Deadly rain

Er was duidelijk iets aan de hand, en het irriteerde haar mateloos dat ze het nog niet wist. Acefray had Tallshadow, nu meer in de buurt van Tallstar, wakker gemaakt en ook haar meegesleept naar de Leader's Den. Ongeduldig liep ze achter haar mentor aan, zich afvragend waarom hij iedereen bij elkaar haalde. Was er iets ernstigs aan de hand? Ze kon het nooit echt goed van de grijze kater aflezen. Moest ze iets raars gaan doen? Haar mentor leek duidelijk diep in gedachten, en ze kon allemaal speculeren waarover dat was. Ergens hoopte ze maar dat het belangrijk was. Ze had nog ongelooflijk veel te doen: al die kruiden en planten leerden zichzelf niet, helaas. Het was allemaal wat lastiger te onthouden dan ze gehoopt had, maar dat hield haar niet echt tegen. Ze plofte neer bij haar mentor, die vroeg of iedereen er was. Bitterpaw wilde haar mond open trekken over het feit dat Innerstar er niet was, maar al snel realiseerde ze zich waarom. Het was iets waar ze nog behoorlijk aan zou moeten wennen.  

Tall was moe, doodop zelfs, Inner's dood vergde veel van de hele clan en alle ontevredenheid, schuld en blaam kwam nu op zijn schouders. De kater had nog geen moment zelf na kunnen denken over wat haar dood voor hem betekende, want ieder moment van de dag besloot een ander wel wat hij ervan zou moeten denken. Het ene moment werd er vertrouwen uitgesproken, het andere moment werd hij bijna aangevlogen. Het was om gek van te worden. Toch snapte de kater het prima, hij was waarschijnlijk hetzelfde geweest als hij nu niet in deze schoenen had gestaan, maar het zou wel bijtrekken, want uiteindelijk waren ze allemaal loyaal aan Shadowclan, en daar ging het om.
Vandaar ook dat hij hier nu zat, wijd gapend en geïnteresseerd naar Ace proberende te kijken. Het lukte hem niet uitermate goed. "Ik ben er in ieder geval," Mauwde hij gevat in antwoord op de redelijk onnodige vraag van zijn vriend, hij had geen idee waarom het nodig was dat hij hier zat, maar hij zat er, en daar ging het om.

Het zou een leugen geweest zijn als ze zou zeggen dat ze Innerstar niet miste. Ze had nooit echt één op één met de kattin gepraat, maar de zwarte poes had haar wel een keer getraind. Eigenlijk was ze precies hoe Bitterpaw zich de ideale leider van Shadowclan voorstelde. Ze was pragmatisch, sterk, streng en intelligent. Ze hadden dezelfde visie wat de Clan betrof, en nu de gitzwarte kattin weg was, werd die visie bedreigd. Bitter vroeg zich af wat voor een leider Tallshadow zou worden. Ze keek van de bruine tabby naar de grijze kater en weer terug, het was wel duidelijk dat ze behoorlijk goede vrienden waren. Misschien dat ze zich toch een beetje een buitenbeentje voelde in dit scenario. Dat gevoel verdween echter als sneeuw voor de zon toen Ace hen vertelde dat hij vannacht een profetie ontvangen had vanuit Silverpelt. Bitterpaw keek hem vol ongeloof aan. Natuurlijk wist ze dat contact hebben met Starclan vrij normaal was voor een Medicine Cat, maar nooit had ze in het echt gehoord dat het was gebeurd. Ace gaf aan geen idee te hebben waar het over ging. "De droogte... Misschien komt er een overstroming?" miauwde ze, half vragend. Ze had ook geen enkel idee. Waren de profetieën altijd zo cryptisch? Waarom konden ze niet gewoon zeggen wat hun probleem was? 

Ook de deputy was er bijgekomen, en Tall was wel blij dat hij niet als enige niet-medicine cat hier zat. Ace en Bitter hadden hier toch echt meer ervaring mee dan hij. De prophecy, however, leek redelijk duidelijk te zijn. De kater knikte dan ook toen Acorndust het eerste deel voorzichtig uit probeerde te leggen met Bitterpaw, en dacht ondertussen zelf na over het tweede deel, wat hem eerlijk gezegd nogal zorgen baarde. "Regen zouden we wel kunnen gebruiken," Mauwde hij met een flauwe glimlach maar keek toen serieus de kring rond. "Het is het tweede deel waar ik me zorgen om maak," Vervolgde hij, en dacht het nog eens over. "Het klinkt als een waarschuwing, en het woord 'fire' roept niet bepaald blije herinneringen op," Er waren wel eens branden geweest, en het bracht nooit iets goeds.

Ergens voelde ze zich nu al nerveus. Wanneer Acefray weg zou zijn, iets waarvan ze hoopte dat het nog lang niet zou gebeuren, zou zij degene moeten zijn die dit soort vage boodschappen ontving en vervolgens moest interpreteren. Waarom was Starclan niet gewoon duidelijk? Het zou ieder's leven een stuk makkelijker maken als ze gewoon zouden zeggen wat er aan de hand was. Dan wist je in ieder geval meteen waar je aan toe was. Maar nee, alles moest weer mysterieus en cryptisch gebeuren. Acorndust zag wat logica in haar eerste gok, maar uiteindelijk was de boodschap gewoon volledig open voor interpretatie en je kon ervan zeggen wat je wilde, of het waar was, was maar de vraag. Tallshadow maakte zich zorgen over het gedeelte over vuur, iets dat Bitterpaw ook niet echt gerust stelde. Vervolgens gleed haar blik naar haar mentor, die vertelde dat hij ervan uit ging dat het bericht iets slechts moest voorspellen. Starclan voorspelde immers nooit goede dingen. Bitterpaw staarde even plompverloren naar haar poten, niet wetend wat ze ervan moest denken. Zelfs als ze gelijk had, en er kwam een overstroming, wat konden ze er dan aan doen? Vluchten uit hun gebied? "Zou de profetie alleen betrekking op ons hebben, of ook op de andere clans?" miauwde ze vragend. Een overstroming zou behoorlijk desastreus zijn voor Riverclan. Misschien dat zij ook het één en ander hadden gehoord van Starclan.  

De anderen leken zijn zorgen te delen, en ook Acorn was het met hem eens dat dit niets goeds kon zijn. Ace' droge opmerking over de boodschappers des onheils hielp op dat punt ook niet met hoop kweken en Tall voelde zich een beetje moedeloos worden. Bij de vraag van Bitter keek hij echter nadenkend op en knikte toen eens. "Ik denk dat het slim is om bij de andere medicine cats te vragen of ze iets ontvangen hebben, een brand, ook al zou het alleen bij shadowclan zijn, kan niemand gebruiken," Antwoordde de kater op haar vraag. Als andere katten hier wat over gehoord hadden konden ze misschien wel samenwerken.