I have seen what the darkness does...

Het was lang geleden geweest dat ze gillend wakker was geworden. Het was ook lang geleden dat ze had gedroomd dat ze weer onder de klauwen van Claw had gelegen. Mistgaze verontschuldigde zich zachtjes, niet zeker of ze Rousepaw had gewekt of niet. Zonder verder wat te zeggen stond op ze op en liep ze rustig haar den uit. Ze keek naar boven, waar een zwarte hemel te zien was. Ergens twinkelde wat sterren. Mist probeerde zichzelf rustig weer terug te vinden. Ze voelde haar hart nog steeds bonken in haar borstkas en de adrenaline door haar aderen stromen. Het was weer alsof het net gebeurd was. Stiekem had ze gehoopt dat ze heel lang niet meer zo wakker hoefde te worden, maar de zwarte kater van de Bloodclan had een grotere indruk op haar achter gelaten dan ze wou.
Met een poot streek ze zachtjes over de grond heen. Mistgaze besloot een stukje te wandelen buiten het territorium en ze zou niet ver weg gaan. Gewoon even naar buiten om niemand verder lastig te vallen. Ze maakte oogcontact met de katten die ook nog wakker waren om de wacht te houden en wurmde zich toen door de doorntunnel naar buiten toe. Ze haalde nog een keertje diep adem toen ze buiten was, nog steeds voelde het alsof haar keel werd dichtgeknepen en haar borstkas zich verder samendrukte. Tranen prikte in haar ogen en snel rende de poes een stuk verder weg zodat niemand die nu uit de doorntunnel zou komen haar kon zien; of horen.

Ze had zichzelf bij een boom gesetteld. Ze had zichzelf een beetje uit haar paniekaanval kunnen redden en zat nu nog met de nasleep daarvan een beetje dood voor zich uit te kijken. Mistgaze drukte haar kop tegen de boomstam en sloot haar ogen. Ze haatte Claw, met heel haar hart. Als ze een kat dood kon maken was het hem. Ongeacht of ze dan nog Starclan in zou komen of niet, ze wou hem gewoon van de aarde afgeveegd hebben. De macht die de kater toch nog over haar had ondanks dat hij Thunderclan niet meer bezette was vreselijk en zij voelde zich machteloos. Zou Firedance zich ook zo voelen? Die leek een stuk beter met het hele voorval om te gaan. Misschien was het gewoon dat zij een zwakkere geest had en dat ze zich aanstelde. Ze miste haar moeder gewoon zo. Brightspots was er altijd geweest als er iets was of als ze eventjes wou praten, advies wou vragen of gewoon roddelen over dingetjes. Nu was ze zo uit haar leven gerukt en moest ze het helemaal zelf doen. Hoe ging ze ooit een apprentice klaarstomen als ze zichzelf nog niet eens fatsoenlijk onder controle kon houden?

Het leek nog wel eeuwen te duren dat Mistgaze bij de boom zat. Maar haar vacht kwam omhoog bij het ruiken van een bekende geur. Eentje die ze had geroken toen ze nog maar een simpele kit was geweest, toen ze stiekem het kamp uit was gesneakt om kruiden te helpen zoeken voor Jayfeather. Er was een vos in de buurt! Ze wist het zeker, de geur herkende ze uit duizenden! Gepanikeerd keek Mistgaze rond. Ze had met haar stomme kop moeten weten dat vossen 's nachts actief waren! Ze wou het op een sprinten zetten, maar ze hoorde een hondachtige grom achter zich vandaan komen. Met een geschrokken sprong, sprong ze 180 graden om. Ze keek recht in de lichtgevende ogen van de vos die extra kwaad leken in het donker. Uit zijn bek kwam een stank waar men u tegen zei. De ontmoeting tussen de twee leek wel uren te duren, terwijl het in werkelijkheid niet meer dan een fractie van een seconde zou zijn. Haar hart stond stil.
Mist liet een geschrokken gil klinken en sprintte toen met de snelheid van het licht langs de vos heen. "Help! Me! Vos!" schreeuwde de poes naar wie het wilde horen. "Vos in Thunderclan! Rowanflight! Help me!" ze voelde de dreunende voetstappen van de kwade vos achter zich, ze wist dat het niet lang duurde voordat ze uitgeput zou raken. Hou lang zou ze rondjes kunnen rennen? Het enige waar ze aan kon denken is hoe dood ze zou zijn als de vos haar nu te pakken zou krijgen.

[Eerste post voor Rowanflight]

Het was een onrustige nacht. En Rowan vroeg zich af of hij op een of andere manier uberhaupt slaap kon vatten zonder in nachtmerries te verzinken. Hij was doodop. Doodmoe van al het verstoppen achter schermen en zichzelf kapot maken door wakker te blijven tot diep in de nacht.

Dit geweld in zijn hoofd zou moeten ophouden. Maar er was niets dat hem tegenhielt. Er was niemand die hem naar de grond drukte en hem met alle vier zijn poten terug naar aarde bracht. Na Claw's overname had hij er alles aan gedaan om zijn clan te beschermen. Waaronder dus ook overkomen naar zijn clan als een verrader om hun te beschermen en Claw's tirranie tegen te gaan. Uiteindelijk had zijn reddingsoperatie met Zealspark misschien iets van vertrouwen terug gebracht in zijn clangenomen maar zo leek het nog altijd niet te zijn.

Een veel te bekend geluid liet hem opschrikken en hij moest even slikken. Mistgaze.. Zij was misschien ook een van de weinige redenen waarom hij nog doorging. Diep van binnen hielt hij van haar. Meer dan wat dan ook, maar ze zouden nooit samen kunnen komen. Het was onmogelijk ze was een Medicine Cat en hij was een verloren zieltje. Zuchtend keek hij toe hoe ze naar buiten liep en liet zijn kop weer o zijn poten zakken. Hij zou nieteens met Zeal kunnen bespreken wat hij voelde. Zeal was deputy en zou hem uit de clan smijten als hij deze gevoelens uitsprak.

Tijd leek voorbij te tikken tot zijn kop opnieuw omhoog schoot een luide gil horend. En boven alles zijn naam. Zijn hart leek stil te staan voor hij omhoog schoot en zijn poot tegen Zealspark aansloeg voor hij zijn kop omdraaide. "Vos in Thunderclan!" Schreeuwde hij door de den heen hopend dat iedereen wakker zou worden. "Opschieten! We moeten Mistgaze helpen!" Nog voor hij kon wachten op anderen schoot hij al naar buiten en duwde zichzelf door te tunnel heen. "Mistgaze!" Paniek sloeg duidelijk op zijn stem het moment dat de duisternis hem even overnam voor hij haar spotte en haar haar toe rende de vos aanvliegend zonder angst voor zijn eigen leven. Nee, Mistgaze was duizend maal belangrijker.

Ze werd opgeschrikt door geschreeuw, voor een moment wist ze even niet wat er aan de hand was, maar al snel kwamen de woorden bij haar binnen. Er was een vos en blijkbaar was Mistgaze in de problemen. Haar ogen werden wijd toen ze het volledig besefte en zo snel als ze kon verliet ze de den achter Rowanflight aan. Ze zou niet nog iemand willen verliezen en al helemaal niet aan een vos. Zodra ze dan ook de doorntunnel door was liet ze haar blik naar Mistgaze gaan voor deze zich focuste op de vos. Rowanflight was er al opaf gesprongen en ook Banepaw zag ze proberen in de achterpoot van de vos te bijten. Ze wist echter dat ze de aandacht van Mistgaze af moest halen en dus sprong ze in de richting van de zij van de vos om daar haar nagels overheen te halen. Ze zag hoe de aandacht van de vos naar haar ging toen deze zijn kop in haar richting draaide. Haar hart bonsde in haar keel, maar ze kon nu niet opgeven en haalde nog een keer uit voor ze een paar passen achteruit deed, de vos nog steeds in de gaten houdend en hopend dat hij haar in de gaten bleef houden.

Gravelsmoke was diep in haar slaap, welke ze nodig had gezien ze in de nacht amper had geslapen, toen een luide stem haar ruw wakker maakte. "Vos in Thunderclan!" Vos? Geschrokken stond de rossige poes op, haar slaperigheid vergetende. Vossen konden dodelijk zijn. "Opschieten! We moeten Mistgaze helpen!" Rowanflight schoot snel weg, en nog amper 2 seconden daarna was de poes hem gevolgd, het kamp uit. Geen idee wat de Medicine Cat zo vroeg buiten het kamp deed, maar veel maakte het nu ook niet uit. Ze zat in de problemen en hun taak haar daaruit te helpen. Ondertussen had de grijze Warrior al de vos aangevallen, en een apprentice had Rowanflight ookal gevolgd en beet in de achterpoten, evenals een andere warrior, Winterbird, welke de vos vanuit de zijkant aanviel. Gravelsmoke zou misschien hebben getwijfeld, maar de drang om haar clan te helpen was groter dan haar onzekerheid. Even keek ze naar de 3 thunderclanners. Ze wilde hem helpen, en daarmee zou ze ook Mistgaze helpen. Nog even keek ze de situatie aan. Ze wilde niet zomaar aanvallen zonder te weten wat ze deed. Uiteindelijk richtte ze zich op de andere zij van de vos, om haar klauwen in de zij te slaan. Als de vos vanuit 4 kanten zou worden aangevallen, zouden ze het veel schade kunnen geven en daarbij ook het beest afleiden. Gravelsmoke had nog nooit echt met een vos gevochten, en ze was meer een jager, maar met wat strategie en inlevingsvermogen zou een vos verslaanbaar moeten zijn. Het was immers al eerder gebeurd.

Ze voelde hoe haar poten brandden van het rennen in rondjes zodat de vos haar niet te pakken zou krijgen. Een voordeel had ze; ze was sneller dan dat hij was. Maar dat zou van korte duur zijn als ze uitgeput zou raken en dat ging nogal snel. Gelukkig hoorde ze verderop geritsel. Hoewel dit ook een tweede vos had kunnen zijn, was het Rowan die ze uit de struiken zag springen! Hij dook op de vos af, zonder angst en zonder aarzeling in zijn beweging. Mist voelde hoe haar hart een keer oversloeg van opluchting. Of was het angst? Dat de vos zich zou bedenken en hem zou grijpen? Het was het laatste. Het rode beest haalde uit naar Rowan en probeerde met zijn venijnige klauwen te raken. Mist stond op een kleine afstand van de twee te hijgen van het rennen, maar ze wist dat ze hem op een manier moest helpen. Hoe?! Dat wist ze niet.
Het duurde niet lang voordat meer katten verschenen. Blijkbaar had Rowan in het kamp staan schreeuwen voordat hij naar haar toe gerend was. Banepaw, Gravelsmoke, Winterbird en zelfs haar zus Firedance zag ze in een flits voorbij komen. Mistgaze zag dat de apprentice het eng vond, het was een eerste aanvaring met een vos en dat was natuurlijk eng. Zij vond het nog steeds eng en zij had er al ooit eens eentje ontmoet. Mistgaze haar blik ging weer naar de vos, die nu wild om zich heen graaide naar de katten die hem aanvielen, ze durfde nog steeds niet te bewegen maar ze moest wel! Anders zou hij ongetwijfeld het enige niet-bewegende object pakken. Ze dwong haar poten om te werken. Maar te laat. Ze had zich net omgedraaid om weg te rennen toen de vos zijn aandacht weer op haar gericht had. Kaken klemde zich om haar staart heen en Mistgaze gilde van de pijn. Ze voelde dat de vos zijn kop omhoog trok en haar van de grond probeerde te tillen. Zelf klauwde ze wild in de grond om zich vast de houden aan het laatste stukje aarde onder haar voorpoten.

Hij had haar net in haar geheel van de grond getild toen ze opeens weer los werd gelaten en op de grond kletterde. Iemand had de vos geraakt bij zijn oog en het beest jankte boos en beet terug naar degene die hem raakte. Of het raak was of niet kon ze niet zien, ze moest zelf zo snel mogelijk weg zien te komen. Mistgaze voelde met elke beweging in haar staart hoeveel zeer hij deed terwijl ze wegkroop onder de struiken. Ze kon niet vechten. Ze kon niet zichzelf verdedigen, ze had altijd haar clan genoten nodig om haar te beschermen. Ze was zo stom geweest om alleen naar buiten te gaan, iedereen was in gevaar nu. "Nee! Firedance kijk uit!" gilde ze geschrokken toen ze zag dat de vos zijn kaken open klapte om die richting Firedance weer dicht te klappen. Ondertussen zag ze ook nog dat een achterpoot richting Winterbird maaide. Als alles maar goed kwam...

Feel free om de vos ook te godmodden hoor! c: Mist zit nu veilig onder haar struik :')

Angst voor het verliezen van iemand zo dierbaar voor hem zoals Mist en haat voor het enorme beest zorgde ervoor dat Rowan ondanks de geweldige minderheid die hij had toch het beest vast wist te houden en al snel schoten er katten langs hem heen die de vos ook aan vielen. In een flits herkende hij Banepaw, Gravelsmoke en Winterbird maar de vierde kat leek hem even niet op te vallen en gromde toen hij van de vos geslingerd werd en naast het bosje terrecht kwam waar Mistgaze in school. Grommend hapte hij naar adem en hees zichzelf op zijn poten zijn blik draaiend naar Mistgaze voor een seconde. "Geen zorgen het komt goe.." Hij was nog niet uitgesproken of de Medicine cat riep de naam van haar zus uit en zijn gouden ogen schoten terug naar de vos, dit maal duidelijk de vlammend rode vacht van Firedance herkennend. Zijn ogen groeide groter. Oh dear starclan. Zealspark zou hem nooit vergeven als haar iets overkwam. En hij zichzelf ook niet for that matter. Direct schoot hij weer naar voren zijn klauwen gevoed met een nieuwe energie. Hij moest niet alleen Mistgaze beschermen maar haar iets avontuurlijkere zusje ook. Terwijl hij op het beest afschoot leek het witte lichaampje van Banepaw wel te vliegen en hij draaide zijn kop bij. "Mistgaze help Banepaw!" Riep hij over zijn schouder voor hij zichzelf richting de grond wierp. Riskant maar het leek de enige kans. Hij schoof over de grond vlak onder de bek van de vos door en zette zijn achterpoten in de buik om deze open te krabben en onder hem vandaan te schieten. De vos haalde met zijn achterpoot uit naar Rowan en raakte hem. Een diepe kras in zijn zij gevend maar met een sis van pijn kwam Rowan er vanaf en stortte zichzelf weer richting de vos.

Ze had ondertussen Firedance en Gravelsmoke er ook bij zijn komen in haar ooghoeken, terwijl ze nogmaals uithaalde naar de vos. Echter hoorde ze plots Mistgaze de naam van haar andere zus roepen, waarna ze haar blik snel naar Firedance liet gaan om te kijken wat er gebeurde. Hierdoor zag ze echter niet de achterpoot van de vos die haar kant uitkwam en haar hard raakte in haar zij. Door de kracht achter de klap kon ze wat voelen breken en landde ze een eindje van de vos vandaan op haar zij. Ze kon nu echter niet opgeven en krabbelde overeind waarna ze weer richting de vos ging. Het was waarschijnlijk een rib die net gebroken was en het maakte het ademhalen wat moeilijker, maar toch verscheen ze nogmaals aan de flank van de vos waarna ze uithaalde en snel wegdook voor deze weer een kans kreeg om haar aan te vallen.