The scent of hope

De oudere kater hinkte de Medicine cat's den in en werd meteen tegemoet gekomen door de geur van kruiden. Hij had het altijd wel een fijne geur gevonden, het herinnerde hem eraan dat hoewel ze pijn konden voelen en konden sterven, de Medicine cat was altijd bezig met ervoor te zorgen dat ze langer leefden, dat ze minde pijn voelden. Neverland had in een doorn gelopen en nu bloedde zijn pootkussentje - het was geen erge wonde, maar hij wist ook dat hij het moest laten behandelen voor het zou gaan ontsteken. Met een bijna kittenachtige nieuwsgierigheid keek de rosse warrior om zich heen toen hij eenmaal was gaan zitten in de den, wachtend op Lizardpath. Hij vroeg zich ergens wel af wat elk kruid deed, waarvoor het hielp, en waar ze het vandaan haalden. Het was een andere nieuwsgierigheid dan hij had voor dingen als hoe je jaagde, of het herkennen van geuren - dat waren dingen die hij vele manen geleden geleerd had. daar was niets nieuws te ontdekken, dat was allemaal al gezien. Misschien kon hij deze kans nemen om wat meer over dit te leren van de jonge medicine cat.

Eerste post Lizardpath

In dit seizoen was elk kruid, elke plant in overvloed aanwezig en daar had Lizardpath de laatste dagen gretig gebruik van gemaakt. Ze had iets meer dingen opgezocht om de komende moons wat te experimenteren met wat dingetjes. Greenleaf nam altijd kansen met zich mee, omdat er in dit seizoen nooit veel katten naar haar kwamen. Toch niet met enorme hoestbuien, eerder met kleine pijntjes. Ze had dus heel wat tijd voor zichzelf, dat ze gebruikte om haar eigen kennis bij te schaven. Ze was nog jong, dus er viel altijd wel bij te leren. Oudere medicine cats leerden ook nog steeds en hoe kon je beter dingen bijleren dan bezig te zijn met kruiden. Lizardpath had enkele bloemen te drogen gelegd, toen de geur van een kat haar neus binnen drong. Ze draaide haar kopje om naar Neverland, die in de ingang van haar hol verscheen. "Neverland," begroette ze de kater met een knikje. "Kan ik je ergens mee helpen?"

De stem van de jonge poes rukte hem uit zijn gedachten en vriendelijk glimlachte hij hun Medicine Cat toe. Neverland hief zijn voorpoot op en toonde het aan de zwart-witte poes. "Ik heb op een doorn getrapt, denk ik. Niets ernstigs, maar het steekt wel wat. Heb je daar toevallig iets voor?", antwoordde hij. Met zijn groene ogen keek hij Lizardpath vriendelijk en ook een tikje nieuwsgierig aan. Ze had net een soort bloemen te drogen gelegd. Hij vroeg zich af waarom, maar besloot het nu nog niet te vragen. Misschien vond ze dat onbeleefd, of had ze geen zin om dat uit te leggen aan een warrior - iemand die het toch niet echt nodig zou hebben, al kon ze misschien af en toe wel hulp gebruiken. Ze had immers geen apprentice, en nu Sparrowfeather elder was door zijn.. affaire was ze maar alleen.

Lizardpath hield haar blik op de warrior gericht, wachtend op antwoord. "Ik heb op een doorn getrapt, denk ik. Niets ernstigs, maar het steekt wel wat. Heb je daar toevallig iets voor?" Haar blik ging automatisch naar de poot die hij wat omhoog hield. Ze zette een stap naar voren. "Weet je of de doorn er nog inzit of niet?" vroeg de jonge poes aan de rosse kater. Ze liet haar blik terug naar de kater gaan en glimlachte even geruststellend.

"Ik denk dat hij er nog in zit. Ik heb hem er toch nog niet uit kunnen halen.", antwoordde Neverland vriendelijk. Hij vond het indrukwekkend hoe de jonge poes altijd zo zeker leek te zijn van haarzelf; ze wist altijd wat te doen, ook al had ze niemand meer die haar zei wat te doen. Hij respecteerde dat, echt waar, want zelfs na vele manen warrior te zijn en gerespecteerd te worden door de clan - omdat hij een senior warrior was, en omdat hij de broer van hun leider was- kon hij dat zelf nog steeds niet. Hij had iemand nodig om hem te leiden, hij was niet zo zeker van hemzelf. "Kan je me misschien tonen hoe dat moet?", vroeg de rosse warrior, nieuwsgierigheid in zijn zachte stem. "Dan kan ik het er de volgende keer misschien zelf uithalen zonder mezelf te beschadigen.", vervolgde hij. Hij wist niet echt waarom hij de neiging voelde om zijn vragen te verantwoorden; misschien omdat hij niet onbeleefd wou overkomen, als een warrior die dacht dat hij ook zou kunnen wat zij kon.

De warrior wist niet precies of de doorn nog wel of niet in zijn poot zat. "Kan je me misschien tonen hoe dat moet?" Ze knikte kort. "Natuurlijk," zei ze met een glimlachje. "Om te weten of er nog een doorn in je poot zit, moet je met je tong over je poot likken. Zo kan je de doorn vinden, die voor het oog niet zichtbaar is." Ze tilde haar poot op en draaide deze om, zodat ze aan de onderkant aan kon. "Op deze manier." zei ze er nog achter en zette haar poot vervolgens neer, waarna ze kort wenkte naar hem. "Probeer maar."

De rosse kater glimlachte vriendelijk terug en keek nieuwsgierig toe hoe ze haar poot omdraaide zodat ze aan de onderkant kon. Oké, hij moest dus gewoon aan zijn poot likken om hem te vinden - dat kon hij wel. Neverland bracht zijn poot omhoog en draaide hem wat - wat al minder gemakkelijk bleek dan wanneer de jonge poes het deed, maar dat was misschien gewoon omdat hij al wat stijver was. De senior warrior was nog niet oud, maar zeker niet meer zo soepel dan hij was geweest als jongere warrior. Zijn ruwe tong likte over zijn pootkussentje - het was een beetje een raar gevoel, vond hij. Uiteindelijk prikte er iets scherps in zijn tong, blijkbaar zat de doorn er nog in. "Ik heb 'm gevonden.", zei Neverland dan ook na de korte stilte die gevolgd was toen hij zijn poot checkte.

"Ik heb 'm gevonden." Ze knikte even. "De volgende stap is nogal prutswerk. Nu je de plaats van de doorn weet zijn, moet je het er zien uit te prutsen met je tanden." Vaak duurde het ook even voordat zoiets lukte. Ze wilde de kater even laten doen om alvast wat kruiden te halen, toen Lizardpath een vreemde, maar ook geen onbekende geur rook. Schaap? Ze fronste even en draaide zich om, waarna ze een schaap langs de Medicine cats den zag lopen. Haar oogjes werden automatisch wat groter bij het zien van het beest. Er zat een schaap in het kamp?! Hoe was het in hemelsnaam binnen geraakt? Dan was er nog een andere vraag: Hoe kregen ze het schaap uit het kamp? "Sinds wanneer lopen twoleg-schapen los rond," mauwde ze half tegen Neverland. "in ons kamp?"

De rosse kater knikte en probeerde te doen wat ze hem zei. Het was nog niet makkelijk en om eerlijk te zijn deed het wel wat pijn, zo zitten wroeten met zijn tanden in zijn poot. Desalniettemin wist hij dat hij de doorn eruit moest krijgen, want anders had hij wel andere problemen. Neverland spitste zijn oortjes toen hij een vreemd maar ondertussen bekend geluid hoorde, veel dichterbij dan hij verwacht had. Wat? Was het schaap ondertussen binnen in het camp? Dat kon toch niet? De senior warrior draaide zijn kopje om, en inderdaad, op de open plek stond een wit pluisje op pootjes, waarschijnlijk hetzelfde dat ze gisteren tijdens de drill hadden gezien vlak buiten het camp. "Ik heb geen idee..", mompelde hij als antwoord op de vraag van Lizardpath.