You're born to kill. [&NYRA]

Het was erg vroeg in de ochtend toen Shark uit zijn gebruikelijke plekje in de struiken kwam. Hij kon echt niet wachten tot hij die verdomde vijfde hondentand zou krijgen zodat hij eindelijk een plek kon bemachtigen in de Barn. Hij zou een BloodClanner kunnen vermoorden om dat ene felbegeerde plekje te krijgen. Hij wilde echt dolgraag uit de verschrikkelijke buitenlucht zijn nog voordat de winter zou komen. De kater zou dan ook zijn uiterste best doen om die vijfde te verdienen en tot nu toe was hij aardig goed op weg door die ShadowClanner BloodClan in te loodsen. Hij had onlangs een ShadowClanner ontmoet die vrij veel wilde weten over de Clan en had wel het vermoeden dat het niet lang zou duren voordat de kater hun Clan kwam aansterken. Natuurlijk moest hij eerst nog Claw zijn toestemming vragen, maar deze had wel andere zaken aan zijn hoofd momenteel. Shark probeerde niet aan Chawl te denken terwijl hij naar de Barn liep waar de Young One’s sliepen. Hij zette zijn nagels tegen het hout en liet deze over het hout naar beneden gaan zodat er een schel geluid ontstond. ‘Nyra,’ sprak hij met een rustige stem. ‘Ik wacht op je bij de kampuitgang. Zorg dat je er bent binnen de paar seconden.’ En met die woorden draaide hij zich om. Hij dacht diep na. Normaal gezien moest ze de geuren van de Clans al kennen dus daar hoefde hij zich geen zorgen meer om te maken. Ook wist hij een verlaten plekje waar ze samen konden trainen. Hij had ook al een hele preek gegeven waarbij hij BloodClan de hemel in prees. Hij nam aan dat een korte herhaling geen kwaad kon, gewoon om te kijken of ze alles nog wel wist. De kater stapte met grote passen naar de kampuitgang waar hij op haar wachtte. Hij had zijn rug naar de Barn van de Young One’s gekeerd en keek recht naar voren toen hij pootstappen hoorde. ‘Vertel me welke vier Clans er in het woud zijn, één specifiek kenmerk van elk van de Clans en waarom wij BloodClanners nooit mogen verbroederen met hun.’ Zonder over zijn schouder te kijken kon hij enkel raden dat het Nyra was die achter hem stond. Hij gaf een kort wenkje met zijn staart en begon al te lopen.

Veel slaap had de jonge poes niet gehad sinds de ontvoering van Chawl. Haar gedachten gingen van het één naar het ander. Haar eerdere, rooskleurige, wereld was deels in elkaar gestort. Ze had van iedereen en alles gehouden, maar nu begon dat af te brokkelen. En dat was begonnen met de verdwijning van Chawl. De haat voor twolegs en kittypets was daar het gevolg van. Haar ogen waren strak op een leeg nest gericht toen Shark haar kwam halen. ‘Ik wacht op je bij de kampuitgang. Zorg dat je er bent binnen de paar seconden.’ De jonge poes trok zich recht en trippelde bijna direct achter de grotere kater aan. Haar oren lagen nog steeds deels naar achteren bij de gedachten aan Chawls afwezigheid. Hij was een kat die ze kende. Wie weet hoeveel katten er al niet verdwenen waren door het toedoen van de twolegs, katten die ze niet kende en die ook niet gemist werden door anderen. ‘Vertel me welke vier Clans er in het woud zijn, één specifiek kenmerk van elk van de Clans en waarom wij BloodClanners nooit mogen verbroederen met hun.’ Ze stond nog maar net achter haar mentor toen hij begon met enkele opfris vragen. "Riverclan die bekend staat om de rivier en hun zwemkunst, Thunderclan wiens katten bekend staan voor hun jachttechnieken in het boslandschap, Shadowclan die zich in stilte kan manoeuvreren ondanks hun natte en modderige omgeving en Windclan die zich gracieus en snel voortbeweging en daarmee het meest succesvol zijn in hun jacht op konijnen." Nyra ademde even diep in en was even stil voordat ze verder ging over Bloodclan. "We mogen ons niet met hen verbroederen omdat de Elite anders zwak wordt. Zij verzorgen oudere katten en zieken, wat hun zwak maakt. Net als het liefhebben van anderen. Als een kat van de Elite, of eender andere kat, een partner heeft, kan dat enkel gezien worden als zwak. Dat kan hun ondergang worden." mauwde de poes. Er waren enorm veel mogelijkheden waarom de Elite niet met de clans moest verbroederen. Even trok de jonge poes met haar oortjes, niet zeker of ze dit alles wel goed verwoord had. Ondanks dat ze de laatste tijd wat vooruit was gegaan, traag weliswaar, begon je wel degelijk een verschil te zien met een dikke moon geleden.

Shark opende zijn bek en merkte tot zijn opluchting dat het inderdaad Nyra was die achter hem stond. Het zou nogal raar zijn geweest als het Claw was geweest die hem een vraag had willen stellen en Shark stelde zich niet graag beschaamd of gênant op. Het was iets in Nyra’s toon dat hem moeite deed om zijn kopje niet om te draaien om te kijken of Nyra daar weldegelijk stond. Nyra’s stem klonk namelijk een beetje anders dan een moon geleden. Het klonk minder opgewekt, minder treuzelachtig en het klonk deze keer alsof ze echt wist waar ze het over had. Het klonk niet opschepperig of betweterig zoals Alex zou hebben geklonken, maar eerder alsof het informatie was die ze van zichzelf wist tegen zeggen tegen hem. Ze had geluisterd naar zijn preek of ze had geluisterd naar Zira. Wat het ook was, het zorgde ervoor dat ze kon luisteren en haar verhaal tegen hem kon doen zonder al te veel poespas en dat was iets waar hij mee kon leven. De kater gaf een goedkeurende knik toen Nyra klaar was met haar deel over de Clans en luisterde toen naar wat ze verder te zeggen had over de BloodClan. Het was precies het antwoord dat hij ook zou hebben gegeven. Hij wist dat Claw een partner had, maar hijzelf zag liefde eerder als een zwakte dan als een sterkte. Hij draaide zich om naar de poes en bekeek haar van top tot teen. Iets was anders aan haar. En hij wist ook wel wat. Ze had natuurlijk, net zoals de andere katten van de Elite, gehoord van Chawl. Ze moesten elkaar wel nauw aan het hart liggen als het een verschil maakte voor Nyra. Shark draaide zich om zodat hij voor de poes stond en merkte het grote verschil in hun lengte op. Hij boog zich naar voren zodat zijn kin op Nyra’s kopje rustte. ‘Nyra,’ murmelde hij. ‘Ik weet dat Chawl’s verdwijning je net zo boos en wanhopig maakt als de rest van ons die hem goed kende, maar laat de haat die nu door je aderen vloeit ervoor zorgen dat je je training met succes kan afronden. Zorg dat je een geaccepteerde Member wordt en laat me je helpen om je groot te maken zodat we samen Chawl kunnen terughalen. Want geloof me, hem terughalen is wat we zullen doen.’ Hij gaf de poes een lik over haar kopje. ‘Je hebt een perfect antwoord op mijn vragen gegeven. Ik vind dat het tijd wordt dat je je vechttechnieken gaat beoefenen en dat we er samen voor zorgen dat je binnen een mum van tijd klaarstaat aan het muurtje om als Member benoemd te worden.’ Hij draaide zich om en zo snel als ze zijn zachte karakter voor enkele luttele seconden had gezien was het ook weer verdwenen. Met een zwiep van zijn staart dwong hij haar om hem te volgen en begon hij zelf al te rennen, zich niet inhoudend.

Toen Shark zich met een goedkeurend knik omdraaide naar haar, bleef de jonge poes zitten waar ze zat. Haar ogen waren op haar mentor gericht die naar voren stapte en zijn kin op haar kopje legde. Op dit moment keek ze opzij, naar de grond, omdat ze gewoon nergens anders naar kon kijken. ‘Ik weet dat Chawl’s verdwijning je net zo boos en wanhopig maakt als de rest van ons die hem goed kende, maar laat de haat die nu door je aderen vloeit ervoor zorgen dat je je training met succes kan afronden. Zorg dat je een geaccepteerde Member wordt en laat me je helpen om je groot te maken zodat we samen Chawl kunnen terughalen. Want geloof me, hem terughalen is wat we zullen doen.’ Ze probeerde deels omhoog te kijken bij wat hij allemaal tegen haar te zeggen had. Ze wist niet goed wat ze daar allemaal op moest zeggen. "Ik ben niet wanhopig," was haar enige antwoord. Ze keek naar hem op toen hij zijn kin van haar kopje haalde. ‘Je hebt een perfect antwoord op mijn vragen gegeven. Ik vind dat het tijd wordt dat je je vechttechnieken gaat beoefenen en dat we er samen voor zorgen dat je binnen een mum van tijd klaarstaat aan het muurtje om als Member benoemd te worden.’ Haar oortjes schoven naar voren toen Shark zich ineens omdraaide en verdween. Nyra zette de achtervolging direct in. Haar jachttechnieken waren dan wel beter, maar haar tempo was nog niet wat het moest zijn. Ze wendde haar bblik geen moment weg van de kater, die een eindje voor haar uit liep. Ze raakte hem tenminste al niet meer kwijt.

Shark had zo zijn twijfels over het feit of Nyra nu wel of niet wanhopig was. Er was een duidelijke verandering op te merken in haar karakter en Shark had het idee dat het weldegelijk gemoeid was met de verdwijning van Chawl, maar wilde er verder niet praten. Het herinnerde hem er alleen maar meer aan dat hij er niet bij was geweest toen Chawl ontvoerd werd en dat hij het zwarte katertje niet terug kon vinden. Chawl was dan ook de enige kitten die een weg had gevonden naar zijn hart. Als hij één kitten leuk vond en met zijn hele hart apprecieerde dan was het Chawl wel, juist omdat er een door- en doorslechte kat in zag groeien. En wie weet draaide Chawl’s verdwijning ook wel positief uit voor Nyra omdat ze overduidelijk serieuzer was en beter haar best deed. Hij keek over zijn schouder en zag dat ze achterop raakte qua tempo, maar dat ze in elk geval niet afgeleid raakte waardoor ze hem volledig kwijtraakte. Dat was tijdens hun eerste training gebeurd en Shark zag niet bepaald graag een herhaling daarin. ‘Sneller, Nyra,’ grauwde hij over zijn schouder naar de kattin. Zijn poten gingen ondertussen ook sneller. Hij wilde zich niet inhouden omdat zij het tempo niet kon volgen, daar was hij geen mentor voor gemaakt. Misschien als hij in zo’n domme Clan had gezeten dat hij dat wel had moeten doen, maar hier was hij vrij om te doen wat hij wilde en vrij om zijn lessen aan te pakken hoe hij dat wilde. Het resultaat bleef immers altijd hetzelfde: de Young One’s omtoveren van schatjes tot echte moordmachines. Shark’s spieren voelden helemaal wakker aan eer dat Shark bij de plek was aangekomen waar hij wilde zijn. Het boeide hem vrij weinig dat ze gingen oefenen op een grondgebied waar katten ooit verdreven en zelfs gestorven waren. Hij draaide zich een kwartslag om zodat hij Nyra kon zien aankomen. ‘Val me aan,’ zei hij met een botte ondertoon tegen haar. Geen verdere opdrachten gevend wachtte hij tot ze haar beste techniek te boven zou halen en hem aan zou vallen.

Ondanks dat Nyra een verandering in haar mentaliteit had, zorgde dat er niet voor dat haar kracht en snelheid was toegekomen. ‘Sneller, Nyra,’ De young-one probeerde grotere sprongen te maken, in een poging om wat sneller te gaan. Nyra ging echter niet sneller. Haar uithoudingsvermogen, dat niet zo groot was, hield haar hierin tegen. Shark was ondertussen aangekomen op de plek waar ze zouden trainen. ‘Val me aan,’ Nyra was nog steeds aan het lopen en was niet van plan om eerst te stoppen. Ze was namelijk nog niet zo sterk, dus ze zou haar huidige snelheid gebruiken om hem aan te vallen. Ze liep recht op hem af en week bij de laatste staartlengte wat naar rechts om hem vervolgens aan te vallen. Ze richtte op zijn schouder. Haar ogen waren groot van spanning. Ze deed duidelijk haar best. Maar was dat genoeg?

Shark zwiepte ongeduldig en afkeurend met zijn staart toen hij merkte dat Nyra’s tempo niet bepaald sneller was. Hij had gehoopt dat een verandering in haar karakter haar ook meer kracht zou hebben gegeven om een hoger tempo te hebben en meer uithoudingsvermogen te hebben, maar dat had hij dus mis. Wel kon haar woede er misschien voor zorgen dat ze dadelijk zo gefrustreerd zou raken dat ze steeds beter zou uithalen. Ze was ook nog jong, maar Shark wilde haar klaarstomen voor eventuele gevechten. Een vertoning zoals de openbare vernedering van Pearl mocht niet meer gebeuren. Zira mocht niet denken dat hij de training van haar dochter verwaarloosde. Shark richtte zijn blik op Nyra en zette zich schrap voor wat komen ging. Omdat Nyra’s snelheid niet snel genoeg was en hij haar al van ver zag komen, wist hij ongeveer wat ze ging doen. Zijn voorhoofd rees echter in verbazing toen ze op het laatste moment de andere kant opging en richtte naar zijn schouder. Het waren Shark’s krabbelende poten die er voor zorgden dat een volledige aanval mislukte, maar een krasje bleef achter op zijn schouder en ook al was dat zo goed als niks, Nyra had hem toch weten te verrassen ondanks dat hij had gedacht van niet. Shark gaf een knikje. ‘Slim, maar ik zag je van te voren al aan komen rennen. Je gaat aan je snelheid en aan je uithoudingsvermogen moeten werken, Nyra. Wat als Claw een Clan wilt binnenvallen die zich een heel eind verderop bevindt? Je moet dan naar daar kunnen rennen én tegelijk overgaan naar aanvallen.’ De kater boog door zijn poten heen. Daarna begon hij om haar heen te dartelen. ‘WindClan-cats zijn klein van bouw, maar behoorlijk snel. Wat als je tegen zo’n vijand moet vechten en je snelheid is niet goed genoeg?’ Plotseling haalde hij uit met zijn klauw en richtte op haar oor. ‘Je moet defensief ook goed genoeg zijn, Nyra. Maar ik wil vooral dat je rake klappen kunt uitdelen.’ Hij sprong opzij en keek haar scherp aan. ‘Bekijk mij eens goed en beschrijf in je hoofd hoe je me zou aanpakken, maar zeg het niet luidop. Val me aan.’

Haar eerste poging was geen totale flop geweest, waar ze toch al blij mee was. Toch had de eerdere tocht, van hun kamp naar deze plek, haar behoorlijk uitgeput. Het was haar mentor die dat nog eens extra bevestigde. ‘Je gaat aan je snelheid en aan je uithoudingsvermogen moeten werken, Nyra. Wat als Claw een Clan wilt binnenvallen die zich een heel eind verderop bevindt? Je moet dan naar daar kunnen rennen én tegelijk overgaan naar aanvallen.’ Nyra stond een staartlengte van de kater af. Haar potten stonden iets uit elkaar en haar kopje hing wat lager, terwijl ze haar ademhaling terug normaal probeerde te krijgen van de eerdere inspanning. Ze tilde haar kopje echter direct op toen Shark om haar heen begon te dartelen. Wat was hij aan het doen? Haar kopje draaide ze met de kater mee. ‘WindClan-cats zijn klein van bouw, maar behoorlijk snel. Wat als je tegen zo’n vijand moet vechten en je snelheid is niet goed genoeg?’ Nyra sprong een gat in de lucht bij de plotse aanval van haar mentor, die als een verrassing bij haar aankwam. Hé?! Haar oor werd maar op een haar na gemist. Ze haalde even haar lip op in een geluidloze grauw. ‘Je moet defensief ook goed genoeg zijn, Nyra. Maar ik wil vooral dat je rake klappen kunt uitdelen.’ Nyra verplaatste zich om de kater beter in de gaten te houden. ‘Bekijk mij eens goed en beschrijf in je hoofd hoe je me zou aanpakken, maar zeg het niet luidop. Val me aan.’ Hij maakte het haar niet gemakkelijk. Haar blik week geen moment van hem af. Ze had nog niet eerder zo'n intensieve vechttraining gehad als deze, waardoor ze nu aan alles tegelijkertijd moest denken. Shark was geen kleine kater, waardoor hij de kracht zeker mee had. Al twijfelde ze ook niet aan zijn snelheid en technieken. Kon het zijn dat katten geen zwaktes hadden? Even beet de jonge poes op haar lip, waarna ze toch maar een poging deed. Ze sprong naar voren en richtte zich op de poten van de kater. Ze klemde haar beide voorpoten rond die van Shark en draaide de rest van haar lichaam zijdelings langs hem, in een poging om met haar achterpoten naar zijn buik te grijpen. Er stond gedurende haar aanval een frons op haar snoetje, aangezien dit de eerste keer was dat ze echt moest nadenken terwijl ze iets deed.

Shark zag Nyra geconcentreerd naar hem kijken en zowel tevredenheid als frustratie vochten om een plekje om als eerste emotie in hem op te komen. Tevredenheid omdat ze zijn les wel serieus leek te nemen, maar frustratie omdat ze er zo lang over deed. Een andere kat zou haar nu allang tegen de grond gedrukt kunnen hebben. Hij mocht hopen dat de Young One nog zou groeien in de tussentijd, want met deze bouw ging het lastig worden als ze op deze manier tegen grotere katten wilde vechten. En opeens wist hij het. Opeens wist hij welke techniek hij haar kon leren. Het was er één die hij gebruikt had toen hij jonger en kleiner was geweest en hij het had moeten opnemen tegen een grote Rogue. De Rogue had hem tegen zijn gezicht geslagen waardoor zijn zicht tijdelijk niet erg perfect was en zo had hij de techniek ontdekt. Het kon perfect zijn voor Nyra omdat ze zo klein was. Te laat merkte Shark op dat Nyra over ging in de aanval. Hij zette zijn poten schrap tegen de grond en verwachtte zo half en half dat ze tegen hem zou springen, maar in plaats daarvan haalde ze hem onderuit door zijn poten onder hem weg te halen. Haar achterpoten schraapten over zijn onbeschermde buik en Shark draaide weg terwijl pijn door hem flitste. De aanval was duidelijk een rake geweest en hij spuugde wat zand uit dat in zijn mond terecht was gekomen. ‘Goed zo,’ sprak hij tegen Nyra en hij gaf met een klein knikje aan dat het goed was. ‘Maar ik herinner me net iets wat je ook nog kan doen.’ Hij wachtte tot de Young One enigszins gekalmeerd was zodat hij haar aandacht zou hebben en keek haar daarna strak aan. ‘De meeste katten van de andere Clans, op WindClan na, gaan een vrije grote bouw hebben. Als je ooit de pech krijgt dat je van Zira of Claw moet vechten tegen een BloodClanner dat verbannen wordt zoals laatst met Pearl dan ga je alle tips kunnen gebruiken, want zoals je weet vechten BloodClanners niet op een eerlijke manier.’ Hij ging voor Nyra staan en maakte zich groot. ‘De meeste katten die in een gevecht springen zetten zich af en rennen met uitgestrekte poten op een andere kat af. Als kleinere kat kun je daar iets aan doen.’ Hij dacht goed na over hoe hij het ging uitleggen. ‘Je kunt de voorpoten ontwijken door snelheid te maken en probeert dan met je poot, met je kopje of met je tanden zijn achterpoten te raken zodat hij geen grip meer heeft op zijn achterpoten en waarschijnlijk op zijn gezicht of met goed geluk op zijn zij zal vallen. Als het dat laatste is kun je zijn onbeschermde buik aanvallen.’ Hij draaide zijn lichaam een kwartslag om naar Nyra. ‘We gaan het eens proberen.’ En zonder waarschuwing deed hij net alsof hij een Clankat was die op Nyra af kwam rennen. Op het laatste moment zette hij zich af en sprong met uitgestrekte poten naar Nyra. Als ze niet op tijd zou zijn zouden ze samen op de grond liggen en dat was ook de voornaamste reden waarom hij zijn klauwen inhield.