show me again, the power of the darkness

KYLO REN

and i will finish what you started

Toegegeven, hij had wel een beetje zenuwen terwijl hij de trappen van de young one’s tower naar beneden nam. Maar het waren gezonde zenuwen, het maakte hem scherper en dat zou nodig zijn. Hij moest wel een goeie indruk maken op zijn eerste training. Eigenlijk voelde het nog lang niet alsof hij echt toegelaten was in de Elite. Alsof ze hem er elk moment terug uit konden gooien. Alhoewel er uit gaan niet toegelaten werd. Hij kon zich wel inbeelden wat ‘er uit gooien’ dan was. Een verbloeming voor vermoord worden. Daar leken ze hier namelijk niet mee in te zitten.

Hoe dan ook, hij zou zijn best doen en zien waar hij eindigde. Liefst niet onder de grond dan. Netjes op tijd stapte hij Claw’s barn in, bleef op een meter van de ingang staan en liet zijn ogen wennen aan de duisternis. Het was dat de kater zo pikzwart was, hij had al twee keer over hem heen gekeken. Uiteindelijk zag hij hem zitten, zoals altijd, in stilte. Hij wachtte af tot de leader iets zou zeggen, want dat was beleefdheid, blijkbaar.

&Claw

Hij zat in zijn nest boven op de kleine verhoging. Zijn staart lag op zijn achterpoten terwijl hij voor zich uit zat te staren. Er lag een doodskalme blik in zijn groengele ogen, zoals altijd. Er sprak geen emotie uit en op deze manier leek hij ook wel bijna dood. Zo stil zat hij. Hij verplaatste zijn blik pas toen Kylo Ren binnen kwam lopen. Zijn blik focuste zich op de jonge kater, die netjes op tijd zijn barn binnen stapte. Daar voorkwam hij in ieder geval een kras in zijn huid mee. Hij stond op en sprong van de kleine verhoging, pal naast zijn Young one. “Meekomen.” Was het enige wat hij bromde. Hij sjouwde het kamp uit. Het leek of hij niet om zich heen keek, maar integendeel. Hij hield alles haarscherp in de gaten. Het regende, maar dat was niet meer vreemd. Het leek wel steeds te regenen. Waardoor er plassen gevormd werden in het oude gedeelte van het park. “Wat weet je inmiddels van de Elite?” Vroeg hij toen plots. Zijn stem bars en kalm, maar wel duidelijk.

KYLO REN

and i will finish what you started

Nu hij er over na dacht, realiseerde hij zich dat hij net op zo’n plek terecht gekomen was waar zijn ouders en zijn oom hem voor hadden willen behoeden. Ze zouden vast razend zijn, of intens verdrietig, als ze het te weten zouden komen. Angstvallig hadden ze zitten afwachten of hij op zijn grootvader leek. Niet echt het geval, maar hij wou het wel. Veel liever dan zijn familie het had. Hij keek op tegen zijn grootvader, wilde net zo zijn als hem. En als Luke hem daar niet wilde bij helpen, zocht hij het ergens anders. Terugkeren was niet zijn doel.

Als Luke hem niet verder wou trainen omdat hij het verkeerde pad op ging, dan zou Claw dat wel doen. Op zijn eigenaardige manier. Meer dan een ‘meekomen’ werd er niet tegen hem gezegd. Kylo volgde de zwarte tom zonder enig protest. Ze liepen in stilte het kamp uit. Het bleef een eind stil, tot de barse stem van Claw de stilte plots doorbrak. “Wat weet je inmiddels van de Elite?” Vroeg hij. De tux beet nadenkend op zijn tong. ”Ik weet dat jij en Shark de leiding hebben. Ik weet ook dat er verschillende rangen zijn en dat je kan klimmen door hondentanden te verdienen”, Zei hij, een licht enthousiaste ondertoon in zijn stem. Geen makkelijke opdracht, maar hij moest en zou er veel verzamelen.

”Verder dat de Elite veel vijanden heeft, maar dat is niet erg”, Vervolgde hij. Hij dacht diep na. Op de basisregeltjes na wist hij niet zo heel erg veel, maar Claw had vast ook geen zin om de regels uit zijn mond te horen, als hij ze zelf had opgesteld. ”En als je de regels breekt, dan volgt er een straf”, Eindigde hij toen maar. Wat die straffen waren, wist hij niet precies, maar hij was ook niet van plan er achter te komen.

Toen hij zijn vraag gesteld had duurde het niet lang of de jonge zwart-witte kater begon een beschrijving te geven. Het klopte wel aardig, dus daar ging hij verder ook niet echt op in. Hij was geen kat van de complimentjes. Een nihil knikje bij hem was al heel wat. Dus deed hij zijn bek open en vulde Kylo Ren aan. “Wij hebben geen vijanden, maar anderen maken ons hun vijanden.” Sprak hij kalm en hij ging die vijandschap niet ontkrachten. Hij vond het juist alleen maar leuk om daar gebruik van te maken. “In het bos wonen de boskatjes die denken dat ze in een droom leven. Wat weet je over hen?” Vroeg hij vervolgens. Hij liep door totdat ze bij zijn oefenterrein het park aankwamen. Daar stopte hij en ging zitten. Het was een bosje in het park waar hij allemaal obstakels had gemaakt om het iemand zo moeilijk mogelijk te maken, om bij de overkant te kunnen komen. Het was nu nog lastiger, omdat alles glibberig was geworden van de regen.

KYLO REN

and i will finish what you started

Aangezien hij niet echt gecorrigeerd werd, ging hij er van uit dat hij een redelijk goed antwoord had gegeven. “Wij hebben geen vijanden, maar anderen maken ons hun vijanden.” Merkte Claw op. Dat was inderdaad een andere manier van beschrijven, maar het kwam wel op hetzelfde neer. Hoe dan ook, hij was niet bang voor die vijanden. Na voldoende training zou hij zichzelf wel kunnen beschermen. Daarom waren ze hier, zodat hij beter zou worden, verder zou trainen. Misschien zou Claw hem dingen leren die Luke vroeger had geweigerd. Opnieuw werd hem een vraag gesteld.

“In het bos wonen de boskatjes die denken dat ze in een droom leven. Wat weet je over hen?” Klonk die. Kylo moest toegeven dat hij over hen wel minder wist. Toch waagde hij een poging tot een antwoord. ”Ze leven ook in groepen, 4 om precies te zijn”, Begon hij. De jonge tom ging niet zitten toen Claw dat wel deed. ”Ze hebben elk hun eigen territorium, waar ze zich redelijk aan houden. Maar soms vechten ze ook onderling”, Vervolgde hij. Licht geamuseerd glimlachte hij. ”Nu één groep uit hun bos is verjaagd door vuur, zullen er wel weer spanningen ontstaan”, Grinnikte hij. Ja, hij vond het wel entertainend.

Zijn Young one begon met een omschrijving van de Clans. “Die groep die verjaagd is, is de ThunderClan. Daarnaast heb je ook nog WindClan, ShadowClan en RiverClan. Leer de verschillende geuren onderscheiden. De geuren lijken sterk op elkaar, maar er zijn wel wat verschillen. ThunderClan heeft de geur van het bos en konijnen in hun vacht. WindClan de geur van de vlakte en hazen. ShadowClan de geur van het moeras en RiverClan de geur van vis. Het is handig dat je mij kan vertellen uit welke Clan de kat komt, mocht je er ooit één tegenkomen.” Zijn blik gleed weer naar Kylo Ren. “Ga nooit in je eentje het territorium van een Clan in. Alleen zijn ze niet gevaarlijk, maar die boskatjes hebben de neiging om altijd in patrouilles rond te paraderen. We hebben een imago hoog te houden, vergeet dat nooit.” Er lag een onverbiddelijke blik in zijn groengele ogen. “En nu actie!” Bulderde hij. “Ik wil dat jij zo snel mogelijk aan de andere kant staat, maakt me niet uit hoe.” Vervolgde hij weer op zijn normale toon.

KYLO REN

and i will finish what you started

De zwarte leader vulde zijn kennis aan met een hoop beschrijvingen van geuren. Kylo probeerde alles wat hij zei zo goed mogelijk te onthouden. Binnenkort zou hij hopelijk die geuren eens tegenkomen, zodat hij ze meteen ook kon linken. Iets ‘tastbaar’ was namelijk makkelijker te onthouden dan gewoon pure theorie. “Ga nooit in je eentje het territorium van een Clan in. Alleen zijn ze niet gevaarlijk, maar die boskatjes hebben de neiging om altijd in patrouilles rond te paraderen. We hebben een imago hoog te houden, vergeet dat nooit.” Drukte Claw hem op het hart. Onder de indringende blik knikte de jonge tux. Hij had het begrepen, onthouden, en zou er ook naar handelen. De tijd van spelletjes was voorbij, besefte hij nu ook meer dan ooit.

“En nu actie!” Klonk de bulderende stem van zijn mentor. “Ik wil dat jij zo snel mogelijk aan de andere kant staat, maakt me niet uit hoe.” Instrueerde hij vervolgens. Kylo Ren bekeek eerst het terrein dat voor hem lag, besloot toen dat hij hindernis per hindernis wel zou uitvogelen hoe hij er het beste door kwam. Het begon met een nogal stijle helling, die glibberig was van de modder en regen. Het duurde even maar uiteindelijk vond hij een doenbaar pad naar boven. Aan de voet van de heuvel lag een diepe plas, waarschijnlijk met nogal wat modder op de bodem ook.

Er was maar één manier om dat uit te vinden. Kylo Ren gleed half naar beneden en dook toen het water in. Hij kon net zijn kop boven water houden. De modder zoog rond zijn poten maar hij bleef zichzelf hardnekkig loswringen. Het had hem nogal wat energie gekost, maar hij krabbelde hijgend uit de plas aan de overkant. Modder kleefde in zijn vacht. Tot zover hindernis één. Nog maar.. Zeven te gaan.

Toen Kylo Ren zich op het eerste obstakel stortte, stond ook hij op. Hij sloeg zijn nagels uit om wat grip te houden op de modderige helling. Wat meer weg had van een glijbaan van de twolegs op dat moment. Hij liet zich achter zijn Young One aan glijden. Voordat hij ook in de plas belandde zette hij zijn gewicht op zijn achterpoten, boorde zijn nagels in de grond en gebruikte de snelheid om kracht te zetten en in de boom naast de plas te springen. Zijn nagels haakten in de schors terwijl hij toekeek hoe Kylo Ren zich door de modder worstelde. Hij zette zijn poten dichter bij elkaar en sprong aan de andere kant van de plas op de grond. Waar hij de zwart-witte kater met een flinke tik tegen zijn schouder ontving, wanneer zijn klauw raak was tenminste. “Verbreedt je blik en zoek naar mogelijkheden.” Miauwde hij doodkalm. “En sta niet zo te treuzelen.” Vervolgde hij ijzig, zonder ook maar een greintje medeleven.

KYLO REN

and i will finish what you started

Het eerste obstakel was meteen al een uitdagende. Hij probeerde zich op spierkracht naar de overkant te werken, dwars door de modder. Toen hij Claw ineens voor zich op de grond zag springen, uit een boom, schrok hij wel. Daar had hij dus niet aan gedacht. Toen hij zichzelf op de kant had geworsteld, kreeg hij een mep op zijn schouder. Hij siste even, maar hield toen zijn kaken strak op elkaar. “Verbreedt je blik en zoek naar mogelijkheden.” Klonk de boodschap. “En sta niet zo te treuzelen.” Zei de grote tom. Het klonk niet eens ongeduldig, maar hij was wel zo slim om meteen weer in beweging te komen.

Het volgende obstakel waren een heleboel boomstammen, die over elkaar heen lagen. De tux bleef even staan, zocht naar de route die hem het snelst en vooral het veiligst naar de overkant zou brengen. Hij hees zichzelf vervolgens omhoog via een van de glibberige boomstammen. Eenmaal bovenop die, besloot hij om van de ene op de andere stam te springen. De hoogste route zou hij nemen, om niet verpletterd te worden moesten ze beginnen rollen. Hij gleed een paar keer weg, maar met zijn nagels sloeg hij er in om zichzelf behoorlijk aan de boomstammen te klampen. De overkant kwam al snel in zicht. Zou het echter genoeg zijn om Claw tevreden te stellen?

Gelukkig voor zijn Young one kwam die meteen weer in beweging. Hij had dus wel hersenen tussen zijn oren, die hij ook nog eens gebruikte. Hij zette ook meteen de achtervolging weer in. Niet te dichtbij om Kylo Ren niet in de weg te zitten, maar wel zo dat hij hem goed in de gaten kon houden. Het tweede obstakel pakte hij al een stuk beter aan. Niet meer zo onbeholpen als de modder. Dit keer kon Claw om de berg boomstammen heen lopen en volgde hij de jonge kater met zijn blik. Zijn groengele ogen stonden emotieloos en kil. Er stond niets in te lezen. Hij hield zijn gedachten altijd verborgen. Enkel wanneer hij wilde dat iemand het zag kreeg diegene het te zien, maar dat was maar zelden. De enige die zijn masker kon laten versoepelen was Howl. “Lopen!” Bulderde hij toen Kylo Ren de laatste boomstam getrotseerd had. Hij keek naar de netten van de Twolegs met de bergen bladeren erop. Netten waar je onderdoor moest zien te kruipen, omdat als je een poging deed er overheen te lopen je hoe dan ook verstrikt kwam te zitten. Claw was dan niet van plan om te helpen. Hij had het wel eens met een Young one gehad. Die hij vervolgens een hele nacht had laten zitten in de stromende regen en die de volgende dag jammerend los was gemaakt door een member. Maar zelfs er onderdoor had je de kans om vast te komen zitten. Het was een secuur spelletje die je daar moest spelen.

KYLO REN

and i will finish what you started

De boomstammen waren nog maar net achter de rug, maar er was geen moment om op adem te komen. De bulderende stem van de zwarte leader spoorde hem alweer aan om verder te rennen. Hij keek niet eens meer achterom naar de andere tom, maar dwong zichzelf terug vooruit. Voor hem was er een vreemde constructie van netten, waar bergen bladeren op lagen. De bladeren deden het net doorwegen, tot het net niet tegen de grond kwam. Moest hij daar over of er onder? Er over leek hem onlogisch. Het was wel duidelijk dat het net gaten had, waar zijn poten onverbiddelijk door zouden zakken.

Maar er onder was ook niet logisch. Dan moest hij een hele berg bladeren omhoog duwen. Kylo probeerde snel met een oplossing te komen. Uiteindelijk liet hij zich op zijn buik zakken, kroop de eerste staartlengte onder het net en rolde zich vervolgens op zijn rug. Die kwam nu ook onder de modder te zitten maar hé, dat was niet zo heel erg. Hij haakte zijn klauwen achter de mazen van het net en trok zichzelf zo vooruit. Hier en daar kreeg hij wel wat blaadjes op zijn kop, maar dat was niet zo heel erg problematisch.

Hij liep om de netten heen en ging aan de andere kant zitten. Kalmpjes keek hij toe hoe de netten steeds eventjes bewogen terwijl zijn young one zich er onderdoor worstelde. Tot noch toe deed hij dat prima. Hij was in ieder geval nog niet vast komen te zitten. “Sneller” Spoorde hij nog maar eventjes aan. Hij dreef hem tot het uiterste, omdat het uiterste ook was wat er van hem verwacht werd. Zijn stem had dit keer niet bulderend geklonken. Gewoon een kalme en ijzige aansporing, maar daarom niet minder duidelijk. De blik in zijn groengele ogen bleef strak op de netten gericht. In afwachting of hij er heelhuids onder vandaan kwam.

KYLO REN

and i will finish what you started

De modder, vermengd met de koude temperaturen, gaf hem toch wel rillingen. Hij beet zijn tanden op elkaar om het niet te laten merken. Hij wilde geen zwakte tonen tegenover Claw. Niet dat koud hebben zwak was. Het werd pas zwak als hij er minder ging door presteren of op zou geven. Maar toch. Hij wilde niet dat Claw dacht dat hij het nu al niet meer kon trekken. Dus worstelde hij zich onder het net door, fysiek een hele opdracht. Hij voelde zijn spieren branden. Hij kon zelfs zweren dat hij spieren voelde die hij nog nooit eerder had gevoeld. Maar het maakte hem blij, opgewonden. Hier zouden ze hem kunnen trainen tot een waardige kleinzoon van zijn grootvader, zonder dat zijn oom hem af remde.

Na wat een eeuwigheid had geduurd, kwam de tux onder het net vandaan. Hij schudde even wild met zijn pels, om de grootste brokken modder van zich af te krijgen, gezien die nogal wat extra gewicht veroorzaakten. Hijgend zocht hij naar het volgende obstakel, zijn zicht toch wel ietsje wazig door de inspanning.

Geduldig wachtte hij tot zijn young one onder het net vandaan kwam. Hij zag het lijf van Kylo Ren zwoegen en kalmpjes stond hij op. “Zo is het genoeg.” Vertelde hij met zijn kille en kalme bromstem. Misschien kon hij hem de laatste obstakels nog wel laten doen, maar hij had geen zin om een bewusteloze kat mee terug te zeulen. Hij maakte een inschatting en misschien hoefde het niet te gebeuren, maar voor nu vond hij het prima zo. Hij wenkte de jonge kater met zijn staart. Toen liep hij tussen de bomen en bosjes door terug naar het pad van de twolegs. Hij sprong boven op de leuning van een bankje en wachtte totdat Kylo Ren weer naast hem zou verschijnen.

KYLO REN

and i will finish what you started

Aan de andere kant van het net zag hij Claw weer opduiken. Een nogal wazige grote zwarte vlek. Hij wilde net weer beginnen rennen, hij had immers geen zin in nog een haal van die eng lange klauwen, toen een kalm bevel weerklonk. “Zo is het genoeg.” Klonk het. Kylo knikte enkel, niet in staat om nu al een woord uit te brengen. Hij liep wel netjes achter zijn mentor aan toen die hem mee wenkte. Die liep naar een bankje, waar hij op sprong. De tux volgde zijn voorbeeld en draaide zich zo, zodat hij hem aan kon kijken. Hij was benieuwd wat er nu zou komen, ondanks dat het eerste deel van de training best uitputtend was geweest.

Kylo Ren sprong naast hem op het bankje. Dus draaide hij zijn kop en keek hem ijzig kalm aan. “We gaan langs wat Twoleg nesten lopen. Wanneer er een tuin is zonder Twoleg en met een hond of kat gaan we een kijkje nemen, dan mag jij mij vertellen hoe je die aan zou vallen.” Hij stopte even. “Maar dit keer gaan we nog geen tuinen in. Je vertelt me gewoon hoe je het zou doen.” Hij sprong van het bankje af en liep het park uit. Nadat hij goed had gekeken of er geen monster aankwam stak hij over en ging op de stoep aan de andere kant lopen. Die pal grensde aan meerdere tuinen van deTwolegs.

Onderwerp: Re: show me again, the power of the darkness