Dancing with the leaves

Onderwerp: Dancing with the leaves zo 16 okt 2016 - 17:26

_{Aangezien haar training vandaag niet door zou gaan besloot Snowpaw maar te genieten van de kleurige blaadjes, die her en der van de takken afvielen. Met haar dikke vacht opgezet tegen de gure wind struinde de jonge poes door het bos, vol bewondering naar de verschillende kleuren te kijken. Ze had al eerder een herfst meegemaakt, maar toen was ze nog erg jong en veel daarvan kon ze zich niet meer herinneren. Vrolijk sprong Snow op een laag hangende tak, waarna ze hoger de boom in klom. Eenmaal bij een stevige tak aangekomen, waar ze ook nog eens een prachtig uitzicht had, ging ze liggen en keek met een enthousiaste blik naar beneden. Daar zag ze een grijzige poes, die ze direct herkende als Squirrelpaw. "Hoi Squirrelpaw!" riep ze vrolijk naar beneden.

1e post voor Squirrelpaw! c:}

Haar oren stonden gespitst. Haar lichaam volledig stil, terwijl haar ogen een eekhoorn door de bomen volgde schieten. Gefascineerd schoten haar ogen van links naar rechts terwijl het over takken sprong. Toen het beestje bijna uit haar zicht verdween, sprong ze een beetje naar voor of opzij en volgde zo het diertje doorheen het bos. Dit totdat ze zich te pletter schrok van een stem. "Hoi Squirrelpaw," klonk het vrolijk. Squirrel was zo geschrokken van de stem dat ze twee meter opzij was gesprongen en nu een beetje verbaasd op haar zij lag. Toen schoot echter haar kopje rond, waar kwam dat nou weer vandaan. Uiteindelijk bleven haar ogen hangen op een witte vacht in de bomen. "Snowpaw!" riep ze vrolijk terug. "Wat doe jij daar in die boom? Hoe kom je daar en waarom moest je me zo laten schrikken? Er zat daar een eekhoorn, hij was zo snel. Sprong van tak naar tak. Je had het moeten zien. Soms verloor ik hem bijna, want hij is zo klein. Is dat hoe die beesten overleven? Door gewoon klein te zijn en zich hoog in de bomen te verstoppen? We moeten ze vinden! Misschien hebben ze wel een kolonie ergens. Ergens hoog in de bomen. Zoals die Skyclan katten die ook altijd in de bomen zaten. God, wat zou dat zijn geweest moest ik daar geboren zijn." De kleine apprentice bleef maar door ratelen, tot ze op een gegeven moment stopte en terug omhoog keek. "Kom op! We gaan ze zoeken." Snel en energiek sprong ze in de boom waar Snowpaw in zat en viel direct weer op de grond. "Wacht he!" Piepte ze opgewekt

_{Met een scheve grijns luisterde ze naar wat de ander allemaal te vertellen had. "Sorry, het was niet zo de bedoeling jou te laten schrikken." schreeuwde ze terug. Meteen daarna draaide ze zich naar de andere boom, stond voorzichtig op, en maakte zich klaar om te springen. Maar voordat ze zich afgezet had schoot er een bruine streep langs. "Daar! Een eekhoorn! Kom, snel er achteraan!" schreeuwde ze enthousiast en sprong snel naar de andere boom, waar de eekhoorn nu ergens tussen de bladeren verdwenen was. "Wacht he!" piepte de andere apprentice nog van beneden. Ze keek even naar beneden om te zien hoe ver de grijze apprentice was. Niet erg ver, ze stond nog op de grond. "Wacht, als jij nou vanaf de grond de eekhoorn zoekt, en ik via de bomen! Dan heeft de eekhoorn geen schijn van kans, en kunnen we misschien de kolonie vinden!" schreeuwde ze terug, om vervolgens weer te focussen op hun prooi. Die was natuurlijk weer nergens te bekennen. Toch sprong Snowpaw een tak naar boven. Daar klapte ze snel haar klauwen in de tak; het was niet zo'n erg stevige en slingerde vervaarlijk heen en weer. Toen ze weer in evenwicht was, sprong ze naar de volgende. De jacht naar de eekhoorn was geopend!}

Bij het woord eekhoorn schoot haar hoofd naar de poes die al een stuk verder was dan zij. "Wacht, als jij nou vanaf de grond de eekhoorn zoekt, en ik via de bomen! Dan heeft de eekhoorn geen schijn van kans, en kunnen we misschien de kolonie vinden!" Dat klonk redelijk. Direct schoot ze achter de witte kattin aan. Ze was iets sneller, zeker op de grond, dus al snel had ze haar ingehaald. Een beetje hijgend kwam ze tot stilstand en keek omhoog. Ze zag Snowpaw een beetje gevaarlijk heen en weer slingeren. "P.. Probeer niet te vallen!" Hijgde ze vrolijk, "D.. Dan kunnen we de eekhoorns niet meer vangen. En we moeten nog de hele kolonie vinden. Ze hebben vast een schuilplaats. Een groot gat in een boom of zoiets. Zoals sommige vogels. Of misschien bouwen ze wel mega nesten helemaal bovenop het bladerdek! Zouden ze niet klein genoeg zijn zodat ze er niet door vallen? Misschien kunnen ze er wel overlopen. Dat zou geniaal zijn. Daar krijgen we ze alleen nooit te pakken." Toen klapte haar mond dicht en keek ze rond. Snel sprong haar blik op en neer, "Daar!" gilde ze vrolijk en rende achter een eekhoorn aan. Een tweede eekhoorn, of was het dezelfde? In ieder geval zouden ze nu toch dichterbij moeten komen

_{Al snel was Squirrelpaw haar voor, wat opzich logisch was. Toch deed Snowpaw haar best om ook sneller te gaan, zodat ze de grijze poes onder haar kon bijhouden. Straks raakte ze haar kwijt, dat zou wat zijn. Ze zag in de verte een bruine streep op de grond, waar een grijze streep al snel volgde. "Wacht op mij!" riep Snowpaw buiten adem. Ze sprong naar de volgende boom toe, en klom iets omhoog. De witte poes keek naar links en stond oog in oog met een eekhoorn, die op zijn beurt versteend was van angst. "Ik heb er hier nog een!" schreeuwde ze enthousiast naar beneden, hopend dat Squirrelpaw haar nog zou kunnen horen. Maar toen ze weer richting de eekhoorn keek zag ze dat die al een eind verderop was. "Ik krijg je wel!" miauwde ze speels voordat ze vlug achter de eekhoorn aan ging.}

Ze hoorde hoe de kattin riep dat ze nog een eekhoorn had gevonden. Squirrel maakte een noodstop en draaide zich snel om en zag nog net de witte pels door de bomen razen. "We komen dichterbij!" Riep ze luid, "Zo veel eekhoorns hier. Hun kamp moet wel dichtbij zijn. Ik hoop dat ze ons de juiste kant op leiden!" Ondertussen probeerde ze de poes te volgen. "We zullen ze allemaal vangen! Ik weet het zeker. We zullen de prooistapel van Thunderclan overvol maken! Ze zullen zo trots op ons zijn!" Ze begon te hijgen, misschien moest ze wat minder babbelen tijdens het rennen. Voor een van de weinige keren hield ze dan ook even haar mond. Met een brede grijns op haar gezicht rende ze achter de kattin aan. Even struikelde ze en maakte ze een mooie voorwaartse rol, maar snel krabbelde ze weer overeind en rende verder alsof er niks aan de hand was.

_{Terwijl ze naar Squirrel's geroep van beneden luisterde, verscheen er een vastberaden grijns op haar snuit. Ja, ze zouden de Clan trots maken. Misschien dat ze dan ook wel sneller warrior mocht worden! Dat zou echt geweldig zijn. Zo snel ze kon sprong ze van tak tot tak achter de eekhoorn aan. Maar algauw werd ze gefocust op een tweede eekhoorn, die haar nog niet opgemerkt had. Bang dat de eekhoorn Snow anders zou horen, haalde ze haar adem in, kroop zo dicht mogelijk dichtbij, en sprong. Maar voordat ze landde was deze ook al weer foetsie. "Squirrel! Ik had die eekhoorn bijna! Ik zag hem, maar hij zag mij niet! En toen sloop ik zo zacht mogelijk dichterbij, en zag je mijn sprong! Hij moest vast ge-wel-dig zijn. Helaas had 'ie me door. Is hij misschien naar beneden gegaan? Dan kan jij hem misschien nog vangen!" riep ze gauw naar beneden. Misschien hadden ze nog de kans om die eekhoorn te vangen!}

Ze schudde wat vuil uit haar vacht, terwijl ze verder rende. Squirrel hield ondertussen de witte vacht goed in de gaten en zag hoe ze een sprong waagde. "Squirrel!" Klonk het toen boven haar, "Ik had die eekhoorn bijna! Ik zag hem, maar hij zag mij niet! En toen sloop ik zo zacht mogelijk dichterbij, en zag je mijn sprong! Hij moest vast ge-wel-dig zijn. Helaas had 'ie me door. Is hij misschien naar beneden gegaan? Dan kan jij hem misschien nog vangen!" Direct sprongen haar ogen van links naar rechts. "Waar? Waar?" Riep ze vrolijk. Al snel zag ze het beestje zitten en zette de achtervolging in. Zich verborgen houden had toch geen zin. Het dier had haar al lang gehoord. Met een korte spurt belandde haar gezicht uiteindelijk tegen een boom, nadat de eekhoorn die was ingeklommen. "S..Snow!" Riep ze, nog steeds vrolijk, "Jouw beurt! Hij is de boom weer in. Go die beesten zijn snel. Ik had het wel verwacht, maar zo snel! Dat is enorm!" Ze likte even aan haar lip, waar ze een druppel bloed proefde. Iets te hard tegen de boom gevlogen. "We moeten hem vangen! Misschien kan hij ons vertellen waar hun kamp is! Wacht... Ik kan geen Eekhoorns. Kan jij Eekhoorns? Dan kunnen we alles uit hem krijgen! Of misschien kan hij onze taal wel! Oh, dat zou geweldig zijn. Wat als het een spion is? En hij eigenlijk informatie over ons verzameld! Dan zouden we de clan nog een grotere dienst verlenen!"

_{Vanaf daarboven was de woordenstroom van Squirrelpaw moeilijk te verstaan. Wat ze wel gehoord had was of ze eekhoorns kon spreken. Snowpaw fronste eventjes. Hadden eekhoorns een taal? En hoe zat 'ie dan in elkaar? Zo veel vragen gonsden door Snows hoofd. Ze werd er een beetje duizelig van. Dus stopte Snowpaw eventjes, om op adem te komen. De tak waar ze op stond wiebelde echter wel, en dat werkte niet erg mee. "Eh, nee!" pufte ze. Het leek haar überhaupt onwaarschijnlijk dat er katten Eekhoorns konden spreken. Dat was net zo geloofwaardig als vliegende egels, toch? "Ik kan geen Eekhoorns spreken!" Nog wat nahijgend van haar duizeligheid knipperde Snowpaw vastberaden, en sprong naar de volgende boom. Maar de witte poes had haar sprong verkeerd ingeschat, en bijna miste ze de tak. Met haar klauwen klampte ze zich vast aan de tak, die erg gevaarlijk meeboog dankzij het gewicht van de oude apprentice. Angstig keek ze naar beneden. Oooh, wat zat ze hoog! Iets steviger klampte ze zich vast aan de tak, terwijl ze met grote ogen van angst naar beneden bleef kijken. Oei, misschien dat ze toch niet in de boom had moeten klimmen. Straks viel ze naar beneden! "H-help!" piepte ze, nog steeds aan de tak bungelende. Ze durfde zich niet te verroeren, bang om naar beneden te vallen. "S-squirrel? Help!" piepte ze nog steeds, terwijl haar stem een beetje bibberde. Ze werd misselijk van de grote hoogte, en Snows ogen werden waterig. Ze wilde nog niet dood!}

Onderwerp: Re: Dancing with the leaves