Bang bang! {Clan}

Het was een tocht waar hij zijn spieren voelde aanspannen en waar hij de nerveusiteit door zijn kop voelde gaan, hij werd er misselijk van als hij eerlijk mocht zijn maar hij moest door blijven zetten. Het duurde dan ook echt lang voor hem, maar uiteindelijk waren ze er en hij keek even bezorgd naar zijn partner voordat hij het kamp binnen sprong, nu pas de ernst inziende van de situatie... Was het niet beter als hij de hele clan liet weten over het ongeval? Ja dat was de snelste manier... Hij liep dan ook meteen door en schraapte zijn keel even. "Mag ik even de aandacht alsjeblieft!" klonk er, de geur van lichte angst die van hem afkwam zou katten wel ietwat laten opkijken. Shock zorgde ervoor dat hij die angst niet weg kon werken. Hij besloot dat een steen, gewoon een random steen, een goede plek was en sprong erop. "Er is een ongeval gebeurd bij het Thunderpath," zei hij luid en duidelijk, zijn stem sterk. "Het is er drukker dan ooit tevoren en het stikt er momenteel van de twolegs en monsters," vervolgde hij. "Roughflower en ik hebben het gezien, de oorzaak was een vos die ik het pad op heb gejaagd. Het monster had mij bijna geraakt maar is uitgeweken, waardoor deze een ander monster heeft geraakt," zei hij. "Ze staan niet meer op het thunderpath, dus ik waarschuw jullie nu, luid en duidelijk!" zei hij. "Blijf weg bij het Thunderpath voor nu!" zei hij, voordat hij plots trillend door zijn poten zakte en zowat van de steen viel. Alles had gedraaid, misselijkheid was teveel geworden en voor hij het had geweten was de stress, zijn shock en de paniek hem even teveel geworden.

-Clan!

Amberhunt keek op van zijn eten toen hij de zwart-witte kater de aandacht hoorde vragen. Lurkingshade vertelde over een ongeval bij het Thunderpath, twee monsters die elkaar geraakt hadden en nu niet meer op het thunderpath stonden. De oudere warrior riep op om niet naar het Thunderpath te gaan. Hij leek erg van streek, wat niet hele vreemd was, en toen hij zijn verhaal had beëindigt zakte hij trillend door zijn poten. Het leek erop dat hij erg in shock was door wat hij gezien had. Toen het leek alsof Lurkingshade van de steen af zou vallen snelde de Rode kater naar hem toe en ondersteunde hem. Amberhunt wist wel dat Lurkingshade hem niet erg mocht, maar hij vond het vreselijk om de normaal zo sarcastische en rustige Lurking nu oppeens zo te zien. Amberhunt luisterde naar De hartslag van de kater, hij was verre van een Medicinecat maar dat kon zelfs hij nog wel bedenken, het hart klopte razendsnel maar het leek wel een gelijke hartslag.

Samen met Lurkingshade was ze het kamp binnen gedrongen, waar haar partner al snel de clan bijeen riep. Roughflower stond naast hem en luisterde naar zijn woorden. Hij was enorm gestrest, dat merkte Roughflower al op, daarom streelde ze zijn rug met haar staart. En hij was zo bezorgd over haar terwijl het zo met hem ging. Maar Roughflower had het ongeval ook niet mee gemaakt zoals Lurkingshade deze had mee gemaakt. Toch trilde Roughflower ook wel een beetje op haar poten, zij had gedacht dat ze haar partner aangereden had zien worden, tot zo ver ze goed kon zien. Roughflower drukte haar lichaam tegen de zijne toen hij begon te spreken en na zijn preek zakte hij ineens door zijn poten. "Lurkingshade!" Klonk er paniekerig uit haar mond en bezorgd staarde ze naar haar partner, waarna zijzelf ook door haar poten heen zonk om haar kin in zijn nek te leggen, zodat ze bij hem was. Haar nekharen waren licht opgezet door de schok van het feit dat haar partner net was flauwgevallen. Toen Amberhunt er bij kwam en naar zijn hartslag luisterde, begon ze te blazen. "Weg bij hem," snauwde ze. Ze wou geen warriors bij haar partner, maar ze wou de medicine cat. "Haal Acefray of Bitterpaw op, nu!" Snauwde ze vervolgens, haar slechtziende blauwe ogen strak op de rode kater gericht. Luisteren naar zijn hartslag had geen nut als je geen medicine cat, of medicine cat apprentice was. Je moest weten wat je moest doen, om er voor te zorgen dat het weer goed kwam. Opmerken of hij dood was kon zijzelf wel, of dat deed een medicine cat of medicine cat apprentice.

Roughflower was uiteraard de eerste die kwam aangesneld, ze was boos op Amberhunt en ze blies dat hij weg moest bij Lurkingshade. De rode kater dat een paar stappen weg bij haar partner, "Haal Acefray of Bitterpaw op, nu!" Snauwde ze toen. Amberhunt knikte snel en hij snelde zich naar het Medicineden, toen hij in de opening stond riep hij naar binnen "Acefray, Bitterpaw! Kom snel, het is Lurkingshade!" Hij begreep de houding van Roughflower op zich wel, natuurlijk wilde ze niet dat er iemand anders aan haar partner zou komen totdat duidelijk werd wat er aan de hand was. Nu maar hopen dat Lurkingshade alleen flauwgevallen was en niet een hartaanval of iets in die trend had.

Tag; Acefray en/of Bitterpaw

Winddancer keek verschrikt op toen Lurkingshade het camp kwam ingesneld, op de voeten gevolgd door Roughflower. De geur die van hem af kwam was tegelijk onbekend en maar al te bekend - de geur van angst. Ze had hem nog nooit zo gezien, er moest wel iets heel ergs gebeurd zijn. Van de schok bleef ze gewoon zitten terwijl ze luisterde naar het verhaal van haar broer - hij was bijna aangereden door een monster! Toen hij omver viel, snelde ze naar hem toe. Amberhunt was er echter eerder, al werd die al snel weggeroepen door de partner van haar broer. "Lurkingshade!", riep de grote poes uit, neerhurkend bij zijn zwart-witte lichaam maar ook wat haar afstand houdend. Roughflower mocht dan haar beste vriendin zijn, ze merkte instinctief ook op dat ze op dit moment enorm beschermend was over haar partner.

Serieus, hij was twee seconden weg uit jagen en meteen wanneer hij terugkwam klonk er geroep en drama. Met een opgetrokken wenkbrauw liep de kater dan ook het kamp binnen, legde zijn prooi op de stapel, en beende door de menigte naar de plek waar het zich centreerde. Daar lag Lurkingshade op de steen. Even vernauwden zijn ogen - wat deed die gast op de steen? - maar toen keek hij even om zich heen. Bitterpaw en Ace werden al geroepen en de jonge kater leek nog te leven. Vandaar dat hij zich even tot Rough wendde. "Ziekte of shock?" Vroeg hij, want als het shock was moest zij ook nagekeken worden, en als het ziekte was moest iedereen een paar stappen achteruit.

Tag: Roughflower

_{Toen er een roep om aandacht door de koude lucht heen sneed, keek Lionpaw geïnteresseerd op. Wauw, er gebeurde spontaan iets. Met gespitste oren kwam de kater dichterbij, en luisterde naar wat Lurkingshade te zeggen had. Hmm, twolegs in het territorium? Of in ieder geval bij het Thunderpath dan. Dat ze er beter van uit de buurt konden blijven. Was misschien wel het slimste, maar niet het interessantste. Misschien kon hij een aantal andere apprentices overhalen om er eens een kijkje te nemen? Een grijnsje gleed over zijn gezicht bij deze gedachte, al was hij miniscuul genoeg om door niemand gezien te worden. Toen Lurkingshade opeens in elkaar zakte, werd zijn aandacht van zijn gedachtegang weggetrokken. Zijn wenkbrauwen gingen lichtjes in de lucht toen hij zag hoe snel Roughflower aangesneld kwam. Die twee waren net partners, dus de liefde zat er nog sterk in. Kort snoof Lion. 't Zou toch niet voor lang blijven, net zoals altijd.}

Bijna al haar tijd spendeerde ze tegenwoordig aan het proberen te onthouden van alle kruiden en planten die verspreid lagen in de Medicine Cat Den. Vandaag was dan ook niet anders, wederom zat de grijze she-cat over de stapeltjes planten gebogen waarvan ze telkens weer de functie van op probeerde te dreunen. Het geluid buiten probeerde weg te duwen, al ging het moeizaam. Ze mompelde langzaam de namen van de kruiden, totdat ze ruw verstoord werd door Amberhunt die de Den in sprong. Voor ze hem geërgerd weg kon sturen, meldde de kater dat er iets aan de hand was met Lurkingshade. Bitterpaw schoot overeind en volgde hem het kamp in, waar de zwart-witte kater naast Roughflower op de grond lag. Ze had geen idee waar Acefray was, dus zou zij nu het voortouw moeten nemen. "Aan de kant," miauwde ze zo standvastig als haar nervositeit haar toeliet. Ze legde haar oor op de borstkas van de kater. Er was een hartslag, en een flinke ook. Paniek, stress, shock. Hij had iets nodig om te kalmeren. Haar kop begon meteen met het maken van associaties, kamille of jeneverbessen. Ze haastte zich naar haar Den en nam enkele jeneverbessen in haar mond. Kamille had ze zo snel niet kunnen vinden, grote kans dat ze daar ook niets meer van hadden. Ze kwam weer terug en keek naar Roughflower. "Wat is er gebeurd?" Ze had context nodig voor een optimale behandeling, nietwaar? Ze beet één van de bessen open en legde het restant in de bek van Lurkingshade. Het sap van de bes moest genoeg zijn om hem te kalmeren en zijn vitale functies te reguleren.

Winddancer kwam er bij en dat vond Roughflower goed. Zij was zijn zus en haar beste vriendin, wat het een stuk vertrouwelijker maakte. Vervolgens kwam Tallshadow en hij vroeg aan haar of het ziekte of shock was. "Shock," sprak Roughflower met zekere stem, al trilde deze van de spanning. En toen kwam Bitterpaw, de medicine cat apprenitce. Ze aarzelde geen moment en maakte ruimte voor de kat die wel wist wat ze deed. Meteen vroeg Bitterpaw naar wat er gebeurt was. ""Eh... er was een vos en eh... deze leidde Lurkingshade weg en toen... toen staken ze het thunderpath over en, en toen kwam er een monster. Hij had geraakt kunnen worden, of de vos had hem te pakken kunnen krijgen," ratelde ze. Haar hart begon hard te bonzen bij wat er gebeurt was. Daarnet was ze kalm geweest, alsof er helemaal niks gebeurt was. Maar hoogstwaarschijnlijk was ze gewoon verdoofd geweest door de hele gebeurtenis. "Ik moest afstand houden van hem, hij beschermde me," vertelde ze. "Maar ik ging het achterna en zag wat er gebeurde. De vos is geraakt door een monster en... ik dacht, maar het is niet zo, Lurkingshade is niet geraakt of gewond geraakt door de vos of het monster," vertelde ze. "Er kwamen heel veel monsters bij en het was heel lawaaierig en gevaarlijk... ze zijn er misschien nog steeds, de hele grens met Shadowclan en Thunderclan," ratelde ze. Innerstar was nu niet aanwezig. Zij was op patrouille, misschien had de leidster het ook wel al opgemerkt. Maar Tallshadow was er nu, hij kon het vast wel verder afhandelen. "Hij is gewoon in shock, toch, Bitterpaw?" Vroeg ze aan de apprentice, tevens het jongere zusje van Lurkingshade.

Toen Tallshadow en Bitterpaw erbij kwam deens de grote tabby ietwat achteruit, al bleef ze dicht bij haar broer. Roughflower begon te vertellen en hoewel Winddancer niet de slimste was, besefte ze dat dit moeilijk was voor haar vriendin. Zonder haar blik van haar broer te halen liep ze om zijn lichaam heen en gaf ze een bemoedigend duwtje tegen de schouder van gaar vriendin. Als om te tonen; ik ben er voor je. We zijn hier samen. Ze moest even slikken bij haar woorden. Hij had op het randje van de dood gestaan, zoveel was duidelijk. Een seconde eerder en ze hadden hem naar het camp moeten dragen.. Ze kon het zich niet inbeelden. Ze kon zich geen wereld zonder Lurkingshade inbeelden - zonder zijn grumpy maar toch gevoelloze manier van praten, zijn pessimistische gedachten.. Hoewel hij niet de meest geliefde kat was, zou de hele clan er kapot van zijn - zoveel wist ze zeker. Winddancer was dus enorm enorm blij dat hij nog leefde, en dat het alleen shock was. Of nu ja, dat wist ze niet zeker natuurlijk; maar net als Roughflower keek ze hoopvol haar jongere zusje aan, in de hoop dat die zou bevestigen dat het inderdaad alleen maar shock was.

De grijze kattin concentreerde zich rustig op Roughflower die haar verhaal deed. Het was wel duidelijk dat de kattin behoorlijk aangedaan was door wat er gebeurd was; haar woorden kwamen er met moeite uit. Toch wist ze een redelijk samenhangend verhaal voort te brengen, iets waar de Medicine Cat Apprentice wel wat aan had. Dus Lurkingshade was niet fysiek gewond geraakt, voor zover Roughflower wist. Als ze zo naar zijn lichaam keek, viel er ook niet bepaald iets op. De kans was groot dat dit een puur geval was van shock. Toch moest ze er eerst volkomen zeker van zijn. Iets dat lastig was, want ze was namelijk nog maar gewoon een leerling. Ze had niet de expertise die Acefray had, wat haar nog redelijk onzeker maakte in het behandelen van katten. Toch besloot ze dat het beter was als Lurkingshade uit de menigte verdween en bij kon komen in de rustige omgeving van de Medicine Cat's Den. Ondertussen was het waarschijnlijk ook verstandig om ver bij het ongeluk en de monsters vandaan te blijven. Bitterpaw knikte toen Roughflower vroeg of het shock was. "Zou je me kunnen helpen om hem naar de Medicine Cat's Den te slepen? Het is beter voor hem als hij weg is uit deze drukte," miauwde ze. Het was niet gek dat in dit soort gevallen de halve clan kwam kijken, maar het was wel vervelend.

Roughflower knikte bij de opdracht van Bitterpaw. Nog vaag had Roughflower de beweging van een knik kunnen zien van de kop van Bitterpaw. Het is dat ze haar blik op de grijze kattin had gefixeerd, anders was het haar ontgaan. Dit maakte dat ze rustig het lichaam van Lurkingshade bij zijn nekvel pakte. Ze maakte ruimte voor Bitterpaw, zodat zij verder kon helpen terwijl zij het boven lichaam van haar partner vast hield. Nu konden ze samen het lichaam weg voeren naar de den van Acefray. Lurkingshade moest inderdaad weg van deze drukke menigte en in alle rust wakker worden met de juiste kruiden om hem kalm te houden. Hoe lang zou het duren voor hij hersteld zou zijn van de schok? En waarschijnlijk zou Roughflower ook wat kalmerende kruiden krijgen om bij te kunnen komen. Dat was wat ze verwachte.

Topic uit?

Tall luisterde aandachtig naar het verhaal wat Rough vertelde, en knikte eens in de zoveel tijd zodat de poes aangemoedigd werd om door te gaan. Hij was bovendien trots op Bitterpaw die ondertussen ook goed leek te luisteren en waarschijnlijk al allerlei manieren had om zowel Rough als Lurking te helpen. Dit bleek ook wel toen ze na het verhaal Rough geruststelde en toen haar vroeg om haar te helpen. Dat was een slimme oplossing gezien het feit dat Rough dan te druk was om zich teveel zorgen te maken. Tall knikte Bitter dan ook goedkeurend toe, en knikte ook nog dankbaar naar Rough. "Winddancer en ik nemen meteen een kijkje bij het Thunderpath, goed gedaan Roughflower," Mauwde hij rustig, en gebaarde toen naar Wind dat ze mee moest op Patrol, sorry Wind, weer de pineut.

Patroltopic voor Wind

Bitterpaw en Tallshadow luisterden naar het verhaal dat Roughflower vertelde, en godzijdank leek de medicine cat apprentice niet te paniekerig. Dat betekende dat het goed kwam, ja toch? Haar jongere zusje vroeg Roughflower om Lurkingshade uit de drukte te halen, en ongetwijfeld dat dat ook voor haarzelf gold. Roughflower moest immers ook enorm geschokt zijn, om eerst haar partner bijna te zien sterven en hem nu in elkaar zien zakken. Winddancer keek de deputy aan toen die haar naam zei en knikte. Ze zou meegaan om een kijkje te nemen. De grote tabby wierp nog even een blik op haar vriendin en volgde daarna de kater het camp uit.

-Topic uit ^^

Samen met Roughflower sleepte ze Lurkingshade naar de Medicine Cat's Den. Ondertussen ving ze de goedkeurende knik van Tallshadow op. Ze zou liegen als dat haar geen voldoening gaf: de Deputy die haar aanmoedigde. Het haalde toch een beetje weg van de zorgen die ze had over haar prestatie als Medicine Cat Apprentice. De donkerbruine tabby nam Winddancer mee op een patrouille naar het Thunderpath. Bitterpaw kon zich alleen maar voorstellen hoe zo'n puinhoop het daar zou zijn. En behoorlijk gevaarlijk ook. Ze konden nu alleen maar hopen dat het probleem zichzelf zo snel mogelijk verhielp. Ondertussen moest ze zich focussen op Lurkingshade en zijn gezondheid. Met de juiste kruiden zou hij er wel weer bovenop komen. Daarbij moest ze Roughflower ook even nakijken, voor de zekerheid.

- topic uit -