Fire

Met een pruillip keek hij naar de lucht terwijl hij op zijn rug lag. Zijn pootjes hingen met een knik naar beneden. Hij verveelde zich doooood. Er was allemaal gebeuren met honden en Chawl, en hij mocht niet helpen van Zira. Denkend aan dit fronsde hij, Chawl was zijn vriend! Maar hij moest hier blijven om te zorgen dat er geen honden in het kamp kwamen. Pfffffrrttt. Hoe moest hij dat in helsnaam voor elkaar krijgen?

Met lange pootstappen bewoog de rosse kater zich door de Twoleg place. De katten waar hij naar zocht waren nergens te vinden. Hoe kon het ook anders, dingen zaten nou eenmaal nooit eens mee. In tegenstelling tot de katten waar hij wel naar zocht was er een andere kat die wel in zijn blik verscheen. Een Young One met een vacht die de zijne een beetje matchte qua kleur. Hellhound's vacht was feller maar onbetwist de zelfde kleur. "Hallo Satsui, wat doe je?" Vroeg de kater terwijl hij dichter in de richting van de ander liep die op zijn rug lag. Een beetje naar de lucht staren was niet bepaald een nuttige tijdsbesteding. Tenzij er een reden voor was natuurlijk.

Verbaasd keek hij om toen zijn naam genoemd werd. Dank de demonen was dit iemand die opviel. De rest was zo moeilijk te vinden. "Het kamp beschermen." Sprak hij met zijn tong naar buiten om te laten merken dat hij er geen plezier in had. Hij lag buiten het kamp, maar van deze plek komen honden toch?

De bruine ogen keken hem vragend aan voor hij antwoordde op zijn vraag. "Het kamp beschermen." Was het antwoord dat opgevolgd werd door een tong buiten Satsui's bek. Dat kwam natuurlijk wel heel overtuigend over gezien de kater zich buiten het kamp bevond. De tong die was uitgestoken hielp ook niet echt aan de overtuigendheid van de Young One. "Wat zou je willen doen dan?" Vroeg Hellhound aan de blonde kater voor hem. Het kamp beschermen buiten het kamp zou toch niet heel nuttig zijn.

Hij fronsde toen de kater vroeg wat hij liever deed. Goede vraag... Oh! "Ik wil Chawl vinden, het is immers mijn vriend." Volgens hem was het safe om hem vriend te noemen, al wist hij niet echt wat vriendschap was. Maar als hij goed had opgelet bij anderen, had hij gelijk.

Er verscheen een frons op de kop van de Young One. Het was geen enorm moeilijke vraag, willen was gevoel en daar zou je niet over na hoeven te denken. "Ik wil Chawl vinden, het is immers mijn vriend." Reageerde Satsui op zijn vraag. Hellhound liet een diepe zucht klinken. En recht werd hij weer herinnerd aan hetgene wat hem nou juist niet lukte. "Heb je een idee hoe je Chawl dan zou willen zoeken?" Vroeg de kater op een rustige toon. Vragen kon nooit geen kwaad, misschien zou hij zelf ook nog wel op ideeën komen door de Young One.

Hij haalde zijn neusje op bij de tweede vraag. Hhmmmm... "Door elke ding heenkijken waar je zo uhm... Doorheen kan kijken maar niet doorheen kan lopen!" Had dat een naam? Het was zeker wel raar. Toen hij een kijkje wilde nemen in zo'n nest had hij zijn koppie gestoten, stomme twolegs!

Misschien zou de Young One wel met een plan waar hij zelf niet aan had gedacht. Alle nuttige ideeën waren op het moment gewaardeerd dus extra hulpbronnen waren dat ook. Het maakte allemaal niet uit zo lang ze Chawl maar zouden vinden. "Door elke ding heenkijken waar je zo uhm... Doorheen kan kijken maar niet doorheen kan lopen!" Wat? Hellhound had geen idee waarover Satsui het had. Wat voor ding bedoelde hij? "Ehm kan je dat misschien wat duidelijker uitleggen?" Vroeg de kater dan ook maar aan de blonde Young One.

Wist hij dat niet? "Ben je nooit nieuwsgierig geweest naar zo'n nest? Ik probeerde er een keer in te lopen, maar liep toen tegen iets aan. Ik kon er wel doorheen kijken." Wat dom van die oude meneer! Het eerste wat je deed als je het kamp uit mocht was toch spieken bij de tweebenen?

"Ben je nooit nieuwsgierig geweest naar zo'n nest? Ik probeerde er een keer in te lopen, maar liep toen tegen iets aan. Ik kon er wel doorheen kijken." Nu werd het aan Hellhound duidelijk waar de Young One het over had. Hij had het over de nesten van Twolegs. Daar zaten dingen in die licht doorlatend waren maar verder er verder helemaal niets langs lieten. "Satsui heb je enig idee hoeveel van die dingen er zijn? Het is onbegonnen werk. Bovendien hebben we het vermoeden dat je hem niet zal kunnen zien van buiten op de plaats waar hij heen is. Tenzij ze hem al hebben verplaatst." De laatste zin die hij zei zette hem meteen aan het denken. Van wat hij de vorige keer had gehoord werden kittens vaak al snel door Twolegs weer meegenomen, er was dus inderdaad een kans dat ze niet naar de goede plaats zochten. "Zou je een idee hebben over waar je zou beginnen met zoeken?"

Hij fronsde kort en richtte zijn blik vervolgens naar de grond, hij had gelijk. Er waren ongelofelijk veel van die dingen en dan zouden ze over een paar dagen nog niet klaar zijn. Arme Chawl, nog zo jong. Niet dat hij oud was: hij vond het leuk om er wel zo over na te denken. De volgende vraag had hij ook al over nagedacht. Satsui leek jong, dom en over emotioneel maar hij had geen vrienden. Geen vrienden zorgde voor veel tijd en veel tijd zorgde voor veel denken en veel alleen doen. "Hij was in een monster meegenomen, toch?" Hoewel hij nog geen eens antwoord had gekregen ging hij er verder over door, wetend dat het waarschijnlijk toch wel zo was. "Die monsters zijn dodelijk en groot. Vogels die geplet op de weg liggen hebben duidelijk hun dood aan die dingen te bedanken." Hij knikte, zich voelend als een echte detective. "Ik vind ze wel interessant, die monsters." Gooide hij er ook even tussendoor. "En vogels vind ik leuk. Omdat... Ze weg kunnen vliegen als dingen iets te raar worden, denk ik." Het was gek om eens te zeggen wat altijd door zijn hoofd doorspookte. "Dus ging ik wat meer aandacht aan de monsters geven. Is het je niet opgevallen, dat ze van een tempo als ons drafje naar sneller dan wij ooit gekund hebben kunnen gaan?" Ze bijhouden had hij ook geprobeerd, en na enkele seconden was hij ze al kwijt. "Dit zou moeten betekenen dat Chawl ver weg is, mits de auto met snelheid weg is gereden. Ik denk dat we verkeerd zitten. Ik denk dat iemand moet zoeken, overnachten tussendoor en weer moet zoeken. Niet telkens terugkomen naar dit stomme kamp." Grote fan van Bloodclan was hij niet nee, maar veel anders had hij niet.

"Hij was in een monster meegenomen, toch?" Begon Satsui. Hellhound opende zijn bek om te antwoorden maar de Young One praatte al door voor hij wat kon zeggen. "Die monsters zijn dodelijk en groot. Vogels die geplet op de weg liggen hebben duidelijk hun dood aan die dingen te bedanken." Hellhound knikte bevestigend op de woorden van Satsui. Moest er grappig uit hebben gezien omdat de blonde kater zelf ook knikte. "Ik vind ze wel interessant, die monsters. En vogels vind ik leuk. Omdat... Ze weg kunnen vliegen als dingen iets te raar worden, denk ik." Die informatie was niet bepaald nuttig maar blijkbaar nodig om er even tussendoor te vertellen. "Dus ging ik wat meer aandacht aan de monsters geven. Is het je niet opgevallen, dat ze van een tempo als ons drafje naar sneller dan wij ooit gekund hebben kunnen gaan?" Dat was hem zo ongeveer opgevallen de eerste keer dat hij zo'n ding zag. De snelheid en versnelling er van hadden hem enorm verbaast des tijds. Inmiddels was hij het gewend en als normaal gaan zien. "Dit zou moeten betekenen dat Chawl ver weg is, mits de auto met snelheid weg is gereden. Ik denk dat we verkeerd zitten. Ik denk dat iemand moet zoeken, overnachten tussendoor en weer moet zoeken. Niet telkens terugkomen naar dit stomme kamp." Vertelde Satsui zijn uiteindelijke idee. Het was over het algemeen erg kloppend. Het enige nadeel aan ver weg gaan was dat ze dan een verzwakt kamp hadden. Aanvallen als een deel van de Members weg waren konden het einde betekenen. Young Ones laten zoeken was ook niet echt een optie. "Heel correct Satsui, je bent alleen een ding vergeten. Twoleg gedrag. Ze gaan altijd snel, ook al moeten ze maar een klein stukje." Vertelde de rosse kater op een rustige toon. Twolegs waren simpelweg niet te begrijpen. Kittypets claimde vaak dat ze het wel deden maar daar had de kater ook zijn twijfels aan. "Als je op een heel hoog nest gaat zitten kun je het zien. Je moet een paar keer monsters volgen die net weg gaan van hun plaats naar hun bestemming. Ze gaan enorm snel zodra ze de kans hebben, al moeten ze maar vijf paden verder zijn." Verklaarde Hellhound zijn theorie over de monsters. Hij keek inmiddels al een aardig lange tijd naar de dingen en natuurlijk waren er dan dingen die opvielen. Ook had hij zo het gevoel dat Satsui te zeggen hoe hij er aan kwam zou helpen. "Dus hij hoeft niet extreem ver te zijn. Kan wel, hoeft niet." Concludeerde Hellhound uiteindelijk. Hij was nieuwsgierig wat de Young One daarop zou gaan zeggen gezien het toch iets aardig complex was.

Twoleg gedrag? Wat was dat nou weer? Waarom had hij ook niemand die hem iets leuks vertelde! Dat die gekke dingen zo anders leefden dan zij was interessant. Toch? Of dacht hij nu iets heel geks? "Raken die monsters nooit uitgeput dan?" Vroeg hij verbaasd kort tussendoor. Vervolgens zei dat rode kater dat hij niet ver hoefde te zijn. "Als hij dichtbij was hadden we hem toch al gevonden?" Vroeg hij verbaasd. Ze waren met genoeg! Wie zou dit lelijke kamp nou weer willen overnemen?

"Raken die monsters nooit uitgeput dan?" Vroeg Satsui over de monsters. Hellhound dacht enkele secondes na over de vraag van de Young One voor hij een antwoord gaf. "Ik heb het nog nooit zien gebeuren. Wel moeten ze eten via een slangetje in van de rare open nesten die een gekke geur hebben." Zei hij bedenkelijk als antwoord. Hij had de dingen nooit echt moe zijn raken, het leek alsof ze altijd maar door konden blijven gaan. "Als hij dichtbij was hadden we hem toch al gevonden?" Vervolgde de blonde kater op een verbaasde toon. Hellhound liet een lichte zucht klinken. "Was het maar zo makkelijk. Hij kan heel dicht bij zijn maar Twolegs houden katten ook wel eens gevangen waar wij ze niet kunnen zien."

Een slangetje? Wat een rare beesten. Als hij de kans kreeg zou hij volgende keer eens een goed woordje met ze doen. Vervolgens concludeerde Satsui dat als Chawl dichtbij was, ze hem al hadden moeten vinden. Maar ook daar had de rode kater een goed antwoord op. "Stomme tweebenen! Zij verdienen het dood te gaan!" Volgens hem verdiende alleen slechterikken of depressieve katten dat. Maar tweebenen stonden nu ook op zijn lijstje.

Als hij zelf nou maar wat langer had laten staan en geen pauze had genomen toen een ander zijn rol had overgenomen was het misschien allemaal niet gebeurd. Dan was Chawl niet zo ver naar de rand van het kamp gelopen of was hij op tijd terug geroepen. Verwijten maken had geen nut, toch deed hij het. "Stomme tweebenen! Zij verdienen het dood te gaan!" Hellhound grijnsde even om de opmerking van de blonde kater. "Ik denk dat iedereen op honden en Kittypets het daar wel mee eens is." Het was waar ook, die dingen brachten niets meer dan problemen met zich mee.

Oh? Opgelucht keek hij naar de kater. Dit was de eerste keer dat iemand zij dat anderen het wel met hem eens zouden zijn. "Echt waar?!" Riep hij enthousiast uit en huppelde even kort. "Wauw." Vervolgde hij met een glimlach. Anderen, met hem eens. Dit was geweldig!

"Echt waar?!" Hellhound keek verbaasd op bij de enthousiaste toon van de Young One. Het vrolijke huppeltje wat er op volgde was nog verwarrender. De rosse kater zag het als niet meer dan normaal dat iedereen er zo over dacht. Blijkbaar was het voor Satsui nog iets nieuws. "Wauw." Zei de blonde kater met een glimlach op zijn kop. "Wist je dat dan nog niet?" Vroeg Hellhound op een rustige toon zodat het niet als een verwijt klonk.

Zijn enthousiasme was van korte duurt door wat te kater zei. Dit deed hem terugdenken aan zijn leven, aan hoe weinig hij wel niet meekreeg vergeleken met anderen. "Ehm. Nee, niemand vertelt ooit echt zulke dingen aan mij." Sprak hij zachtjes waarna hij voelde dat zijn wangen wat roder werden, gezien hij zich hier aardig voor schaamde.

Het enthousiasme van de Young One leek grotendeels te verdwijnen na Hellhound's vraag. "Ehm. Nee, niemand vertelt ooit echt zulke dingen aan mij." Antwoordde Satsui op een zachtere toon dan de kater van hem gewend was. De rosse kater hield zijn kop even wat schever, hij snapte de reactie niet helemaal. Zowel de gesproken woorden als de acties die er bij hoorde. "Als je wat wil weten mag je het altijd aan me vragen hoor en ik denk dat er wel meer katten zijn die dat willen doen hoor."