You see, But you do not observe {Charly}

De zilveren poes stakkerde verveeld door de twolegplaats. Ze was verveeld, en benieuwd hoe het hier met katten zat. Ze wist dat de twolegs katten hadden, en ze wou weten hoe het met ze ging. Deze katten schenen het niet erg te vinden, en werden verzorgd door twolgegs. Esmaralda verwonderde zich over het feit dat katten dat zouden willen, maar ja, je had ook nog de clans. Ze snapte niet hoe katten konden geloven dat gestorven voorouders ze aanwijzingen gaven. Alsof een blikseminslag zoiets zou betekenen. De clankatten hadden een steekje los in hun koppen, dat was zeker. Maar deze 'Kittypets' hadden ook iets raars. Wie leefde er nou vrijwillig in huis met een twoleg? Nou ja, zij dus. Terwijl Esmaralda met elegante stappen over de stenen liep keek ze nieuwsgierig rond, naar haar omgeving. Helaas keek haar omgeving ook naar haar. Al blaffend rende een grote hond op haar af, zijn scherpe tanden ontbloot. Haar staart werd dik, en blazend zette ze een paar stappen achteruit. Toen ze merkte dat er geen twoleg aan de hond zat, zette ze het op een rennen.

Zacht hijgend stopte ze, en keek ze om de hoek waar ze net langs was gerend. Het grote beest leek haar niet te zijn gevolgd, en met een zucht zat ze neer. Terwijl ze haar omgeving bestudeerde kwam ze er achter dat er een kat zat. Een zeer wollige kat. Als het zou regenen zou die arme kat te zwaar zijn om te lopen. Bij dat idee grinnikte ze een beetje, en vrolijk keek ze hem aan. 'Yo, Ben jij een kittypet?' Ze was benieuwd naar de kittypet manier van leven, naar hun gebruiken en geloven. En naar hun doen en gedrag. Misschien zou ze iets van deze kat kunnen leren? Aan de andere kant, Kittypets hadden slecht ontwikkelde zintuigen. Misschien ook onontwikkelde hersens? Zouden ze kunnen denken? Misschien waren ze wel een soort lege hulsels die elke dag hetzelfde deden! Nieuwsgierig keek ze de wollige kat aan, nieuwsgierig naar zijn reactie.