Well hello {Speakeasy}

Na een ochtend jagen kwam Newtleaf het kamp binnenwandelen met twee kleine vissen tussen zijn kaken. Tevreden glimlachend gooide hij ze op de prooistapel, die voornamelijk bestond uit vis. Het was niet groot op dit moment. Maar genoeg om van te kunnen leven als clan. Nu had hij wel even een rustmomentje verdient. Vanuit zijn ooghoeken zag hij een rustig plekje bij wat rietstengels. De gestippelde jonge kater liep ernaartoe en ging relaxed op zijn achterwerk zitten. Even genieten van het magere Leaffall zonnetjes. Hij was meer van Newleaf, wat zijn naam misschien ook wel aangaf.

Speakeasy eerst

Vandaag was ene dag als alle anderen, steeds maar bleef ze vast zitten in dezelfde routine. Iedere apprentice was opgewonden om een warrior te worden, maar zoals zij al had voorspeld was er niet al te veel aan. Je joeg, je at, je sliep en deed enkel wat je opgedragen werd. Nu wist ze dat ze niet moest klagen; en waren katten die het immers veel slechter hadden dan haar. Toch hoopte ze ergens op een verandering, iets om haar leven op te laten bloeien. Ach, het deed er niet zoveel toe meer. De poes liet met een zucht een magere waterrat op de prooistapel vallen en keek om zich heen, op zoek naar iets van gezelschap. Haar blik bleef hangen op Newtleaf, ook een Young warrior. "Goedenmiddag,"sprak ze met haar zachte stem, nadat ze op hem afgestapt was. "Vind je het erg als ik je gezelschap kom houden?" ze gunde hem een kleine glimlach.

Speakeasy kwam naar hem toegelopen. ''Goedenmiddag.'' Miauwde de kattin zacht. Newtleaf knikte naar haar ter begroeting. ''Vind je het erg als ik je gezelschap kom houden?'' Hij keek haar aan in haar verschillend gekleurde ogen. ''Nee hoor.'' Antwoordde hij vriendelijk terwijl hij zijn voorpoot even likte. ''Hoe is de jacht?'' Erg origineel Newt, hier maak je echt indruk mee. Oke, het is beter dan sommige dingen die je wel eens eruit hebt geflapt. Hij was de bekende socially awkward kat in de clan. Als kitten was hij al anders. Veel stiller, en rustiger. En toen hij apprentice werd kam je hem vaak buiten het kamp tegen, alleen welteverstaan. Kijkend naar de natuur. Adorkable.

De tabby kater ontmoette haar verschillend gekleurde ogen. ''Nee hoor.'' zijn stem was vriendelijk en Speakeasy gunde hem een kort glimlachje, waarna ze zich soepeltjes naast hem vleide, een gepaste afstand tussen hen bewarend, maar toch dichtbij genoeg om de warmte van zijn lichaam af te voelen komen. De poes wendde zich rustig voorover en begon de vacht op haar borst, dat door de jacht en het rennen in de war was gekomen, plat te leggen.''Hoe is de jacht?' de poes staakte haar wassen en ontmoette opnieuw zijn blik. "well, het gaat maa Riverclan heeft betere tijden gekend." de poes lachte zachtjes, met haar koele, warme stem. "Bij Starclan, zo klink ik echt oud." Sprak ze geamuseerd. "Hoe is met jou, Newtleaf?"

De grijze poes glimlachde vriendelijk waarna ze naast hem ging zitten. Newtleaf keek ongemakkelijk naar de grond. Hij voelde de warmte van Speakeasy afkomen. Het was niet vaak dat hij het genoegen had naast een kattin te zitten, of sowieso naast iemand zitten. Nu begon de krijgster haar vacht mooi te doen. ''Wel, het gaat, maar Riverclan heeft betere tijden gekend.'' Miauwde ze met haar zachte stem. De kater knikte. ''Bij Starclan, zo klink ik echt oud.'' Lachte Speakeasy geamuseerd. ''Hoe is met jou, Newtleaf?'' Hij haalde zijn schouders op. ''Gewoon, normaal.'' Miauwde de gestippelde krijger. ''Ik ben net drie manen warrior maar het is toch niet zo leuk als ik vroeger dacht.'' Hij glimlachte. ''Als kitten klonk het veel leuker.''