It's always 'because of them'

Sniper was in een tamelijk goed humeur, dat vond ze zelf dan. Het leek voor eventjes dat niets in haar weg stond. Geen Clan, geen regels, geen familie. Maar wanneer ze er weer aan dacht, dat ze vrij was, stormde alles weer naar beneden. De kattin, hoe dan ook, hield het nog vol. Wetend dat als ze zo lang haar emoties verborgen houdt, ze het op de minst verwachtte momenten het los zou laten. Zijzelf was daar nogal bang voor, niemand wou zwakke katten in de Clan, en dat vond de zwarte poes ook. Ondanks dat haar moeder een probleem van haar geworden is. Alsof het niet erger kon was Zira opeens dood en had een of andere kater het opeens overgenomen. Ze wist heus wel dat het zo hoorde. Maar zelfs bij haar geboorte was Zira al commander en Sniper was gewend aan haar leiding. Niet aan verandering, dat haatte ze.

+Brat

_{Brat had de andere poes wel gezien, hoe kon ze niet? Het was verdommen haar eigen dochter. Haar oudste, Sniper. Brat hield de jongere poes van een afstandje in de gaten, haar zwarte vacht...haar bouw het schreeuwde gewoon Hurricane. Behalve haar ogen, die net als die van Night groen waren. Brat was de laaste confrontatie met haar oudste dochter niet vergeten, nooit. Sniper leek diep in gedachten te zijn, ergens vroeg Brat wel af waar de zwarte kattin aandacht. Even schoot het in de rode poes op om naar de andere poes toe te gaan, iets wat ze uitendelijk besloot te doen. De grote poes stond op schudde even met haar vacht en maakte haar weg naar de zwarte kattin, Brat maakte even een rondje rond de zwarte kattin en ging toen recht voor haar neus staan. 'Sniper' haar stem klonk scherp alsof ze een droge keel had.}

Te verdiept in haar eigen gedachtes had ze haar moeder duidelijk niet zien aankomen. Het had haar ook erg weinig geboeid wat Brat eigenlijk deed in al deze tijd. Het kon haar ook weinig schelen wat er ook met de rode poes gebeurde. Ze had haar vader pijn gedaan, haar vervangen voor nog lelijkere mormels en, zelfs als de zwarte poes het erg graag ontkende, bij het eerst zien van haar jongere broertjes en zusjes, en hoe meer liefde haar 'ouders' hun gaven, de jonge poes kon niets anders dan toch een pang in haar borst voelen. Ze was vervangen, dat was het eerste wat in haar opkwam. En als haar moeder haar niet meer wou, gelde hetzelfde voor haar. 'Sniper' hoorde ze een oh zo bekende stem achter haar. Met een ruk keerde de Young One haar kop naar dat van de rode kattin. "Ja dat ben ik." Zei ze met dezelfde bijdehante houding. No way dat ze haar haar moeder zou noemen, zelfs als het bijna haar keel uit ontsnapte.

_{"Ja dat ben ik." antwoorde de zwarte kitten enkel. Brat voelde irritatie bij haar opborrelen maar besloot om rustig te blijven, voor hoe lang dat ze nog volhield. Brat keek de kitten minderwaardig aan en snoof, 'Een simpele 'hallo' kan er bij jouw niet af zeker?' bromde ze streng. Ze liet haar dochter niet over haar heen lopen, niet nog een keer. Ze was niet de beste moeder maar ze eiste nog wel respect, vooral van haar kittens. En Brat was bepaald geen poes die bang was om een klap uit te delen, iets wat Sniper vast ook wel wist. 'He? Sniper' Brat versmalde haar ogen, waarom leek ze zo verdomd veel op Hurricane? nu zelfs ook kwa gedrag.}

_{De reacties van de poes Brat raakte er alleen maar meer geïrriteerd door, ze had echt een mondje gekregen. Iets wat Brat niet bepaald zat zitten, gewoon de hele houding van de poes stond haar niet. Hoe ze uit haar ogen keek, ugh. Ze had echt zin om een grote kras op de gezicht van de zwarte poes aan te brengen. "Wat?" klonk de irri stem van de jone poes toen, terwijl ze geïrriteerd met haar staart heen en weer sloeg. Brat liet een lage grom horen en keek de poes strak aan. 'Ben je doof ofzo' blafte ze naar de andere poes, Brat hield er niet van om zich te herhalen. Maar voor haar 'dochter' wilde ze wel een uitzondering maken, aangezien de poes vel reageerde toen ze haar nam sprak. Blijkbaar vond ze dat niet zo leuk...'Sniper'.}

_{"Als jij zulke kinderachtige spelletjes wilt spelen met een Young One zou je maar die Ripa moeten hebben. Maar niet mij!" Oke nu ging die vieze rat echt te ver. Brat kon het gewoon niet hebben, ze kon het niet aanhoren. Ripa was de einge kate-kat waar ze echt van gehouden had, iemand die altijd voor haar klaar stond. En nu was hij er niet meer, zijn dood was altijd al moeilijk voor haar geweest. Haar zwakke plek? waarschijnlijk. Hoe dan ook voelde de poes boosheid in haar op borrelen. En voordat ze het wist haalde ze uit naar de zwarte kattin, in de hoop haar op haar gezicht te raken. 'Nog een woord over hem en ik zweer ik vermoord je hier en nu' ze meende het;uit het diepste van haar hart. Het kon haar niet schelen of ze in problemen zou raken met Claw of Shark of wie dan ook, Sniper moest echt op haar worden gaan letten. Zou ze niet lang meer leven, want als het moest zou ze de laatste adem uit haar longen persen.}