The Lord of light wants his enemies burnt, the drowned god drowned...

Why are all gods such vicious cunts? Where is the god of womans and wine? ~

De kleine kater was er maar weer eens op uitgetrokken, want veel beters dan in het kamp zitten, eten en drinken kon hij niet doen, dus was een patrouille het nuttigste dat hij kon doen. Geurmarkeringen verversen, indringers opsporen en prooi brengen, die dingetjes waar elke apprentice of kitten van droomde en elke warrior bijna van om viel. Maar goed, het moest ook gebeuren. Met wijdopen neusgaten snoof Halflion de eerste geuren op die dichtbij waren en merkte naast het vage spoor van een eekhoorn een andere, sterkere en scherpere geur op, die alles behalve naar prooidieren rook. Muntachtig, kon je zeggen. Toch wel door interesse gelokt liep de tabby op het aroma of en trof daar iets aan dat hij al een lange tijd niet meer op Shadowclan grond had gezien - een geurig bosje catmint. Hij had wel eens van die dingen gegeten toen hij een Apprentice was... Zou hij het nu ook doen? Okay, erg verstandig was 't niet, maar het was lang geleden dat hij nog eens lekker "relaxt" was geweest. Snel gleed Halflions blik van links naar en nadat hij had vastgesteld dat alleen was, nam hij een muizenhapje van het muntige kruid. He... Het smaakte beter dan hij zich kon herinneren. Van het eerste hapje kwam alsnel een tweede... Derde... Totdat het begon te draaien in Halfs kop. Shit... De catmint was op, en de gevolgen ervan kon hij duidelijk voelen. Zijn kop draaide als een draaikolk en zijn poten wilden niet mee. Hij moest terug naar het kamp voordat hij ineenstortte. De tabby kater probeerde zo zelfzeker mogelijk enkele stappen vooruit te zetten in een rechte lijn naar het kamp, zonder al te veel succes - hij moest tegen de eerstvolgende boom leunen op niet om te vallen. Mmmpfff.

+ Lurkingshade! ^^

Het was een alledaagse dag geweest, waar jagen weeral centraal stond en alles saai en eentonig was, uiteraard. Hij knipperde dan ook even kalm, kantelde zijn kopje wat en keek tussen de naalden van de dennenbomen heen om te kijken of er nog verandering in de dag zou komen. Hij rook niks, voelde niks en zag zo ook niks. Mooi zo. Hij strekte zich dan ook even uit en schudde zijn pels even, waarna hij in ene licht drafje terug liep naar het kamp... Maar toen absurd tot stilstand kwam. Een kat, die er duidelijk wat... Nee wacht wat. Hij knipperde neutraal en wandelde met zijn emotieloze uitdrukking richting de ander. "Alles ok?" zei hij tegen de kat die steun zocht bij de boom.

Hij moest echt naar het kamp voordat de effecten van de catmint volledig doorgedrongen waren... Al was dat al grotendeels gebeurd - het was wel duidelijk te zien dat hij niet zichzelf meer was met zo'n grote dosis kattenkruid. Half's kop bonsde, hij zag alles met blauwe, rode en groene tinten en zijn ledematen voelden aan als betonblokken. Ugh. "Alles oke?" "Ja hoor. B-beeeeter kan niet," antwoordde hij op een onvaste toon en nam niet eens de tijd om te denken wie die vraag had gesteld. Na een tijdje drong het hem door dat er wel iemand nabij moest zijn als er werd gesproken, en liet Halflion zijn groene ogen wiebelend op zijn poten de omgeving afzoeken. Hé, wat verderop stond een wit met zwarte kat... Of was 't een zwart met witte kat? Hij kon niet eens deftig zien of ruiken het een poes of een kater was. De kleuren dansten en het beeld bewoog voor zijn ogen alsof ze in het midden van een storm op zee zaten. "Myyyyy ladyy!" zwijmelde de tabby terwijl hij naar voren struikelde en zich moest tegenhouden tegen de schouder van zijn gevlekte Clangenoot. Hij bleef even staan zo, trok zijn mondhoeken even kort op en keek met half-toegeknepen ogen in die van de - naar zijn gedachten - poes. Oh, wat waren die mooi blauw zeg... Of waren ze eerder groen? "Heb ik je al verteld dat je prachtige stralende ogen hebt?" Na die woorden werd de zwaartekracht hem echter te groot en stortte hij ineen voor de voeten van de kat. Mousedung, wat doe je nu Half? Je was net een dame van het hof aan het maken, gedraag je dan als een heer. Met een grom probeerde de tabby op te staan, maar zakte vrijwel meteen ineen, en deze keer vocht hij niet meer tegen de schommelende grond. De kleine kater voelde zich zo kotsmisselijk dat hij 't liefste hier de hele dag wilde blijven liggen.

OCC:Ik weet dat Lurking een kater is x'3

"Ja hoor. B-beeeeter kan niet," De ander leek wel stoned, niet echt goed bij zijn kop te zijn of wat dan ook. Het duurde dan ook even voordat de kater in kwestie, Halflion hetende, zijn ogen op hem had gericht. Het duurde daarna nog een tijdje voordat zijn brein werkelijk doorhad dat er iemand stond zo te zien en dan moest je nog nagaan dat hij dat moest verwerken. Dear lord. "Myyyyy ladyy!" What the. En voor hij het wist was de andere kleine kat tegen zijn schouder op gevallen. Beide katten waren klein en daar was Lurk momenteel erg blij voor. een kat zoals Tall of Ace op zijn schouder zou hem gewoon pletten. Maar deze zot was tenminste lichter dan die twee... "Heb ik je al verteld dat je prachtige stralende ogen hebt?" En hij stortte. Met een zucht keek hij naar de ander. Hij haalde diep adem en keek rond. HIj moest onder het invloed zijn van het een of het ander. Hij had Ace wel eens horen praten over kruiden en ondanks zijn haat voor de ander had hij het wel onthouden. Ja, de ander wist vast niet wat er was gebeurd... En zo te ruiken aan zijn adem was het iets als... catmint? Hm... "ja, bedankt," zei hij enkel droogjes tegen hem. Geen idee waarom, maar hij wilde ook wel eens de kuren van zijn oude mentor doen. Dat liever bij een gedrogeerde kat dan eentje die bij het volle bewustzijn was. Zo kwam niemand erachter, des te beter.

De kleine kater lag nu maar slapjes op de grond met een ontregelde maag en draaiend hoofd, wat hem bovendien het veiligst maakte voor hem, én voor die andere... Poes? Kater? Hij wist 't niet meer. Het leek alsof zijn maaginhoud elk moment naar boven kon komen - de woorden van zijn clangenoot bereikten dan ook maar traag zijn oen en de betekenis ervan drong niet echt tot hem door.  "Ja, bedankt." Uit beleefdheid trok Halflion nog eens zijn mondhoeken op toen hij of zij dat zij, want hij had geen flauw idee wat hij enkele seconden geleden naar buiten had geflapt. Zijn kop wiebelde een beetje van links naar rechts en het leek alsof die elk moment op de grond kon vallen. "Ooit braakte ik op een meisje toen ik haar probeerde te versieren, ben er niet trots op," mompelde Half zonder echt te beseffen wat hij zei. "Maar ik denk dat eerlijkheid toch een belangrijk onderdeel is van partnerschap, right?" De tabby glimlachte flauwtjes naar de zwart-witte kater, maar zijn ogen leken wel door hem te kijken in plaats van in zijn blik. Ugh... Hij wilde alleen maar slapen...

Er ging een mondhoek de hoogte in van de ander en dat liet even een wenkbrauw van de gevlekte kater omhoog vliegen... Okay dan... "Ooit braakte ik op een meisje toen ik haar probeerde te versieren, ben er niet trots op," Klonk er en als zijn wenkbrauw nog hoger kon gaan dan was het dus... Zo gebeurd. Als katten zelfs al wenkbrauwen hadden om mee te beginnen eigenlijk. MIsschien had de ander dat wel. Wie weet. "Maar ik denk dat eerlijkheid toch een belangrijk onderdeel is van partnerschap, right?" Partnerschap? Wat... Bedoelde hij daar precies mee. "Jazeker," zei Lurk even. "Dus... Als je moet braken, doe je dat maar beter niet op..." ugh ging hij dit echt doen... "Deze meid...?" het klonk licht vragend maar als hij echt even rond wilde 'dollen' (?) dan zou hij het zou moeten doen, hoe nerveus hij er ook van werd en hoe raar het ook aanvoelde... Soms moest je gewoon je grenzen verleggen.