Cynthia 313 Actief
| |
| Onderwerp: Paying a visit[Open] ma 14 nov 2016 - 19:28 | |
| Icecloud had besloten om een bezoek te brengen aan de nursery om haar kleinkinderen en haar dochter te zien. Het was nu allemaal best veel voor Oceanbreeze en dan ook vooral na het verlies van Rosekit en alle anderen. Nu was ze de enige queen en dat kon niet gemakkelijk zijn. Ze stapte de nursery binnen en liet haar ogen wennen voor een moment voor ze verder stapte en keek of ze Oceanbreeze kon vinden.
[Open] |
|
~Butter(fly)~ 3426 Actief ~Waiting Hurts. Forgetting Hurts. But not knowing which decision to take can sometimes be the most painful.~
| |
| Onderwerp: Re: Paying a visit[Open] di 15 nov 2016 - 16:22 | |
| Oceanbreeze genoot elk moment van haar kittens, immers was ze er nu op bewust dat elk moment een kitten kon verdwijnen of bij Starclan zou kunnen komen. Jagen met Starclan klonk dan wonderbaarlijk mooi, echter wou ze nog geen afscheid nemen van deze toch wel harde wereld en haar kittens. Rosekit was te vroeg overleden, te vroeg gaan jagen met Starclan. Ze zou nooit echt haar stemmetje horen, nooit haar zien opgroeien tot sterke kattin, dat alles was haar afgepakt, en waarom. Iets dat Oceanbreeze nog steeds niet begreep, er was simpelweg geen reden voor geweest. Haar blauwe ogen keken oplettend naar de bolletjes vacht die haar kittens waren. Een rode, een witte, twee grijze die op haar leken. Drie jongens en een meisje, kittens waar ze later hopelijk trots op zou kunnen zijn. Er was er maar eentje langharig zoals zijzelf was, de rest hadden duidelijk de genen van haar moeder of hun vader geërfd. Ze zuchtte even zodra ze een nieuw paar pootstappen waarnam, echter was ze niet snel afgeleid. Ze bleef haar aandacht op de vier dwarrelende kittens houden, totdat ze doorhad dat de pootstappen haar moeder toebehoorden. "Mam," mauwde ze waarna ze haar kop even de kant opdraaide waar haar moeder stond. De witte vacht was goed te onderscheiden in het halfduister van de den. Het was nog steeds wennen voor haar om in het halve donker te zitten en niet meer zoveel mee te krijgen van de zon. Toch gaf het ergens ook wel een vertrouwd gevoel. Immers had ze hier de helft van haar leven ook zo'n beetje door gebracht. Wel samen met haar moeder Icecloud natuurlijk.
|
|