When the grass seems greener

White liep voldaan met een muisje in haar bekje. Ze had het beestje net gevangen, desondanks het kouder wordende weer. Er blies nog steeds een koude wind, die het bladerdak boven haar deed laten ritselen. Haar pootjes begaven zich over de bosgrond, niet bepaald ergens heen gaande, toen een bekende geur haar neusje vulde. "Ik weet dat jij het bent." Zei ze op een plagende toon, nadat ze haar prooi had neergelegd. Ze keek rond, tot ze haar vriend zijn vacht spotte. Ze pakte haar prooi weer op en liep naar hem toe. "Hoi" Zei ze simpel en vrolijk, na haar prooi weer weggelegd te hebben.


-Eerste post voor .Grasspaw

Grasspaw grijnzde toen hij de stem van zijn beste vriendin hoorde. Ze was op jacht en ze had blijkbaar een aardig goede jacht , gezien de muis en de vrolijke manier van praten. "Hallo, sweetheart" miauwde hij lachend terwijl hij naar de muis keek "heb je een goede jacht?" vroeg de oudere apprentice aan haar. Hij keek om zich heen, de geuren en geluiden van het bos stimuleerden hem om naar buiten te gaan en te gaan jagen of gewoon een stukje door het woud to lopen.

"Hallo, sweetheart" White rolde met haar ogen. Laat het maar aan haar beste vriend over om zo te reageren. Ze gaf hem een speelse duw, om te laten zien dat het haar niet onopgemerkt ging. "Heb je een goede jacht?" Vroeg Grass. De witte kattin knikte. "Dus, wat doe jij hier?" Vroeg ze. Hij was in ieder geval niet aan het jagen, anders zou hij vast ook al wel wat hebben gevangen. Ze waren immers een redelijk stuk van het kamp vandaan.

Whitepaw gaf hem een speelse duw na zijn opmerking en Grasspaw grinnikte. Toen vroeg ze hem wat hij hier eigenlijk deed, "Oh, ik was gewoon even aan het wandelen." Miauwde hij. Whitepaw was al vanaf het begin van haar Apprenticetijd zijn beste vriendin geweest, ze konden goed met elkaar opschieten. "Maar aangezien jij aan het jagen bent kan ik net zo goed meedoen." Vervolgde de Cyperse kater terwijl hij haar aankeek.

"Oh, ik was gewoon even aan het wandelen." Beantwoordde hij haar vraag. Ze rolde haar ogen weer, dit keer geamuseerd. "Maar aangezien jij aan het jagen bent kan ik net zo goed meedoen." Vervolgde haar vriend en keek haar aan. Ze haalde haar schouders op. "Ik vind het goed." Ze grinnikte even. "Dan doe je tenminste nog iets wat productief is." Plaagde ze. Ze begroef de muis die ze al had gevangen, die zou ze later wel ophalen. "Oke, wedstrijdje?" Vroeg ze uitdagend.

De witte poes plaagde hem door te zeggen dat hij dan tenminste iets productiefs deed. Hij stak zijn tong naar haar uit en grijnsde, toen daagde ze hem uit voor een wedstrijdje, waarom hiet? Hij wilde zich best bewijzen tegenover haar. "Is goed, maar ik waarschuw je, dit ga je niet winnen." Miauwde hij keek naar het bos, "ik ga die kant op." Zei de Cyperse leerling voordat hij wegrende in de richting die hij geclaimed had. Na een minuut lopen stond hij stil, snoof en begon in de richting van de prooigeuren te sluipen.

White lachte en schoot weg in de andere richting. Ze opende haar bekje om de geuren te proeven. De geur van een vogel, een vink, was te onderscheiden. Stilletjes liep ze de richting op, onderweg overgaand in sluipen toen ze het vogeltje van ver af kon zien. De witte kattin sloop er op af, en eens dichtbij genoeg, overbrugde ze de afstand met een goed gerichte sprong. Snel verloste ze het diertje uit zijn leiden. Na het vangen van de vink kon ze jammer genoeg niks meer vinden. White liep terug naar de plek waar ze haar muis had begraven, en wachtte daar op Grasspaw.

Grasspaw was geen goede jager ziu je kunnen zeggen, nou ja, hij was best wel verschrikkelijk in jagen. Hij rook veels te veel geuren om zich goed te kunnen concentreren, hij rende heel snel tussen de bomen door om iets te vinden. Uiteindelijk kon de leerling de geur onderscheidden van een mus, nu het moeilijke gedeelte, het vangen. Hij zakte in sluiphouding en begon op het dier af te sluipen, echter rendde het dier meteen weg. Grasspaw gaf echter niet zo snel op, hij begon keihard door het bos te rennen. Toen hij het dier eindelijk had ingeghaald doodde hij hem snel. Hij zuchtte moe en liep terug naar de plek, hij was bijna een halfuur weggeweest. Hij zag Whitepaw al staan "hey daar! Ben ik te laat?"

Het wachten duurde haar wat te lang, en ze wou de bengaalse kater gaan zoeken, toen hij op haar af kwam gelopen. "Hey daar! Ben ik te laat?" Vroeg hij. Ze rolde haar ogen geïrriteerd. "Ja, ja dat was je." Begon ze wat gepikeerd. "Wat heb je gedaan het hele woud doorgerend." Zuchtte ze. Ze keek naar de vangst van haar beste vriend, een wat gehavend musje. Het was duidelijk voor haar dat hij het diertje met moeite had gevangen. "Nou we staan gelijk, maar je moet wel beter met je prooi omgaan." Zei ze, een kleine glimlach sierde haar lippen. Of course, daar ging ze weer, snelle moodswing. Dat was een van de kenmerkende eigenschappen van White, het ene moment kon ze witheet van woede zijn en een seconde later was ze dan weer super vrolijk, of verdrietig.

Ja, hij was te laat geweest en Whitepaw vroeg of hij het hele woud doorgerend had. "ja, zo'n beetje wel ja" Zei hij serieus. En ze merkte op dat hij wat beter met zijn prooi moest omgaan "ja, ik weet het, maar dat irritante vogeltje vloog steeds weg dus misschien werd ik een beeje boos." Miauwde hij. Toen glimlachtte Grass' vriendin. Prachtig die snelle wisseling van gemoedstoestand. "jij kan niet boos blijven of wel dan?" Vroeg hij knipogend. "Dus, nog even door of terug naar het kamp?"

"ja, zo'n beetje wel ja" Reageerde hij. Toen ze had opgemerkt dat hij beter met zijn prooi om moest gaan reageerde hij heel simpel. "Ja, ik weet het, maar dat irritante vogeltje vloog steeds weg dus misschien werd ik een beetje boos." Ze rolde haar ogen, maar glimlachte toch. "jij kan niet boos blijven of wel dan?" Vroeg hij knipogend. "Dus, nog even door of terug naar het kamp?" De witte kattin dacht even kort na. De clan had altijd prooi nodig, liever in overvloed dan honger lijden, vond ze. "Ik denk dat we beter nog wat door kunnen gaan, en ik kan wel boos blijven." Het laaste zei ze nep beledigd.

Oke ze kon boos blijven, "maar niet op mij" Miauwde Grasspaw plagend. Toen zei Whitepaw dat ze het best door konden gaan met jagen en Grasspaw was het daar mee eens. Hij begroef de vogel en snoof opnieuw "volgens mij moeten we die kant op, dus ga maar de andere kant op" Miauwde hij langzaam en hij keek grijnzend achterom. Het was een flauw grapje maar daar was Whitepaw wel aan gewend. Echter was het wel zo dat hij daar meerdere prooigeuren rook.

Ze rolde haar ogen toen Grass zei dat ze niet boos kon blijven op hem. "Wil je het testen?" Vroeg ze geamuseerd. Haar vriend begroef zijn gehavende prooi en snoof even. Grijnzend keek de Bengaalse kater achterom "volgens mij moeten we die kant op, dus ga maar de andere kant op" Ze zuchtte bij die slechtte grap, maar wat had ze anders verwacht. Zo was hij altijd al geweest. De witte kattin proefde echter zelf de lucht ook nog even om te bepalen welke kant ze nou ook echt op moesten. "Het lijkt er op dat je half gelijk hebt." Zei ze, en wees met haar staart in de richting waar er een prooigeur vandaan kwam. White liep er stilletjes maar toch wel snel op af, de geur van een muis sterker wordend. Ze hield haar oren en ogen op scherp, voor een teken van het beestje. Na een tijdje spotte ze de muis. "Daar." fluisterde ze naar Grass, en knikte naar een boom, waar een beweging onder de gevallen bladeren te zien was. "Zal ik hem maar vangen?" Vroeg de kattin geamuseerd, maar nog steeds op fluistertoon