Tripin' on skies, sippin' waterfalls. [&RUNNINGPAW]

Met een snelle beweging van zijn klauw doodde Butterpact de muis die hem echt al heel de ochtend aan het irriteren was door van bosje naar bosje te rennen en hem praktisch gezien gewoon had staan uitdagen om hem te doden en als prooi te gebruiken voor de Elders. Butterpact’s taken waren er sinds hij Warrior was geworden niet echt spannender op geworden. Hij verveelde zich dood en had het gevoel dat hij vooral nog veel Apprentice taken deed ook al kreeg hij nu wel meer kansen om deel te nemen aan borders en mocht hij er zelf binnenkort waarschijnlijk ook wel eentje organiseren. Hij was echter nog vrij jong en de kans dat de anderen hem niet serieus namen vanwege zijn jonge leeftijd was vrij groot. De kater zwiepte met zijn staart terwijl hij naar het muisje keek die hij maar snel begroef. Hij hoopte dat Butterstar hem over twee Ceremonies een Apprentice zou geven. Er was inmiddels weer bijna een moon verstreken sinds hij Warrior was geworden. Of zo voelde het voor hem dan toch. De kater zuchtte en besloot om de border patrol te doen waar hij aan deel had moeten nemen, maar waar hij per ongeluk doorheen was geslapen omdat niemand het schijnbaar de moeite had gevonden om hem te wekken. Toen de katten terugkwamen hadden ze hem gezegd dat hij zijn deel later mocht patrouilleren en schijnbaar was dat de ShadowClan border. Butterpact zou ze later wel terugpakken op het feit dat ze hem gewoon probeerden te pesten. Butterpact apprecieerde dat soort gedrag niet en dat zou hij laten merken ook. Een tikkeltje chagrijnig zijnde begon Butterpact dus aan zijn ronde terwijl hij met grote sprongen langs de border ging die ShadowClan met RiverClan verbond en opende zijn bek om de geuren in te drinken. Zijn oortjes schoten gealarmeerd omhoog en hij keek op toen hij het geluid van pootstappen in zijn richting hoorde, maar zei niets en keek zwijgzaam toe hoe een kat zijn weg naar hem maakte.

Het was de laatste tijd wel vaker zo dat Runningpaw niet echt gigantisch veel te doen had. Hij had weer na een tijd weer eens training gekregen van zijn echte mentor, Tallshadow, in plaats van de invallers maar dat ging nog niet echt super actief door ofzo. Niet dat de kater het erg vond, zo spendeerde hij meer tijd met meer leeftijdgenoten... vooral de zekere vriendin genaamd Robinpaw. Maar ook zij had het soms wel druk, en to be honest; zij was de enige met wie hij echt goed zichzelf kon zijn. Verveeld paradeerde de Apprentice langs de grens van RiverClan, expres zoveel mogelijk lawaai makend zodat al het prooi zich zou verstoppen. Na een tijd begon hij het een beetje zat te worden, het was warm en het constante geluid van water zorgde ervoor dat hij langzamerhand steeds meer dorst kreeg. Hij slenterde steeds meer richting de grens, totdat opeens een sterke walm van RiverClan hem alarmeerde. Hij keek langzaam op en zag toen daar een kater staan. Eh, wat nu?

- flut bleh, ik wou gwn posten voordat ik naar bed ging