True soldier or not?

Innerstar keek nog even over het kamp voor ze terug haar den inkeerde. Ze had Sinclaw gevraagd om bij haar te komen en wachtte nu op haar. Op de één of andere manier verwachtte ze dat zij meer zou weten over de verdwijning van Darkfire. Omdat Darkfire van Thunderclan afkomstig was, had ze de kater nooit honderd procent vertrouwd. Dat maakte, naast alle andere dingen die Sinclaw al geflikt had, dat ze Sinclaw maar voor vijfentwintig procent vertrouwde. Dat had vijftig kunnen zijn als Sinclaw iets minder psycho was geweest. Maar haar vertrouwen waren nog niet weg, wat maakte dat er nog een kans was om die terug te winnen. Wanneer je boven de vijfenzestig procent zat, zat je veilig en zou je niet te snel wantrouwd worden door de Shadowclan leader. Ze zat met haar rug naar de ingang/uitgang en had haar staart over haar poten geslagen terwijl ze in gedachten zat en wachtte op de zwart met witte poes.

OOC: Sinclaw.

De zwarte leader wachtte, terwijl ze met de rug naar de opening zat in haar den. Ze wou weten waar Darkfire was en Sinclaw zou het weten. Als de poes hier ook eerlijk over zou zijn of in ieder geval zal laten zien dat ze mee dacht, mocht ze het niet weten, dan zou ze weer een stapje dichterbij komen in haar vertrouwenszone. Sinclaw mocht fouten gemaakt hebben, maar zolang je nog welkom was in Shadowclan, was er een kans om die fouten te herstellen. "Innerstar?" Klonk de mompelende stem van Sinclaw, emotieloos. "Je wou me spreken?" Vervolgde de poes. Langzaam draaide de leader van Shadowclan zich om naar Sinclaw. "Dat klopt," miauwde ze rustig. "Darkfire is al een poos vermist," miauwde ze. "Gezien jij zijn dochter bent, hoopte ik dat jij zou weten waar hij is, of zou kunnen zijn," vervolgde ze. "Vertel maar," klonk haar stem vervolgens.

De woorden van de zwarte leader waren niet de woorden die ze gevreesd had en even moest ze moeite doen om niet haar gezicht te laten breken. Natuurlijk stak het haar dat dit dus om haar vader ging. Het monster dat haar geschapen had tot wat en wie ze nu was. Een trilling gleed over haar schouderbladen. Het zou zo makkelijk nu kunnen zijn. Ze zou hem voor altijd kunnen laten verbannen uit Shadowclan. Met een simpele leugen. Simpelweg zeggen dat hij hen verlaten had terwijl zij hem het meest nodig hadden. En dan.. Dan zou ze hem alleen maar hoeven vermoorden, ja dan kwam hij nooit meer terug in haar leven. Dan was ze vrij.

nee..

Ze zou dat nooit kunnen doen. Hoe dan ook.. Hij was haar vader. Wat hij dan ook gedaan had. Zij was geen monster. Ze wou de warrior code volgen. Hoe goed en hoe kwaad dat dan ook ging. Hoe erg ze zich er omheen moest twitsen met haar ongeloof over Starclan en de kitten verhaaltjes. Ze wou een goede warrior zijn voor Shadowclan. "Hij.. Darkfire.." Begon ze langzaam naar haar poten starend. "Ik ving tijdens het gevecht op dat hij wellicht gevangen is door Claw en vast zit in het Thunderclan kamp." Sprak ze zachtjes en sloot haar ogen even diep adem halend. "Maar hoewel wij bloed zijn.. Is hij niet bepaald een vader." Mompelde ze langzaam en keek op naar haar. "Hij heeft met mij niets gesproken over mogelijk terugkeren naar zijn geboorteclan dus ik weet niet of hij Shadowclan wou verlaten of op de verkeerde plaats was op het verkeerde tijdstip Innerstar." Mompelde ze langzaam voor ze haar gele blik opnieuw afkeerde. Nee hij sprak niet. Enkel met klauw en tand..

Er was een korte stilte. Het leek op een aarzeling, een twee keuzes waar Sinclaw tussen kon kiezen. Vertellen wat ze wist aan haar leader, of het voor zich houden en liegen tegen haar leader. Een keuze tussen loyaliteit aan Shadowclan en het tegenovergestelde. Innerstar vernauwde haar ogen terwijl ze afwachtte wat Sinclaw zou doen.
"Hij.. Darkfire.." was het langzame begin van de jonge warrior. "Ik ving tijdens het gevecht op dat hij wellicht gevangen is door Claw en vast zit in het Thunderclan kamp." Innerstar vernauwde haar ogen. Darkfire gevangen door Claw? "Maar hoewel wij bloed zijn.. Is hij niet bepaald een vader." Haar blauwe ogen werden nog meer samen geknepen bij deze woorden. "Hij heeft met mij niets gesproken over mogelijk terugkeren naar zijn geboorteclan dus ik weet niet of hij Shadowclan wou verlaten of op de verkeerde plaats was op het verkeerde tijdstip Innerstar." De zwarte poes knikte. "Wanneer de clan aangesterkt is zal ik een plan maken om het uit te zoeken," sprak Innerstar. Ze konden nu geen risico's nemen, het hol van de beer betreden klonk nou niet als het meest slimme plan. "Sinclaw, bedankt voor je eerlijkheid," vervolgde ze met een knikje. "En weet, je kan altijd naar mij toe komen als er wat is, ongeacht wat. We zijn een clan, vergeet dat niet," vervolgde ze. Ze wou dat Sinclaw wist dat zij net zo goed een lid was van Shadowclan als ieder andere kat hier. Ze mocht dan een halfbloed zijn, ze was wel in het kamp geboren met zowel haar moeder als haar vader hier, ook al was haar vader afkomstig uit Thunderclan.

Het glimlachje van Sinclaw ontging haar niet, deze houding was ze ook niet van haar gewend. Ze had het idee dat ze eigenlijk best wel onzeker was en dat er meer achter haar stoere, duistere houding zat. Nu alle dingen die Sinclaw gedaan had al weer vele moons geleden was, keek ze anders naar de poes en was ze bereid haar te helpen, zoals elke leader voor haar warriors zou doen. "Ik.. Geef om Shadowclan Innerstar." Innerstar knikte. "Dat weet ik, Sinclaw," miauwde ze. "En ik weet dat je op de hoogte bent.. Van mijn geloven." Opnieuw knikte de zwarte poes haar kop. "Ook dat weet ik, ja," miauwde ze, haar ogen licht samenknijpend. "Maar dat neemt niets van mijn loyaliteit aan Shadowclan weg," vertelde Sinclaw. "En dat is het belangrijkste. Of je nou gelooft of niet, zoiets kan je niemand dwingen, dat is er of dat is er niet. Zolang je loyaliteit er maar altijd is en deze ook op nummer één staat," miauwde ze tegen Sinclaw. De clan stond altijd op nummer één, ongeacht wat.