Listen to it {Tallshadow}

Verschillende dagen waren verstreken nadat ze Tallshadow en Acefray had betrapt bij de grens. En ze wist het niet zeker, maar de geur van Shadowclan was niet altijd even sterk in de vacht van Tallshadow omdat hij dan andere geuren met zich mee nam. Ze had aan haar deputy gevraagd om bij zonhoog in haar den te komen, dus Innerstar zat dan ook al klaar. Ze wou het nu eens goed duidelijk maken, want Innerstar wou zeker weten dat ze op haar deputy kon bouwen. Anders was haar tweede keuze heel simpel, maar zoiets kon ze niet maken zonder nog een paar kansen te geven. Hoeveel wist ze niet en ging ze ook niet bedenken, maar Innerstar was niet ruimgevend wat kansen betrof. Haar ijsblauwe blik was op de ingang van haar den gericht terwijl ze wachtte op de verschijning van Tallshadow.

De kater wist waar dit voor was, en hij durfde niet zo goed. Het voelde als die keer toen hij een kat haar leven ontnomen had, en zijn moeder hem daarover wilde spreken. Het klopte ook allemaal, wat Innerstar zou gaan zeggen. Hij was te aardig in de omgang met anderen, en dan vooral met de katten van buiten Shadowclan. Hij moest het veranderen, dat wist ook hij, maar hoe? Hoe veranderde je het karakter waar je mee opgegroeid was? Hij was trouw aan zijn clan, maar gaf het slechte voorbeeld. Nu was het tijd het goede voorbeeld te geven, en moed te tonen. Dus met geheven hoofd maar verdriet om zijn daden al in zijn ogen te lezen liep hij de den in. De clan zou niet weten dat dit niet gewoon een normaal overleg was, alleen Inner, die aan hem zou kunnen aflezen dat hij niet trots was nu.

En daar kwam Tallshadow. Innerstar begroette de kater met een knik met haar kop. Het was wennen dat Tallshadow nu een tikkeltje groter was dan Innerstar en Innerstar dus niet meer op hem neer kon kijken. "En, waarom heb ik je hier naar toe gevraagd?" Begon Innerstar maar. Ze wist het zelf maar al te goed, maar ze wou het van Tallshadow zelf horen, zodat ze wist dat hij het zelf ook heel goed besefte. Want daar begon het mee, besef van je daden. Innerstar wou bereiken dat Tallshadow eens goed aan zichzelf ging werken, anders wist ze niet hoelang hij nog deputy zou zijn van Shadowclan. Het was namelijk van groot belang dat de Shadowclan leader haar deputy vertrouwen kon, anders was het zo goed als gedaan met Shadowclan. En dat was het laatste wat ze wou, ze had namelijk anders belooft aan Starclan. Ze had belooft dat Shadowclan sterker zou zijn dan ooit.

Om eerlijk te zijn was de vraag niet onverwacht, hij kende Inner en haar leertechnieken en zelfreflectie was een van de sterkste manieren om iemand fouten in te laten zien. Gelukkig had hij hier niet al teveel problemen mee, zijn fouten waren duidelijk. "Omdat ik me nog steeds als een onbezonnen apprentice gedraag terwijl ik deputy ben en een voorbeeldfunctie heb," Mauwde hij dan ook, niet ineenkrimpende of wat, maar wel met een onderdanige houding. Normaal zou hij erop gestaan hebben geen zwakte te tonen, maar dit was het moment waarop hij fout zat, en dan was trots zijn wel erg ongepast. Bovendien voelde dit enorm als een gesprek wat hij ooit had gehad met zijn moeder, en die herinnering maakte dat hij zich nog meer schaamde voor zijn daden.

Innerstar kon het niet doen om even licht een mondhoek op te trekken bij hoe Tallshadow beschreef waarom hij hier komen moest. "Dat klopt," zei ze botweg, want dat was nou eenmaal wie ze was. Recht voor z'n raap, op wat voor manier dan ook. "En hoe kan het nou dat je dat blijft toen, terwijl je het zo goed weet?" vroeg ze vervolgens, haar ogen licht vernauwend. "Tallshadow, je bent niet alleen de deputy en een voorbeeld functie. Jij bent de kat die mij opvolgt als ik er niet meer ben. En sorry, ik wil van uit Starclan niet zien hoe mijn Clan naar de mallemoer gaat," sprak ze. Het was duidelijk te merken dat ze dit keer echt goed teleurgesteld was en dat mocht Tallshadow weten. Dat mocht hij heel goed weten.

Hij zag de minuscule verandering in haar gezichtsuitdrukking wel, maar durfde er niet zo goed naar te handelen. De kater zat hier niet om samen met haar te lachen over hoe dom hij was, Inner mocht erover lachen, hij moest luisteren en leren. Zo was het, en zo hoorde het wat hem betrof ook. Want ook al was hij nu een ware warrior, en niet meer zo jong als vroeger, hij moest nog steeds leren en raakte soms de weg kwijt. Zoals nu. "En hoe kan het nou dat je dat blijft toen, terwijl je het zo goed weet?" Hij keek weer naar de grond, maar dacht ondertussen diep na. Dat was eeeen... retorische vraag? Altijd lastig. Maar aangezien Inner weer begon te praten nam de kater aan dat hij goed gegokt had ditmaal. "Tallshadow, je bent niet alleen de deputy en een voorbeeld functie. Jij bent de kat die mij opvolgt als ik er niet meer ben. En sorry, ik wil van uit Starclan niet zien hoe mijn Clan naar de mallemoer gaat," Autsj. Dat deed oprecht pijn. Alsof hij Shadowclan zou vernietigen! Maar om eerlijk te zijn kon hij wel zien hoe Inner een punt had, aangezien hij zich niet echt voorbeeldig gedroeg ofzo. Vandaar dat ook zijn oren nu naar beneden gericht werden, en Tall eens slikte. Een stilte volgde, want eerlijk waar, hij wist niet wat te zeggen.

Er volgde een stilte naar haar woorden en die liet Innerstar ook even blijven. Haar deputy mocht wel even voelen wat de gevolgen waren van zijn daden, dat Innerstar nu zeker niet trots was, eerder teleurgesteld en hij mocht de pijn wel even voelen van Innerstar's laatste woorden. Dan wist de Shadowclan Leader ook best wel dat Tallshadow het goed zou doen als leader, want haar dood zal een klap zijn voor de kater en dan zou de kater waarschijnlijk veranderen, maar Innerstar wou niet dat dat het gene zou zijn dat nodig was. "Wat ik wil zeggen, Tallshadow, is dat ik niet weet hoe vaak ik nog blijf waarschuwen. Ik verwacht van jou dat jij je zult gedragen naar de deputy die jij bent en niet naar de apprentice die jij was," sprak Innerstar. "Jij bent niet dom en dat weet jij zelf ook best wel. Ik zal de regels nog eens goed op je neus drukken," sprak ze. "Wij Shadowclanners zijn geen maatjes met katten buiten Shadowclan, een neutrale houding is de vriendelijkste houding die we aan ze zullen tonen. Ontmoetingen met andere katten buiten Shadowclan is verboden en rondhangen buiten Shadowclan territorium wordt ook niet op prijs gesteld. Wanneer een kat buiten Shadowclan zich bij de grens bevindt verjagen we deze, zodat we zeker weten dat hij of zij de grens niet zal oversteken, dan gaan we geen leuk praatje met ze voeren of gezellig met ze zwemmen, duidelijk?" Sprak ze. "En, Tallshadow, wanneer je wilt gaan zwemmen, doe dit gewoon in onze territorium, Little Creek, bijvoorbeeld, of een ander meertje, maar niet buiten het territorium. We hebben een territorium om in te leven en daar doen we het gewoon mee, want deze hebben we niet voor niets, anders kunnen we het hele clangebeuren ook maar gewoon afschaffen," sprak ze vervolgens. "Duidelijk?" Vroeg ze. "Ik geef je nu geen straf voor wat dan ook, ik laat het hier bij en verwacht van je dat je je huidige gedrag gaat veranderen, geen vriendjes buiten de clan en ook niet met ze omhangen, ik wil de status van Shadowclan hoog houden en deze niet laten zinken door jouw toedoen," ging ze verder. "Betrap ik je nog één keer, dan neem ik je deputy rang voor twee hele moons van je af. Er was namelijk nog altijd een tweede keuze," sprak ze nog eens duidelijk en streng. Tallshadow mocht wel weten hoe klaar ze er mee was, maar eigenlijk wou ze hem gewoon de stuipen op het lijf jagen, want Innerstar zag nog altijd veel potentie in de kater. Soms had iemand gewoon een knetterharde trap onder de kont nodig voor deze ging luisteren.

Om eerlijk te zijn was hij op het moment doodsbang en luisterde zo ingespannen dat hij tegelijkertijd haast niet kón luisteren omdat hij zo geconcentreerd was. Vandaar dat hij een paar keer knipperde bij de 'duidelijk' vraag, en knikte toen snel. Ja, natuurlijk, in het territorium zwemmen was veel logischer en minder opvallend. Het was gewoon zo saai, de andere clans waren zo kleurrijk! Know thy enemy toch? Tall kon zichzelf wel voor zijn kop slaan dat hij zo durfde te denken op het moment, en dus keek de kater weer even naar de grond en sloot zijn ogen om de info goed op te slaan. Hij was niet dom nee, gewoon onbezonnen en - wacht. Wat? Tweede keuze? Zijn ogen flikkerden even in verbazing en verwarring toen de ander dit zei. Niet dat hij hunkerde naar macht, maar voor wie moest hij bang zijn? Ofwel, als wie zou hij moeten worden? "Mag ik weten wie, zodat ik hem als voorbeeld kan nemen?" Mauwde hij, zacht maar vastberadenheid in zijn stem. Als er iets was wat Tallshadow was dan was het competitief. No way dat iemand beter zou zijn dan hij. Op het moment was er geen competitie, was hij de aangewezen kat for the job, maar volgens Inner kon dat veranderen, en dat wekte toch wel even interesse. "Oh, en wat als ik denk dat een kat waardevolle informatie voor Shadowclan met zich mee kan dragen?" Dit was iets wat hem altijd verward had. Veel van zijn gesprekken gingen niet veel verder dan vissen naar info over clans en hoe het daarmee stond, dat was in zijn ogen tactisch, maar misschien had hij dat altijd fout gehad. Verklaarde dan wel meteen veel.

De woorden van Innerstar leken hard aan te komen bij Tallshadow, zeker toen Innerstar begon over een tweede keuze. Hij knipperde met zijn ogen en vroeg vervolgens die die tweede keuze was. Innerstar krulde licht dreigend haar linker mondhoek op en sprak neutraal de naam van haar tweede keuze uit. "Waspsting," sprak Innerstar. En zo waren er nog wel meerdere katten die Innerstar tot deputy had kunnen benoemen. "Flamepath zou ook geen verkeerde keuze geweest zijn," merkte ze vervolgens op. Ja, haar ex, maar wel een super loyale en ervaren warrior. En daar ging het tenslotte om. "Maar jij bent het geworden, Tallshadow, en ik wil geen spijt hebben van die keuze," vervolgde ze. "Oh, en wat als ik denk dat een kat waardevolle informatie voor Shadowclan met zich mee kan dragen?" Dit was een goede vraag. "Als deze kat met waardevolle informatie op onze territorium is, neem je deze mee naar het kamp en dan handelen we dat samen af," sprak Innerstar. "Verder zijn er altijd nog Gatherings waarbij je praatjes kan maken met andere katten van de clans en op de grens hou je het gewoon neutraal, als je een opening vind ga je er op in, maar geen vriendjes meer of gesamelijke activiteiten of het onnodig oversteken van de grenzen. Ik wil niet dat de andere clans gaan denken dat wij een onbezonnen clan zijn. Wij zijn Shadowclan en die naam moet onderdanigheid en respect oproepen, geen tranen van het lachen," sprak Innerstar duidelijk.

Wow, dat kwam op zich best hard aan. Twee keuzes zelfs, en hij, de meest onervaren warrior was het geworden. Om eerlijk te zijn klonk het steeds meer alsof het pity was geweest omdat zijn moeder én vader waren gestorven die dag. Natuurlijk zou hij dit nooit zeggen, maar het was niet geheel goed voor zijn zelfvertrouwen om er zo over te denken. Vandaar dat hij het even liet rusten en zijn vraag stelde. Inner had gelukkig een antwoord klaar. Om eerlijk te zijn klonk het ook Tall wel eerlijk in de oren, neutraal tot hostile aan de grens, en in territorium gewoon meenemen. Gatherings waren voor info, maar als er openingen waren mocht hij er op ingaan. Vandaar dat hij knikte, en even stil bleef om het te overdenken en aan te geven aan Inner dat hij er serieus naar luisterde. "Dat begrijp ik nu," Mauwde hij dan ook eerlijk, en schoof toen met zijn poot over de grond. "Qua belangrijke info voor de clan, ik heb iets ontdekt wat wel eens een klap kan zijn als de hele clan erachter komt," Verraad was immers een soort hoogverraad.

Toen Tallshadow liet weten dat hij het nu begreep en Innerstar opmerkte dat ze hard genoeg was geweest verzachtte haar blik en houding. Ze vond het niet leuk om zo streng te moeten zijn tegen Tallshadow, haar deputy en iemand die gewoon veel voor haar betekende. Ze kende hem al vanaf dat hij een kitten was, had hem getraind en had hem zien opgroeien, ze had zelfs een aandeel gehad in zijn opvoeding en hij was de zoon van haar overleden beste vriendin. "Mooi," reageerde Innerstar nu kalm en rustig. "Ik zal het zien," vervolgde ze, als teken dat Tallshadow zijn best moest doen en zeker nog een kans had bij haar. Deze mocht hij niet verspillen. Bij de volgende woorden van Tallshadow vernauwde Innerstar haar ogen en keek hem nu indringend aan. "Oh, wat dan?" Vroeg Innerstar terwijl ze haar staart om haar lijf heen sloeg, afwachtend op wat hij te vertellen had.

Hij had nu wel door dat hij goed moest opletten, en niet nog eens de fout in moest gaan. Anders was hij echt screwed. Bovendien wilde hij het vertrouwen van Inner niet nog verder schaden. Ze was de enige die hij nog echt had qua familie, en dat terwijl ze niet eens familie waren. Zou ze weten dat ze voor hem zijn vervangende moeder was? Tall had geen idee, en durfde het ook niet op te brengen, in plaats daarvan besloot hij maar zijn verhaal te doen. "Ik vermoed dat Sinclaw Thunderclan apprentices traint bij de grens," Mauwde hij, redelijk kalm maar toch aangedaan. Sin was zijn vriendin, het viel hem zwaar zo'n beschuldiging te moeten uiten.

Wat Tallshadow vervolgens zei had ze ergens totaal niet verwacht, maar ze keek er ook weer niet gek vanop. Sinclaw was een rare één, maar waarom zou ze apprentices uit Thunderclan trainen? En waarom vermoedde Tallshadow dat? "Waar komen die vermoedens vandaan, Tallshadow?" Vroeg Innerstar daarom ook, haar blik vernauwd en bedenkelijk. Als het waar was, als Sinclaw apprentices trainde uit Thunderclan... Innerstar duwde de gedachte weer weg. Het idee dat er een verrader onder hen zat was zo vreselijk voor de Shadowclan leidster. Vertrouwen was haar minst sterke punt. Ze vertrouwde alleen op zichzelf, verder eigenlijk niemand, dat ging heel moeilijk namelijk. En dan te bedenken dat haar zoon, Thornfang, dacht ware liefde gevonden te hebben in die poes. Dat had ze vanaf dag één al vreselijk gevonden. Om maar niet te vergeten dat de twee ouders werden.

De kater had de vraag verwacht, en zich er al helemaal op voorbereid. Hoe stom het ook was, dit moest gemeld worden want een clan die niet functioneerde was zwak, en een zwakke clan was een goed doelwit. Vandaar dat hij zijn keel schraapte en de moed vond om verder te gaan. "Ik patrouilleerde de grens, en rook daar de geur van Sin, niet aan onze kant, maar aan die van Thunderclan," Hij zuchtte even, het had hem teleurgesteld. "En ook die van een apprentice, die ik kende van Thunderclan," Dat zei op zich al genoeg. "En ik kreeg de informatie dat die bepaalde apprentice gevechtsmoves had die ik herkende van Shadowclan, dus een plus een was twee en vandaar mijn vermoeden," Hij zag er niet blij uit. "Daarom dat ik ook nog niets gedaan heb, want het is een vermoeden, meer niet,"

Innerstar luisterde met een duistere blik naar Tallshadow, al keek ze hem niet aan. Ze dacht even aan haar zoon, Thornfang. Wist hij hier van? Had haar zoon geheimen voor haar? Of was hij er in geluisd en ging hij nu met een poes waarvan hij dacht dat zij de liefde was van zijn leven? Maar ondertussen de clan verraadde? "Welke apprentice?" Vroeg Innerstar aan Tallshadow. Ze wou namen hebben. Toen Tallshadow verder uitlegde knikte ze. "Dat is slim denkend van je, Tallshadow," sprak Innerstar. "Van wie weet je dat hij Shadowclan technieken gebruikt?" Vroeg ze. Met namen kon ze meer. "Hou Sinclaw extra in de gaten voor me," sprak ze. "En ik wil dat je dit ook doorgeeft aan Waspsting en Mosslily," sprak ze. Dat waren twee oudere warriors die Innerstar vertrouwde, ook met iets complexere taken. Sinclaw vertrouwde Innerstar sowieso al niet helemaal, daarom dat ze Tallshadow's vermoeden bijna als een feit zag. Maar ze zou er pas een feit van maken als er ook echt feiten op tafel lagen. Dan zouden de consequenties zwaar vallen voor Sinclaw.

De leider vroeg naar namen, maar om eerlijk te zijn wist Tall er maar eén. Verder was het een kwestie geweest van zijn eigen deductie en vermoedens. Hij knikte echter bij het horen van zijn taak, hierna zou hij meteen die twee warriors even een bezoekje brengen. "De apprentice heet Tallpaw," Mauwde hij, de humor er wel van inziende. Hij was vroeger ook een regelbreker geweest. "En qua moves beweegt hij zich stil met shadowclan technieken, dat zag ik toen ik hem tegenkwam bij de grens, bovendien leek hij te kunnen anticiperen op wat ik zou doen," Het had hem redelijk zorgen gebaard, al die kennis over zijn clan.

Innerstar kon het niet laten om even geamuseerd haar borst een lik te geven toen Tallshadow de naam van de apprentice opnoemde. "Tallpaw, hmm?" Ze schudde even ongelovig met haar kop. "Het zit 'm vast in de naam," vervolgde ze. Aan Tallshadow zelf was ook te merken dat hij het wel enigszins grappig vond. Het volgende was natuurlijk onheilspellend. "We moeten dit goed in de gaten houden. Die Tallpaw is jong en hem valt alles makkelijk te leren, als hij beter wordt dan kan hij een oprechte bedreiging gaan vormen voor de clan," miauwde ze. "Ook al zijn het voornamelijk vermoedens, ik neem dit serieus en ik eis ook dat Sinclaw streng, maar onopvallend in de gaten gehouden wordt. Ik wil haar op heterdaad kunnen betrappen, of jij," miauwde ze. "Is er verder nog iets, Tallshadow?" Vroeg Innerstar vervolgens.

Hij moest toch even grinniken toen de ander ook de grap van de naam inzag, en er nog een opmerking over maakte. Misschien had ze gelijk en waren alle Tallpaw's gedoemd herrieschoppers te worden. Het scheen dat de oude leider van Windclan, van vroeger, dat ook geweest was. Ergens maakte het hem een beetje trots in een lijn van revolutionairen te zitten. Het was beter dan saai zijn als je het hem vroeg. Nu echter moest hij opletten, en was nadenken over revoluties en al niet mogelijk. De kater knikte dan ook serieus toen Inner de mogelijkheden uitsprak, en de laatste instructies gaf. Daarna werd hem gevraagd of hij nog iets had. De kater groef eens in zijn geheugen. "Alleen nog dat er een Bloodclanner slash Rogue rondloopt genaamd Cyber, die een gevaar schijnt te vormen voor de clans. Ik heb hem nog niet gezien, maar werd gewaarschuwd door een Windclan patrouille die hem had verdreven." Hij keek weer naar Inner. Het was dan wel oorlog, maar de clans duldden geen derde partij in die oorlog.

Het was goed om te zien dat Tallshadow het allemaal serieus nam en vertelde vervolgens het laatste wat hij opgemerkt had. Het ging over een Bloodclanner die de naam Cyber droeg. Hij scheen een gevaar te vormen voor de clans. Hij bleek gewaarschuwd te zijn door een Windclan patrouille. Innerstar vernauwde haar ogen en knikte. "Als je hem zelf ziet, wil ik dat je het meteen tegen me zegt," sprak ze koeltjes. "Goed, dan mag je nu gaan." Innerstar gaf Tallshadow een zacht tikje met het puntje van haar staart en knikte bemoedigend. "Laat me weer tevreden over je worden, Tall, ik zie echt potentie in je en ik zal graag willen zien dat mijn keuze in jou echt een goede keuze was," miauwde ze.

Toen hij weg was, krulde Innerstar zich op in haar nest om even tot rust te komen, om daarna weer op patrouille te kunnen gaan.

OOC: Topic uit.

Hij kreeg nog wat instructies mee, en glimlachte jong toen ze hem de laatste woorden zei, tja, hij zou zijn best doen. Hopelijk was dat deze keer beter dan de vorige keer, want toen had hij het best oké verknalt.

Rustig liep hij de den uit, en keek in het rond, hoogste tijd om Waspsting en Mosslily te vinden. Zij hadden wat te bespreken.