Young and old

De jonge oranje kitten was voorzichtig het nest uit gekropen, hij moest eens proberen om op vier poten te staan. Langzaam probeerde hij op vier pootjes te staan, langzaam begonnen zijn pootjes te trillen waardoor hij in elkaar zakte en op de koude vloer kwam te liggen. Even slaakte hij een piep van de schrik, hij zuchtte en probeerde hij het nog eens. Al voelde het enorm zwaar om overeind te komen, hij was nog steeds aan het kruipen om de leeftijd 1 moon ter wel zijn broer en zus konden al wat meer. Hij kroop veder naar de uitgang, stukje bij stukje ging hij naar voren. Hij was al vaker naar buiten gegaan met zijn sibs en zijn moeder, dus zonder moest het hem ook lukken. Al waren vele kittens oud genoeg om zelf te bepalen in het kamp in het nursery, vele katten mochten zelf bepalen. Als hij nou groot en sterk werd zou Pearly hem nooit kunnen verslaan, hij knikte. Hij was eindelijk buiten, al hijgend lag de kitten daar op de grond. Even moest hij bij komen, hij had gewoon het gevoel als hij ademende dat hij door een klein gat ademde. Al was hij eindelijk buiten, het was kouder dan in het nursery al ging hij er nog niet dood van. Al viel hem iets op een grijs witte kat, wat zou deze zo alleen daar doen? Langzaam kroop het oranje beestje de richting op van de vele male oudere en grotere kat dan dat hij dat was, iets gaf hem het gevoel om haar richting op te gaan.

De jonge kitten keek naar de prachtige wit grijze kattin, de oudere kattin keek hem aan. "Hallo Astralkit," begroette de oudere grijze kattin hem, hij piepte vrolijk waarna hij vrolijk met zijn staart zwiepte. "hoij." Begroette hij de kattin terug, hij vond het nog moeilijk om tegen oudere katten te kletsen. Zijn stem klonk licht met een beetje teer erin, hij hoesten even. Hij lag liggend op de grond even te hoesten en hield een van zijn poten voor zijn mond, al zwiepte hij weer gauw met zijn staart. Ze leek op zijn moeder, alleen had zij iets grijzere vacht. Al had ze wel ongeveer de zelfde bouw en de wittige kleur, langzaam in hele kleine stapjes kroop hij onder de grijs witte kattin. Zijn vacht was koud, door onder een van de oudere katten te liggen kreeg hij het misschien wel warm. Hij probeerde onder de kattin te kruipen en te genieten van de warmte, het liet een klein piepje horen. "Wii bwen jii?" Piepte de kitten zacht waarna het begon te spinnen, het spinnen klonk zacht al was het wel te horen. Het oranje kittentje schudden even zijn vachtje uit en begon even een paar keer te hoesten, het deed pijn aan zijn keel. Langzaam keek hij met zijn kitten blauwe ogen naar de oudere kattin, wat zou zij denken? Had ze een gedachten of was hij de enige die het uit zijn ogen zag, zou dit alles nep zijn? Al leek de kattin voor hem veel op zijn moeder, dat was een van de grote redenen waarom hij zo spinde.

Astralkit had zichzelf in de vacht van de oudere kattin begraven, het voelde veilig en warm aan. Al schrok hij van de serieuze blik die op de kattin stond, hij slikte kort al ging hij weer door met spinnen door de warme vacht van de oudere kattin. Weer begon hij te hoesten, hij stond ook zwakjes op zijn poten. De kleine oranje kitten liet zijn kopje tussen haar vacht uitsteken toen hij vroeg wie ze was, zij antwoorden. "Ik ben Nightstream. Ik ben ooit de mentor van jouw moeder geweest," vertelde de kattin aan hem, dat was zo cool. Hij was nu onder de vacht van zijn moeders leraar! "Cooeil." Miauwde hij hoestend, toch kreeg hij een glimlach rond zijn mond. Weer begon de kitten te hoesten, "Moet je altijd zo hoesten?" Miauwde de kattin tegen hem. Hij dacht na, "Jah." Piepte hij voorzichtig. "Whaariom mevrieuw Niiight?" Vroeg hij daarna en keek haar vragend aan, waarna hij zich onder haar warme vacht oprolde als een klein oranje balletje. Hij wist niet zo wat hij moest doen, weer begon hij te hoesten. Zijn keel voelde droog en pijnlijk aan, al was hij blij met zijn zus en broer. Ze waren geweldig, hij hield van ze.