It's the darkness. It has me.

Met forse stappen was hij aan het ijsberen, hij haatte zijn mentor. Hij haatte haar! Het liefst wilde hij uithuilen bij Claw maar dat ging niet, zijn mentor was de verdomde Deputy. Wat moest hij nu doen? Het was zo'n rotkat! Hoe kon het dat zij überhaupt langs de zij van Claw stond? Waarom had Claw dat ooit van zijn lang zal zijn leven bedacht hebben? Met een grote frons plofte hij op zijn dikke kont. Hij was boos en dat mocht de rest best weten.

Een geamuseerde glimlach verscheen om zijn lippen terwijl hij naar de drie muizen keek die hij binnen het uur had gevangen. Uiteraard had hij dat weer niet gedaan op zijn eigen territorium, maar ergens in de buurt van de Clans. Hij was niet het territorium binnengegaan, maar veel had het niet gescheeld. Hij had echter geen gevecht willen beginnen en was daarom geen Clan binnengegaan, maar in de buurt jagen was ook leuk. Hij had twee magere muisjes en één dikkere gevangen. De dikkere verstopte hij onder een struik en onder wat aarde, maar de andere twee muisjes verorberde hij gauw. Hij had sinds gisterenochtend al niks meer gegeten omdat hij zich met andere dingen had beziggehouden, maar nu vond hij het toch wel fijn dat hij iets kon eten. Hij gooide de botjes van de muisjes achteloos weg. Hij had geen zin om het op te ruimen. Dat kon hij eventueel later nog wel doen of hij liet ze hier gewoon liggen, wisten de anderen veel dat het van hem was. In de BloodClan was hij buiten voor Claw, Zira, Cyber en Hellhound niet echt een bekende kat. Hij had het gevoel dat die twee laatsten niet echt respect voor hem hadden, maar dat had hij er misschien ook zelf zo naar gemaakt. Hij zou Hellhound wel met een aantal hondentanden bewijzen dat hij wel degelijk een goede BloodClanner was, maar dan moest hij ze wel eerst verdienen natuurlijk. De kater keek op toen hij een geluid hoorde en sprong tevoorschijn. Verderop zat een BloodClanner die Shark bij de Ceremonie had afgeroepen horen worden. Was dit niet de Young One van Zira? De kater leek ergens kwaad om te zijn en dat wekte Shark’s nieuwsgierigheid enkel meer. En dus liep de kater met rustige passen op de andere kat af. ‘Alles in orde?’ vroeg hij rustig aan de kater. ‘Je ziet er niet bepaald blij uit.’

Hij moest een paar keer knipperen voor hij de kat zag die tegen hem gesproken had, hij was even verdompeld in een zwart gat, of wel zijn gedachten. "Nee, en ik ben ook niet blij." Na deze zin zette hij een pruillipje op. Hij was kwaad, nee, woedend! En hij was overal klaar mee.

Terwijl Shark op een antwoord wachtte probeerde hij de kater in zich op te nemen. Hij had een crèmekleurige vacht, een aparte oogkleur en leek niet ouder te zijn dan zeven moons. Zijn uiterlijk leek echter aan te tonen dat hij veel ouder was dan dat hij leek, maar schijn kon bedriegen. In de BloodClan was het niet ongebruikelijk dat katten groter leken dan hun leeftijd of juist jonger. Hij zou Nyra namelijk ook veel jonger schatten dan ze werkelijk was en Alex ouder dan dat ze werkelijk was, maar dat kwam omwille van de attitude van de poes. Hij wist dat deze katten geboren waren als kleine kittens, maar het leek soms net alsof de BloodClan de katten groter liet lijken dan ze werkelijk waren. En dat moest ook, want de Young One’s moesten zichzelf eigenlijk al kunnen verdedigen zonder een volledige training te hebben gedaan. De kater richtte zijn blik op de andere kater toen deze praatte en opeens drong de naam van de kat weer tot hem door: Satsui. Hij had de naam horen roepen en vermoedelijk was dat dezelfde Ceremonie geweest als waar hij Alex en Nyra als Young One’s had gekregen. ‘En waarom ben je niet blij als ik vragen mag?’ vroeg hij rustig. Hij had niet direct een idee hoe hij zich moest gedragen tegenover de jonge kater. Het leek hem niet bepaald slim om honend te gaan reageren, want het was nog altijd een Young One van Zira en Shark had geen idee in hoeverre hij haar Young One mocht uitlachen. ‘Want je lijkt namelijk wel vrij veel geluk te hebben gehad. Je wordt immers getraind door de Commander van BloodClan. Dat belooft veel goeds.’ Zijn ogen daagden de Young One haast uit om hem tegen te spreken en deze keer lag er wel een ietwat dreigende blik in zijn ogen.

Hij wilde antwoorden op de vraag maar de kater begon alweer met spreken. "Uhh, na-ah." Zijn blik was vies alsof hij net een bedorven rat had gegeten. "Dat beloofd veel slechts! Ze begrijpt er helemaal niks van." Fronste hij.

Er waren natuurlijk altijd van die katten in de BloodClan die oftewel niet konden appreciëren wat ze hadden oftewel geen idee hadden wat ze hadden. Naar Shark’s idee was het voor deze kater het tweede. De blik in de kater zijn ogen zei dan ook niet al te veel goeds en even vroeg Shark zich af of deze kater mentaal gezien wel helemaal in orde was. Hij wilde het zelfs persoonlijk even aan Zira gaan vragen, want naar zijn idee kon het niet mogelijk zijn dat er een kat was die het niet leuk vond om door Zira getraind te worden. Hij nam aan dat ze streng was, maar iets van rechtvaardigheid zat er ook wel in haar en hij dacht wel dat je haar tevreden kon stemmen als je goed genoeg je best deed. Qua trainingen zouden de meeste BloodClanners wel hetzelfde zijn. Hij was voor Nyra en Alex allebei even streng, want beiden pakten het nu niet bepaald op een goede manier aan. Alex was de beste van de twee, maar ze was vrij arrogant en Shark behandelde haar hetzelfde als Nyra om te voorkomen dat ze zich verheven boven Nyra zou voelen. Nyra was veel te enthousiast en te slapjes voor de Clan en het feit dat ze Zira’s dochter was maakte dat alleen maar vervelender. Shark wilde haar een goede training geven en ervoor zorgen dat ze een sterke BloodClanner werd, maar momenteel kwam daar niet veel schot van in de zaak en ook hier had Shark weer geen idee hoe ver hij kon gaan met Nyra tegenover Zira. Zijn blik gleed naar de kater en hij trok kort met zijn oortjes. ‘Ik denk dat je overdrijft,’ sprak hij op een rustige manier. ‘En dat je heus wel eens mag beginnen inzien hoeveel geluk je wel niet hebt. Ze is de Commander van de BloodClan en daarmee een zeer geschikte kat om je op te leiden tot een goede BloodClanner.’ Hij wist dat de kater hem toch weer ongelijk zou geven. ‘Maar goed, sinds je zo overtuigd bent van je eigen mening, waarom belooft Zira veel slechts? Wat begrijpt ze niet?’

Overdrijft, overdrijft. Het zal wel. Niemand snapte hem en daar bleef het bij. En geluk had hij zeker niet. Hij had liever een normale kat gehad! Of... Misschien moest hij toch door hen getraind worden, net zoals ze wilden. Want zij accepteerde hem wel. "Het heeft geen zin." Bromde hij. Uitleggen? Dan was hij gek. Het erbij laten? Ook gek.

Het irriteerde hem lichtelijk dat de kater wel kon zeggen dat de Commander slecht was voor hem, maar vervolgens geen uitleg kon geven waarom ze juist zo slecht was voor hem. Als hij een Young One was geweest en Zira zou hem trainen dan zou hij juist dolgelukkig zijn geweest en meer zijn best hebben gedaan. Zo bleek meer weer dat er in de Elite ook katten zaten die het eigenlijk niet zo verdienden. Als hij Satsui’s opmerkingen zou rapporteren aan Zira en Claw zouden ze hem misschien verbannen uit de Elite. De kater leek sowieso niet goed bij zijn kopje te zijn, maar dat kon misschien juist voordelig werken als ze in het nauw gedreven werden door anderen en de kater zou de controle verliezen over zichzelf. Het was meerdere malen gebleken dat gekke katten goede vechters waren. ‘Ik denk dat het wel zin heeft,’ zei de grijs-witte kater kalm. ‘Je bent de Commander momenteel een slecht oordeel aan het geven en ik zou graag willen weten waarom, want ik denk dat veel Young One’s met je van plaats zouden willen wisselen. Als ik jou was zou ik het wel weten.’ Hij kneep zijn ogen dicht naar de kater en zijn ogen keken naar de lucht toen het zachtjes begon te regenen. Als hij iets haatte dan was het gevoel van natte regen op zijn pels, maar hij ging zich niet achterlijk gedragen en ging zich ook niet laten kennen tegenover deze kater. En dus bleef hij gewoon staan.

Nee nee nee. Hij snapte het echt niet. Het maakte hem gek. Gekker dan eerst. Zo gek dat hij zijn gedachtes niet op een rijtje kon zetten. Enkele malen tikte hij met zijn hoofd voor hij de kater weer aankeek. Hij zag regendruppels vallen maar daar had hij, als kitten af aan, al niet al te veel last van gehad. "Je. Snapt. Het. Toch. Niet." Gromde hij met zijn ogen nauw, kijkend hoe alle demonen zich om de kater heen vestigde.

De regen begon eerst licht, maar Shark voelde aan zijn kopje dat de regen binnenkort zwaar naar beneden zou vallen. Toch begon hij lichtelijk geïnteresseerd in deze kater te raken. Hij bleef namelijk maar herhalen dat hij het toch niet zou snappen en gaf zelfs lichtelijk de indruk dat hij wat in zijn kopje was. Hij zag de Young One met zijn kopje tikken en vroeg zich af waarom hij dat deed. Dat de kater niet helemaal in orde was begon hem steeds duidelijker te worden en even flitste er medelijden door hem heen. Niet voor de kater, maar voor Zira. Dan kreeg ze eindelijk eens een Young One toegewezen en dan was het zo’n gek. Zou Satsui ooit wel bereid zijn om een volledig geaccepteerde Member te worden? En zou Zira geen slechte naam krijgen omdat Satsui gestoord was? Dadelijk lachten ze haar uit voor het gedrag van haar Young One. Als ze dat bij hem al niet deden omwille van Nyra. Als hij Satsui met Nyra moest vergelijken dan had hij misschien toch liever Nyra als zijn Young One. Hij gaf een geïrriteerde zwiep met zijn staart toen Satsui antwoordde. ‘Dan laat je het me maar snappen,’ snauwde hij tegen de kater. ‘En wel nu. Mijn geduld begint echt op te geraken.’ De kater keek met samengeknepen ogen naar de kater. ‘Je zegt dat je niet blij bent omdat je Zira, de Commander, als mentor hebt,’ vervolgde hij, duidelijk benadrukkend dat ze de Commander was zodat hij toch maar nog eens twee keer ging nadenken wat voor geluk hij wel niet had. ‘Ik wil weten waarom.’ Hij gaf een zwiep met zijn staart en rechtte zijn rug een beetje zodat hij wat groter overkwam. De kater zou maar snel genoeg antwoord moeten geven voordat zijn geduld echt op zou zijn.

Hij keek even verbaasd. Dit mocht toch niet? Áls deze kater hem ging aanvallen, was dat toch niet toegestaan? Of... Hè? Dit hele Bloodclan gebeuren was verwarrend! Maar hij ging de grote kater zijn zin niet geven. Daar had hij echt geen zin in! "Wat gaat u er op tegen doen dan?" Bromde hij lichtelijk geïrriteerd. Hij had dit te vaak uitgelegd, en de kater geloofde niet dat hij het niet zou snappen. Maar hij zóu het ook niet snappen.