{Open} You learn the most by watching others

Aurynight ||

De poes zat in een hoekje, verscholen door de schaduwen om haar heen. Ondanks haar vrij licht gekleurde vacht waren het de groene ogen die je het eerst zag, immers je haar kant op keek. Diezelfde groene ogen gingen langzaam heen en weer, probeerden de levens van verschillende katten in zich op te nemen. Het was niet zo heel moeilijk om de verschillende rangen uit elkaar te houden. Naast de duidelijke uiterlijke verschillen, gedroegen ze zich heel anders. Voor de tiende keer rende er een kitten voor haar poten langs, met een bezorgde, of als de kittens al wat ouder waren vooral geïrriteerde, moeder erachter aan. Het bracht wel een kleine glimlach op haar snuit, het deed haar even aan vroeger denken. De apprentices kon je vooral onderscheiden doordat ze probeerden geen apprentices te zijn. Vaak om zich heen kijkend proberen ze zich voor de toen als warriors. Ze maken zichzelf groter dan dat ze zijn en denken ook vaak dat ze beter zijn dan dat ze zijn. Nog iets dat haar aan vroeger deed denken, en de kleine glimlach verscheen weer. Het was niet slecht, kittens en apprentices die niet geheel luisterde of liever zelf dingen ontdekte. Volgens haar was het de beste manier om over dingen te weten komen, door de regels te breken. Dat was in ieder geval hoe zij zo is geworden zoals ze nu is, met misschien wat irritatie van haar moeder.

Dan had je nog de warriors, de grootste groep, de harde kern van de Shadowclan. Zij zorgde ervoor dat de jongeren toch nog iets opstaken van de regels en voor zichzelf konden zorgen, alles wat hun moeder hen niet meer bij konden brengen. Soms, eigenlijk vrij vaak, gebeurde dit ook iets harder en feller dan hoe hun moeder hen lessen hadden geleerd. Warriors zorgen voor de discipline bij de apprentices en zijn een beeld om naar op te kijken voor de kittens. Natuurlijk waren niet alle warriors katten waarin je veel vertrouwen had dat ze in hun eentje voor de gehele clan konden zorgen, kijk maar naar Aury zelf, maar daar hadden ze de leider voor, de Star.
De groene ogen van de poes bleven hangen op de leidersden. De leider, Innerstar, haar moeder. Het was vreemd, om het gemakkelijk te zeggen, dat nou niet alleen zij, maar ook de rest van de clan moest luisteren naar wat haar moeder te zeggen had. Vond ze het leuk? Mwah. Vertrouwde ze haar moeder? Met heel haar hart. Ondanks dat Aury zelf misschien niet de beste warrior van de clan zou zijn, was haar moeder een toonbeeld van een goede Shadowclan kat.

Nadat ze de zoveelste kit bang had gemaakt terwijl hij probeerde weg te rennen en vol tegen haar aan kwam, besloot ze op te staan van haar plek. Langzaam kwam ze overeind en rekte ze zich uit. Een kleine gaap ontsnapte uit haar bek en ze knipperde een paar keer, zich afvragend wat ze nou is zou gaan doen.

Sorry if it sucks, ik moet er nog een beetje inkomen >.<

Licht vermoeid stapte de senior warrior richting het kamp. Ze was de hele dag op patrouille geweest; 's ochtends een hunt patrol en 's middags een border patrol. Hoewel ShadowClan de laatste tijd al flink wat problemen op zich afgevuurd had gekregen, vond StarClan dit blijkbaar nog niet genoeg. Een rattenplaag teisterde hen nu, één die Innerstar een leven had doen laten verliezen en één die voor een flinke prooischaarste zorgde. Het was nu immers verboden om te jagen op ratten, zowel als die van de carrionplace als die in het bos liepen, en dat was nu eenmaal hun grootste inkomst van voedsel. Natuurlijk waren er nog muizen, maar die waren toch al snel de helft van ratten en er waren er ook nog flink wat minder van. Toch hadden ze het geluk dat het een warmere periode was, en dit zorgde ervoor dat er veel prooi was, voornamelijk bij de kleine stroom water die door het territorium liep. Hier was het dus nog redelijk jagen. Vanmorgen had ze twee muizen binnen weten te halen, en de anderen van haar patrouille per kat ook zoiets. Dat was dus weer een meevaller.
De patrouille langs de grenzen was ook goed gegaan. Opnieuw was ze naar de grens bij WindClan gegaan, maar dit keer was ze niet tegen een vijandige patrouille gestuit. Dat was ook een goed teken. Maar al met al had de hele dag haar flink wat energie gekost, zeker omdat ze na de twee patrols nog even alleen was gaan jagen, maar met lege poten nu maar terugkeerde naar het kamp. Het begon immers donker te worden en silverpelt was al te zien in de lucht, wat toch echt wel aantoonde dat ze terug moest gaan en is iets moest gaan eten. Ze wist dat de rest van het kamp al gegeten moest hebben, dat de sharing tongues waarschijnlijk ook al voorbij was, dus ze kon gelijk beginnen toen ze het kamp binnen liep. Haar maag rommelde toen ze bij de prooistapel kwam, maar ze bedwong haar trek en pakte een kleinere muis van de stapel. Zij had vanmorgen immers al een grotere prooi gegeten en anderen hadden de grotere prooien van nu misschien nodig. De ogen van Wasp gleden rond het kamp, op zoek naar iemand om even mee te praten, en even mee uit te rusten van de lange dag die ze gehad had. Haar blik viel op Aurynight, een dochter van haar vriendin Innerstar, en ze zette koers richting de rode kattin. Hier aangekomen knikte ze de ander toe. "Hallo, Aurynight," begroette ze de ander vriendelijk en ging in liggende positie zitten, waarbij ze de muis tussen haar kaken klemde en de eerste hap nam. Toen ze deze doorgeslikt had, richtte ze zich weer tot de andere kat. "Hoe gaat het met je?" vroeg ze, gemeend geïnteresseerd.

Nightmare ontwaakde uit haar slaap, ze hat niet echt lang kunnen slapen. Ze was de vorige dag met de avond patrouille mee gegaan, ze hadden onderweg zo veel migelijk ratten verjaargd, van hun territorium, en ook sommige van het leven ontnomen. Ze waren de rest van de nacht bezig geweest met het verplaatsten van dode ratten en het jagen naar vers prooi. Langzaam opende ze haar ogen en keek ze rustig om zich heen. Het kamp zach er vredig uit, de zon scheen door de bomen en her en der zag je katten bezig zijn met allerdaagse taken. De witte poes rekte zich uit en liet een geeuw ontsnappen. Ze keek om zich heen.. Daar zach ze Waspsting terug komen van een patrouille, ze zach er erg vermoeid uit. Die ratten hielpen niemand en ze maakten het zeker niet makkelijker om aan eten te komen. Nightmare was wel benieuwd of de patrouille beter was gegaan. Ze zach Waspsting zich bij, wat leek op de dochter van Innerstar, voegen. Nichtmare realiseerde zich dat zij tot haar eigen verbaazing nog nooit echt met Aurynight hat gesprokken.. Ze kende haar wel, ze hat haar vaak genoeg gezien. Maar tot nu toe waren het alleen maar korte begroetingen geweest. Vrolijk trippelde ze richting de twee poesen, toen ze Waspsting hoorde miauwen Hoe gaat het met je?