Forgiveness || Futuresong

Onderwerp: Forgiveness || Futuresong za 17 sep 2016 - 19:46

There are moments that the words don’t reach
There is a grace too powerful to name
We push away what we can never understand
We push away the unimaginable
Ze slikte onzeker. Wou ze echt naar haar toegaan. Onder ogen moeten komen dat de kat die ze boven haar eigen deputy had gesteld haar verraden had en vervolgens haar deputy en beste vriendin had geprobeerd te vermoorden. De waarheid van die situatie brandde in haar hart. Ze durfde haast niet naar Future toe te stappen. Ze durfde haar niet te laten zien hoe fout ze had gezeten al wist ze dat ze wel moest. Het was haar eigen fout geweest. Nu moest ze dat onder ogen komen. Zuchtend duwde de leader zichzelf naar binnen in de medicine cat den en keek even rond voor ze de grijze deputy zag en stapte in stilte naar haar toe. "Futuresong?" Mompelde ze zachtjes een beetje houterig en keek omlaag naar haar poten.

Haar ogen schoten gelijk open toen ze iemand voelde en hoorde binnenkomen in de den, alert was iets wat ze nu altijd wel was al wilde ze er maar al te graag vanaf. De geur van haar leider drong haar zintuigen binnen en gelijk voelde ze zich wat meer op haar gemak, haar op geen enkele manier beschuldigend. Ze hoorde altijd de kleinste verandering in de stem van haar vriendin en dat hoorde ze nu ook, wat haar even verbaasd deed opkijken. "Ja?"

Nog altijd beschaamd keek de kattin omlaag toen ze de stem van haar deputy hoorde. Even beet ze op haar onderlip en haalde diep adem voor ze opnieuw opkeek naar Futuresong. Haar beste vriendin.. Ze had haar in de steek gelaten.. "Het spijt me zo." Wist ze over haar lippen te krijgen, tranen brandend in haar ogen. "Ik had jou moeten vertrouwen, jouw woorden moeten volgen maar inplaats daarvan was ik dom en egoistisch." Haar stem trilde even. "Ik was je bijna kwijt.. Door hem."

Het deed verschrikkelijk veel pijn om haar zo te zien en met alle kracht die ze in zich had stond ze op, het ging soepeler dan normaal simpelweg omdat ze het nu veel grager wilde. Haar kop groef ze kort in Butters nek en ze knikte. "Sssh..." Verliet haar mond waarna ze haar weer aankeek. "Het is gebeurt en weer voorbij, Butter." Ze glimlachte wat onstabiel nog steeds niet op haar gemak voelend om haar vriendin zo te zien. "Ik weet heus wel dat het niet jou bedoeling was om dit te laten gebeuren." Ze grinnikte toen ze nadacht over wat ze vervolgens ging zeggen. "Hoop ik dan." Grapte ze, typisch haar om dat op zo'n moment te doen.

Tranen brandde diep in haar ogen terwijl ze haar eenkeek toen de grijze kattin zichzelf omhoog wist te pushen en zich tegen haar aan drukte. Trillend duwde ze zichzelf tegen haar aan vechtend tegen haar verdriet dat haar probeerde te overheersen. "Waar heb ik jou aan verdient." Fluisterde ze trillend in tranen. "Ik heb een kitten van je afgenomen en alsnog geef je me zoveel liefde. Ik heb je leven in gevaar gebracht en alsnog vertrouw je me.." Trillend op haar poten staarde ze omlaag tranen langzaam naar de grond druppend. "Je zou me moeten haten voor alles wat ik jou aangedaan heb.."

De volgende blik die ze trok was verbazing, ehh... Had ze het nog tegen Future? Vervolgens fronste ze en bleef ze maar nee schudden. "En toch doe ik dat niet, Butter." Tranen vulden nu ook haar ooghoeken, enkel omdat ze kort dacht aan Beetle en omdat Butt er zo mee zat. "Je bent mijn beste vriendin. Mijn zus. Tuurlijk haat ik jou niet. Tuurlijk vergeef ik jou. Waar gaat dit toch allemaal om gek."

De woorden lieten haar trillen over haar hele lichaam tranen omlaag druppend. Ze vergaf haar. Hoe kon ze waarom deed ze nee. Ze zou haar moeten haten. Tegen een wand aan moeten rammen en haar door elkaar schudden, Schreeuwen waarom ze het ooit zo ver had kunnen laten komen. "Futuresong." Haar stem stokte in haar keep terwijl ze zichzelf tegen de grijze kattin aan drukte haar neus even verstoppend in de dikke vacht. "Ik hou van je Future, je bent m'n rechterhand, m'n beste vriendin, t..toen hij zei dat je dood was.. Besefte ik me hoe vreselijk ik tegen je was geweest.. ik smeekte Starclan om mij te nemen en niet jou. Jij verdient zoveel meer dan ik je ooit gegeven heb.."

Verschrikkelijk was het om haar zo te horen spreken, om haar zo te zien en om haar zo te voelen. "Butter." Sprak ze, streng als ze altijd was tegen haar als ze vond dat ze ongelijk had. "Ik heb jou. Meer heb ik niet nodig." Haar beste vriendin, haar voorbeeld. "En zeg dat alsjeblieft nooit meer. Denk ook eens even aan de clan, wat zouden ze moeten met zo'n kluns als ik zonder jou?" Nee, Butter mocht niet weg. Ze moest gewoon altijd bij haar blijven en haar leiden.

Haar tranen stroomde door de vacht van de deputy terwijl ze zichzelf klein hielt en verstopte in de dikke pels. "Future.. laten we nooit meer iets of iemand tussen ons in laten komen." Fluisterde ze zachtjes terwijl ze opkeek naar de grotere deputy dan haar en glimlachte door haar tranen heen. "Je bent zoveel meer dan je denkt Future. Je verdient het zoveel meer om leader te zijn dan zo'n egoistische Foxdung als mij.."

Hoe lang ze nog zou kunnen blijven staan op drie benen was nog maar de vraag, haar voorpoten werden al gauw moe maar ze kon niet op haar gebroken been steunen. Hoe graag ze het ook wilde zei Fairfaith dat dit het alleen maar meer zou beschadigen en het deed ook nog eens immens veel pijn. Ze knikte op de woorden van de flame-point poes, terugdenkend aan Luvon waardoor angst zich een beetje door haar lichaam voelde. Onstabiel was iets wat ze nu nog zeker was, elke keer als ze aan de rode kater dacht voelde ze dezelfde angst als op het moment dat ze de val maakte. Kort rilde ze bij de gedachte en richtte haar aandacht weer op de woorden van Butter. "Hou op." Strengheid kwam weer terug terwijl ze haar vriendin weer commandeerde. "Stop gewoon met praten alsjeblieft." Ze maakte zichzelf zwart en dat was iets wat zij niet aan zou willen horen. Nooit. Voor nu wilde ze gewoon even hier staan, knuffelend met haar beste vriendin, nadenkend over van alles en nog wat. In stilte.

Haar ogen sloegen even omlaag tranen diep inhoudend vechtend tegen al haar emoties. "Ik hou van je Futuresong, ik hou zo veel van je." Fluisterde ze zachtjes haar neus in de grijze vacht van de deputy duwend voor ze even opnieuw op keek haar warm aankijkend. "Wordt snel beter oke? Ik heb je nodig naast me." Fluisterde ze zachtjes.

Ze slikte even voor een klein glimlachje op haar gezicht was getoverd. "Ik ook van jou." Beantwoordde ze voor ze ook haar neus in haar vacht duwde. Vervolgens knikte ze, alles wat ze wilde was gewoon weer op haar been staan en normaal kunnen ademen. Helaas was dat op dit moment vrijwel onmogelijk. "Gaat goed komen." Probeerde ze wat ongemakkelijk.

Zachtjes knikte ze op de woorden van haar deputy en gaf die nog een verzorgende lik. "Neem je rust, ik red het wel even met jou hier, maar je moet snel sterker worden voor we windclan aan gaan vallen." Fluisterde ze even de den rondkijkend. "We moeten snel bespreken wat er allemaal gaat gebeuren."

Ze knikte enkel, zelf kon ze niet bepalen hoe snel ze zou genezen maar als het aan haar lag zou ze nu, door alle pijn heen, opstaan en hazenvreters een lesje leren. "Daar kan ik wel bij zijn." Sprak ze alvast, zonder toestemming van Chivypaw of Fairfaith, af. "Dan nodigen we alle senior warriors uit." Knikte ze erachteraan. Zij zouden de wijsheid hebben om mee te beslissen wie er mee gingen en wie niet.

Onderwerp: Re: Forgiveness || Futuresong