen van Lurkingshade. "Prima dat je het zelf kan, maar volgens mij mag het niet, anders zat je hier niet. Dus tenzij je dood wilt gaan van de dorst zou ik het gewoon opdrinken als ik jou was." Heave liet een zucht over haar lippen rollen en bleef de kater koppig aanstaren, wachtend tot deze zou gaan drinken. StarClan wat konden sommige katten toch koppig zijn zeg.

Ze ging zitten en keek hem strak aan. Wat wilde ze doen? Het water in zijn strot duwen? Was het zo'n type? Yeah zou hem zo helpen... Ugh... "Prima dat je het zelf kan, maar volgens mij mag het niet, anders zat je hier niet. Dus tenzij je dood wilt gaan van de dorst zou ik het gewoon opdrinken als ik jou was." Ugh... Ze bleef hem ook gewoon koppig aanstaren en even keek hij fel en even koppig terug naar haar. Hmpf. "Ik ben geen oude kapotte elder," zei hij even mopperend maar eentonig. "En ik wist niet dat je de nieuwe Medicine cat was?" zei hij even kalm. Hmpf hij mocht best weg alleen was het niet toegestaan door dat beest van een Ace, maar goed wie nam zijn mening nu serieus?

De ander begon koppig vol te houden, en een geïrriteerde zucht rolde over haar lippen. Ze wierp hem een nijdige blik toe, en kwam toen overeind, met een blik dat op onweer stond. God, ze was hier alleen maar gekomen om hem te helpen voor f's sake. Nou, dan niet hoor. Ze pakte het balletje op - dat nu fijn zand aan de onderkant had, ugh - en ging door naar de volgende patiënt, hopende dat deze wat beter meedeed en de zieke speelde. Het was nog een jonge kat, Mothsnout, en deze leek toch veel meer in need voor wat extra hulp, nu ze eraan dacht. Ze glimlachte lichtjes naar hem toen hij het water aannam en netjes opdronk - precies zoals het hoorde. Hmpf. Haar blik gleed nog eens naar achter, naar de kleine kater daar, en ze schudde haar kop. Wat kon haar halfzus Roughflower in hem zien, echt. Een grijnsje gleed over haar lippen. Oh, ze durfde te wedden dat meneer hier niet eens wíst dat ze een halfzus van Roughflower was. Ze waren dan ook op slechte conditie met elkaar, of althans, niet de beste. Ze had nog een vage herinnering dat Roughflower nogal boos op haar geworden was toen ze klein was, en sindsdien was ze niet echt meer wezen socializen met haar. Ze was stiekem gewoon te bang voor een nieuwe uitbarsting, ook al was 't zeker wel acht manen geleden al.

De ander leek erg boos te zijn op zijn reactie. Maar wat wilde ZIJ nou weer??? HIj snapte haar eigenlijk helemaal niet hoor. Ze nam het balletje en ging weg, dat was maar goed ook. Hij was geen elder en wist zich best wel zelf te redden als het erop aankwam. Hij kon zelf naar de rivier lopen -ja echt rennen als hij wilde- en daar gaan drinken. Wat de andere ervan zou vinden was een heel ander verhaal uiteraard. Het was echter toen hij een priemende blik op zich voelde dat hij scherp opkeek naar de kattin die dezelfde pels had als hem. Was ze niet de dochter van Fawnstep? Hm... En zijn vader? Maakte dat haar niet zijn zus? lol. De zus van zijn partner en hem, wat verschrikkelijk. "Staren is zeer onbeleefd," zei hij scherp naar de apprentice terwijl hij even snoof. Op haar leeftijd he... Had hij al lang zijn warriornaam. Hmpf.

Het was grappig hoe Heavepaw dacht dat ze een gigantische kennis over hem beschikte; namelijk dat zij het zusje was van zijn partner. Maar ze was compleet vergeten dat ze ook zijn halfzus was. Om eerlijk te zijn was het met gemak te zien, al lag dat waarschijnlijk niet aan hun gedeelde vader, gezien die tabby geweest was. Hun oma's waren de echte boosdoeners voor hun uiterlijk. De hele grap was dus, dat Heave dit helemaal niet doorhad. Ze keek daarom ook met glinsterende ogen op toen Lurkingshade haar vertelde dat staren onbeleefd was. "Jij bent ook onbeleefd." kaatste ze terug, en keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan. "Ik ben Roughflower's halfzus, you know." vertelde ze toen en lichtjes triomfantelijk keek ze hem aan.