Playtime

De jonge poes opende al gapend haar ogen waar de slaap nog in te lezen was. Dit was echter alweer heel snel over toen ze merkte dat het licht al door de kieren van de nursery scheen. Ze maakte zich los van haar andere siblings en schudde zich eens uit. De jonge poes was nog steeds wat onhandig op haar korte pootjes, maar ze had inmiddels al een beetje een vocabulair opgebouwd. Genoeg om eens wat vrienden te maken, of iniedergeval een speelmaatje voor nu te vinden.

-open voor andere kits!

De jonge kitten was de derde die wakker werd en ontdekte dat twee van haar zusjes spoorloos verdwenen waren. Fever had haar 's nachts met haar gehoest wakker gehouden en ze was nu dus behoorlijk moe, maar haar bezorgdheid was groter dan haar vermoeidheid en ze stond na een korte geeuw op. Ze was liever niet alleen met Stainedkit, die desondanks haar schattigheid toch geen katje zonder handschoenen aan te pakken was. Ook al was de kleine lapjespoes nog jong, had ze al wat relaties opgebouwd en emoties ervaard. Bescherming, toen ze lekker knus naast haar slibings in slaap viel. Verbazing en nieuwsgierigheid toen ze dat mosballetje had zien rollen door de wind. En afschuw, zoals, tja, mama eigenlijk. Mama keek nooit vrolijk. Mama keek altijd humeurig en soms een beetje boos. Dat was soms best eng. Haar gele oogjes dwaalden snel over de nursery en ja, wat verderop zag ze Wolfkit met Feverkit staan. Okay, Ferret, je kan 't wel. Gewoon naartoe lopen, rustig ademhalen. Verlegen stapte ze op het tweetal af en tilde haar kopje een klein beetje op voordat ze zachtjes iets zei. "W-wat doen jullie?"

Beekit was één van de rare kittens omdat hij geen vader had en geen echte moeder, al beschouwde Beekit Waspsting wel als zijn echte moeder. Andere kittens zagen hem als wat uitschot, omdat er ook zo over hem en zijn nestgenootjes gepraat werd. Maar Beekit was zich daar nog niet van bewust gezien hij nog maar net zijn oogjes geopend had, net een paar woordjes kon uitspreken en net rond mocht kruipen, wat nog moeilijk ging. Toch besloot de rood met witte kitten op het bron van geluid af te gaan, waar hij ook wat grotere kittens bij elkaar zag. Op een afstandje bleef hij waar hij was, terwijl hij ze bestudeerde. Hij hoorde één van de kittens een zin uitspreken en probeerde dit na te zeggen. "Juwwie doen?" Piepte hij dan ook trots terwijl hij toch wat dichterbij kwam.

Wolfkit was helemaal blij, iedereen kwam met haar spelen! Allebei de F's, Fever en Ferret, Wolfkit was er zeer trots op dat ze zo'n originele bijnaam voor hen had bedacht, kwamen op haar af en leken wel mee te willen doen met een spelletje. Althans, dat trok Wolfkit eruit op. Vrolijk zette ze haar vacht perrongelijk op, waardoor ze meer fluff dan kitten was. Afijn, ze wilde net een spel aan haar twee zusjes voor leggen toen er nog een kitten zich bij hen voegde. Het was Beekit, als Wolf het goed had. Die had het een of ander te maken met een poes die was overleden, Wolfkit had niet echt oor voor de roddels die de rondte gingen. De poes was simpel ingesteld en had geen vooroordelen, voor haar was alles een spel en als je daar aan mee deed was je leuk, als je dat niet deed, tja, dan niet. "We gaan Clans spelen!"Verkondigde de kitten aan haar mede kittens. "Ik ben Wolfstar, de machtige leider van Shadowclan!" Tjonge, Wolfstar klonk echt cool! Haar blik gleed even af naar Ferret, met wie ze het goed kon vinden. "En, eh jij bent dan Ferret.... Snarl! dat klinkt stoer, en jij bent mijn deputy." Haar ogen gleden even af naar Feverkit en Beekit, zich afvragend wie zij wilden spelen. Dat Beekit een halve maan jonger was en hen waarschijnlijk amper verstond, drong niet tot de wilde poes door.

Feverkit draaide haar kopje half om toen ze naar Ferretkit probeerde te lachen, maar verloor door een of andere reden haar evenwicht en viel op de grond. Het had er schattig uit moen zien, maar dat zag de lapjespoes niet. Tjonge, straks had ze zich pijn gedaan! Snel en onhandig krabbelde Ferret op F nummero twee af, maar ze ontspande toen de grijs met witte kitten meteen overeind kwam. Gelukkig maar. Niet veel later kwam een honingkleurig poesje op hen af dat de naam Beekit droeg. Ze had soms geluisterd naar de Queens toen ze zich wat alleen voelde en had gehoord dat Waspsting deze kitten onder haar hoede had genomen. Het was niet haar echte mama, maar dan ook weer niet. Het was soms moeilijk om te begrijpen. Dat betekende niet dat ze die Beekit daarom minder leuk vond! Ze gunde haar zelfs een klein, erg verlegen glimlachje. "We gaan Clans spelen!" zei Wolfkit plots, behoorlijk zelfzeker terwijl ze zichzelf als Wolfstar benoemde. "En, eh jij bent dan Ferret.... Snarl! Dat klinkt stoer, en jij bent mijn deputy." Stoer? De kleine lapjespoes wist niet of ze een stoere naam wel leuk vond, maar het leek Wolf een plezier te doen dus glimlachte ze al een beetje meer opgewekt dan verlegen. Nauwelijks enkele seconden daarna hoorde ze het hoge stemmetje van Fever. "Dan ben ik Feverleaf, de Medicine cat!" riep ze zo luid als ze kon waarna ze even flink hoestte voordat ze zich omdraaide en iets zei over zich beter te maken. "Oh... Oké!" zei ze dan maar, iets luider dan ze de vorige keer had gesproken, maar nog steeds vrij zacht. Ferretkit voelde zich nogal nutteloos op dat moment, dus besloot ze maar iets te verzinnen. "Ik bewaak het kamp," verkondigde ze nogal verlegen en ging bij het dichtstbijzijnde mosnest staan dat ze vanaf nu doopte als hun kamp nadat ze er goedgekeurd had met een paar snufjes. Ja, dit leek haar een prima nest... Euh, kamp!

De grote grijze kitten verkondigde dat ze Clans gingen spelen. Wat dat precies inhield wist Beekit niet. Maar dat werd hem al snel duidelijk toen Wolfkit vertelde dat zij Wolfstar zou zijn. Oké, dat was dus Wolfkit, nu Wolfstar. Dat begreep de jonge Beekit wel, ongeveer. Want dat hield in dat zij de leider was, toch? Maar ik wil de leider zijn, dacht Beekit, maar hij besloot dat niet te zeggen. Ferretkit, zo heette de lapjespoes, werd hem duidelijk, kreeg een hele moeilijke naam Ferretsnarl. Zij was de deputy. Beekit keek naar de grotere lapjeskitten en toen naar de overgebleven kitten die zichzelf tot Medicine Cat benoemde. Dat was Feverkit die zichzelf Feverleaf noemde. Dat was wel weer wat makkelijker. "Ikke wawwio!" Piepte Beekit vervolgens. "Besse!" vervolgde hij. De beste warrior dus. En hij kon nog niet eens spreken Beekit besloot om de namen maar eens hardop te proberen. "Wolfsta, Felletsnal, Feve-leaf," klonk zijn stem, waarna hij zichzelf trots wat groter probeerde te maken, maar daardoor bijna omviel.

Beekit was bijna omgevallen en toen kwam Feverkit bezorgd op hem aflopen. Beekit keek om en voelde zich eerst een beetje vernederd, maar besefte dat hij er een groot verhaal van maken kon. Feverkit had hem namelijk gevraagd of het wel ging met de beste warrior van de clan. Hij knikte. "Jawel, gevlecht gistellen zwaar!" Ratelde hij met een hernieuwde trotse houding. Maar hij stak wel zijn pootje uit alsof daar een wond op zat die verzorgd moest worden door de medicine cat van Shadowclan, Feverleaf.

OOC: Aangepast & sorry voor mijn voordringende post. TAG: Feverkit

Feverkit werd Feverleaf, de medicine cat die zichzelf ging genezen, de trouwe deputy Ferretsnarl bewaakte het kamp en de beste warrior Bee-... Iets, was bezig met hun namen oefenen. Trots klom Wolfstar op een mosbedje, waardoor ze iets hoger stond en ze op de andere kittend neer probeerde te kijken. Ha! Dat voelde goed! Haar ogen sprongen echter bezorgd open toen haar beste warrior viel, gelukkig snelde hun Medicine cat zich op hen af en boog zich over zijn wonden, van het gevecht van gisteren. "Je bent de goedste medicine cat die Shadowclan zich kan wensen, Feverleaf!" De poes deed een poging haar stem laag en indrukwekkend te laten klinken, wat niet bepaald slaagde. "Het is tijd voor een vergadering! Feverleaf, onze medicine cat, Ferretsnarl, de deputy en goedste warrior Bee- eh, Beesting, luister naar mij!" De kitten rees haar borst naar voren en deed een poging Innerstar na te doen die een ceremonie hield. "Na het gevecht met Windclan is onze goedste warrior Beesting verwond geraakt, we moeten heel erg voorzichtig zijn! Dus... Eh..." Haar blik gleed af naar het mos onder haar poten en ze stampte er even resoluut op. "Dus gaan we een muur van mos maken om Windclan uit ons kamp te houden!"Piepte Trumpkit Wolfkit waarna ze onhandig een stuk mos meesleepte en voor de ingaan van de Nursery legde. Zo, dat was een waterdicht plan.

Feverkit, euh, Feverleaf complimenteerde hem, wat Beekit een trots en goed gevoel gaf. De jonge kitten grijnsde en nam het mos, wat de kruiden voor moest stellen aan en stopte het in zijn bekje. Hij vernauwde zijn ogen en begon het uit te spuugen. "Ik geneest," verklaarde hij, alsof de kruiden hun werk al gedaan hadden en schoof het mos wat net in zijn bekje gezeten had snel weg. Toen riep Wolfkit, euh, Wolfstar een clanvergadering bij één. Beesting voelde zich trots door de aandacht die hij kreeg en nu moesten ze een mosmuur maken. "Aandesag!" Piepte hij en begon klunzig mos bij elkaar te rapen. Met het verzamelde mos ging hij naar Feverkit toe en duwde het tegen haar bult aan. "Mosmuur gloeit!" Verkondigde hij om de status van de groeiende mosmuur te vertellen.