Would you like to join me?

Vanuit het RiverClan Camp kwam een zwart gestalte tevoorschijn. De ogen van de poes, die sinds kort een apprentice was, gleden de omgeving rond. Ze hadden een diep ambere kleur en ze stonden vol met vrolijkheid. Vrolijk trippelde ze verder en draaide haar oren alle kanten op. Ze mocht natuurlijk nu officieel het kamp uit zonder op haar donder te krijgen. Ze was ten slotte een apprentice, en dus oud genoeg om rond te mogen zwerven. Ze was niet echt heel groot, maar wel dapper. Haar zwarte korte pels glansde door de zonnetralen die tussen de bladeren door naar beneden schenen. Zachtjes trippelde ze richting het kleine bos. Haar oren gespitst op zelfs het kleinste beetje geluid. Langzaam keek ze rond en zwaaide met haar staart. Ze keek omhoog naar de lucht terwijl er een vogel overvloog. Ze genoot van de natuur en zwaaide vol met haar staart. Zachtjes zakte ze door haar poten en keek opnieuw rond. De geur van een muis was haar neusgaten binnengedrongen. Zachtjes sloop ze op het beestje af maar stapte op een takje wat zachtjes knakte door haar gewicht. Het muisje keek op en vluchtte meteen weg, ze ging er niet eens moeite voor doen om erachteraan te gaan. Ze had het nu toch al verloren. zachtjes zakte ze en ging zitten, ze wilde jagen voor haar Clan maar met haar ervaring zou dat niet echt gaan lukken. Opnieuw drong een geur haar neusgaten binnen, ditmaal de geur van een kat. Een RiverClankat. Langzaam draaide ze haar kop om om te kijken wie het was. ''Hallo!'' Spak ze vriendelijk en ging even staan.


-Shadowpaw Only!
-Beetje kort xD

Weer een dag brak er aan, zijn poten voelden zwaar aan toen hij opstond uit zijn zachte warme mosnest. Al twee dagen had hij geen last gehad van die vreselijke nachtmerries, misschien had die training met Flameclaw echt geholpen? Gapend leidden zijn poten de weg door de Den, het felle zonlicht scheen al op hem toen hij halverwege was en zijn ogen werden half dicht geknepen. Het was een mooie zonnige dag, een paar witte donsige wolken dansten aan de hemel, misschien kon hij maar beter een keertje alleen het kamp uit gaan, dan bij zijn mentor te zeuren om een training. Nog een beetje slaapdronken wankelde hij naar de prooistapel en trok er een verse vinkuit, hij plukte de veren uit het slappe lichaam en legde die allemaal op een klein hoopje, misschien had hij ze ooit nodig, ofzoiets. Het vlees was net zoals het vogeltje, vers en erg mals, zijn staart zwiepte blij heen en weer toen hij het at en zijn ogen kneep hij dicht. Een goed begin voor de dag, kon er nog iets misgaan?
Toen hij het beestje op had, begroef hij de restjes, die meer bestonden uit botten dan uit onverteerbare stukjes, en draafde het kamp uit. Een koel briesje waaide door zijn lange vacht, het gras kriebelde aan zijn poten en weer hoorde hij in de verte het zachte geruis van de rivier die de grens aanduidde tussen zijn Clan en die van de ThunderClan. Verder negeerde hij alles om hem heen en trippelde blij verder, misschien was dit wel een geluksdag voor hem, er was tot nu toe niets fout gegaan en misschien zou dat ook niet gebeuren. Toen hij een paar vossenlengtes had afgelegd, hoorde hij een ritselend geluid. Instinctief schoot zijn neus in de lucht en snoof hij, de geur van een muis drong door zijn neus. Ook al had hij nog niet echt les gehad in jagen, toch dook hij in een jaaghouding en loerde met zijn grote groene ogen door de bosjes die hem omringden. Na een tijdje wilde hij net opgeven om het nog verder te proberen, toen hij een krakend geluidje hoorde, een takje was door midden gebroken zo te horen. Niet eens een seconde doorna hoorde hij het getrippel van kleine snelle pootjes, hij hief zijn poot op en net op het moment dat het muisje wat hij had geroken uit de bosjes kwam rennen richtte hij hem weer op de grond. Hij voelde hoe het lijfje onder zijn poot doorgleed, maar het staartje bleef haken. Een blij en gelukkig gevoel gleed door zijn hele lichaam en hij boog zich over zijn prooid ie hij net had gevangen, zijn kaken sloten zich om het kleine nekje. "Sorry, maar ik moet wel," Mompelde hij zacht, en hij beet door, een kleine krak duidde aan dat hij dood was en trots liep hij verder. Na een paar stappen te hebben gedaan zag hij de oorzaak van het knappende geluid, Nightpaw zat een paar muizenlengtes van hem af en had hem zo te zien al geroken. ''Hallo!'' Zei ze vriendelijk en ze ging weer staan, Shadowpaw knikte en liet het muisje vlak voor hem vallen zodat hij ook gewoon kon praten. "Hey," Begon hij, weer wat vrolijker en ging zelf zitten, een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. "En, zullen we iets leuks gaan doen? Zo te zien hoeven we allebei niet op pad met onze mentors, dus.." Misschien stond er wel een toekomstige vriend voor hem..

Ze hoorde dat de muis verder rende maar het geluid hield op. Had een andere kat hem gevangen? Ze had niet gegeten toen ze het kamp had verlaten, ze had eigenlijk verwacht om iets te kunnen vangen. De kat die verscheen bleek Shadowpaw te zijn, een mede-apprentice. Haar blik viel op de muis die hij had gevangeen even draaide ze haar kop schuin. ''Ik zie dat het jou wel is gelukt om hem te vangen,'' mauwde ze vriendelijk. Ze vond het niet echt heel erg, iedereen maakte wel eens fouten. Ze was er zeker van dat de volwassen warriors ook wel eens een prooi miste. Ze zwaaide weer met haar staat en toonde even een grijns op haar zwarte snuitje.Ze keek hoe Shadowpaw de muis voor zijn voeten neerlegde en luisterde zodra hij begon te praten. ''Hey,'' begon Shadowpaw te spreken en ze keek hem aan. Ze glimlachte terug zodra een een glimlach op zijn gezicht verscheen. "En, zullen we iets leuks gaan doen? Zo te zien hoeven we allebei niet op pad met onze mentors, dus.." Ze keek hem aan en grijnsde weer. ''En dus gaan wij wat gezelligs doen?'' Vroeg ze vrolijk en sprong op. Die muis was ze allang weer vergeten, het kon haar niks meer schelen. Ze zou eindelijk wat gezelligs gaan doen met een andere apprentice. Ze keek hem afwachtend aan en zwaaide met haar staart. ''Kan jij een beetje jagen? Ik niet, ik heb net een muis weggejaagd en die heb jij gevangen!'' Zei ze, knikked op het muisje aan zijn poten, vriendelijk en grinnikte even. ''Misschien kunnen we samen wat gaan proberen te jagen!'' Stelde ze vrolijk voor. Ze keek hem afwachtend aan, misschien was ze iets te vrolijk geweest. Ze had het verhaal over zijn ouders wel gehoord, ze kon het met geen mogelijkheid voorstellen dat haar ouders ooit uit elkaar zouden gaan. Ze schudde haar kop even bij die gedachte en richtte toen haar aandacht weer op Shadowpaw.


-Flut sorry-

''Ik zie dat het jou wel is gelukt om hem te vangen,'' Haar stem was nog steeds vriendelijk, voelde ze zich niet vervelend omdat hij wel háár muis had gevangen? Eigenlijk was het niet helemaal zíjn vangat, zij had het meeste gedaan. Een grijns vormde zich op haar gezicht en haar staart zwiepte een keer heen en weer. ''En dus gaan wij wat gezelligs doen?'' Weer grijnsde ze en ze sprong op, haar blik bleef afwachtend op hem gericht. Shadowpaw knikte met zijn kopje, zijn achterpoten duwde hem van de grond af en hij ging naast haar staan. ''Kan jij een beetje jagen? Ik niet, ik heb net een muis weggejaagd en die heb jij gevangen!'' Shadowpaw opende zijn mond, maar deed die weer dicht omdat hij geen woord door zijn keel kn krijgen. Voelde het zo om een echte vriend te krijgen? Zelf kende hij alleen maar zijn twee zusjes en zijn twee ruziënde ouders, nooit had hij ware vriendschap gekend of gezien. Zelfs van zijn ouders niet, nee, die haatten elkaar nu en daarmee was hij opgegroeid. Alsof het allemaal door hem kwam, de ruzie, alles. Hij had gehoord van andere Warriors dat zijn ouders waren begonnen met de ruzie vlak nadat hij was geboren, misschien was het zelfs waar? ''Misschien kunnen we samen wat gaan proberen te jagen!'' De stem van nIghtpaw drong weer door tot hem en hij schudde snel zijn kopje, niet als 'nee', maar om de laatste vervelende gedachten kwijt te raken. In zijn ooghoeken zag hij dat zij zelf ook even uit haar gedachten wakker moest worden. "Sorry als ik je muis heb gevangen, ik deed het niet expres, maar hij rend een soort van mijn poten in.." Zijn stem was een beetje schor, maar dat was even niet erg. Hij had wel eens gehoord dat oudere Warriors hun Apprentices een soort van opjutten als ze niets deden. Dat de prooi niet zomaar in hun poten zou lopen, nou, bij hem wel! Voor het eerst in manen had hij een grapje gemaakt! Een kleine grijns verscheen op zijn gezicht en zijn staart zwiepte vrolijk heen en weer. "Nou, ik heb zelf ook nog geen jaag les gehad, ik ben wel rond het hele territorium geweest!" Hij was er best wel trots op, zijn poten waren wel moe toen hij terug kwam, maar het was het wel dubbel en dwars waard geweest! Hij deed een paar stappen in de richting van de bosjes die hem omringden en snoof de lucht op. Ook al was hij nog nooit echt op jacht geweest, toch kon hij een paar geuren herkennen van het kamp. De geuren die de prooistapel zelf ook altijd verspreidde. "Kom eens," Fluisterde hij, zijn ogen bleven gericht op een braamstruik die zachtjes heen en weer bewogen. "Ik denk dat ik iets gvonden heb, maar ik weet niet wat het is.." Hij wachtte tot Nightpaw hierheen zou komen, dit kon nog wel eens erg leuk worden. De vreselijke herinneringen van vroeger vergat hij helemaal, ze kwamen niet eens bij hem op. Begon elke vriendschap zo, gewoon plezier hebben? Dan kon dit wel een goed begin zijn, als er maar niets fout zou gaan..

~Heb het zelf nu ook..

Ze nam het hem echt kwalijk dat hij haar muis had gevangen. Ze kon toch nauwelijks jagen dus het maakte echt niet uit. Ze zou later wel wat vangen, zodra ze wat beter kon jagen. Opnieuw ontstond er een glimlach op haar snuit en ze keek Shadowpaw even aan. Ze zag Shadowpaw zijn mond openen, maar kon zichzelf niet weerhouden vrolijk verder te babbelen. Ze zag Shadowpaw even met zijn kop schudden, alsof hij nare gedachtes kwijt wilde. Even keek de zwarte poes hem vragend aan en ging zitten en gaf een lik over haar schouder. "Sorry als ik je muis heb gevangen, ik deed het niet expres, maar hij rende een soort van mijn poten in..." Shadowpaws stem klonk een beetje schor en Nightpaw draaide haar kop verward om. ''Het is echt niet erg hoor,'' begon ze vriendelijk en keek hem kalm aan. ''Ik bedoel, ik kan toch niet jagen dus eigenlijk hebben we gewoon samen gewerkt!'' Ze grijnsde even en zwaaide vrolijk met haar staart. Haar diep ambere ogen gleden in het rond. Zodra ze weer naar Shadowpaw keek zag ze dat hij grijnsde en vrolijk met zijn staart zwaaide. "Nou, ik heb zelf ook nog geen jaag les gehad, ik ben wel rond het hele territorium geweest!" Zei Shadowpaw Ze keek hem grijnzend aan. ''Ik ben langs de grenslijnen gegaan!'' Zei ze vrolijk en zwaaide met haar staart. Dat was een leuke dag maar vooral dat tweebeending dat Lionclaw had gevonden was interessant geweest. Ze keek even naar Shadowpaw en grijnsde weer. "Kom eens," fluisterde Shadowpaw en ze volgde zijn blik naar de braamstruik. Zachtjes stond ze weer op en keek eens goed, het bewoog! "Ik denk dat ik iets gvonden heb, maar ik weet niet wat het is.." Zei hij en zo zacht als ze kon sloop ze naar hem toe. ''Laten we gewoon gaan kijken wat het is!'' Fluisterde ze opgewonden en zwaaide even met haar staart. Even keek ze Shadowpaw aan en grijnsde. Zachtjes deed ze een stap naar voren en stak haar neus uit en probeerde te ruiken wat daar was.