Nights like these lead to.. [OPEN]

Amberkit geeuwde zachtjes, wat een piepgeluidje maakte dat ze moeilijk kon tegenhouden. Ze krabde zich even over haar snuitje met haar tabby voorpootje en ging wat verliggen. Het lichtbruine poesje had haar oogjes nog niet geopend en was slechts enkele dagen oud, maar het was wel duidelijk dat ze haar aandacht nodig had. Ze porde haar broertje nog wat verder, omdat hij weer te dicht bij haar lag. Ondertussen zou hij toch moeten weten dat ze haar plek nodig had.. Al waren de kittens natuurlijk nog te jong om zich dat te realiseren.

-Open, iedereen kan binnenkomen c:

De poes rekte zich uit en knipperde slaperig met haar ogen. Het was een lange dag geweest voor de apprentice en haar poten deden zeer van de taken die ze had uitgevoerd vandaag. Haar ogen gleden even af naar de nursery, waar ze net langs liep op haar weg naar haar eigen den. Als kitten had het allemaal nog zo makkelijk geleken, zorgeloos had ze graag apprentice wilde worden. Nu, het bleek zwaarder te zijn dan ze dacht, maar de poes zou het voor geen goud willen missen. Toen ze de nursery in keek hoorde ze een schattig gepiep en uit nieuwsgierigheid stapte ze er toch even naar binnen, opzoek naar de deugniet die nog niet sliep. "Zou jij niet allang moeten slapen?" Murmelde ze met een warme ondertoon.

Haar oortjes schoten omhoog toen ze opeens een stem hoorde. Wie was dat? Het kwam haar niet bekend voor, ze had deze stem nog nooit gehoord in haar zeer korte leventjes. Amberkit bewoog haar kopje wat heen en weer, haar korte staartje lichtjes heen en weer zwaaiend. De lichtgekleurde tabby piepte eens, als om te vragen wie daar was. Ze verstond de woorden die de poes sprak nog niet, daar was ze nog te jong voor; maar ze herkende de warme ondertoon, en ze begreep dat de poes geen gevaar was.

De tabby poes bewoog haar kopje wat heen en weer, terwijl haar kleine staartje van rechts naar links zwaaide. Routpaw besefte zich te laat dat de kitten nog te jong was om precies te begrijpen wat ze zei. Oeps. Maar hoe moest zij dat nu weten? Ze had nooit zoveel met kittens gehad, ze waren leuk om even plezier mee te hebben, maar ze zou de verantwoordelijkheid van een echte moeder nooit kunnen dragen. Routpaw keek het kleine poesje aan toen deze zachtjes piepte, bijna vragend. Met een warme glimlach ging ze liggen, waardoor ze niet zo neerkeek op de kitten. Met haar poot tikte ze de kitten voorzichtig aan. "Jij," Vervolgens legde ze haar kop op haar poten en maakte een snurkend geluid. "slapen." Vervolgde ze en keek benieuwd toe of de kitten haar nu wel snapte.

De jonge kitten voelde een pootje tegen haar en klauwde er wat naar met haar eigen zachte pootje. De andere kat zei nog iets anders, maar de kitten was maar een paar dagen oud en snapte nog niet echt wat hij bedoelde. Amberkit piepte nog een keer, vrolijk deze keer, en schuifelde wat naar voren, dichter naar de kat toe. Ze rook grappig, niet zoals haar moeder of haar siblings, die vooral naar melk en naar nursery roken.

De kitten leek haar uitleg niet echt te snappen, integendeel, hij klauwde met zijn kleine klauwtjes naar haar poten en krabbelde enkel vrolijk piepend vooruit. Routpaw gniffelde zachtjes. Ze had het maar opgegeven, duidelijk dat de kitten nog geen zin had om te slapen en echt kwaad kon ze niet op zo'n schattig balletje vacht. Haar blik verzachtte en ze gaf de kitten plagend een lik over haar kopje, waardoor de vacht op diens hoofd overeind gingen staan. "Wat ben jij een grappige kitten."Murmelde ze zachtjes, zich afvragend wat diens naam was. Plots mengde een andere kat zich. "Routpaw moet je zelf niet gaan slapen?" Vroeg een rossige warrior poes die ze herkende als Flowerdance. Wat betrapt sprong Routpaw op. "O-oh, nee, ik eh, ik wilde eigenlijk gaan slapen maar toen kwam ik langs..." De poes keek naar de kitten. Eh, ja, hoe heette ze eigenlijk. "deze kitten." Besloot ze maar toe te voegen. "En Stallionheart heeft me,eh, morgen vrij gegeven van training."Sprak ze naar de waarheid.