Gone {Oceanbreeze}

Het was best eng, eigenlijk. Bronzemask was altijd al wel stil maar sinds haar zus vertrokken was en haar nichtje dood was had ze geen woord gesproken. Al die kittens zaten nu zonder moeder. En zei had beloofd op haar neefjes en nichtjes te passen tot ze apprentice werden, maar nu zou ze waarschijnlijk ook op haar achterneefjes en nichtjes moeten passen. Niet dat ze dat erg vond, ze hield van kittens. Maar Bronzemask had geen zin om alleen maar in de nursery te liggen totdat de kits apprentice werden. Het gaf haar tijd om na te denken, maar dat was niet wat ze wilde. Ze wilde gewoon doorgaan met haar alledaagse krijgersleven, zodat ze afgeleid werd van haar verdriet. Nu lag ze daar maar, in het knusse hol, met haar kop op haar poten en haar ogen wijd open, starend en proberend om niet te huilen.

Van drie Queens waren ze ineens naar één Queen gegaan. Brindleleaf was als eerste verdwenen. Haar vroegere mentor en moeder van twee nestjes was er niet meer. Waar ze wel heen was gegaan, wist waarschijnlijk enkel Starclan. Dit was natuurlijk al wel een grote schok geweest, eentje waarmee ze liever niet wakker was geworden. Arme kittens, hun moeder zou er niet meer voor hun zijn terwijl ze Apprentice en daarna Warrior werden. Er niet meer zijn om trots op ze te zijn. Degene die ze het beste hadden gekend was er nu niet meer en dat was voor de jonge Queen best wel een ernstig besef. Ze hoopte dat ze de kleintjes van haar vroegere mentor kon troosten, dat ze niet ontroostbaar zouden zijn. Al verwachtte ze het tegendeel. Zelf was ze ook niet makkelijk te troosten geweest toen ze Whitelion verloor en hij was niet eens haar moeder geweest, al waren ze wel enorm close geweest als broer en zus en ergens ook misschien een beetje als vader en dochter. Hij was soms een soort vader voor haar geweest, vaker wel dan niet eigenlijk. Dat waren mooie tijden geweest al hield ze ook wel erg van dit, het moeder zijn. Met al die kleine kittens om haar heen die zich nog geen kwaad bewust waren van de harde buitenwereld. Ook Mousewish' kittens hadden geen moeder meer. Zij was kort na Brindleleaf ook verdwenen en haar kittens waren nog jonger geweest. Alsof enkel Brindleleafs verdwijning nog niet genoeg was geweest. Ze had Mousewish altijd zo'n vrolijke en vriendelijke kattin gevonden en ook al kende ze haar niet goed, kon ze niets anders dan meeleven met haar en de kleintjes die ze had nagelaten. Brindleleaf haar zus, Bronzemask was de Nursery snel in getrokken al leek ze zich totaal niet gelukkig te voelen en zouden de kittens dat waarschijnlijk ook wel door hebben. Ze maakte zich zorgen om de kattin. Dit resulteerde er dan ook in dat ze zodra haar pasgeboren kleintjes goed sliepen en hun buikjes vol hadden, ze zich ophees en voorzichtig richting de oudere kattin liep. Ze had op zich nog wel een voorstel, misschien een goed voorstel dat Bronzemask misschien ook prettig zou vinden. Als ze in Bronzemasks situatie had gezeten had ze waarschijnlijk het zelfde gedaan. Zich in werk storten. Nu kon Bronzemask enkel maar liggen en voor zich uit kijken en de kittens in de gaten houden. Dat was geen leven, zeker niet voor een kattin die op dit moment wel andere dingen aan het hoofd had. Ze zou vast te veel nadenken. Dus zette ze zich voorzichtig naast de oudere kattin neer. "Bronzemask," mauwde ze enkel zachtjes. Ze vroeg niet eens hoe het ging, een aanname viel wel redeljik goed te maken. De kattin zag er somber uit. Tijd om haar wat op te vrolijken. "Ik weet dat je je zorgen maakt om de kittens van je zus en nichtje." Begon ze voorzichtig, met een zo licht mogelijke toon al was het duidelijk te horen dat het ook haar geraakt had. "Ik vindt het knap dat je op ze probeert te passen en ze probeert te verzorgen, maar is dat ook echt wat jij nodig hebt. Na alles wat er gebeurd is, zou ik verwachtten dat je misschien liever... liever je in je Warrior taken stort." Mauwde de kattin voorzichtig. Ze wist dat Bronzemask wel van kittens hield, alleen wist ze ook hoe lastig het voor haar zou zijn geweest als ze zich niet op haar training had kunnen storten en fysiek niet bezig had kunnen zijn na Whitelion's dood. "Ik zit hier voorlopig toch wel, en ondanks dat ik zelf al zes kittens heb om op te passen en te zogen. Waarvan een een pleegkitten is, vindt ik het echt niet erg om ook een oogje op Mousewish's en Brindleleaf's kittens te houden. Misschien kunnen we met Everstar overleggen dat je misschien s'ochtends en s'avonds je taken kan blijven doen, en s'middags in de Nursery helpt? Of andersom. Er is vast wel iets te bedenken en ik denk dat Quietstep en de andere van Brindleleafs kittens misschien ook wel hier en daar een poot kunnen helpen. Misschien dat mijn moeder ook nog wel wil helpen. Dan hebben we al genoeg katten om de Nursery veilig en draaiende te houden." Mauwde ze onhandig verder. Ze hoopte maar dat Bronzemask niet boos zou worden, maar ze wou enkel helpen. Immers was ze niet van plan haar in haar verdriet onder te laten gaan. De kittens hadden haar nodig, haar en hun andere familieleden en ook Oceanbreeze zou proberen een poot toe te steken. Immers kende ze Brindleleaf redelijk goed.

Bronzemask schrok op uit haar gedachten toen Oceanbreeze naast haar kwam staan. ''Bronzemask.'' Miauwde de grijze kattin zachtjes. ''Ik weet dat je je zorgen maakt om de kittens van je zus en nichtje.'' Vervolgde ze voorzichtig. ''Ik vindt het knap dat je op ze probeert te passen en ze probeert te verzorgen, maar is dat ook echt wat jij nodig hebt. Na alles wat er gebeurd is, zou ik verwachtten dat je misschien liever... liever je in je Warrior taken stort.'' Verwoordde de jonge queen haar gedachten. Bronzemask keek in de ogen van Oceanbreeze en knikte. ''Ik zit hier voorlopig toch wel, en ondanks dat ik zelf al zes kittens heb om op te passen en te zogen. Waarvan een een pleegkitten is, vindt ik het echt niet erg om ook een oogje op Mousewish's en Brindleleaf's kittens te houden. Misschien kunnen we met Everstar overleggen dat je misschien s'ochtends en s'avonds je taken kan blijven doen, en s'middags in de Nursery helpt? Of andersom. Er is vast wel iets te bedenken en ik denk dat Quietstep en de andere van Brindleleafs kittens misschien ook wel hier en daar een poot kunnen helpen. Misschien dat mijn moeder ook nog wel wil helpen. Dan hebben we al genoeg katten om de Nursery veilig en draaiende te houden.'' De ogen van de gestippelde krijgster werden vochtig en ze glimlachde dankbaar. ''Dat zou heel erg fijn zijn.'' Snorde ze ontroerd door de woorden van de jonge kattin. Ze stond op en drukte haar kopje in de lange grijze vacht. ''Dankje.''

Bronzemask leek op te schrikken uit haar houding toen de jongere kattin naast haar kwam staan. Immers was het waarschijnlijk wel iets dat ze niet zo snel verwacht had. Het was over het algemeen bekend dat Oceanbreeze graag dichtbij haar kitens bleef, zeker omdat ze hun oogjes nog niet geopend hadden. Bronzemask keek haar echt, recht in de ogen aan toen ze haar gedachten verwoorde. Ze leek er niet tegen in te willen gaan en voordat was ze ergens wel blij, maar toch ook wel bezorgd. Ze wou niet te betweterig over komen, zelf was ze ook nog maar een jonge, onervaren Queen. Toch had ze in haar korte leventje aardig wat ervaring op verschillende fronten op gedaan en wist ze dat Bronzemask er enkel voor de kittens kon zijn als ze zich goed voelde. Anders was het voor de kleintjes nog moeilijker om dingen te verwerken en daarbij was Bronzemask wel de zus van haar vroegere mentor en daarbij een kattin om met respect en vriendelijkheid te benaderen. Ze kende haar dan niet vreselijk goed maar goed genoeg om te weten dat ze al die kittens niet verwacht had. Dat zou niemand weten en verwachtten. Daarbij konden ze als Queens elkaar altijd wel gebruiken. Het was een afgezonderde taak die wel eens erg zwaar en verantwoordelijk kon zijn. Daarvoor moesten ze dan ook in de beste gezondheid verkeren, gezondheid die Bronzemask nu niet had. Ze moest er lekker op uit. Dus besloot Oceanbreeze meteen naar oplossingen te zoeken. De ogen van de Warrior die ze zo vriendelijk en voorzichtig aangesproken had werden vochtig. Langzaam glimlachte de jongere grijzige kattin voorzichtig waarna ze haar schouders ietwat probeerde te rechtten. Ze mocht niet te emotioneel worden, straks zouden haar kleintjes zich dan nog onveilig voelen. Dat was alles behalve de bedoeling. Ook al waren die jonkies van haar duidelijk wel sterk. Ook Bronzemask glimlachte even, waarna ze sprak. "Dat zou heel fijn zijn," snorde ze, waarschijnlijk onrtroerd door de woorden van Oceanbreeze. Ze stond op en drukte haar kopje tegen de grijze vacht van de jongere Queen aan. "Dankje." Mauwde ze waarna Oceanbreeze even vriendelijk en geruststellend knikte. "We hebben elkaar nodig met al deze kittens. Te veel wezen en te weinig Queens. Dus laten we daar dan nu maar meteen wat aan doen." Mauwde ze nuchter en vriendelijk. Waarna ze haar neusje bemoedigend tegen die van de gestippelde warrior drukte. "Ze lijken nu allemaal nog te slapen, als we nu even snel weg slippen en het regelen, kunnen we daarna rustig de dag beginnen." Mauwde ze glimlachend. "Misschien willen Amberkit en Silverkit wel even op iedereen passen." Vervolgde ze voorzichtig. Silverkit was haar pleegkitten en ouder dan haar eigen kittens, bij een maan. Dus die zou vast wel op haar kittens willen passen en Amberkit was een mondige kit, die wist waar ze zijn moest en erg sociaal was, al wist ze niet hoe ze nu zou zijn nu haar moeder weg was. Maar misschien zou een taak haar wel in staat stellen het even neer te leggen en iets te doen.

Met tegenzin stapte Everstar naar de nursery. Ze was er het liefst zo ver mogelijk van weggebleven, maar ze voelde zich verplicht om even te kijken hoe alles daar ging. Per slot van rekening waren een paar van die kittens daar familie van haar. Nog altijd een vreemd idee, en ze had tot nu toe ook eigenlijk niet echt heel veel aandacht aan ze besteed. Het was ook zo onverwacht gekomen... Ze wist niet eens dat haar broer een partner had en toen kwam hij haar opeens doodleuk melden dat Oceanbreeze zwanger van hem was. Tja. Daar had ze wel even van staan kijken. Maar dat was niet de enige reden dat ze van zichzelf moest gaan kijken. Schuldgevoel bracht haar er ook toe. Ze had geweten wat Brindleleaf van plan was. Ze had haar tegen moeten houden. Als ze had geweten wat ervan zou komen...
Ze stapte naar binnen en haar ogen moesten even wennen aan het halfduister. Het leek erop dat alle kittens diep in slaap waren, maar Everstar kon niet naar ze kijken. Ze kon de aanblik van Brindleleafs en Mousewish' kittens niet verdragen. Niet terwijl ze wist dat zij schuld droeg voor wat er was gebeurd. Naast haarzelf waren Oceanbreeze en Bronzemask nu de enige volwassen katten in de nursery, en Bronzemask was niet eens een queen. En zo veel kittens... Zo veel moederloze kittens... Everstar schraapte haar keel. "Hoe gaat het hier?" vroeg ze zacht, om de nu zo vredig slapende kleintjes niet te verstoren.

"We hebben elkaar nodig met al deze kittens. Te veel wezen en te weinig Queens. Dus laten we daar dan nu maar meteen wat aan doen." Mauwde de grijze queen vriendelijk. Waarna ze haar neusje kort tegen die van Bronzemask drukte. "Ze lijken nu allemaal nog te slapen, als we nu even snel weg slippen en het regelen, kunnen we daarna rustig de dag beginnen." Vervolgde Oceanbreeze met een glimlach. "Misschien willen Amberkit en Silverkit wel even op iedereen passen." Maar dat was niet nodig. Everstar stapte de nursery binnen. "Hoe gaat het hier?" Vroeg de leader zacht. "De kittens zijn op zich gezond maar hartgebroken.'' Vertelde Bronzemask de oranje kattin. ''Daarnaast zijn er te weinig queens.'' Vervolgde ze. Oceanbreeze zal het moeilijk gaan krijgen. Zij was de enigste met melk op het moment. ''Ik ben door Brindleleaf gevraagd of ik op de kittens zou letten, alleen...'' Bronzemask zocht de juiste woorden. Zou de leader het begrijpen. ''Het liefste wil ik ook nog wat warrior taken kunnen doen, zodat ik mijn gedachten ergens anders op kan focussen dan... het verlies van familie.'' De krijgster kreeg weer een verdrietige blik in haar ogen. ''Misschien is het een idee dat ik in de middag op de kits let en in de ochtend en avond mijn warrior taken kan doen. Quietstep en Icecloud willen waarschijnlijk ook meehelpen op de kits te letten.'' Vroeg ze voorzichtig.

Zodra de woorden haar mond hadden verlaten, kwam de Leader al de Nursery in gestapt. Waarschijnlijk had Oceanbreeze dit kunnen verwachtten aangezien het een erg verantwoordelijke Leader was en ze natuurlijk ook wel van de afgelopen gebeurtenissen af wist. Zelf had Oceanbreeze nog niet de tijd gehad om echt in de stress te raken. Alles was belangrijk geweest, al knaagde een naar gevoel wel aan de jonge kattin. Ze kon niet rustig voor haar kittens zorgen en ze op zien groeien. Overal was wat te doen en ook meer kittens hadden melk nodig, haar melk. Zou ze voldoende hebben om ieder van zijn noden te voorzien. Ze schudde haar kop even en keek de Leader aan toen ze sprak. "Hoe gaat het hier?" Vroeg Everstar zacht nadat ze haar keel geschraapt had. Oceanbreeze keek enkel even naar haar poten terwijl ze over een antwoord nadacht. Echter hoefde ze ook niet echt iets te zeggen, Bronzemask antwoordde al. "De kittens zijn op zich gezond maar hartgebroken." Vertelde de oudere kattin hun rode Leader. Oceanbreeze knikte langzaam terwijl ze een blik op haar slapende kittens wierp. Ze waren in een onrustige tijd geboren, ze had hun beter gewenst. "Daarnaast zijn er te weinig Queens." Vervolgde de kattin waardoor Oceanbreeze moeizaam slikte. Ze zou het nog zwaar krijgen, zwaarder dan ze ooit had kunnen indenken. "Ik ben door Brindleleaf gevraagd of ik op de kittens zou letten, alleen..." Mauwde de gestippelde kattin waardoor de jongere Queen haar bemoedigend aankeek. Bronzemask leek naar woorden te zoeken waardoor Oceanbreeze haar vriendelijke blauwe kijkers op de ander richtte en haar kop even neeg en haar mond al opende om te spreken. Nog voordat ze sprak had de ander de woorden gevonden. "Het liefste wil ik ook nog wat warrior taken doen, zodat ik mijn gedachten ergens anders op kan focussen dan... het verlies van familie." Mauwde de Warrior, de verdrietige blik in haar ogen verscheen weer en bemoedigend drukte de jonge Queen haar neusje weer tegen diens schouder aan. Ze begreep het verdriet van verlies, ook haar familie had katten verloren. "Misschien is het een idee dat ik in de middag op de kits let en in de ochtend en avond mijn warrior taken kan doen. Quietstep en Icecloud willen waarschijnlijk ook meehelpen op de kits te letten." Verklaarde de oudere kattin op een toch nog wel vragende manier. Hierna sprak Oceanbreeze pas. "De kittens hebben de clan meer dan ooit nodig, ben ik bang. Ik ben de enige officiële Queen en kan nu al nauwelijks tijd doorbrengen met mijn eigen vijf kittens. Er is te veel te doen, ik ben de enige met melk en kom rust te kort. Ik zou de kittens van Mousewish er wel bij kunnen nemen om te voedden, al moet ik wel weten of ik genoeg melk houdt om mijn vijf kitttens en Silverkit, mijn pleegkitten te blijven onderhouden." Mauwde ze zacht. "Ik zou willen vragen om enkele Warriors in te delen om enkele momenten op de dag in de Nursery te helpen zodat wij ook kunnen slapen." Mauwde ze zachtjes. Zelfs als Icecloud en Quietstep hielpen zou ze waarschijnlijk zichzelf vroeger of later uit putten. Dat konden ze nu al helemaal niet meer gebruiken. "Als het nodig is Everstar om alle weesjes op te vangen en een mooie overstroom te regelen voor toekomstige Queens mogen er nog nestjes bij komen zal ik willen vragen of ik enkele manen langer kan blijven om de Nursery zijn rust weer terug te geven." Mauwde ze verder. Wie weet hoe lang het ging duren voordat alles op de rit kwam. Hopelijk niet zo lang, maar ze zou er voor haar clan en voor de kittens zijn. "Maar dat laatste enkel als dat nodig is." Mauwde ze zacht.

"De kittens zijn op zich gezond maar hartgebroken'', miauwde Bronzemask. Zeer begrijpelijk, gezien het verlies van hun moeders, en in het geval van Mousewish' kittens ook nog hun broertje. Hoe moest een kitten daarmee omgaan? Er waren wel vaker kittens die hun ouders verloren, maar de manier waarop het hier gegaan was... hun moeders waren niet gestorven in een ongeluk of een gevecht, ze hadden hen bewust verlaten. Hoe moesten ze dat begrijpen? ''Daarnaast zijn er te weinig queens", ging Bronzemask verder en Everstar begreep dat er naast veel verdriet ook praktische problemen waren. De warrior gaf aan dat ze wilde helpen, maar dat ze niet alleen maar in de nursery wilde blijven zitten. Daar kon Everstar wel inkomen. Het leek haar vreselijk om in één klap zo veel katten kwijt te raken en dan alleen maar stil te kunnen zitten tussen hun huilende kittens. ''Het lijkt me inderdaad goed om dat af te wisselen", miauwde ze met een knikje, waarna ze luisterde naar wat Oceanbreeze te zeggen had. "Vraag inderdaad meer katten dan die twee. Icecloud heeft twee leerlingen om te trainen, nu met Silencepaw erbij, en voor Quietstep is het misschien erg zwaar." Het ging immers wel om zijn zus en moeder. Tegelijkertijd zou het ook troostend kunnen werken om tussen hun kittens te zijn. Zoiets verschilde per kat. "Crowfur heeft een dochter, hij vindt het vast niet erg om ook op de andere kittens te passen, en Neverland zal zeker bereid zijn om te helpen." Op Oceanbreeze' laatste opmerking knikte ze. "Jouw kittens zijn wel de jongsten van hen allemaal, dus tegen de tijd dat zij apprentice worden, zijn al die anderen ook de nursery al uit, dus ik denk dat je tegen die tijd je warriortaken wel weer op kunt pakken", miauwde ze.
Ze keek naar de kittens die lagen te slapen en voelde vooral woede. Jegens Brindleleaf, die ze in de steek had gelaten. Die zelfs eerder was vertrokken dan ze had gezegd. Zodra ze apprentices zijn, had ze beweerd, maar ze was voortijdig vertrokken, al zou het niet lang meer duren voor haar kittens naar de apprentices den zouden trekken. Jegens Brindleleafs oudste kittens die haar ertoe gedwongen hadden. Jegens Mousewish, die haar eigen uitvlucht had gekozen en daarbij ongewild een van ahar eigen kittens had meegetrokken. Jegens Sparrowfeather, die de warrior code had gebroken en dit allemaal was begonnen. En jegens zichzelf, omdat ze Brindleleaf niet had tegengehouden. Ze had totaal niet aan zien komen wat voor gevolgen Brindleleafs vertrek zouden hebben. Ze had het moeilijk kunnen weten, maar toch had ze het gevoel dat dat precies was wat ze had gemoeten. Ze had haar niet moeten laten gaan.

Bronzemask luisterde naar wat de anderen zeiden. ''Het lijkt me inderdaad goed om dat af te wisselen.'' Was het antwoord van Everstar. Opgelucht en dankbaar knikte ze naar de sterke leider. ''De kittens hebben de clan meer dan ooit nodig, ben ik bang. Ik ben de enige officiële Queen en kan nu al nauwelijks tijd doorbrengen met mijn eigen vijf kittens. Er is te veel te doen, ik ben de enige met melk en kom rust te kort. Ik zou de kittens van Mousewish er wel bij kunnen nemen om te voedden, al moet ik wel weten of ik genoeg melk houdt om mijn vijf kitttens en Silverkit, mijn pleegkitten te blijven onderhouden.'' Miauwde de grijze queen met een zachte stem. ''Ik zou willen vragen om enkele Warriors in te delen om enkele momenten op de dag in de Nursery te helpen zodat wij ook kunnen slapen. Als het nodig is Everstar om alle weesjes op te vangen en een mooie overstroom te regelen voor toekomstige Queens mogen er nog nestjes bij komen zal ik willen vragen of ik enkele manen langer kan blijven om de Nursery zijn rust weer terug te geven.'' Vervolgde ze. ''Vraag inderdaad meer katten dan die twee. Icecloud heeft twee leerlingen om te trainen, nu met Silencepaw erbij, en voor Quietstep is het misschien erg zwaar.'' Miauwde de oranje kattin. ''Jouw kittens zijn wel de jongsten van hen allemaal, dus tegen de tijd dat zij apprentice worden, zijn al die anderen ook de nursery al uit, dus ik denk dat je tegen die tijd je warriortaken wel weer op kunt pakken.'' In de tussentijd was Bronzemask tegen Oceanbreeze aangekropen om haar te steunen. ''Het komt allemaal goed, als we maar samen blijven. Windclan zit vol lieve warriors die vast wel mee willen helpen met onze kits. Samen zijn we sterk.'' Troostte ze de langharige jonge queen.