But the ending is the same every damn time

Hazel liep met een zucht langs de owltree. Hoewel hij zeker heel veel trainde, was jagen simpelweg niet voor hem weggelegd. Hij kon het niet, alles leek voor hem weg te rennen. Hij was gewoon te luidruchtig, maar hij leek er niets tegen te kunnen doen. Één keer vandaag was het hem bijna gelukt om iets te vangen, totdat hij bij de laatste stap tegen een steentje aantrapte, wat ervoor zorgde dat de eekhoorn snel de boom in geklommen was. Nu was hij hierheen gekomen in de hoop dat die uil, waar nogal wat verhalen over waren, hem misschien de weg kon wijzen naar prooi. Maar toen hij aankwam zag hij geen uil zitten, wat liet zien dat deze of al weg was of lag te slapen in het gat dat in de boom zat. Een gefrustreerde grom verliet zijn bek. Het was de bedoeling dat hij iets meenam naar het kamp vandaag, en het zag er niet naar uit dat dat ging lukken.

- Open!