Freedom?

Er waren ondertussen enkele dagen gepasseerd, sinds Chawl bij haar was. De Bloodclan kitten had geweigerd om te eten en te drinken, waar Lumina hem ook niet tot verplichtte, maar het begon nu dus op te vallen. Ze wilde hem zo snel mogelijk uit haar huis. Zowel voor haar als voor hemzelf. Vandaag had ze haar huismensen ook goed in de gaten gehouden en ze had ervoor gezorgd dat ze hun aandacht afleidde toen er een raam werd geopend. Haar huismensen waren zo gefocust op andere dingen, dat ze niet door hadden gehad dat het raam open was blijven staan. Ze bleef haar vrolijke zelve zodat haar huismensen niets doorhadden en volgde hen naar de voordeur, waarna ze het huis verlieten. Chawl zijn deur stond sinds gisteren gewoon open, dus ze moest enkel nog maar naar hem toe gaan en hem het nieuws vertellen. Ze stapte naar de ruimte toe en stak haar kopje naar binnen. "Chawl?" Haar oortjes richtten zich naar voren, zoekend naar de zwarte kitten.

Voorlopig enkel voor Chawl!

Toen Chawl snauwde naar haar fronste ze even, waarna haar mondhoek kort de lucht in ging. "Vandaag is de dag," deelde ze mee en draaide zich, zonder verdere uitleg te geven. Ze liep de trap op, aangezien het raam dat open stond daar was. Ze konden langs het afdak van de tuin gaan. Lumina draaide haar kopje half om, om de jonge kater in de gaten te houden. Hij zag er alles behalve sterk uit. Hij was hier nu een 4 à 5-tal dagen en in al die tijd had hij niets gegeten. Ze fronste even bij die gedachten. Ze moest hem iets geven, voordat ze hem ging afzetten bij zijn groep. Straks dacht men nog dat ze hem expres uithongerde ofzo. Stel je voor. Bovenaan de trap bleef ze staan en draaide ze zich volledig om. Hij kon dan wel op de kast geraken, maar of hij zo'n hele trap op kon klimmen, was natuurlijk iets anders. De gedachten aan vrijheid zouden hem wel al wat energie geven, dat hoopte ze maar. Ze ging hem niet dat hele eind dragen.

Het beklimmen van die trap was een hele opgave voor de zwarte kitten, dat zag Lumina ook wel, toch liet ze hem rustig doen. Ze ging hem niet pushen, wetend dat hij toch héél erg graag naar buiten wou. Die kracht en hoop die de kitten had, was toch wel sterk, zeer sterk. Nadat hij eenmaal boven was en ze beide door het raam wisten te klimmen en nadien wisten af te dalen bij een lager stuk van de garage, zette ze hun pad verder. Lumina liep voorop en hield in haar ooghoek de kitten in de gaten. Ze wilde hem wel helpen door hem even te dragen, maar wilde vermijden dat haar geur in de vacht van Chawl hing. Ze zorgde er dan maar voor dat ze niet te snel ging en dat ze een weg nam die veilig was voor hen beide. Lumina hield voor de rest van de weg haar mond en zorgde af en toe voor een pauze, om Chawl op adem te laten komen. Uiteindelijk kwam het park in zicht. Ze hield bij de laatste huizen, voor het park, halt en liet haar blik naar de zwarte kitten gaan. "Daar is het," mauwde ze en wenkte naar het park. Haar ogen bleven even hangen op de bank waar ze een jaar geleden nog bedreigd was door twee Elite katten. Zira en een zwarte kater waarvan ze diens naam niet meer wist. Ze trok even met haar oortjes en zette een stapje naar achteren. "Denk je dat je het vanaf hier alleen aan kan, sterke kitten?" mauwde ze zachtjes en haalde nu toch wel even haar mondhoek op. Ondanks alle stuggles, was ze toch blij geweest met de aanwezigheid van een andere kat in haar huis. Dat was toch helemaal anders dan een hond.