Teach and learn {Routpaw}

Zoals vele andere dagen begaf Walnut zich ook deze mooie dag in het jacht gebied. Het was prachtig weer en de zon verwarmde haar huid door haar vacht heen. Ze had besloten dit als kans gezien haar jaag en vecht skills wat te verbeteren op de open velden. Natuurlijk zou het fijn zijn als ze ook nog eens wat prooi mee terug nam, maar dat was niet het doel van deze dag. Met haar klauwen in de grond bukte ze en sloop zo stil en snel mogelijk over het landschap heen. Het ging goed, beter dan toen de poes een apprentice was. Toen leek het alsof de kattin het stil zijn maar niet onder de knie kon krijgen en beter maar luid en bruut te voorschijn kon komen in plaats van een verassing aanval. Gelukkig had ze er op getraind, en een hoop ook. Nu hoorde je heel soms alleen het geknisper van de grond onder haar klauwen, wat haar niet heel erg stoorde.

Na een tijd rond te hebben geslopen ving ze de geur op van een bekende apprentice. Rout. Een jonge poes die er vaak op uit ging, zoals zij vroeger ook veel had gedaan voor een bepaalde vriend. Walnut sloop dichterbij en verschool zich in het gras. "Boe." Miauwde ze droogjes waarna ze uit het gras tevoorschijn kwam.

Mopperend dwaalde ze door het territorium. Ze had geprobeerd te jagen, maar haar hoofd leek vol met donderwolken te zitten. Ze zat er heel erg mee, met wat er laatst was gebeurt. Ze had regels gebroken, en niet zo'n beetje ook. Ze voelde zich er slecht over, maar iets knaagde aan haar. Waarom? Waarom was het verboden, waarom zou Starclan hun verbieden om te leven zonder eindeloze vijandigheid tussen de clans? Rousepaw was een vriendelijke, mooie poes geweest die duidelijk geen kwaad in zich had, maar toch was het fout. Everstar had het oh zo duidelijk gemaakt; 'alle katten buiten WindClan zijn onze vijanden' Maar waarom? Ze wilde het er met iemand over hebben, haar onnozele, jonge hartje bij iemand luchten. Maar bij wie kon ze dat zonder meteen over te komen als een clan verrader?
Met een zucht ging de jonge poes zitten in het hoge gras, haar ogen gefixeerd op een of ander punt in de verte waar zich niets bevond. Ze was dan ook veels te diep in haar gedachtes verzonken om haar clan genoot op te merken. "Boe." Routpaw maakte een klein kreetje van schrik en stond meteen met een overeind gezette vacht en ontblotte klauwen op. Met een zucht van verlichting herkende ze Walnutdrop, een warrior van haar clan. Ze liet meteen de vijandige houding varen en keek naar haar poten. "S-sorry."

Routpaw was duidelijk op haar hoede want ze sprong meteen in de gevechtshouding, die ze snel veranderde nadat ze Walnut herkende. De kattin gniffelde om de reactie van Routpaw en liep wat dichter naar haar toe. "Waarvoor sorry, is niet nodig." miauwde ze terwijl ze zich naast haar nestelde. "Dus wat waren jou plannen voor vandaag?" Walnut keek opzij naar de jonge poes. Ze oogde verlegen, maar ze wist dat Routpaw erg nieuwsgierig was zoals zij dat vroeger ook was geweest.

Ietwat gegeneerd ontweek ze de blik van Walnutdrop. Waarom kon ze ook nooit eens haar gedachtes bij haar houden, in plaats van dagdromend rond te dwalen? "Waarvoor sorry, is niet nodig." De bruine tabby nestelde zich naast haar neer. Routpaw wiebelde wat ongemakkelijk met haar oren, zich afvragend of deze poes iets van haar wilde horen, of enkel een gezellig praatje kwam maken. Gelukkig leek het dat laatste te zijn. "Dus wat waren jou plannen voor vandaag?" Routpaw maakte kort oogcontact. "Oh, eh, w-weet ik nog niet echt."Sprak ze naar de waarheid. "Ik, eh, ik denk dat ik van plan was om te jagen."Hakkelde ze wat onhandig, nog altijd vond ze het lastig om gesprekken te voeren met katten die ze niet of amper kende. Als je haar eenmaal leerde kennen, was ze lang niet zo verlegen eigenlijk. Maar tegenover vreemdelingen leken haar woorden altijd uit onzekerheid te bestaan.

De wind waaide op en overstemde het verlegen miauw van Routpaw. Walnut spitste haar oren om er nog iets van op te vangen, maar legde zich er uiteindelijk bij neer dat ze het niet verstaan had. Ze zou er zelf wel wat van maken. "Rout? Ooit op muizen gejaagd?" de poes trok een vies gezicht. Ze hield absoluut niet van muizen, ze waren ten eerste niet te eten en ten tweede niet te vangen. Al waren hier en daar een paar katten die daar gespecialiseerd in waren. "Ik geloof dat als je 50 muizen op een dag kan vangen de beste jager bent van alle clans." Walnut gniffelde en keek opzij naar de apprentice. "Of ontdek je liever dan jagen?" vroeg ze peilend naar de nieuwsgierigheid van de kattin.

"Rout? Ooit op muizen gejaagd?" Ze keek de poes wat verbaasd aan toen die een vies gezicht trok. Zijzelf vond ze eigenlijk wel prima. De kleine botjes waren een beetje hinderlijk, maar het vlees had haar altijd wel goed gesmaakt. "Oh, eh, ja. Ik, ik vond ze eigenlijk wel... Oké?"Sprak ze bijna vragend. Smaken bleken te verschillen. Routpaw deerde het weinig, eigenlijk was ze alleen maar blij om even ergens over te kunnen praten, inplaats van vast te zitten aan haar eigen gedachtes. "Ik geloof dat als je 50 muizen op een dag kan vangen de beste jager bent van alle clans." Ze lachte zachtjes met de poes mee. "Dat zo mij dus mooi niet lukken."Sprak ze zachtjes met een hint van humor in haar stem. Walnutdrop was eigenlijk wel heel erg oké. Althans, dat leek ze tot nu toe. "Of ontdek je liever dan jagen?" Ze wiebelde even wat ongemakkelijk met haar oren, niet wetend of de poes nu daadwerkelijk geïnteresseerd was of een idee had van wat ze had uitgespookt. "Eh, een b-beetje van beide."Sprak ze dan ook kort en snel. "En jij?" Vuurde ze de vraag terug.

"Een beetje van beide." Een erg veilig antwoord als je het haar vroeg, maar Walnut wist beter al liet ze niks merken. De poes grinnikte en likte een van haar pootjes. "Als je het echt wilt weten." Ze pauzeerde even en keek de apprentice aan met een twinkeling in haar gele ogen. "Ik deed niks anders." Walnut glimlachte en zette haar pootje weer op de grond terwijl ze haar kopje naar de lege vlaktes draaide en voor zich uit staarde. "Ik bedoel, de wereld buiten de clan interesseerde mij enorm op de zelfde leeftijd als jij." De poes glimlachte warm naar Rout and ging verder met haar verhaal. "Nog steeds denk ik dat er zo veel meer is dan alleen clans, alleen Windclan. Je zal het misschien niet geloven, maar ik had vrienden in verschillende clans." haar gedachte dwaalde naar Bonepaw en Creamyfrost terwijl ze vertelde. "Ik was bevriend met een Thunderclanner, Riverclanner en ben een paar keer opgetrokken met een Shadowclanner." opnieuw richtte ze haar gele kijkers op Routpaw. "het is niet erg om nieuwsgierig te zijn Rout."

Ze luisterde met grote ogen naar de bruine tabby poes.Was ze dan niet de enige? Ze wist van Pantherpaw nu dat ook hij contact had katten van andere clans, maar dat was er één. Zijzelf voelde gewoon niet die vijandigheid die er bij anderen ingestampt leek te zijn. Of dat slecht of goed was, was voor haar niet duidelijk.
Toen Walnutdrop klaar was met haar verhaal likte Routpaw nerveus over haar lippen, niet zeker wetend of ze haar verhaal wel kwijt moest bij deze poes. Ze leek sowieso al wel te weten wat ze had gedaan, of tenminste, iets in die richting. Uiteindelijk zuchtte de poes verslagen. "Waarom vind Everstar dat dan wel? En Frostfaith? En alle andere warriors?" Mompelde ze zachtjes. "Zijn ze nooit boos op jou geworden?"

De poes vroeg de zelfde vragen die zij had gesteld toen ze jong was. Het was frustrerend om te zien, dat die vragen nog steeds onbeantwoord waren. Walnut wist ook niet waarom Everstar dat wel vond, misschien was dat iets wat je moest vinden als je leider of deputy werd. Wat de andere warriors betreft, daar had Walnut haar twijfels over. Meestal waren de meeste niet heel erg vijandig ingesteld en vonden ze het alleen omdat de leider dat ook vond, of omdat ze dachten dat de meerderheid dat vond. Het was een ingewikkeld spelletje. De tweede vraag van Routpaw liet haar grinniken. "Ooit ben ik flink gestraft door Butterstar, niet eens door Everstar. Die had belangrijke zaken aan haar hoofd denk ik. En dat heeft me heel erg laten schrikken, mij de ogen geopend." De kattin zuchtte en vervolgde. "Maar nog steeds ben ik nieuwsgierig ben ik het er niet mee eens met de verhouding van de clans. Er op uit gaan is gewoon mijn ding denk ik." Walnut lachte schaapachtig en keek naar Rout.

Ze luisterde aandachtig naar wat de oudere warrior te zeggen had tegen haar, wetend dat ze er misschien een les uit kon trekken voor later. Het probleem was niet dat ze niet wist dat het fout was, dat wist Routpaw maar al te goed, maar het probleem was dat het niet fout voelde.
Na haar verhaal zuchtte Walnutdrop voordat ze verder ging. "Maar nog steeds ben ik nieuwsgierig ben ik het er niet mee eens met de verhouding van de clans. Er op uit gaan is gewoon mijn ding denk ik." Routpaw keek met een waterige glimlach naar de andere poes, die eigenlijk wel heel veel van haar weg had. Niet alleen qua innerlijk, maar ook wel een beetje qua uiterlijk; dezelfde bruine tabby vacht en groene ogen. "Ik... Ik ben blij dat je me dit vertelde, Walnutdrop... Dankjewel." Sprak ze zachtjes maar gemeend. "Mijn loyaliteit ligt bij Windclan, en dat zal altijd zo blijven."Dat mocht zeker zijn. Hoewel ze niet die vijandigheid tegenover andere clans voelde, zou ze nooit zomaar vertrouwelijke informatie uit lekken. Niet expres, iniedergeval. Ze was hier geboren en getogen, Windclan was haar enige thuis.