Desperate heart. [&FUTURESONG]

Met snelle halen ging Shark door zijn prooi terwijl de momenten met Chawl over zijn netvlies gingen. Zijn halen werden steeds sneller en het bloed spatte echt alle kanten op. Van de prooi bleef natuurlijk niks meer over, maar daar was Shark niet eens mee bezig. Zijn gedachten gingen naar Chawl, naar het katertje die hij eigenlijk op Claw na als enige vriend had kunnen bestempelen. Hij besefte dat hij het katertje miste en dat hij, in tegenstelling tot Nyra, samen met Claw wanhoop begon te voelen omdat ze het katertje nog altijd niet gevonden hadden. Elke dag was hij bezig met zoeken, maar elke dag kon hij weer een paar splitsingen van de map in zijn hoofd halen. Het bezoek aan de Twoleg nesten had ook niet veel opgebracht omdat hij niet wist hoe de auto er uit zag. Er waren meerdere monsters met emblemen en het had niet lang geduurd tot één akelige Twoleg hem weg had proberen te jagen. Hij had iets gegooid naar hem dat uit elkaar gespat was en scherpe stukjes op de grond had laten liggen. Shark had zich verwond aan zijn poot, maar dat was ondertussen alweer aan het genezen. Achteloos gooide Shark de muis – of wat je er nog van kon uitmaken als een muis – aan de kant en begon het bloed op te likken. Zijn vacht kleurde hierdoor vaag rood en enkele spettertjes bleven nog achter, maar dat maakte de kater niks uit. Hij likte enkel het bloed weg waarvan hij nodig vond dat het weg gelikt moest worden en besloot om naar de Boundaries van de andere Clans te gaan om te kijken of er nog iets te doen was. De kater boog door zijn poten en rekte zich kort uit waarna hij zijn pad vervolgde. Hij ging zitten en wierp een blik op de RiverClan border. Hij opende zijn bek en rook vaag de geur van een kat dat zijn kant op kwam. Traag begon hij de rest van het bloed van zijn vacht te likken terwijl hij wachtte tot de kat voor hem stond.

Op het moment dat ze een patrouille wilde lopen rook ze het al. Bloodclan. Was er weer een irritante apprentice van plan het territorium in te komen? Want daar had ze wel genoeg van gehad. Die beesten waren niet goed in hun hoofd en het werkte haar op de zenuwen. Na een tijdje lopen zag ze al een warrior zitten, één die iets dat leek op bloed af aan het likken was. "Je bent gevaarlijk dichtbij." Bromde ze terwijl ze rustig achter haar grens ging zitten.

Shark opende zijn bek en rook de duidelijke geur van RiverClan die hem bovendien ook nog eens naderde. Great. Weer een kat die hem ging zeggen dat hij weg moest gaan. Deze keer zou Shark echter niet luisteren. Haha. Alsof hij de vorige keren wel geluisterd had. Ja, hij stond voor hun grens, maar voor hun grens wilde nog altijd niet zeggen dat hij op hun grens stond. Er was een verschil. Alleen leken die domme Clankatten dat verschil meestal ook niet op te merken. Shark was rustig bezig met zijn vacht te likken toen hij hoorde dat de pootstappen stopten en wist dat de RiverClanner zich nu vlak voor hem moest bevinden, enkel gescheiden door een border. Aangezien StarClan heilig was voor hun en hun borders ook zou de poes waarschijnlijk nooit over de border gaan om hem aan te vallen. En inderdaad, haar stem klonk niet meer dichterbij dan waar hij haar had horen stoppen toen ze tegen hem sprak. ‘Dichtbij is nog altijd niet erover, schoonheid,’ sprak hij. Hij had haar nog niet aangekeken en wist dus niet of ze een schoonheid was, maar toen hij zijn kop naar boven richtte bevestigde het uitzicht dat wel. Maar wacht eens even… Kort hield hij zijn kopje scheef. Kende hij deze poes niet ergens van? Ze hadden nog geen gesprekken gehad, dus dat zou wel niet. In elk geval was het een mooie grijze poes van zijn leeftijd. Wat had hij toch weer een geluk, dacht hij sarcastisch. In elk geval wel een uitdaging als ze hem aan zou vliegen. De Apprentice’s en de zwakke Young Warrior’s die hij bij WindClan en ThunderClan tegen kwamen waren tegenwoordig niet veel meer. ‘En zou ik de naam mogen weten van deze prachtige verschijning?’ Terwijl hij het laatste restje bloed van zijn vacht likte keek hij haar recht in de ogen aan en gaf hij haar een knipoog.

Kort rolde ze met haar ogen. "Hmm, ten eerste, met jullie weet je maar nooit. En je kan nooit te voorzichtig zijn als je al genoeg problemen heb, niet?" Grinnikte ze. Misschien zou er eindelijk wat actie komen in het saaie cyclusje van leven dat ze nu leidde. "Als je mij een goede reden geeft om mijn naam te vertellen, dan misschien." Waar was ze mee bezig?

Shark grinnikte om de woorden van de poes. Ze had gelijk dat ze voorzichtig was in zijn omgeving. Een BloodClanner was immers nooit te vertrouwen, maar Shark had ontdekt dat een ShadowClanner dat ook niet was. Met een kleine grijns dacht hij terug aan de ShadowClanner die hoogstwaarschijnlijk nog deze moon de BloodClan zou joinen. Daar zou Shark toch in elk geval voor zorgen als hij de kater weer tegen zou komen. En om zichzelf te bewijzen zou hij een kittypet moeten vermoorden. Shark wilde dan wel eens zien of de o zo stoere ShadowClanner niet weg zou rennen met zijn staart tussen zijn poten. ‘Je kwetst me ten zeerste,’ sprak hij en hij trok een zielig gezicht, maar zijn oortjes schoten alweer naar voren toen ze verder sprak. Even moest hij moeite doen om zijn oortjes niet naar achteren te laten gaan van verbazing. Hij was er zich van bewust dat hij een knappe kater was omdat hij tot dusver al vrij veel vrouwtjes had kunnen versieren en er zelfs één kit bij had verwekt, maar hij had niet gedacht dat de poes al zo snel terug zou flirten. Meestal werden ze eerst behoorlijk kwaad op hem en wilden ze hem zo snel mogelijk bij hun territory vandaan. ‘Omdat ik knap ben en omdat ik je zojuist een prachtige verschijning heb genoemd?’ probeerde hij plagerig. Hij deed een stap dichterbij en bleef daarbij gevaarlijk voor de grens hangen. ‘Of wilt de knappe kattin misschien mijn naam weten?’ Hij gaf een knipoogje naar haar en wachtte op antwoord.

Toen hij een stap dichterbij zette legde ze haar poot op zijn borst, waarna ze hier kort op drukte. Zichzelf in gevaar brengen oké, maar een stap bij de clan ging hij niet krijgen. "Meneer is wel hoog van zichzelf, niet?" Ze keek hem een beetje raar aan, gezien hij dat ook best was. Raar. Maar was dat niet heel Bloodclan? "Futuresong." Zuchtte ze toch maar.

De poot die opeens tegen zijn borst kwam liet hem even verbaasd naar haar kijken, maar zijn oortjes bewogen lichtelijk geamuseerd toen ze kracht zette in haar poot om duidelijk aan te geven dat hij geen stap dichter mocht zetten. In plaats van dat hij naar haar luisterde en inderdaad twee stappen naar achteren zou zetten, zette hij ook kracht zodat hij weerstand gaf tegen haar poot en keek haar uitdagend aan. ‘Hé,’ sprak hij, ‘ik sta nog vóór de grens. Dus in principe mocht ik die stap zetten.’ Maar om haar toch een klein beetje het gevoel te geven dat ze had gewonnen deed hij een stap achteruit. Een halve dan. Het was een beetje als een muisje dat een sprongetje naar voren deed wanneer hij zijn favoriete zaadje op de grond zag liggen, behalve dan het feit dat hij geen muis was, maar een grote, gespierde kater. En de vrouwtjes vielen echt voor zijn spieren. Hij deed moeite om niet met zijn ogen te rollen op zijn eigen, vrij sarcastisch bedoelde opmerking naar zichzelf toe en luisterde naar haar opmerking. ‘Dat je dat maar weet,’ zei hij en hij deed expres alsof hij reageerde op een arrogante toon. Toen ze zich voorstelde als Futuresong schoot er een vonk van herkenning door zijn blik heen. Hij kende haar. Hij had genoeg BloodClanners over haar horen praten. Zij was de Deputy van de RiverClan. Hij had verwacht dat ze, net als Zealspark, wel wat agressiever zou zijn naar zijn soort toe, maar tot nu toe was dat nog altijd niet zo geweest en leek ze zichzelf zelfs… te vermaken? Nee, dat moest hij vast verkeerd begrepen hebben, dacht hij. ‘Een mooie naam voor een mooie kattin,’ sprak hij en hij gaf een knikje dat respectvol overgekomen zou zijn geweest als zijn buiging niet zo diep was dat het haast spottend leek. ‘En mijn naam is Shark. Aangenaam kennis te maken.’ Hij gaf een knipoogje naar haar.

Stom stom stom. Draai om, draai om, draai om. Nee. Haar kleine hart die te weinig liefde had meegemaakt moest dit gewoon wel leuk vinden, moest hier wel een soort blijdschap in vinden. Toch? "Toepasselijk." Grinnikte ze om de naam van de kater. What else.

Het leek erop dat Futuresong hem allesbehalve irritant of spottend vond. Het leek er ook niet op dat de poes hem binnen de kortste keren zou wegjagen. Het idee dat hij hier goed misbruik van kon maken of dat ze dik in de problemen zou zitten als nu een patrol langs zou komen… Het was eigenlijk gewoon te mooi om te negeren. Het maakte hem niet uit dat ze haar rang misschien zou verliezen of kwaad op hem zou zijn voor de rest van haar leven. Hij had wel meerdere poezen kwaad gemaakt en van meerderen het hart gebroken. Hij had ook al eens een ‘vriendin’ gehad in de RiverClan. Jeetje, die was echt kwaad toen hij haar liet zitten. Maar wat had de domme poes dan gedacht? Dat Shark haar eeuwige trouw zou beloven? Dat hij haar zou steunen voor de rest van zijn leven? Dat hij haar zou beschermen wanneer hij maar kon? Het waren allemaal loze woorden geweest en ze had beter moeten weten dan dat. Maar dan was deze poes ook niet al te snugger bezig. Hij wilde graag zijn grenzen uittesten, zien hoe ver hij kon gaan bij haar en hoe zeer ze verlangde naar wat liefde van zo’n stoere kater zoals hij. Kuch kuch. Hij was dan ook een echte ladykiller. Met nadruk op killer, haha. ‘Ja hè?’ Hij gaf haar een knipoogje. Daarna liet hij zijn blik opvallend over haar glijden. ‘Jeetje,’ zuchtte hij. ‘Zijn al die poezen zo mooi in jullie Clan of ben alleen jij dat?’ Hij stak zijn staart twijfelachtig naar haar uit, een onzekere blik in zijn ogen. Allemaal gespeeld natuurlijk, maar wist zij veel? ‘Wait, ik mag je toch wel heel even aanraken, hè? Ik wilde voelen of je vacht echt zo zacht was als het er uit zag.’ Hij glimlachte lichtjes naar haar, nog steeds een onzekere blik in zijn ogen.