Handsome af. [&VIPERPAW]

Tevreden zijnde keek Fernpaw op de vogel neer die ze net gevangen had met de jachttechniek die ze van Seversnake geleerd had. De jachttechniek werkte prima en Fernpaw was haar mentor heel dankbaar, want tot nu kon ze enkel nog muisjes vangen en daar voedde je natuurlijk niet veel katten mee. Een vogel was al wel wat beter. Het formaat van de vogel was wel te appreciëren en tevreden zijnde groef Fernpaw wat zand weg van de grond waarna ze het ding er in liet zakken. Ze schopte de aarde er weer terug overheen en besloot om verder te zoeken naar prooi. De kattin liet haar slanke lichaam met het grootste gemak langs een boom glijden zodat ze haar schouder er even tegenaan kon duwen om met haar geur de ShadowClan border te markeren. Daarna draaide zij zich om en besloot om naar het gedeelte van de Marshlands te gaan. De vieze moerassen waren echt niet om aan te zien, maar in elk geval had je daar soms ook prooi die je kon vangen. Met een vies gezicht dacht Fernpaw aan de kikkers die soms op de prooistapel lagen. Nee, dan had ze toch liever haar vogel! Het duurde niet lang voordat Fernpaw naar de Marshlands was gerend en met een vies gezicht keek ze naar het water. Ze wist van sommige katten dat ze hier leerden om te zwemmen, maar er was geen haar op haar hoofd dat er aan dacht om hierin te springen tenzij het om een noodgeval ging. Ze liet het zwemmen wel aan de RiverClan cats over. Dat was immers meer hun ding dan dat van haar. De poes ging rustig zitten en wilde zichzelf net beginnen te wassen toen opeens iets langs haar poten gleed. Voordat ze kon reageren voelde ze een scherpe pijn door haar pootje gaan en zag ze nog net hoe een lang, glibberig lichaam van haar weggleed. De poes siste van de pijn en begon te likken aan de bloedende wond terwijl haar vacht benauwd werd van angst. Was die slang die haar zojuist had gebeten giftig?

Fernpaw had geen idee of haar kopje begon te duizelen door de beet van de slang of omdat ze zichzelf zo druk maakte omdat de beet misschien giftig kon zijn en dat ze daardoor allemaal dingen in haar kopje haalde die niet waar konden zijn. Toch wierp ze een nerveuze blik op haar pootje terwijl ze zich afvroeg wat ze nu moest doen. Ze kon terug naar het kamp wandelen, maar als het niks was dan zou ze nogal stom overkomen tegenover Acefray. Ook wilde ze liever geen Canarypaw tegenkomen in deze staat. Net zoals zij was die kat ook een Apprentice en Fernpaw wilde liever niet overkomen alsof ze bij elk klein dingetje al in paniek raakte. Ze zocht met haar ogen naar een oplossing terwijl ze de wondjes ferm bleef likken. Haar ogen gleden naar een hoopje modder dat verderop lag, maar het lag hoger dan normaal en ondanks haar paniek kon Fernpaw het lichaam onderscheiden van een andere kat. Misschien wist hij of zij wel wat ze moest doen. Ze had niet in de gaten gehad dat hij haar al had gezien. Fernpaw legde druk op haar gewonde poot terwijl ze naar hem toeging en deed moeite om niet te hinken. Ze was misschien jonger dan de meeste Apprentice’s, maar ze wilde niet overkomen alsof ze zwak was. ‘Hé,’ sprak ze rustig ten teken dat ze hem wel had zien liggen. Toen ze dichtbij kwam herkende ze hem niet eens. De modder bedekte zijn geur en zijn vacht zat ook onder de modder. Ze nam aan dat hij een donkere vacht had omdat hij nog niet eens zo erg onder de modder zat. Ze kon in elk geval wel zien dat het een tom was. ‘Weet jij misschien of de slangen hier giftig zijn?’ Ze zette haar poot expres in de modder neer zodat de modder in haar wondjes zouden gaan en hij niet zou zien dat ze gewond was. Ze keek hem zo neutraal mogelijk aan, maar haar vacht prikte van onbehagen.