'Good'morning

Met een klein kuchje opende haar ogen, maar dat kleine kuchje zorgde alweer voor ongelofelijke pijn in haar ribben. De pijn in haar been voelde ze niet zo erg, maar dat kwam doordat de pijn in de ribben zoveel groter was dat het gewoon zo leek. Dat het leek alsof het been geen pijn deed, terwijl een andere kat hier ook aan zou lijden. Het deed zoveel pijn, dat ze soms bad tot Starclan om te stoppen. Zo wilde ze het niet. Zo hoorde het niet te gaan. En het ergste was: dat ze zich alleen nog maar herinnerde dat ze viel, en Panthergrowl haar vond.

Chivypaw kwam terug van haar wandeling met Fairfaith. De uitstapjes met haar mentor deden haar goed. Het schiep een ongelooflijke band. De lapjespoes draaide zich naar haar om. "Zou je wat papaverzaadjes willen nemen naar Futuresong. Vier zou volstaan." Chivy knikte. De zachtaardige poes gaf haar een knipoog. Een warm gevoel spreidde zich over haar lichaam. Het deed goed om met een vriendelijke kat te leven. Wat zij dus alles behalve was. Ze deed het niet met opzet, maar het ging eerder automatisch. Fairfaith verdween en zij wandelde naar de netjes geschikte voorraad. Toen haar mentor een paar dagen weg was geweest had zij de voorraad moeten verzorgen. Dat was een stort geweest. Toch vond ze alles terug in die stort. Met haar mond pakte ze de papaverbol. Ze draaide zich om en trippelde op de grijze kattin af. Toen ze daar was viel het haar op dat haar been er afschuwelijk uit zag. Toch bewoog Future het alsof het een gewoon been was, niet gewond. Waarschijnlijk deden haar ribben het meeste pijn. Dat is ook logisch. Alle belangrijke organen werden bij een gehouden door de ribbenkast. De longen drukken bij elke ademhaling ertegen en dat doet veel pijn. Toch sprong haar blik weer elke keer zorgwekkend op het been. Chivy zette de papaverbol neer. "Goedemorgen Futuresong. Goed geslapen?" Met haar poot tikte ze er vier papaverbolletjes uit. Nu Fairfaith weg was kon ze wat meer kruiden gebruiken. Ze had gisteren een nieuw kruid geleerd en dat genas breuken sneller. Het zou haar ribben goed doen.

Een sterkere geur van kruiden drong haar neus binnen en het duurde niet lang voor Chivypaw in haar zichtveld kwam. Die kleine rook nu altijd wel naar honderen kruiden en het maakte haar misselijk. Maar Future had groots respect voor d'r, en ook een soort moedergevoel om een of andere reden. "Nouja... Denk het." Ze wilde iets anders zeggen, ze wilde toegeven dat ze verschrikkelijk geslapen had. Maar iets in haar vertelde haar dat ze dan nog langer machteloos hier moest blijven liggen: iets wat ze niet van plan was.

Haar intuïtie vertelde haar meteen dat de deputy loog. Ze zuchtte. "Hier eet dit, daar knap je van op." Ze schoof de vier papaverbolletjes naar haar. Zwijgzaam keek ze toe. Ze vond het geen leuk zicht om te kijken naar een kat die veel pijn lijd, maar anderzijds voelde ze zich aangetrokken door al die pijn. Bloed en opengereten wonden nog meer. Ze slikte. "Ik haal nog iets voor je ribben, en ook wat voor die poot van je." Chivy draaide zich om naar haar kruidenstapel.

Kun je wat informatie geven over haar poot dan weet ik hoe het zit c:~

Ze wilde eigenlijk niet toegeven dat ze had gelogen, maar toch at ze de bolletjes op een vies gezicht erbij trekkend. Het was misschien niet vies maar het was nog altijd geen gewenning van smaak. Vervolgens begon Chivy over nog meer soort van behandelingen, ze was er klaar mee. Ze wilde gewoon weer lopen en haar taken uitvoeren en haar oude leventje terug. "Oké..." Zei ze toch maar tegen de jonge kattin voor ze even haar ogen sloot.

Ze keek een beetje paniekerig naar de kruidenstapel. Nu wou ze echt graag dat Fairfaith er was. Die open breuk zag er niet goed uit. Voor de poot nam ze de bloemen van een bezemstruik mee. Platte rust was de bedoeling, maar door de gele bloemetjes zou het net iets sneller gaan. Ze had het ook gebruikt toen Futuresong flauw viel tijdens het Criedwolves gebeuren. Ze nam ook kervel wortels mee, smeerwortel, goudsbloem was een must en nam ook nog een beetje tijm mee. Ze had nog zo veel meer kunnen meenemen, maar Futuresong vol stoppen was ook niet slim. Met het bundeltje liep ze naar de deputy. Ze was een specialist in kauwen en dus alles moest gekauwd worden. Voorzichtig zette ze het bundeltje neer. "Ik begin bij je poot, daar is een stok waarop je kunt bijten." Ze wees met haar poot naar een dikke tak. De gele bloemetjes smaakte vies, ze kauwde hen tot pulp en spoog ze dan uit op het gebroken been. Voorzichtig wreef ze het goedje over haar gebroken been. Het zou intrekken en dan sneller genezen. Dan ging ze over naar de ribbenkast. Ow... shit. "Ik ben iets vergeten sorry." Ze snelde gegeneerd naar de kruidenstapel en nam er snel twee kluiten spinnenrag van. Hinkelend kwam ze terug. Met een bol depte ze voorzichtig de open wond. Het witte spinnenweb zag al snel rood. "Sorry, dit gaat even pijn doen." Aarg ze moest echt een stoppen met 'sorry' zeggen. Ze depte het laatste bloed weg en begon dan te kauwen op de kervelwortel en de smeerwortel te gelijk. De drap die ze maakte spoog ze nu op haar poot. Met haar poot ging ze zachtjes langs de randen van de gapende wond. Ze veegde de restjes af rond de wond. Daarna begon ze op de goudsbloem te bijten. Die smaakte nog goed. Ook dat goedje kwam op haar poten terecht. Die smeerde ze over de hele wond, ook over de botten. Het zou enorm veel pijn doen en haar nekharen gingen dus ook overeind staan. "Zo, nu verbinden." Als toetje legde ze er nog snel een half gekauwd bloemetje erbovenop. Daarna rolde ze de bol spinnenrag uit en drukte die op de wond. Chivypaw zette een stapje achteruit. Pfoew, dat was tricky. Nu de tijm. Met haar neusje neusde ze de tijm naar Futuresong. "Hier, het is erg lekker." Tijm kalmeerde de kat.

Ooh auwch, ik had eigenlijk krankzinniger op de senior warrior meeting moeten reageren dan xD Rondlopen met een open breuk, ze wilt zichzelf dood ofzo

Haar ogen werden wat wijder toen Chivypaw zei dat er een stok was, dit ging dus nog meer pijn doen? Was er geen maximaal van pijn kunnen leiden? Met een ietwat onzeker blik staarde ze naar de stok, maar toen de poes in aanraking kwam met haar been greep ze deze zonder twijfel tussen haar tanden. Haar ogen sloot ze ferm dicht en knikte enkel op woorden die de apprentice sprak. Alles wat ze voelde was pijn. Vervolgens kreeg ze tijm naar zich toe geschoven wat ze snel verwerkte. "Dankjewel." Bedankt voor de pijn ofzo. Ergens in haar achterhoofd wist Future wel dat het zo allemaal sneller ging herstellen, maar op het moment zelf was het zo verschrikkelijk.