Chatter

Net had Beekit zijn ogen geopend. Het was misschien een dag of twee geleden. Nu begon het jonge katertje ook zijn spraak te ontwikkelen. De ziekte van de ratten was er zo goed als uit bij hem. Dit had ook maar iets minder dan een halve moon geduurd, Starclan zij dank. Met zijn kitten blauwe, iets wat groen getinte ogen, keek hij om zich heen. Was er iemand? Hij knipperde en keek eens goed rond in de schemerige nrusery. "'Allo?" Piepte hij dan ook. Zijn nestgenoten lagen te slapen en hij wou op avontuur. Hij wou dingen leren en beter worden zijn zij. Toch was Beekit nog maar een halve moon jong en kon hij eigenlijk nog helemaal niks, behalve een beetje brabbelen, kruipen en kijken.

OOC: Open

De pluizige rood met witte kitten lag op haar rug, haar pootjes wijd opengespreid. Ze snurkte lichtjes en af en toe stokte haar adem in haar keel. Soms kuchte ze ook lichtjes. Nectarkit was geboren met de rattenziekte, en hoewel het vooral de eerste weken het ergste was, was het nog steeds niet helemaal weg. Plotseling werd het jonge poesje gewekt door een piepstem niet ver van haar oortje. Zonder zich om te draaien opende ze haar kitten-blauwe oogjes. Een dag, of misschien twee, geleden had ze ze geopend en nog steeds was Nectarkit niet gewend aan het kijken. Het was zo vreemd.. Ze draaide haar kopje ietwat tot ze Beekit zag zitten, vlakbij haar hoofd. Ze zag hem helemaal ondersteboven, omdat ze op haar rug lag. "Al-o!", begroette ze hem, voor zover ze dat kon - het was eerder wat gebrabbel dan echt een woordje.

Het was zijn zusje die op hem reageerde, Nectarkit. Ze lag op haar rugje en keek naar hem. Beekit had zijn kopje naar hem toe gedraaid en zette zijn pootje op haar snoet. "Allo," reageerde hij weer. Want dat kon hij zeggen. Hij kon begroeten, hij kon mama zeggen en nog een paar kleine woordjes. De woordjes die hij kende herhaalde hij het meeste. Voor je het wist, zou Beekit nog meer kunnen praten en zouden anderen wensen dat hij zijn bekje eens dicht zou houden.

Nectarkit glimlachte en stak haar pootje wat naar hem uit, voor zover dat ging terwijl ze op haar rugje lag. Haar rood met witte vacht piekte alle kanten uit, en toen ze zich omrolde werd dat er niet veel beter op. Nu ze terug recht lag, zag ze hem niet meer alsof hij van het plafond omlaag bungelde. "Allo!", piepte ze weer terug, met de vrolijkheid die alleen een jonge kitten kon hebben.

Nectarkit was recht op haar buikje gaan liggen en zei het zelfde woordje weer tegen hem. Nu maakte Beekit een soort lachend, piepend geluidje en draaide hij zich op zijn rugje, zo klunzig en klein hij nog was. "Allo," zei hij weer en keek naar haar terwijl zij nu van het plafond leek te hangen. Hij lachte en maakte een gek piepend geluidje. Hij wou er mee zeggen dat zij op de kop hing, maar ja, hoe zei je dat en wat hield dat überhaupt in. Hij kon moeilijk laten zien wat hij zag. "Laal" wist hij wel te zeggen, wat "raar" in hield, maar de R was moeilijk uit te spreken.

Nectarkit knikte haar kopje wat scheef, haar kitten-blauwe oogjes nog steeds vrolijk haar broertje aankijkend. Ze glimlachte en sloeg eens naar voren met haar rood met witte pootje. Het jonge poesje snapte nog niet wat Beekit wou zeggen, maar wat maakte het uit? "Allo!", herhaalde ze nog eens, aangezien dat bijna het enige was dat ze kon zeggen.

Nu Beekit op zijn rugje lag en Nectarkit op de kop zag, waren de rollen omgedraaid. Nectarkit sloeg met haar pootje naar hem toe die tegen zijn kopje kwam. Hij sloot zijn ogen even en piepte maar trappelde daarna terug met zijn twee voorpootjes, in de hoop haar weer tikjes terug te komen. "Allo!" reageerde hij weer, omdat dat makkelijker was dan het vorige woordje.

Ze raakte Beekits kopje met haar voorpootje. Dat was grappig, hij reageerde erop! Het jonge poesje giechelde en titke nog eens op het hoofdje van haar broer, dit keer ietsje harder. "Allo!", piepte ze weer, voor de honderdste keer zo leek het wel. Het was hun enige communicatie, maar op deze leeftijd leek er niet veel meer nodig te zijn.

Hij ontving weer een tikje op zijn kop en deze was wat harder. Beekit piepte nu ook wat leuker en keek een tikkeltje bozig, want dat vond hij niet leuk. Daarna piepte hij alweer vrolijke en begon weer met zijn pootjes te trappelen, terwijl hij kronkelend via zijn rugje wat dichter naar Nectarkit kwam. "Allo! Allo!" Piepte hij, proberend tegen haar voorpootjes aan te trappelen. Het was alweer goed.

Beekit trappelde dichter naar haar toe, liggend op zijn rugje. Nectarkit lachte nog steeds en richtte haar kleine pootjes op hem. Toen haar broertje dichtbij genoeg was, trok ze hem naar zich toe, voor zover ze dat kon, als in een soort stuntelige omhelzing. "Allooo!" Het was een wonder dat Honeykit nog altijd niet wakker geworden was.

Toen Beekit dichterbij was gekomen, kreeg hij ineens een soort omhelzing van Nectarkit. Haar pluizige lijfje lag nu over de zijne heen, ook zijn kopje was bedekt in haar buikje. Zachtjes hapte hij met zijn bekje, een soort sabbelende hap. "Wallooww," klonk er vanonder haar buikje vandaan. Hij begon wat te trappelen omdat hij hierdoor natuurlijk ook niet goed kon ademen en hij wou wel ademen, dus moest hij onder haar vandaan kruipen.

Haar broertje zat zo helemaal in haar pluizige vacht verstopt en begon weer te trappelen, al kwam dat dit keer tegen haar zachte buikje. Nectarkit hapte naar ademen en liet Beekit gaan. Om hem wat te 'helpen', duwde ze tegen zijn buikje met haar voorpootjes, tot ze uiteindelijk naast elkaar lagen, hun kopjes naar elkaar gericht. "Allo!", piepte ze opnieuw, en een kleine glimlach verspreidde zich over haar snuitje.

En toen was Beekit weer bevrijd. Er werd nog tegen zijn buikje aan geduwd waardoor Nectarkit wat makkelijker van hem af kwam, maar Beekit zelf wat opzij werd geduwd, al was hij overduidelijk het wat grotere katertje. Was Beekit alsnog klein voor zijn leeftijd, gezien de rattenziekte die geweest was. Nectarkit lag met haar kopje naar hem toe en hij duwde zijn pootje in haar gezicht toen zij weer allo had gezegd. "Allo!" Piepte hij nu een stuk harder en duwde zijn andere pootje ook in haar gezicht met zijn oogjes fijn geknepen. Hij wou haar terugpakken door wat er net was gebeurd.