[Training Session] It's time to learn, my dear Apprentice.

Haar blauwe kijkers staarden naar de Apprentice den. Waarom was zij gekozen? Voor hem nog wel… De zoon van de Deputy, er werd verwacht dat hij net zo moedig en loyaal zou worden als zijn vader. En daar moest zij voor zorgen, een kat met een probleem. Een probleem dat niemand kende, of aan haar zag. Ze had lang gewacht voordat ze dit besluit had genomen; het besluit had genomen hem te trainen. Ze was bang geweest om het kamp uit te gaan, maar wetende dat haar Apprentice nu bij haar zijde zou zijn veranderde de gehele zaak al. Maar toen wist ze niet wat ze met hem moest doen. Wat als ze hem dingen in de verkeerde volgorde zou leren? Dat zou haar nooit vergeven worden. Dus had ze andere mentoren afgeluisterd. Ze waren allemaal met trainingen begonnen, de meeste met jacht trainingen. Ze had het besluit genomen dat ook te doen, want als hun het allemaal deden was het toch wel goed toch? Daarna had ze er nog lang over nagedacht, en uiteindelijk had ze diep ingeademd en tegen zichzelf gezegd dat ze hem niet zolang moest laten wachten enkel omdat zij zo’n angsthaas was.
Met een twijfelachtig pasje liep ze naar de den toe, stak haar kop naar binnen. ‘Smokepaw?’ miauwde ze zachtjes, ‘Ben je daar?’ Ze wachtte niet eens op antwoord, kwam maar recht voor zijn raap; zodat ze geen tijd zou hebben om zich nog te bedenken. ‘Ik wil vandaag graag met je training beginnen, kom je mee?’ Ze draaide zich pas om toen ze meende een grijszwarte vacht zien in de den. Ze trippelde naar de uitgang van het kamp, keek nog een keer achterom.

Met een sierlijke pas rende de witte poes richting het Kleine bos. Ze had zich voorgenomen dat dat de beste plaats was om de eerste dingen te trainen bij Smokepaw die ze in haar gedachtes had. Ze remde langzaam af; schakelde kundig over in gangen. Van springen naar rennen, rennen naar trippelen en trippelen naar lopen om uiteindelijk stil te blijven staan. Ze draaide zich om, bewoog haar staart elegant mee. Ze ging zitten, sloeg het ledemaat om haar voorpoten heen. Ze fronste eventjes haar voorhoofd. Wat als de jonge kater haar niet was gevolgd? Wat als ze te snel was geweest?
Hij beheerste toch wel de techniek om al de geuren van elkaar te onderscheiden, kon haar geur toch wel volgen? Want die hing hier bijna nergens; het was lang geleden toen ze voor het laatst een poot buiten het kamp had gezet. Enkel omdat ze niemand kon vinden om mee uit te gaan, was nog steeds te bang om geheel alleen te gaan. Maar nu had ze haar Apprentice, en dat was het grootste excuus om zonder een andere Warrior het kamp uit te gaan.

[ Only Smokepaw! ]