Time to learn how to fight[Flintpaw]

Het was een kleine trip geweest naar de Sandy Hollow. Ze zouden nog genoeg tijd over hebben om een aantal dingen te oefenen, maar eerst wilde ze peilen hoeveel de apprentice al wist over vechten. Zodra ze er was stapte ze de kuil in en draaide zich daarna om naar haar apprentice. "Heb je al ervaring met vechten?" Dat was waarschijnlijk het beste om als eerste te vragen. Als hij geen ervaring had, dan zouden ze moeten beginnen bij de basis. Toch zou ze alsnog eerst willen zien wat Flintpaw zou doen als hij iemand moest aanvallen of als hij moest verdedigen.

[Flintpaw]

Na een korte wandeling was het tweetal aangekomen bij Sandy Hollow. Het gebied was eigenlijk een grote kuil met zand wat prima kon dienen als oefenlocatie. "Heb je al ervaring met vechten?" vroeg Winterbird toen ze ergens een plekje hadden opgezocht. "Nee," luidde zijn antwoord. Eigenlijk had hij nog nooit echt gevochten met een andere kat. Wel had hij al behoorlijk wat 'gestoeid' met andere apprentices. Hij wist alleen niet zo goed of dat te vergelijken was met echt vechten, maar hij wist hierdoor wel waar de zwakkere plekken van de meeste katten zaten. "Ik heb nog nooit een echt gevecht gehad," gaf hij toe.

Winterbird knikte kort, hij had dus nog geen ervaring met vechten. Dat maakte niet veel uit, want dan zouden ze gewoon beginnen bij de basis. Zelf was ze toch vaak meer van het proberen, maar misschien was het beter in dit geval als ze eerst al wat zou uitleggen. Ook al kon ze ook niet bedenken dat Flintpaw helemaal niks van vechten afwist, maar voor nu zou ze in ieder geval de belangrijke dingen vertellen voor ze echt zouden beginnen. "Het belangrijkste in een gevecht is om te weten hoe je moet verdedigen en hoe je moet aanvallen. Natuurlijk kan het lijken alsof aanvallen alleen belangrijk is, maar als je niet weet hoe je je moet verdedigen kun je ernstige wonden oplopen. Je moet vooral je buik beschermen, gezien dat de kwetsbaarste plek is." Misschien was ze nu te veel aan het zeggen, maar het was belangrijk om je buik in ieder geval te beschermen. "Moet ik eerst wat meer uitleggen of wil je het gewoon gaan proberen?" Ze legde de keuze maar bij de apprentice, gezien het voor haarzelf niet echt uitmaakte welke van de twee ze zouden doen en het was tenslotte Flintpaw die het moest leren.

Flintpaw knikte nadat hij aandachtig had geluisterd de uitleg van Winterbird. Zijn mentor legde uit dat het vooral belangrijk was om te leren verdedigen en dat de buik het meest kwetsbare gedeelte was van het lichaam. Ergens voelde hij de drang om te vragen hoe het zat met de hals en de nek, maar hij wilde niet dom overkomen, dus hield hij zich maar stil. "Moet ik eerst wat meer uitleggen of wil je het gewoon gaan proberen?" vroeg Winterbird toen. Hij twijfelde even, maar schudde toen zijn kop. ”Nee, laten we maar beginnen,” miauwde hij met een klein grijnsje. ”Wat moet ik doen?” Hij liet zijn blik even over Winterbird glijden. Ergens zij zijn gevoel dat het beste was om ervoor te zorgen dat zijn tegenstander uit balans zou raken bij een eerste aanval, maar hoe deed je dat?

Flintpaw koos ervoor om meteen aan de slag te gaan, daar hield ze wel van. Hij vroeg echter wel wat te doen, maar ze was van plan om er eerst zelf wat over na te denken en te proberen. "Als eerste wil ik dat je me probeert aan te vallen, probeer me maar uit balans te krijgen." Zei ze, waarna ze klaar ging staan voor wat de apprentice ging doen. Misschien had hij geen idee wat te doen, maar ze wilde eerst kijken of Flintpaw met iets kon komen en anders zou ze het mogelijk bij hem voordoen of hem wat tips geven over hoe je iemand uit balans kon brengen.

Zoals verwacht was het de bedoeling dat hij Winterbird zou aanvallen om de kattin uit balans te brengen. Dit was iets wat hij wel kon, want hij had wel vaker tijdens het stoeien anderen katten uit balans weten te brengen. ”Prima,” liet hij zijn mentor weten en hij verplaatste zich zodat hij kaarsrecht voor Winterbird kwam te staan. Opeens herinnerde hij zich weer dat het verstandiger was om van de zijkant toe te slaan. Op die manier was de kans veel groter dat ze uit balans zou raken. Behendig sprong hij dan ook opzij voordat hij zich op zijn mentor stortte. Hij had het hierbij gemunt op de linkerflank. Met een flinke dreun sprong hij recht op zijn doel af in de hoop dat het hem zou lukken om bij zijn eerste poging zijn mentor te kunnen vloeren.

Winterbird wachtte af wat Flintpaw zou gaan doen. Er waren namelijk verschillende mogelijkheden en daarbij dan ook een directe confrontatie of juist eentje die van de zijkant kwam. Ze hield de kater dan ook goed in de gaten voor wat hij zou gaan doen. Zodra ze hem dan ook naar haar linkerflank zag gaan, draaide ze haar lichaam mee om ervoor te zorgen dat Flintpaw geen kans had om haar te raken, waarna ze zelf met haar poot tegen zijn zij probeerde te slaan om hem uit balans te krijgen. Ze was tenslotte niet van plan om niks te gaan doen en hem maar gewoon te laten proberen, op deze manier zou hij ook leren waar hij op moest letten mocht er wat verkeerd gaan.

Echter was Winterbird oplettend en ontweek ze grotendeels zijn aanval. Hij voelde hoe een van haar poten tegen hem aansloeg waardoor hij uit balans raakte en vlak naast haar was sullig neerkwam. Zijn eerste poging was dus mislukt. Veel tijd gunde hij zichzelf niet om een nieuwe aanval voor te bereiden. Hij sprong naar voren, maar vlak voordat hij de kattin wilde bespringen bedacht hij zich en sprong hij op zij, zodat hij bij haar linkerflanken uitkwam. Vanaf hier zette hij zich af en belandde met een grote sprong tegen de kattin aan. Hij had iets onder haar flanken gemikt, want daar achtte hij de kans het grootst om haar uiteindelijk uit balans te brengen.

De apprentice werd uit balans gebracht en Winterbird hield voor een moment in om te kijken wat Flintpaw zou gaan doen. De kater sprong snel weer overeind en kwam deze keer recht op haar af, althans dat was hoe het leek. Echter kwam Flintpaw niet recht op haar afgesprongen, maar ging hij naar links. Tijd om te draaien had ze niet, dat wist ze. Zodra ze dan ook het lichaam van de apprentice tegen haar aan voelde komen liet ze zich omrollen, proberende de apprentice mee te krijgen. Op deze manier zou ze hem mogelijk onder haar kunnen krijgen, maar dat was afhankelijk van hoever ze zouden rollen.

Het leek hem te zijn gelukt zijn mentor uit balans te krijgen. De kattin rolde om, maar was daarbij zo slim geweest om hem mee te krijgen, waardoor hij niet meteen de kans kreeg om op te staan. De rode kater graaide met zijn poten om zich heen om ergens enige houvast te zoeken, maar tevergeefs. Hij voelde hij gewicht van zijn mentor op z’n lichaam terecht komen. Shit, hij moest hieruit zien te komen en zo snel mogelijk anders had hij zichzelf nog niet bewezen. Met zijn achterpoten probeerde hij zich met alle macht er onderuit te duwen en dat leek enigszins te lukken… Nu maar hopen dat hij genoeg kracht had om zich los te wurmen.

Ze voelde hoe ze de kater met haar meekreeg en hem uiteindelijk ook onder haar kreeg. Daar zette ze haar poten op zijn schouders om te proberen Flintpaw naar beneden te houden. Flintpaw begon echter te duwen met zijn achterpoten en ze voelde hoe hij langzaam maar zeker onder haar uit kwam. Zodra ze dan ook geen grip meer had liet ze los. Normaal gesproken zou het misschien niet zo makkelijk zijn geweest, omdat de kat die bovenop was dan de nagels in de schouders zou slaan en dan zou je niet weg kunnen komen. Echter gebruikten ze dat nu niet, dus was het makkelijker. Ze hield ondertussen Flintpaw in de gaten in het geval dat hij haar nog een keer zou aanvallen of misschien eerst wilde bespreken wat er net was gebeurd. Ze besloot het voor nu nog over te laten aan de kater, ook al was ze niet van plan om het te lang te laten doorgaan voor het een keer te bespreken. Daarna zouden ze het altijd nog een keer kunnen proberen.

Het was hem uiteindelijk toch gelukt om uit de greep van zijn mentor te komen. Hij besefte alleen wel dat dat grotendeels te maken had met de beperkingen die Winterbird had gezien het vriendschappelijk was. Nagels konden hierbij nou eenmaal niet gebruikt worden om je ergens aan vast te klampen of uit te halen. Nadat de kater zich had losgewrikt ging hij een paar vossenlengtes van zijn mentor staan. ”En?” vroeg hij. Eigenlijk had hij geen idee of het de bedoeling was dat hij nogmaals een poging zou doen om Winterbird aan te vallen of dat hij tijd was voor een korte evaluatie. Hoe dan ook, hij was wel benieuwd naar de mening van zijn trainer.

Zodra ze de apprentice onder haar uit voelde gaan hield ze in de gaten wat hij zou gaan doen, maar leek erop dat hij niets nieuws van plan was en haar zelfs vroeg hoe het was gegaan. "Je hebt al zeker goede ideeën voor tijdens een gevecht." Begon ze. Het was tenslotte belangrijk om eerst over de goede punten te beginnen. "Je bent er echter nog wel vrij direct mee en volgt een bepaald patroon, waardoor deze makkelijk te volgen is. Dat merkte je misschien ook wel bij de eerste keer dat je aanviel. Bij de tweede keer reageerde je snel, dat is zeker goed, echter moet je oppassen dat je je niet te veel laat verrassen, want het kan verkeerd uitpakken in een gevecht. Dan zou je niet zo makkelijk weg zijn gekomen en had de andere kat waarschijnlijk al zijn of haar nagels gebruikt om je op je plek te houden." Legde ze uit. Het was misschien wat veel informatie om in te nemen, maar ze wilde alles zo duidelijk mogelijk overbrengen. Het was tenslotte haar taak om Flintpaw klaar te stomen voor een echt gevecht.

Ondanks zijn 'goede ideeën' tijdens het gevecht, had Winterbird ook iets op zijn techniek aan te merken. Hij zou zich teveel aan een bepaald patroon houden en daardoor voorspelbaar zijn. Ergens kon Flintpaw zich wel in deze kritiek vinden. Het was in ieder geval iets waar hij aan moest werken. Toen zijn mentor uitgesproken was knikte hij even. "Ik zal er op letten en aan werken," zei hij vastbesloten. Veel tijd had hij niet, want het zou niet lang duren voordat hij misschien wel warrior zou worden. "Ohja, heb je enig idee wanneer ik eindelijk warrior word en of ik er klaar voor ben?" Het was iets waar hij ontzettend naar uit keek en wat toch steeds dichterbij leek te komen.

Voor haar leek de vraag van de apprentice een beetje uit het niets te vallen, maar toch had ze hem ook kunnen verwachten. De meeste apprentices wilden dat tenslotte wel weten, vooral als ze al wat ouder aan het worden waren. "Je jagen is zeker al wel goed genoeg om een warrior mee te worden, maar je vechten moet nog beter worden voor je er helemaal klaar voor bent. Als we daar de komende tijd aan werken, dan zal het zeker niet lang meer duren." Legde ze dan ook uit. Ze zouden zeker nog aan het vechten moeten werken, maar als Flintpaw snel zou leren zou het niet lang duren.

Het was niet helemaal het antwoord waarop hij gehoopt had, maar het was in ieder geval iets. Hij kon Winterbird ook eigenlijk alleen maar gelijk geven. Jagen ging prima, maar vechten moest nog aan gewerkt worden. Het zou misschien ook wel aan het feit gelegen hebben dat hij een tijdje zonder mentor had gezeten en dat hij zichzelf er toe had gedwongen om vooral op het jagen te richten. Uiteindelijk zou hij hoe dan ook gewoon een warrior worden. "Zijn er nog andere dingen die ik moet leren?" vroeg hij na enige stilte. Ze hadden het nu voornamelijk over jagen en vechten gehad, maar wie weet waren er nog andere dingen waar hij aan kon werken of over kon leren.

Meer dingen die hij zou moeten leren? Jagen en vechten waren de hoofddingen die ze moesten leren, maar ze had eigenlijk nog helemaal niet gekeken of Flintpaw ook in staat was om in bomen te klimmen en daar mogelijk ook in te jagen, ze konden dat nog wel gaan doen anders. "Heb je al ervaring met klimmen in bomen? Of anders mogelijk ook jagen vanuit of in bomen?" Dat was tenslotte een stuk moeilijker, maar als je je goed positioneerde op een tak zou je iets onder je kunnen bespringen en op een dik genoege tak zou je zelfs mogelijk prooi kunnen vangen, ook al kwam dat niet al te vaak voor.