Is this it?

Met kloppend hartje keek Ashkit naar het mos dat onder hem lag. Een deel van het mosbedje was gescheurd omdat hij er angstig zijn nagels in had geslagen terwijl hij droomde. Zijn droom ging over zijn vader. Zijn vader was door het territory aan het rennen en opeens sprong iets tegen hem aan, iets grommend. Daarna gilde zijn vader het uit van de pijn en werd Ashkit al zwetend wakker. Had hij daarjuist gedroomd hoe zijn vader om het leven was gekomen of was het de zoveelste nepdroom die verbeeldde hoe het gegaan kon zijn? Sinds Glowstick hem de waarheid over zijn vader had verteld kon Ashkit niet stoppen met het zijn moeder kwalijk nemen en had hij soms vreselijke nachtmerries. Het zorgde er soms voor dat hij het liefste uit de Nursery wilde gaan en veiligheid wilde opzoeken bij Hazelpaw, de kater waar hij een paar dagen geleden bij was gaan liggen. Hij wist dat het echter geen oplossing zou bieden en dat het bovendien ook nog eens niet mocht. Met een lichte zucht kwam het katertje overeind en keek om zich heen. De meeste kittens lagen nog te slapen en de Queens zagen er niet bepaald uit alsof ze een gesprek met hem wilden voeren. Toen merkte hij een poes op in de verte. Ze leek ouder te zijn dan de meeste Queens die hij hier rond zag lopen en nieuwsgierig zijnde kwam Ashkit overeind. Hij begon naar de she-cat te trippelen en deed ondertussen zijn best om zo weinig mogelijk geluid te maken zodat hij de anderen niet zou wekken. Hij opende zijn bekje en rook naast de bekende ThunderClan-geur ook een andere die hij niet goed kon plaatsen. ‘Jij ruikt vreemd,’ zei hij dan ook met grote oogjes tegen de kat voor hem. 'En je hebt mooie ogen!' vervolgde hij toen hij haar aankeek in haar gouden kijkers.

De gouden ogen van de poes fascineerden hem echt ontzettend. Vergeleken haar oogkleur was de zijne maar saai. Een grijze tabby pels en zo’n groene ogen zoals hij had kon immers iedereen hebben, maar zo’n prachtige pels zoals zij en dan nog die ogen? Nee, dat had hij niet vaak gezien. Toen hij zijn bekje opende om haar rare geur nog meer in te drinken, rook hij een nog bekendere geur. Het was overduidelijk de geur van zijn eigen Clan wat aantoonde dat ze wel gewoon een ThunderClanner was. Of misschien was ze wel een poes die iemand had vermoord, zich had ondergedompeld in die geur en daarna in die van ThunderClan! De theorie leek echter vrij ver gezocht en was dan ook direct nadat hij het gedacht had uit zijn gedachten verdwenen alsof het er nooit geweest was. Hij knikte wild met zijn kopje toen de poes zijn naam noemde en was gevleid dat zo’n mooie poes zijn naam wist. Ze leek ouder te zijn dan zijn mama en dan de meeste katten die hij ondertussen al was tegengekomen. Ze leek zelfs ouder te zijn dan de oudste Queen uit de Nursery, maar toch was ze hier. Had ze soms zelf kittens? Oh! Als dat zo was wilde hij er graag mee spelen! Eveningkit leek vaak weg te zijn wanneer hij in de Nursery was en de rest van de kittens waren saai of sliepen te veel. ‘Ja hoor,’ snorde hij en hij gaf haar een kopje. Hoe kon hij zo’n prachtige poes nu niet vergeven? Ashkit was op dat vlak wel vrij snel vergevingsgezind. Niet dat hij lelijke poezen niet vergaf, hoor. Hij kende eigenlijk ook geen lelijke poes, want in zijn ogen waren alle katten mooi, maar deze poes blonk toch wel uit. ‘Kun je het mij dan vergeven dat ik je naam niet weet?’ Hij keek haar met een schaapachtige glimlach aan. ‘Ik heb je hier nog niet vaak gezien in de Nursery,’ verontschuldigde hij zich. ‘Ben je soms moeder van één van de kittens hier?’

Geen wonder dat hij zich direct zo op zijn gemak had gevoeld, ze was een Queen. Bij Queens voelde hij zichzelf meestal sneller op zijn gemak dan bij Warrior’s omdat ze meestal zo’n zachte houding hadden en hem precies wisten vertellen wat hij wel en wat hij niet kon doen. Dat kon hij nu allemaal wel zo zeggen, maar het was vaak genoeg dat hij hun regels in de wind sloeg. Niet eens opzettelijk. Soms werd hij gewoon ontzettend nieuwsgierig en dan ging hij dingen uitzoeken die hij beter met rust kon laten. Zo mocht hij zich ook niet meer naar de Elders begeven omdat ze vonden dat hij veel te veel vragen stelde terwijl de Elders juist zeiden dat ze het leuk vonden dat hij zo veel vragen stelde. Ook vertelden ze hem altijd de gekste verhalen waarvan hij nu niet zeker wist of hij ze moest geloven of niet en als hij dan ging vragen aan één van de Queens of het waar was vernauwde zij haar ogen naar hem en vertelde hem dat hij moest gaan slapen. Ja, ze gaven hem een gevoel van comfort, maar soms ook een gevoel van irritatie. ‘Silverkit,’ snorde hij. ‘Die naam doet me denken aan onze leader. Silverstar.’ Hij glimlachte. Misschien was hun leader ook wel de reden dat de kitten naar Silverstar werd genoemd. Zijn oogjes werden rond van nieuwsgierigheid. Dit toonde meestal aan dat hij een boel vragen ging stellen. Hij draaide zijn lichaam een kwartslag naar haar toe, trok zijn pootjes comfortabel naar zich toe en sloeg zijn staart om zijn kleine lichaampje heen. ‘Is Silverkit soms toevallig een zoon van Silverstar?’ vroeg hij met grote oogjes aan de Queen. ‘Is dat de reden waarom hij zo heet? Of is zijn pels zo mooi zilver dat je hem daarom zo genoemd hebt?’ Daarna ging hij weer verder. ‘En heeft hij ook zo’n vreemde geur om zich heen hangen zoals jij?’