Good News... or Bad..? (Everstar)

Verantwoordelijkheid, dat was iets dat Oceanbreeze inmiddels wel had. Veel verantwoordelijkheid en er zo misschien ook nog wel meer bijkomen. Hoeveel wist ze niet, dat was nog onbekend en dat had ze ook niet willen weten. Immers voelde ze zich al chagrijnig genoeg. Ze was de dag ervoor bij Lizardpath geweest, om de vermoedens van haar moeder te laten checken. Haar blauwe ogen had ze op de grond gericht, terwijl ze langzaam richting de bekende den van Everstar liep. Nog niet eens zo lang geleden had ze in haar laatste manen als Apprentice zichzelf daar ook gepresenteerd. Toen met het nieuws over de ratten. Ratten die ze sindsdien niet meer was tegengekomen, gelukkig. Wel hadden ze nu een andere bezoeker in hun territorium. Een schaap, een wit wollig beest met grote ogen die vaak halfopen waren, genietend van het gras liep het rond in het kamp en soms er net buiten. Gelukkig had het grote wollige dier nog niemand verwond, Oceanbreeze hoopte dat het zo zou blijven. Haar passen staakte ze even terwijl ze nadacht over de woorden die ze bij Everstar uit zou moeten spreken. Ze had nog niet eens met de vader van de kittens gesproken, toch waren er meer zorgen aan haar hart dan enkel haar zwangerschap. Silencepaw bijvoorbeeld. Ze had wel een erg slecht moment uitgekozen om drachtig te raken, een moment waarop de Apprentice haar nodig had. Toch kon ze haar acties niet meer veranderen, en dus zat er niets anders op dan het nieuws aan Everstar te melden. Zuchtend wist ze haar poten weer in beweging te dwingen waarna ze voorzichtig haar kop om de hoek van Everstars den richtte. "Everstar, heeft u even? Ik moet wat met u bespreken." Mauwde ze rustig en netjes. Haar schouders rechtte ze weer iets, in ieder geval kon ze Everstar melden dat de kittens alleen maar Windclanbloed droegen. Iets dat misschien een schrale troost was. Het was niet zo dat ze geen moeder had willen worden, het kwam gewoon op een onhandig moment.

De rode Leader leek zich niet verstoord te voelen door de jonge Warrior. De bruine en gestreepte kattin was voorzichtig naar binnen gelopen zodra ze doorkreeg dat ze welkom was. Haar poten schuifelden met lichte tegenzin richting de Leader, alsof ze verwachtte op haar kop te krijgen. Het was niet elke dag dat een jonge Warrior met Apprentice op de stoep stond. Al leek Oceanbreeze zelf wel een vaste bezoeker bij deze den. Gelukkig had ze nog nooit echt grote dingen hoeven melden, maar wel dingen die belangrijk genoeg waren om de Leader door te geven. De rosse of oranje kat, het was maar hoe ze het bekeek, was nooit echt boos geweest. Ze leek een rustige en vriendelijke Leader, waardoor de jonge kattin ook nooit angstig was om voor haar te verschijnen. Zelfs als het nieuws was waar Everstar misschien niet op stond te wachtten. Haar blauwe ogen stonden twijfelend al was er ook enige trots in te lezen. Nu trots was misschien het verkeerde woord, zelfverzekerdheid was misschien beter. Ze ontspande haar spieren iets toen ze in de den stond en knikte de oudere kattin netjes en vriendelijk toe. Respectvol ook zeker, Oceanbreeze was nooit echt respectloos tegen oudere katten, zelfs tegen de meeste jongere ook niet. Tenzij ze op hun plek gezet dienden te worden. De Leader keek haar afwachtend aan waardoor ze langzaam ging zitten, haar staart sloeg ze voorzichtig om haar voorpoten heen terwijl ze haar oortje nerveus wiebelde. "Ik ben hier gekomen met goed en misschien slecht nieuws." Mauwde ze relatief zakelijk. Al trilde haar stem ook iets van de spanning. "Laat ik maar bij het begin beginnen," mompelde ze zachtjes, al dan wel verstaanbaar. "Everstar, ik heb met mijn moeder en Lizardpath gesproken omdat ik mij niet geweldig voelde. Of beter gezegd eerst maar naar mijn moeder gegaan, toen voor de zekerheid naar Lizardpath. Mam, verwachtte dat ik drachtig was, en gisteren vertelde Lizardpath hetzelfde." Mauwde ze stilletjes, haar ogen netjes op de Leader gericht, al leek ze ook een beetje in dubio te zijn. "Het enige punt is dat Silencepaw mijn Apprentice is en ik verantwoordelijkheid voor haar voel. Ze is bijzonder angstig en hoewel ze mij langzamerhand vertrouwd weet ik ook dat ik waarschijnlijk de Nursery in moet trekken in enkele weken tijd. Mijn moeder heeft voorgesteld om de trainingen van Silencepaw over te nemen, ze heeft al eerder een Apprentice getraind en ik denk dat het misschien een goed idee is om Silencepaw langzaam, aan haar te laten wennen. Hoe dan ook heeft ze een zachtaardige kat nodig en ik weet dat mijn moeder dat is. Bent u het daar mee eens?" Mauwde ze verder. Haar woorden kwamen er bijna stamelend en ook nog eens voorzichtig uit. Haar blauwe ogen had ze bezorgd op haar poten gericht. "Ik zou het zelf graag aan Silencepaw willen vertellen als u dat goed vindt. Ze heeft het recht om het te weten." Vervolgde de kattin, nu tamelijk zenuwachtig. Ze had wel een behoorlijke bom op Everstar laten vallen, een bom aan informatie.

De rosse kattin had in stilte naar Oceanbreeze's misschien iets te lange verhaal geluisterd. De jonge kattin merkte wel dat Everstar er niet te lang bij stil wou staan en het gelukkig ook geen slecht idee vond. "Goed. Train haar de komende manen samen met je moeder, zodat ze kan wennen. Zodra je naar de nursery verhuist, zal ik Icecloud haar mentor maken. Was dat alles?" Vroeg de leider. Waarna Oceanbreeze even nadenkend naar de andere en oudere kattin keek. Het was wel het belangrijkste, al wist ze niet zozeer of ze moest verzwijgend dat ze tante zou worden. Onhandig keek ze de oudere kattin aan waarna ze langzaam haar poten strekte en knikte. "Zover ik mij nu kan bedenken wel, ja." Mauwde ze netjes. "Heeft u misschien zin om mee te gaan jagen?" Vervolgde ze daarna. Immers leek Everstar vaak een beetje een eenling, ze was veel op zichzelf en ergens kon ze het wel voorstellen. Maar toch wist ze ook dat het soms goed was wat meer in een groep te doen. Wat Everstar's antwoord ook zou zijn, de jonge kattin had er vrede mee. Haar blauwe ogen had ze rustig op de rosse kattin gericht, ergens zag ze wel degelijk dat zij en Neverland familie waren, al waren ze qua karakter wel verschillend. Dit was overigens ook het geval tussen Oceanbreeze en Whitelion geweest, iedereen kon zien dat ze familie waren, ondanks het kleurverschil. Maar de trotse houding van Whitelion was langzamerhand ook in haar te zien.