∆ Dog experience [Gevechttopic]

Zira's rode blik ging door het kamp heen, en toen deze op een bepaalde young one belandde, voelde ze een onbekende steek door haar hart gaan. Ze wilde naar haar dochter toe, die duidelijk niet fit genoeg was om een gevecht met een grote hond aan te gaan. Ze liet de hond los vanuit haar houding en staarde kort naar hoe Nyra het kamp uitrende met het woeste beest achter zich aan. Gelukkig had Shark dit ook in de gaten en ging deze erachteraan. Ze moest nu vertrouwen zetten in de member en hopen dat hij sterk genoeg was, want ze kon Claw ook niet alleen laten.
De commander draaide zich met een ruk om. Ze was misschien maar tien secondes gestopt met vechten, maar dit kon cruciaal zijn, en ze had geluk dat de hond niet naar haar uitgevallen was. Claw beukte de hond onderuit, en meteen ging Zira voor diens buik, en ze boorde hier diep haar nagels in. De hond liet een luid gepiep horen ter protest, en ze wist dat ze genoeg schade toegediend hadden. Hoewel ze hem graag van zijn leven zou ontnemen, zou dit extra tijd kosten die voor anderen misschien leven of dood kon betekenen.
Zira keek snel om zich heen, nam de situatie in zich op en besloot dat haar young one haar het meeste nodig zou hebben nu. Enkel vergezeld door een member die ze niet vertrouwde - Yu - leek zij in nog minder veiligheid te zijn dan haar dochter, van wie ze nog niet wist dat ze nu bij zowel Shark als Jinx was en niet alleen maar Shark. Ze schoot naar voren en voegde zich bij hen. "Situatie?" bromde ze hen toe, het was sneller om te vragen hoe de hond eraan toe was dan zelf alle wonden en schrammetjes te gaan tellen.

Overzicht (overnemen in je post!):

Jinx had maar half door hoe de kater dankbaar met zijn ogen knipperde en hem een knikje gunde. Adrenaline vulde zijn lichaam en woedend probeerde hij de hond weg te halen van zijn dochter, die ondanks de aanmoedigende woorden van de andere kat, waarvan Jinx het idee kreeg dat het haar mentor was, angstig in de lege doos bleef. De tabby kater probeerde haar op het hart te drukken dat het goed kwam, maar de jonge poes bewoog niet. Jinx liet een gefrustreerde grom horen terwijl hij nog maar net de kaken van de hond kon ontwijken. "Laat haar, we moeten het met zijn tweeën doen."Sprak hij duidelijk, er was nu geen tijd voor een vriendelijk voorstel rondje. De kater maakte kort oogcontact met Nyra, wat hem een zachte blik in zijn ogen gaf. Ze was een mooie poes geworden, dat was zeker.
Even, niet langer dan een seconde, was hij afgeleid. De hond greep zijn kans en een helse pijn schoot door zijn rug toen een stel tanden diep in zijn huid zakten. Hij draaide zich vliegensvlug om en haalde zijn klauwen over de ogen van de hond, waardoor het beest piepend terug sprong en hem zo bevrijdde. Jinx liet van pijn een luide kreet horen en sprong op de kop van het beest die nu tijdelijk verblind was. "Nu!" Riep hij naar de kater, wetend dat voor een paar tellen de keel van de hond blootgelegd was. De verwonde kon niet zien wat er verder gebeurde, hij was te druk bezig met witte tanden te ontwijken die hem maar al te graag wilden verscheuren.

Overzicht (overnemen in je post!):

Shark wierp een blik over zijn schouder naar Nyra, maar ze was niet komen opdagen en toen hij achter zich keek wist hij waarom. De poes had zich verborgen achter een lege doos. Haar ogen vertelden hem dat ze niet wilde vechten met de hond en dat ze er te bang voor was. Of misschien wilde ze wel, maar had de angst haar te erg verstijfd. De kater voelde een mengeling van begrip en teleurstelling in zich opkomen, maar realiseerde zich dat zonder Nyra de hond niet eens uit het kamp was geraakt en hij er niet echt iets aan had als ze gewond zou raken en daardoor niet meer mee zou kunnen vechten, niet meer met haar trainingen verder kon gaan. Hij had haar nog veel te leren en op het vlak van moed ook, maar voor nu had ze misschien wel genoeg gedaan. Het was beter dan vroeger. Vroeger zou ze waarschijnlijk in het kamp al ingestort zijn en had ze verder niets kunnen doen om te helpen. Nee, ze had het goed gedaan, maar er was natuurlijk wel ruimte voor verbetering en dat zou hij haar laten merken ook. Hij gaf een knikje ten teken dat hij het voor nu oké vond en draaide zich om. Hij gaf een knikje naar de zwarte kater, maar zijn oren spitsten gealarmeerd toen hij zag dat de kater geraakt werd door de hond en hij ontblootte dreigend zijn tanden naar het beest. Als dit zo doorging dan zou de hond de overhand krijgen en misschien terugkeren naar het kamp. Dan was de poging van Nyra voor niks geweest en moesten ze wéér de moeite doen om de hond te verdrijven. Gelukkig wist de zwarte kater zich te herstellen en de hond tijdelijk blind te maken. De keel van de hond kwam hierdoor vrij en Shark wist precies wat hij moest doen. Hij verhief zich op zijn achterpoten en sloeg met zijn klauw genadeloos naar de keel van de hond. Daardoor dat hond zich in een reflex terugtrok was de klauw net niet diep genoeg te gaan om hem te kunnen doden, maar een stekende wond was het toch wel en de hond jankte. Hij verhief zich op zijn achterpoten om de kat op zijn rug van zich af te krijgen en kefte vervolgens waarna hij snel wegrende van het BloodClan territory. ‘Nyra, kom tevoorschijn,’ zei hij. ‘Je bent nu veilig.’ Daarna liep hij naar de zwarte kater. ‘Alles oké?’ vroeg hij. ‘Ben je niet te erg geraakt?'

Overzicht (overnemen in je post!):

Cyber sprong van de hond zijn gezicht vlak voordat de tanden van de hond middelgrote wonden op de poot van Hellhound achterlieten. Deze wonden begonnen natuurlijk te bloeden, wat er niet al te best uitzag. Cyber had geluk gehad, buiten wat schrammen, pijnlijke spieren en enkele pijnlijk gescheurde nagels had hij geen echte wonden. Hellhound leek kwaad op de hond want, ondanks zijn wonden, liep de pluizige kater achter de hond aan. "Hellhound! Kom terug!" Riep Cyber grommend, dat is uiterst dom wat de rosse kater aan het doen was. De wonde van de kater zou erger worden, langer nodig hebben om te herstellen en daardoor zou hij langer niet met volle kracht de clan kunnen verdedigen. Cyber draaide zijn hoofd om, er van uitgaand dat Hellhound zijn verstand terug had gevonden en terug was gekomen. De zwart-witte kater keek met fijngeknepen ogen de clan rond. Nog twee honden.. Hij was moe, maar niet gewond.. dus kon hij nog van nut zijn voor de Elite. Claw leek moeilijkheden hebben met zijn schouder. Echter hielp zijn zoon Cobra hem wel, en echter dat hij het goed leek te doen had Cobra niet zo heeel veel ervaring en was hij ook nog heel jong. De kater zag hoe Claw weer op de hond af kwam rennen. De hond leek weinig aandacht op de zwarte Cobra uit te oefenen maar meer op Claw. Cyber liep naar de hond toe, zo stil als mogenlijk was met zijn lompe dikke poten. Echter ondanks die poten leek het te lukken omdat de hond het te druk had met Claw en Cobra. Cyber kwam langs de achterkant van de hond en sprong op de hond zijn rug. Deze verschoot zich een ongeluk en stootte een luid gegrom uit, de hond draaide zich van Claw weg en wou net naar Cyber happen wanneer hij er weer af sprong en op de gedraaide nek van de hond sprong, hij zette zijn tanden diep in de keel van de hond en schudde wild met zijn kop. Omdat de hond dit natuurlijk uiterst onprettig vond sprong Cyber -met een mond vol bloed- snel terug van de hond af en ging bij Claw staan. De hond bloedde zwaar in zijn nek, hopenlijk had Cyber dus een cruciale plaats geraakt. "Enige hulp nodig Claw?" zei hij met een grijns en een knipoog.

overzicht (overnemen in je post!):

Van zijn poot zou hij nog wel een tijdje last blijven houden, dat mocht zeker zijn. Een echte keuze zat er alleen niet aan. Als hij de hond gewoon had laten gaan konden er andere problemen ontstaan. Problemen waar Cyber blijkbaar niet aan leek te denken. "Hellhound! Kom terug!" Gromde de zwart witte kater hem toe. Mooi niet dat hij de hond met rust zou gaan laten tot het beest op zijn minst het kamp uit was. Het was uiteindelijk een hond en die beesten dachten negen van de tien keer niet na. De kans dat het beest zich bedacht tijdens zijn uitweg was te groot als ze hem met rust zouden laten. Hellhound zou de hond hoe dan ook blijven achtervolgen tot het beest het kamp had verlaten. Honden waren te snel geneigd om hun moed te herpakken en toch nog opnieuw aan te vallen als ze een mooie kans kregen. De katten waren allemaal bezig met de honden en er was dus genoeg ruimte voor een sluipaanval van de hond. Ze waren niet veilig van hem tot hij het kamp eenmaal uit was. Dan pas zou hij niet meer terug komen. Zodra de hond de bossen uit was en de straat op schoot keek Hellhound alert om zich heen, waren er Twolegs in de buurt? Nee er was niets dat de hond kon zien. Twolegs konden nog wel eens nieuwsgierig genoeg zijn om te gaan kijken waarom een van hun beesten gewond was. Zo min mogelijk steunend op zijn linker achterpoot wandelde Hellhound terug het kamp in. Er waren nog maar twee honden te zien. Claw, Cobra en Cyber waren met de ene bezig en Wasabi, Yu en Zira met de ander. Beide groepen zouden het wel redden. Cyber en Claw waren goede vechters en Cobra zou het vast ook wel redden. Zira was ook een goede vechter en Yu had hij zelf getraind dus samen met Nyra zou dat ook wel goed komen. De beste optie voor de rosse kater leek te checken op de Mothercats en hun kittens. Er bevond zich geen hond in de schuur en iedereen leek veilig te zijn. Met zijn poot kon hij toch niet echt meer meevechten dus ging hij bewakend voor de opening van de Barn staan. Als er toch nog een hond aan zou komen werd die recht door hem gezien.

Overzicht (overnemen in je post!):

Zoal hij al had gehoopt greep de kater zijn kans en haalde uit naar de keel van het beest. Kennelijk was het niet genoeg om hem te vermoordden, maar het beest jankte van de pijn en steigerde om zijn zwarte belager weg te schudden. Jinx trok woest nog eenmaal zijn nagels diep over de rug van het beest, enkel om zijn eigen pijn en woede kwijt te raken. Met een zachte plof kwam hij op de grond terecht, waar hij kort kreunde van de pijn. Voor een keer kwam zijn dikke vacht eens goed uit; de hond had erdoor niet volledig door kunnen bijten, wat hem in leven had gehouden. Anders lag hij hier nu met een gebroken rug, niet erg fijn. ‘Nyra, kom tevoorschijn,’ Jinx stelde nu vast dat het wel haar mentor moest zijn, hij wist dat het niet zijn plaats was om zich er mee te bemoeien en deed dit dan ook niet. ‘Je bent nu veilig.’ Probeerde hij haar gerust te stellen waarna hij zijn kant op trippelde. ‘Alles oké?’ vroeg hij. ‘Ben je niet te erg geraakt?' Een zacht gegrom kwam uit zijn bek. "Schijt beest heeft me gemeen gebeten, maar er is wel iets meer nodig om mij van m'n poten te halen." Hij greens kort naar de kater. "Bedankt voor de hulp, je bent een goede vechter."Sprak hij koeltjes, maar wel gemeend. Ze hadden een goed team gemaakt, in hun eentje zouden ze de hond nooit kunnen hebben verjaagd. "Is alles goed met haar?"Hij verlaagde zijn zware stem een beetje, in de hoop dat Nyra zijn zorgen niet zou horen. Ze moest een sterke kat worden en daarbij hielp een liefkozende vader misschien niet bepaald.

Overzicht (overnemen in je post!):

Shark liet zijn blik door het woud glijden. Hij hoorde in de verte de geluiden van de andere honden, maar wist dat er genoeg Elite cats waren om zich over hun te ontfermen. Voor nu was het belangrijk geweest dat die ene hond van nu weg konden houden van de Barns en dat er niet al te veel schade zou ontstaan, hoewel Shark het idee had dat dat toch wel gebeurd was. Honden konden immers veel leed toebrengen als ze dat wilden. Toen Shark vroeger als kittypet in de Twoleg Place woonde werd hij ook veel met honden geconfronteerd. Vlak voordat hij bij de Elite aansloot had hij echter één hele kleine hond kunnen doden. De hond had vaak genoeg naar hem geblaft en Shark was het zat geweest om dat geblaf constant aan te horen. Hij had ook één grote hond gekend welke een hoop chaos had veroorzaakt onder de katten in de Twoleg Place, maar gelukkig had Shark hem nooit ontmoet. Zou hij echter onder één van deze honden hebben gezeten? De hond die zij daarnet hadden verjaagd was hem in elk geval al niet. Shark draaide zijn kopje om naar de kater toen deze sprak en Shark keek kort naar de rug van de kater. Het zag er bloederig uit, maar niet fataal. Shark kon hem daar sowieso niet mee helpen. In de Elite werd nu eenmaal verwacht dat je zelf overleefde. De Elite kende geen Medicine Cat en als je de wonden niet zelf kon behandelen welke je op had gelopen dan was je praktisch gezien ten dode opgeschreven. Shark had vaak genoeg met ernstige wonden rondgelopen, maar gelukkig had hij wel iets van plantenkennis en wist hij sommige dingen dus wel te bestrijden. Hij had zichzelf dan ook prima kunnen redden tot nu toe. ‘We waren een prima team,’ sprak hij tegen de kater waarmee hij indirect eigenlijk aangaf dat hij de kater ook een goede vechter vond, maar directe complimentjes geven was nooit echt aan hem besteed. Hij draaide zijn kop naar de witte she-cat en gaf een knikje aan de kater. ‘Ze lijkt alleen in shock te zijn,’ murmelde hij terug tegen de kater. ‘Maar Nyra lijkt veranderd te zijn. Ze kan zich veel beter concentreren tijdens de trainingen en neemt de dingen al iets serieuzer op dan eerst. Ik denk dat ze een prima toevoeging wordt aan de Elite eenmaal ze klaar is met haar training.’ Fier stak hij zijn kopje omhoog.

Overzicht (overnemen in je post!):