Whatever It Is

Onderwerp: Re: Whatever It Is za 27 aug 2016 - 0:22

De jonge kater trok aan de wat oudere kater zijn nekvel, al was het vies om al die wonden en druipende bloed te zien. Een dood wat niemand mocht krijgen, al stierven de meeste katten op deze manier met eer. Hij begon weer iets vlugger te gaan wandelen, ze moesten snel in het Shadowclan territorium zijn. Al wilde hij ergens de rivieren van Riverclan bevuilen, ergens.. Stiekem, heel stiekem. Hij was het van plan om aan Bitter voor te stellen, tot hij haar stem hoorden. "Ben je klaar nu?" zei ze op norse toon. Op die toon was het ook niet nodig maar oké, hij dacht even na toen ze dat zij. Je hoorde ook duidelijk een denk geluid uit zijn mond komen waarna hij na een tijdje knikte, hij wilde ergens zich niet dood vervelen en zich dood op maken. Door juist te lachen werd alles beter, ja toch? Uiteindelijk was dat dus niet, hij liet een duidelijke zucht horen. Alleen ergens moest dit ook gebeuren, deze kater moest gerouwd worden op Shadowclan gebied. Daar zou hij een mooie dood krijgen, een hele mooie dood. Al kwam langzaam het Shadowclan gebied in zijn neus gaten, dit kon een ding betekenen. Ze kwamen dicht bij, hij ging wat sneller. Ze moesten hem snel terug brengen, voordat dit ding nog rotter wordt dan dat het al is... Dat was geen gebruikelijke grap, hij moest wat beters verzinnen als hij deze poes wilde versieren.

Onderwerp: Re: Whatever It Is wo 31 aug 2016 - 19:29

Het begon haar steeds meer te irriteren dat ze nu opgescheept zat met Swiftpaw. Ondanks het feit dat ze even oud waren, voelde ze zich drie keer zo volwassen als de bruine tabby naast haar. Daarbij was dit een behoorlijk slecht moment om met iemand te gaan staan flirten. Je liefdesleven uitbreiden kon altijd nog, daar was dit nou eenmaal geen goed moment voor. Besefte de rode kater dan niet dat er zojuist een kater van hun Clan was gestorven? Deed het hem zo weinig? Bitterpaw liet zelf ook geen tranen - goed had ze de kater niet gekend - maar ze wist wel wat de ernst van de zaak was. De Elite was in staat om een ervaren Warrior van de Shadowclan te doden en dat was een uiterst verontrustende gedachte. Ze naderden het Shadowclangebied, gelukkig. De geur van haar Clan werd steeds duidelijker en haar spieren raakten steeds vermoeider. Nog een klein stukje en ze zouden er zijn. Vervolgens zou er een wake gehouden worden en de kater zou daarop begraven worden door de Elders. Misschien wel dichtbij haar zusje, die nu ook lag te rotten in een gat in de grond.

Onderwerp: Re: Whatever It Is do 8 sep 2016 - 21:19

Swift zijn spieren leken wel in te klappen maar hij kon geen soldaat achter laten om voor een prooi dier opgegeten te worden, het beste zou zijn als hij hem tot leven had kunnen wekken. Het was erg dat iemand was gestorven, ze moesten ervoor zorgen dat dit niet weer gebeurden. Al was Shadowclan gebied al in zicht, hij had nu echt zin om te roepen "Land inzicht!" Alleen dat zou niet gepast zijn. Niet gepast voor dit moment voor nu, al was het steeds dichterbij. Het kwam steeds tot het einde, hij ging wat sneller. Dit lichaam moest vlug bij de andere begraven worden voordat het begon te stinken of er iets anders ergs begon te gebeuren, het kon beter veilig zijn in het kamp dan hier op het gebied. Al waren ze in het Shadowclan gebied gekomen, het werd steeds beter. Ze gingen snel, hun spieren knapte bijna en het ging moeilijk. Hoe meer zweet en tranen hoe beter dit ging, hij versnelde zijn pas.

OCC: sorry voor de late post, zullen we het topic eindigen?

Onderwerp: Re: Whatever It Is