Days without rain (Jaypaw)

Willowpaw liep door het bos, iets wat ze eigenlijk elke dag wel deed. De apprentice had veel aan haar hoofd. Nou ja, ze had veel om te verwerken en dat deed ze met lekkere lange wandelingen. Ze had de hoop een beetje opgegeven qua de andere apprentices. Het kwam zelden voor dat iemand een gesprek met haar begon, en dankzij har verlegenheid durfde de jonge kattin niet meer dan "Hallo" te zeggen.
Toen ze een tijdje gewandeld had, zag Willopaw een andere apprentice, Jaypaw. Ze had nog niet heel vaak met hem gesproken, maar hij leek niet onaardig. Rustig liep ze op hem af. "Hoi." Begroette ze de apprentice. De tabby keek naar haar poten om oogcontact te vermijden.

(& Jaypaw)

Zijn poten schraapten over de bosgrond totdat hij tot stilstand kwam te staan. Met een ruk keek hij over zijn schouder naar de muis die stuiptrekkend op de grond lag. Jaypaw rende terug en doodde de muis door een laatste beet toe te dienen aan de nek. Hm. Eigenlijk had hij het beestje onnodig lang laten lijden, maar goed. Het was dood nu en het was een prooi die hij had gevangen voor ThunderClan. De elders zouden blij zijn als hij hiermee terug zou komen. Hij begroef het muisje en liep vervolgens verder het territory in. Hij opende zijn bek om de verschillende geuren in te drinken, maar kon geen prooi ontdekken. Dan moest hij proberen om maar wat verder te wandelen en hopelijk een plaats tegen te komen waar hij wel wat prooi kon vinden. En dus wilde hij net verder wandelen, maar toen hoorde hij pootstappen die in zijn richting kwamen en hield hij zijn bek een beetje open om de geur in te drinken. Het was een Clangenoot. Hij herkende haar als Willowpaw toen ze tegen hem begon te spreken. Ze was geen beginnende apprentice, maar ze was wel jonger dan hem. ‘Hallo,’ zei hij begroetend terug. Willowpaw had hem in het verleden nooit gepest om zijn afkomst en had ook nooit met de anderen meegedaan, dus hij kon wel concluderen dat ze dan wel oké moest zijn.