Freedom or Loyalty

Het was weer zo ver. De kater liep zonder reden over het Rogue Territory te dwalen. Er zou toch geen andere clankat zijn die hem zou zien. Hoogstens wat Rogues en Bloodclanners. Rangen welke hij beide wel zeer interessant vond, zonder een direct gevaar te vormen. Nouja, hij was gewaarschuwd voor Bloodclanners, en al was zijn vorige ontmoeting met een aardig sterk uitziende kat.. Hij leefde nog steeds. En Rogues zouden wel niet veel erger zijn. Wie weet overschatte hij zichzelf, maar wat maakte het dan uit. Hij gokte dat er weinig katten waren uit zijn clan die hem zouden missen. En hij gokte dat hij de clan niet zou missen. Niet als hij een beter alternatief had. En tot die tijd dwaalde hij hier soms rond na het jagen, om dan in het kamp terug te komen alsof hij niks anders had gedaan dan jagen. Het was niet alsof er toch veel gebeurde daar in zijn clan. Het was ook niet alsof de clan hem goed in de gaten hield, want anders was hij allang bij de Deputy of Leader geroepen om zijn loyaliteit eens te bespreken. Eerlijk is eerlijk, als die Deputy of Leader hem dan toch wilde verbannen.. Zou hij een poging doen ze te vermoorden. Niet omdat hij het zo erg zou vinden... Maar als hij uit de clan werd gejaagd, waarom zou hij dan nog bij de regels van die clan leven? Tsja, hij was nu eenmaal niet zo loyaal en niet zo aardig. Zelfs als zijn problemen zijn eigen schuld waren en hij de consequenties had verwacht, zou hij degene die de straf uitsprak graag de strot doorbijten. Hij zou graag katten de strot door willen bijten, en vechten. Maar dat kon hij niet. En van die stomme Warrior Code, wat tevens ook regels in zijn clan bepaalde, mocht hij ook niet met zijn prooi stelen. Hij moest de prooi meteen doden en meenemen voor zijn clan. Hij mocht ze niet eens zien lijden, alleen starend naar hoe de prooi voor zijn leven vocht terwijl het wist dat het geen zin meer had. Of niet meer vocht voor zijn leven, maar trilde van de pijn en hoopte dat Nightthorn de genade had om het dan nu af te maken. Maar nee. Nightthorn vond het heerlijk deze prooi te zien lijden. Hij hield van het jagen omdat hij dan wezens kon doden. Hij was gek, gestoord, en sadistisch. En hij wist het. Maar er was een plek voor een Sadistische Gestoorde kat die vrijheid wilde hebben.. Het soort vrijheid die hij in zijn clan niet had. Het was zijn loyaliteit, het kleine beetje loyaliteit dat hij had, dat hem tegenhield om de regels van de clan te verraden. Niet nu.. Later pas.

- Met Esmaralda