Thoughts. [&ICECLOUD]

Het was pas na slechts enkele minuten dat zijn flanken al aan het zwoegen waren terwijl hij door zijn territory rende om de patrol uit te voeren die was opgedragen door de leidinggevende Warrior van vandaag. Crowfur had besloten om dit deel alleen te doen en gezien zijn kribbige reacties hadden de andere katten hem gelukkig met rust gelaten. Hij stond er nu eenmaal niet bepaald om bekend om de vriendelijkste te zijn. Zelfs zijn vroegere mentor zei vrij weinig tegen hem. Deze had het dan ook nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij eigenlijk liever de mentor van iemand anders was geweest, maar daar zat Crowfur niet al te veel mee in. De kater onderdrukte een zucht terwijl zijn poten over de vlakte roffelden en hij met één grote sprong een einde aan het leven van het konijn voor hem wist te maken. Hij dankte StarClan voor de prooi en begroef het daarna waarna hij besloot om naar de Outlook Rock te gaan. Hij had zijn deel van de patrol toch al gedaan en vermoedde niet dat anderen zijn werk gingen controleren. Bovendien kon hij niet bepaald vreemde geuren oppikken, hoewel zijn vacht wel even de hoogte in was geschoten toen hij langs het territory van RiverClan was gegaan. Hij wist dat hij stiekem hoopte dat ze daar ooit zou staan om zichzelf te verontschuldigden voor haar gedrag en om te zeggen dat het toch wel ging werken, maar wist dat dit valse hoop was. Ook wist hij dat hij ooit een gesprek met Everstar moest hebben waarbij hij haar alles eerlijk uitlegde, maar dat durfde hij niet. Als het nieuws ging circuleren dat zijn dochter half-Clan was dan zou RiverClan haar misschien op willen eisen of Everstar haar willen verstoten. Of hém verstoten. Dat kon hij zich niet permitteren. Met een kop vol zorgen sprong Crowfur op de rots en ging liggen, de zon fel schijnend op zijn pels.

Er keken gelukkig niet veel katten naar om als ze een keer besloot om alleen het kamp uit te gaan. Ze hield zich natuurlijk wel aan de patrouilles en aan de trainingen met haar apprentice, maar daarbuitenom besloot ze zelf wanneer ze een keer ging jagen of gewoon een stukje wilde lopen door het territorium. Op het moment ging ze achter het spoor van een konijn aan. Echter toen ze aan het einde van het spoor kwam was het konijn nergens meer te bekennen. Er was wel een sterke geur van een andere Windclanner, dus misschien was ze te laat geweest. Ze besloot dan ook om niet te kijken of het spoor nog ergens anders heen zou leiden. Het zou tenslotte tot niks leiden als iemand anders het diertje al gevangen had. Ze liep dan ook weer verder en al snel kwam de outlook rock in zicht, misschien zou ze daar in de buurt nog wel wat kunnen vinden. Echter toen ze dichterbij kwam, merkte ze dat er een andere kat bovenop de outlook rock was. Ze sprong op de rots en wachtte voor een moment om te kijken of de kater, die ze herkende als Crowfur, haar in de gaten had.

Crowfur wist dat hij niet op die rots had moeten gaan liggen vanaf het moment dat de zon feller begon te schijnen en hij voelde dat zijn spieren zich volledig begonnen te ontspannen. Zijn hoofd voelde zwaarder aan waardoor hij gedwongen was om zijn kopje op zijn voorpoten te leggen. Zijn ogen begonnen lichtelijk dicht te vallen, maar niet voordat hij nog één keer de lucht had geroken zodat hij kon vaststellen dat er geen gevaar was. Crowfur opende zijn bek en dronk de geur van WindClan in, zijn eigen geur en de geur van iemand anders. Meteen gingen zijn ogen open en draaide Crowfur zich met een ruk om. Hij kreeg het voor elkaar om zijn vacht plat te laten liggen zodat de poes achter hem niet kon vermoeden dat ze hem zo erg aan het schrikken had gebracht, al hadden zijn verwijde pupillen dat misschien al wel laten merken. Hij herkende de witte poes als Icecloud. Hij had nog niet veel gesprekken met elkaar gehad, maar hij wist dat ze een Senior Warrior was. Al zou je dat misschien niet zeggen omdat ze er nog vrij jeugdig uitzag in zijn ogen. ‘Icecloud,’ sprak hij met een knikje. Zijn stem klonk niet zo chagrijnig zoals normaal, maar dat kwam omdat hij daar te slaperig voor was op dit moment. Stomme zon. ‘Wilde je me iets komen vertellen of wilde je erbij komen liggen?’ Zijn blik keek haar afwachtend aan. Ze moest vast weten dat de kitten in de Nursery de zijne was en als ze nieuws over haar had, wilde Crowfur bereid zijn om direct van de Outlook Rock te springen en naar de Nursery te springen. Hij zou alles doen voor de veiligheid van zijn dochter.

Eigenlijk zodra ze de kater benaderde, draaide deze zich naar haar om. Ze had geen idee of ze hem had laten schrikken of iets dergelijks, maar de draai was vrij abrupt geweest. Ze besloot er echter niet op in te gaan, gezien ze er niet heel zeker van was dat Crowfur ook echt geschrokken was van haar. Ze knikte naar de kater als begroeting en luisterde naar de vraag die hij daarna stelde. Hij had het vast over zijn dochter, waarvan ze wist dat deze in de nursery was, maar dat was niet de reden waarom ze hier was. Eigenlijk was het om de simpelste reden en dat was dat de outlook rock haar toch wel had aangetrokken zo met het zonnetje. "Ik ben hier niet gekomen om je iets te vertellen, maar even uitrusten in de zon klinkt niet als een slecht idee." Zei ze met een zachte lach op haar gezicht. "Jagen had ik nog niet veel succes mee namelijk." Ze herinnerde zich nog het spoor dat ze was gevolgd, maar uiteindelijk was het konijn spoorloos geweest. Misschien dat ze later nog wat meer zou proberen te vinden, maar voor nu was de zon vrij aanlokkelijk.

De spieren in Crowfur’s lichaam waren al aangespannen, maar hij ontspande ze vrijwel onmiddellijk nadat hij hoorde dat Icecloud hem niks te vertellen had, maar hier enkel was om van de zon te genieten. En dan te bedenken dat hij echt letterlijk op het moment had gestaan om op te springen en terug naar het kamp te racen. Hij was veel te paranoïde. De Queens in de Nursery hadden beloofd om goede zorg te nemen over zijn dochter, dus waarom vertrouwde hij niet dat ze dat dan ook zouden doen? Toch vond hij het irritant dat zij voor hun dochtertje moesten zorgen terwijl hij op jacht en op patrol was. Hij wist dat het hun job was en dat ze het graag deden, maar toch was zijn dochter eigenlijk zijn verantwoordelijkheid. Ondanks sommige vaders die niks meer van hun kittens aantrokken na hun geboorte waren zijn dochter en hij op een speciale manier met elkaar verbonden en zou hij er altijd voor haar willen zijn. Het was daarom dan ook waarom hij zijn meeste tijd aan haar spendeerde telkens als hij niks te doen had. ‘In dat geval kom er lekker bij zou ik zeggen.’ De kater stond op en ging naar een ander plekje op de Outlook Rock zodat ze erbij kon liggen. Hij kon het de witte she-cat niet kwalijk nemen dat ze even wilde genieten van de zon, maar haar opmerking deed hem wel fronsen. ‘Geen succes met de jacht?’ Hij draaide zijn kopje naar haar. ‘Vreemd. Dit is juist de beste periode van het jaar om op prooi te jagen.’ Misschien kwam het omdat ze al best een oude poes was, maar dat zei hij natuurlijk niet hardop tegen haar. Als hij haar leeftijd was zou hij dat soort dingen ook niet willen horen. Maar toch… had ze niet bijna de Elder-leeftijd? Hoe oud was ze eigenlijk? Hij ging het niet vragen. ‘We kunnen straks wel samen jagen,’ stelde hij voor. ‘Misschien hebben we met z’n tweeën wat meer succes.’

Bij de uitnodiging om erbij te komen liggen knikte ze even kort voor ze verder naar voren liep. Crowfur was ondertussen ook wat aan de kant gegaan, zodat ze nu een plek had om te liggen. Zodra ze op haar plekje aan was gekomen legde ze haar lichaam neer op de rots, waarna ze haar blik op Crowfur richtte. Bij haar opmerking over dat ze nog niks had gevangen leek de kater toch wat te fronsen. Ze wist zelf ook wel dat het de beste periode van het jaar was om te jagen, maar op de een of andere manier had ze niet veel geluk vandaag. Crowfur stelde echter al snel voor om anders straks samen te gaan jagen. Dat was nog niet zo'n slecht idee, met zijn tweeën konden ze vast meer bij elkaar vangen dan in hun eentje. "Klinkt goed, dan kunnen we kijken wat er nog te vangen is." Ze besloot om er niet veel verder op in te gaan. Ze wist dat ze best veel kans hadden om veel prooi tegen te komen, maar het was natuurlijk de vraag of ze de prooien ook zouden kunnen vangen. Ze had er echter geen twijfel over zolang ze met zijn tweeën waren.

Als je hem zo zou bekijken zou je denken dat hij een aardige gewone WindClan tom was die niks had meegemaakt. En je zou al helemaal niet vermoeden dat hij een dochter had. Ondertussen zou de hele WindClan al wel weten dat hij een dochter had, maar je had natuurlijk nog altijd van die gevalletjes die niet opletten en die het nieuws voor de eerste keer hoorden. Hij vond het dan vooral irritant als er van die types waren die naar de moeder bleven vragen. Crowfur had er niet al te veel op gezegd en de Queens hadden hem voornamelijk met rust gelaten, maar hij had al veel geruchten in het kamp horen rondgaan over hem. Bijvoorbeeld dat de moeder een veel oudere poes was en dat hij het daarom niet durfde te zeggen. Alsjeblieft zeg. Als één van de WindClan cats zijn partner was geweest dan had WindClan het van zijn part mogen weten, maar dit was wel even heel iets anders. Gelukkig leek zijn dochter op zo veel katten in de WindClan dat ze makkelijk konden vermoeden dat de moeder iemand van in de WindClan was en dat hij gewoon niet wilde vertellen wie het was. In principe had hij het recht om er over te zwijgen. Everstar had hem gelukkig nog geen vragen gesteld, maar hij was wel benieuwd wanneer die zouden komen. Of misschien trok de poes zich er gewoon niks van aan, ging ze er zoals de meesten van uit dat hij een partner had gehad in de WindClan en dat ze een dochter hadden, maar dat het niet soepel was verlopen en dat hij er daarom niks over wilde zeggen. Crowfur werd uit zijn gedachten gehaald door Icecloud. ‘We gaan best wel veel vinden, hoor,’ sprak hij. ‘Ik heb tot nu toe elke dag al succesvol kunnen gaan jagen. Het is bijna jammer dat ik geen Apprentice heb.’ Niet dat hij dat echt jammer vond of zo. Hij dacht toch niet dat hij klaar was om een Apprentice op zich te nemen.

Het enige wat ze liet horen was een instemmend geluid bij de eerste opmerking van de kater. Ze zouden vast wel veel vinden ja, de kwestie was alleen hoeveel ze ervan zouden kunnen vangen. Ze sloot haar ogen voor een moment en liet de warmte van de zonnestralen haar vacht binnendringen. Ze wist zeker dat ze dit altijd zou kiezen boven het koude van Leafbare. De sneeuw had wel zo zijn eigen dingen, maar dat nam niet weg dat er dan minder prooi was en het ook een stuk kouder was. Ze opende haar ogen weer toen de kater opnieuw sprak en liet haar blik even naar Crowfur gaan. "Het is zeker een goede tijd om een apprentice jagen te leren." Zei ze. "Ze kunnen nu ook makkelijker ervaring opdoen." Ook al bleef het nog steeds belangrijk dat ze ook vechttraining kregen, vooral met de huidige spanningen tussen de clans. Hoeveel had ze al wel niet verloren aan andere clans? Het was het liefste niet iets waar ze over na zou willen denken. Ze probeerde haar gedachten dan ook weer te verzetten naar het jagen in plaats van het vechten.

Het was meer dan één keer in zijn gedachten opgedoken hoe het zou zijn geweest als het allemaal anders was gelopen. Als Everstar hem een goede Warrior had geschat en hem vanaf het begin dat hij Apprentice werd had beloofd dat als hij zo zijn best bleef doen hij als één van de eerste Warrior’s een Apprentice zou krijgen. Hij wist dat dat soort dingen niet gebeurden – of alleen met uitzondering – maar ondertussen waren er al drie Ceremonies voorbijgekomen en nog altijd had hij geen Apprentice gekregen. Wat als hij vanaf Ceremony één als Warrior zijnde al een Apprentice had gekregen? Dan had hij niet veel tijd meer gehad om de RiverClan she-cat steeds te ontmoeten bij de borders of bij Fourtrees en had hij waarschijnlijk nu ook geen kitten gehad. Veel anders zou het dan toch niet gelopen zijn. Crowfur stond al voordat hij een dochter kreeg en de RiverClan she-cat en hij uit elkaar gingen als een chagrijnige kater bekend. Het was alleen maar erger geworden en zijn angst voor relaties was erbij gekomen, maar voor de rest was hij nog altijd die oude Crowfur en was dat waarschijnlijk ook de reden waarom katten zich geen vragen stelden bij het feit dat zijn dochter nu rondzwermde in de Nursery. Crowfur’s aandacht werd getrokken toen Icecloud verder sprak over de Apprentice’s. ‘Ik heb nog geen Apprentice,’ sprak hij tegen Icecloud, al had hij het gevoel dat ze dat al wel zou weten. Zij zou wel aandachtiger zijn bij Ceremonies dan hij was. Zijn gedachten kwamen hem dan soms ook op de belangrijkste momenten lastigvallen. ‘Jij al wel?’ vroeg hij vervolgens. Na nog een poosje te hebben gelegen stond hij traag op. ‘Zullen we dan maar?’ Dadelijk werd hij nog loom van al die warmte en een goede indruk wilde hij toch wel maken naar de Senior Warrior.

De kater vertelde haar dat hij nog geen apprentice had en vroeg daarna of zij er wel een had. Ze knikte daarbij even kort, ze had namelijk Hazepaw als apprentice gekregen twee ceremonies geleden. "Ik heb Hazepaw als apprentice." Antwoordde ze dan ook. Ze had al een aantal apprentices gehad door haar tijd als warrior en ze had dan al zeker ervaring met het trainen van apprentices. De zon begon er met gemak voor te zorgen dat ze toch wel wat loom werd. Ze vond het dan ook zeker niet erg toen Crowfur aanbood om te gaan beginnen. "Laten we maar beginnen." Stemde ze in, terwijl ze opstond en haar lichaam even kort strekte. Even liet ze haar blik over het territorium gaan om te bepalen welke richting het beste zou zijn om naartoe te gaan. "Heb je een voorkeur voor de richting waar we naartoe gaan?" Vroeg ze dan ook. Zelf maakte het haar niet zoveel uit, zolang ze maar de wind in de gaten hielden en er prooi te vinden was.

Crowfur had wel kunnen zien aankomen dat de poes al een Apprentice had. Hazepaw. Hij dacht kort na over wie dat kon zijn en herinnerde zich toen een donkergrijze kattin met blauwe ogen. Inderdaad, nu hij er zo over nadacht kon hij zich herinneren dat Hazepaw inderdaad was toegewezen aan Icecloud. Hij had de twee echter nog niet vaak zien trainen, maar daar lette hij ook niet echt op. Hij hield zich vrij weinig bezig met wat andere Clangenoten allemaal deden. Misschien moest hij toch maar iets oplettender zijn zodat hij dit soort dingen van te voren wist. Maar goed, het was onmogelijk om van iedereen te onthouden aan wie ze gelinkt waren. Hij kon enkel hopen dat er tussen de kittens ééntje zat die hij later mocht opleiden tot Warrior. Als hij zijn dochtertje toegewezen zou krijgen was dat al helemaal geweldig. ‘Niet echt,’ sprak hij. ‘Laten we het voor vandaag vooral bij muizen houden.’ De kater had niet bepaald het idee dat Icecloud het tof zou vinden als ze gingen jagen op konijnen. Dat was te uitputtend en zeker als je al een tijdje op die rots had gelegen. Hij moest eerst even wakker worden en dan zou hij wel zien of hij nog op iets anders dan muizen zou jagen. Hij wenkte met zijn staart zodat Icecloud hem zou volgen en ging haar voor totdat hij bij een bepaald stukje kwam waar hij de muizen al kon ruiken. Heatherfields was meestal ook wel een goede jaagplek, maar dit kon ermee door. ‘Ik ruik er al,’ sprak hij tegen de poes. ‘Dit moet niet moeilijk zijn.’ Hij keek haar aan. ‘Blijven we bij elkaar of splitsen we op, maken we een rondje en komen we elkaar hier weer tegen?’

Muizen klonken zeker niet als een slecht idee, dan zou ze in ieder geval niet achter konijnen aan hoeven rennen. Ze kon namelijk niet ontkennen dat haar uithoudingsvermogen slechter was geworden, maar ze zou het in ieder geval nog niet gaan toegeven. Ze volgde de kater tot ze bij een stuk kwamen waar de muizen al duidelijk te ruiken waren. Ze kon tenslotte al verschillende sporen onderscheiden en het zou niet heel moeilijk zijn om ze te volgen. Het zou misschien wel fijner zijn om gescheiden te werk te gaan, dan zouden ze ieders een eigen spoor kunnen volgen en uiteindelijk weer bij elkaar komen. "Opsplitsen lijkt me een beter idee, er zijn verscheidene sporen te ruiken, dus dan kunnen we ze apart volgen." Zei ze, dat leek haar tenminste het beste idee. Desnoods zouden ze hier de prooi elke keer naar terug brengen, zodat ze hier een kleine stapel konden vormen.

Crowfur gaf een knikje ten teken dat hij instemde met het idee en liet goedkeurend even zijn staart langs haar schouder glijden. De Senior Warrior mocht misschien al ouder worden en het zou vast niet meer zo heel lang duren eer dat ze de leeftijd van een Elder had en zich terug moest trekken vanwege haar ouderdom, maar hij was overtuigd van het feit dat ze zich sommige lessen van vroeger en de ervaring die ze uiteraard had opgedaan in de loop van de tijd zich nog goed herinnerde en deze ook wel toepaste als ze zou jagen. Misschien zou het alleen iets langzamer gaan, maar Crowfur was er wel van overtuigd dat Icecloud een goede toevoeging was voor de Clan en zou het ook zeker respecteren als ze zichzelf terug moest trekken in de Elder’s Den. Hij zou dan waarschijnlijk wel een keer op bezoek komen aangezien Icecloud tot nu toe de enige in de Clan leek te zijn waarmee hij een beetje overweg kon. ‘Goed idee. Dan zie ik je straks. Veel succes.’ En na nog even een klein glimlachje te hebben gegeven in de richting van haar – voor zover hij dat kon tenminste – liep hij zelf in de richting van de kant waar hij naartoe wilde. Hij opende zijn bek om de geuren in te drinken en ging in de jachthouding zitten toen hij het geluid van prooi hoorde. Hij sloop naar voren, sprong en had niet veel later een warme muis in zijn bek hangen. Hij liep, met de muis in zijn bek, verder en liet de muis vallen waarna hij zijn bek opende en algauw een tweede muis rook. Dit ging echt een makkie worden voor hem.

Bij de goedkeuring van de kater begon ze de geuren in haar omgeving in zich op te nemen en ze te onderscheiden, zodat ze één spoor zou volgen. Ze wachtte tot Crowfur een richting had gekozen voor ze zelf achter een spoor aanging. Deze leek haar het meest vers te zijn, dus hier had ze de grootste kans om de prooi te vinden. Het was de geur van muis, dus ze hield haar ogen goed open voor het kleine diertje. Al snel zag ze het een eindje verderop, waarna ze in een sluiphouding zakte. Soepel sloop ze naar het diertje toe en maakte ze het af na een sprong gemaakt te hebben. Als er nog meer van dit soort muizen rondliepen, dan zou het vrij makkelijk gaan worden. Ze liet het muisje dan ook achter en ging verder met het volgende spoor, deze keer die van konijn. Ze had geen idee of het zou gaan lukken of dat ze deze keer weer pech zou hebben met een konijn.

Het duurde niet lang voordat Crowfur zijn tweede muis van die dag had gevangen. Hm. Het ging te makkelijk. Iets was er mis. De kater legde zijn prooien neer en begroef ze om ze later terug op te gaan halen. Hij opende zijn bek en dronk de geuren in, maar er was niks vreemds te ruiken. Alsof het tegendeel bewezen wilde worden begon er in de verte opeens een hond te blaffen en Crowfur’s vacht ging omhoog. Hij dwong zichzelf om rustig te blijven, maar keek met kloppend hart om waar hij Icecloud had zien verdwijnen. Hij stelde zich de Senior Warrior voor: onoplettend en geconcentreerd op haar prooi terwijl er een hond in de buurt aan kwam rennen. Hij had dan ook geen idee of het beest al dan niet los was, maar het was beter als hij terug zou gaan en haar toch maar op de hoogte zou brengen van de hond. En dus draaide hij zich om. Hij zou zijn muizen later wel op gaan halen, dit was nu even belangrijker. De kater rende de weg terug waar hij gekomen was en zag de witte pels van Icecloud algauw opdoemen in het gras. Ze leek geconcentreerd te zijn op een konijn en twijfelend draaide Crowfur zijn kopje opzij. Het blaffen van de hond stierf weg. Zou het wel een gevaar zijn? Misschien beeldde hij het zich daarnet wel in dat het dichterbij klonk? De kater besloot om er voor nu even niks over te zeggen en volgde in plaats daarvan Icecloud’s voorbeeld en ging in de sluiphouding. Met een lichte aanraking van zijn staart toonde hij zijn aanwezigheid aan zodat ze niet zou schrikken. ‘Als ik hem dadelijk laat schrikken en hem nu eens recht in je poten laat rennen?’ vroeg hij aan de witte she-cat.

Icecloud had de muis al in haar gezichtsveld en was ondertussen al een stukje dichterbij gegaan. Ze hoopte dat het dier haar niet snel door zou hebben, want anders zou ze nog een eind moeten rennen waarschijnlijk. Voor ze echter nog dichterbij kon sluipen werd haar aandacht getrokken doordat ze een staart voelde. Ze draaide haar kop om Crowfur naast haar te zien. Ze had geen idee wat de reden was waarom de kater hier naartoe was gekomen, maar zijn plan klonk niet als een verkeerd idee en dus knikte ze. "Klinkt als een goed idee." Zei ze dan ook en knikte nogmaals. Ze richtte haar blik echter ondertussen weer op het konijn en testte even waar de wind vandaan kwam. Het was tenslotte het beste als ze in de positie zou zijn waar het konijn haar niet zou kunnen ruiken en het leek erop dat waar ze nu was het goede punt was. Dit betekende echter wel dat Crowfur om het konijn heen zou moeten cirkelen en dan was het hopen dat hij het konijn niet te vroeg zou laten schrikken.

Crowfur gaf een knikje en concentreerde zich op waar de wind vandaan kwam. Als hij het goed kon voelen dan was de wind momenteel in Icecloud’s voordeel wat wilde zeggen dat hij voorzichtig om het konijn heen moest gaan cirkelen zodat het beest hem niet op zou merken. Gelukkig was de zwarte tom vrij goed in stil zijn; hij had immers een dochter in het camp zitten die een keel op zou zetten als hij dat niet was. De tom hield zich dus laag terwijl hij voorzichtig langs het konijn af liep en merkte tot zijn voldoening dat het stomme beest hem niet eens in de gaten had. Hij hield zich laag toen hij de wind langs zich voelde strijken, maar zag dat het konijn zich al oprichtte op zijn twee achterpoten en begon te snuffelen. Nu! Crowfur liet een angstaanjagend geluid ontsnappen en het konijn schrok, liet zich op zijn vier poten vallen en begon toen blindelings in de richting van Icecloud te rennen. Duidelijk niet verwachtend dat Icecloud daar stond, ontsnapte er een angstig geluidje bij het dier en wilde het van pad veranderen. ‘Nu, Icecloud!’ riep hij de she-cat bemoedigend toe. Zijn aandacht werd echter weer getrokken door het geblaf van een hond. Deze keer klonk het een stuk dichterbij dan daarstraks en Crowfur siste. Hij boog zich laag naar de grond en sloop op Icecloud. Had ze het gehoord of was ze te druk bezig geweest met haar vangst? Ze moesten hier weg. Hij dacht niet dat Icecloud in staat zou zijn om het op te nemen tegen een grote hond, want aan het blaffen te horen was het geen klein dier. Hij stootte Icecloud aan met zijn schouder. ‘We moeten hier weg,’ siste hij. ‘Er is een hond in de buurt en het komt onze richting op. Het moest ons geroken hebben terwijl we aan het jagen waren.’

De witte poes wachtte geduldig op haar plek terwijl Crowfur om het konijn heen begon te cirkelen. Ze hield in de gaten of het konijn niet plots weg zou schieten, waardoor ze zelf er nog naartoe zou moeten gaan, maar alles leek goed te gaan. Plots zag ze het konijn zich echter wel oprcihten op zijn twee achterpoten, maar het was al te laat, want Crowfur liet het dier al schrikken, waardoor het recht haar kant uit kwam. Afwachtend bleef ze waar ze was, volledig gefocust op het konijn en zodra het dier dichtbij genoeg is maakte ze het af. Haar vacht ging echter recht overeind staan toen ze het geblaf van een hond opmerkte en het was ook al aardig dichtbij. Hoe had ze dat niet eerder kunnen opmerken? En het leek haar ook geen kleine hond als ze het zo hoorde. Ze wist dan ook dat ze hier weg moesten zien te komen, maar ze konden de hond ook niet in de richting van het kamp gaan leiden als deze hen zou achtervolgen. "We kunnen hem niet zomaar naar het kamp leiden." Zei ze dan ook. Ze was niet van plan om nu te gaan rennen en dat de hond dan zou volgen. Daar moesten ze ook wat aan doen, zodat daar in ieder geval geen risico voor was.

Shadowclan of Thunderclan klonk beter dan naar hun eigen kamp, ook al zou ze het liever naar geen van de andere clans leiden, maar het leek erop dat ze geen andere keuze hadden. Tenzij de hond plots een andere kant uit zou gaan. Ze kon de hond al hun kant uit zien komen en dat betekende dat ze niet veel tijd hadden om te beslissen. Ze merkte echter wel op hoe Crowfur voor haar ging staan alsof hij haar probeerde te beschermen, maar eerlijk waar zou ze hem niet alleen laten vechten mocht het erop aankomen. Ze mocht dan al ouder zijn, maar vechten zou ze nog wel kunnen. "We kunnen de hond het beste richting Shadowclan leiden denk ik." Dat was als het goed is het dichtstbijzijnde. Het was nu echter nog de vraag hoe ze dat zouden gaan doen. Misschien konden ze het konijn gebruiken? Ook al was het wel jammer van de gevangen prooi, gezien ze dat wel konden gebruiken met de clan. "Hoe gaan we hem daar naartoe leiden?" Vroeg ze dan ook maar, hopelijk wist Crowfur nog een ander idee dan het konijn te gebruiken.