New experiences {Nightthorn

Ze waren nu een  aantal trainingen verder en Routpaw  begon het territorium steeds beter te leren kennen. Nu waren haar vecht skills nog altijd slecht, maar ze voelde zich een stuk zekerder. Daarom had ze besloten een kijkje te nemen bij Four trees, een plaats die ze tot op heden enkel in verhalen had gehoord maar nog nooit met haar eigen ogen had gezien. Bovendien, bedacht ze, zou toch zeker niemand het in zijn hoofd halen om op dergelijk heilig grond te vechten?
Het kostte wat tijd en toen de poes aankwam bij de vier reuzachtige eiken begon de zon al naar beneden te zakken.  Routpaw liep tussen de eiken door en snuffelde aandachtig om zich heen, de geuren van de  vorige gathering hingen nog vaag op deze plek. De poes  was te ingenomen met de geuren en de enorme eiken die boven haar uittorenden dat ze pas Door had dat ze niet alleen was toen de vreemdeling gevaarlijk dichtbij was. Ze was nog nooit een kat van een andere clan tegen gekomen, afgezien van haar vader. "W-wie is daar?" Vroeg ze enigszins onzeker. "Kom alsjeblieft te voor schijn, ik zoek geen problemen." Het klonk eerder als een vriendelijk,  onzeker voorstel dan als een bevel.

-Nightthorn, anderen alleen met toestemming.

Muis... Nightthorn kon hem ruiken. Hij was dichtbij de fourtrees, maar ver genoeg om zomaar aan hem te kunnen ontsnappen door een grens over te gaan. Het was een kleine muis, verscholen onder de bladeren. Hij zakt naar de jachthouding, klaar om op de muis te springen. Helaas voor hem, had de muis hem door, en zodra Nightthorn opsprong, rende de muis weg. Meteen zette de kater de achtervolging in. Hij had geen zin om deze prooi te laten ontsnappen. Met grote sprongen rent hij de muis achterna, maar zijn prooi is niet sloom. Woest gromt hij, wanneer hij merkt dat de fourtrees steeds dichterbij komen. Zodra de muis een grens over was mocht hij hem niet meer vangen, maar hij wist ook dat de muis steeds slomer begon te rennen, terwijl hij zijn vaart bleef houden. Met een grote sprong waagt hij nog een poging tot het vangen van de muis. Hebbes! Dit keer had hij hem. Tevreden pakt hij de muis op.
Op dat moment begint de geur van de Windclan sterker te worden. Nightthorn besefte dat, ondanks dat hij de grens niet over was, het er niet zo goed uit zou zien als een Windclanner hem hier zag met een muis in zijn bek. Langzaam sluipt hij weg, om de muis te verbergen. Die zou hij zo wel ophalen. Zelf springt hij een dichtbijzijnde struik in. De, voor hem kleine, windclanner kwam dichterbij en Nightthorn had nu de tijd om haar goed te bestuderen. Ze had een gestreepte vacht, en een witte borst, en was daarbij fijn gebouwd. Ze was een aardig mooie poes, voor een andere kater dan. Verder leek ze diep in haar gedachte te zijn verzonken, maar schrok ervan op. De kater nam aan dat ze zijn geur had opgemerkt, want niet lang daarna begon ze te spreken. W-wie is daar?" stotterde ze. Hmm, het klonk niet echt alsof ze zeker van zichzelf was. Misschien ook wel logisch, want ze leek nog maar een leerling te zijn. "Kom alsjeblieft te voor schijn, ik zoek geen problemen." Nee, tuurlijk zocht de Windclanner geen problemen. Ze zou wel gek zijn om die te zoeken als ze nog niet eens normaal een bevel kon geven. Niet dat Nightthorn erg onder de indruk zou zijn van een goed bevel. Hij zou alleen luisteren naar zijn eigen Leader en Deputy. Het was dan ook uit zijn eigen nieuwschierigheid dat hij geamuseerd opstond en zich aan de poes liet zien. "Nightthorn" antwoord hij, met een grijns op zijn gezicht. "Van de Shadowclan, maar ik neem aan dat jij dat al hebt geroken. Of zijn de Windclan Apprentices daar ookal te stom voor?" Uitdagend zwiepte de kater met zijn staart, afwachtend op wat de Apprentice haar volgende stap zou zijn, nu ze wist wie hij was.

De sterke geur van een andere clan dreef haar kant op. De poes was hier nog niet eerder geweest, maar gokte dat het afkomstig was van een Shadowclan kat. Iets wat haar ergens wat verontruste, gezien de katten van die clan niet de beste reputatie met zich mee droegen. Bovendien hadden ze een gebied dat de Windclan maar al te graag weer terug wilden winnen.
Op haar verzoek om tevoorschijn te komen kwam een grote, zwarte kater te voorschijn. Zijn ogen waren bloedrood, waardoor hij een indrukwekkende verschijning was. Hij was al vergroeid, waaruit Routpaw opleidde dat hij al een warrior zou moeten zijn. "Nightthorn" stelde de kater zich voor. Routpaw bekeek hem nieuwsgierig, het was zeker een knappe kater. "Van de Shadowclan, maar ik neem aan dat jij dat al hebt geroken. Of zijn de Windclan Apprentices daar ookal te stom voor?" Hij zwiepte uitdagend met zijn staart, Routpaw liet zich meeslepen en de onzekerheid viel een beetje van haar af door zijn opmerking. "Oh nee hoor, zo'n geur als die van Shadowclan herken ik wel." Er was een geamuseerde twinkeling in haar ogen en ze ging zitten. "Mijn naam is Routpaw, aangenaam Nightthorn."

"Oh nee hoor, zo'n geur als die van Shadowclan herken ik wel. Mijn naam is Routpaw, aangenaam Nightthorn." Met lichte minachting keek Nightthorn naar de Apprentice, die Routpaw bleek te heten. Hij zag de twinkeling in haar ogen. Hij grijnst weer even. Ze was in ieder geval niet zo snel op haar teentjes getrapt, waar Windclan wel om bekend stond. "Insgelijk." antwoord hij de Routpaw uiteindelijk. "En mooi. Onthoud de geur van Shadowclan goed, want als je deze vergeet en onze grens overgaat zal ik persoonlijk je buik openrijten." Hij was geen fan van indringers. Al was deze poes niet over de grens heengegaan, wist hij niet wat ze zou doen als hij niet was kopen opdagen. Zeker niet gezien ze van een clan kwam wiens gebied ze voor een klein deel hadden ingenomen. Het was slechts een vriendelijke waarschuwing van hem, vond hijzelf. Gewoon zodat ze het niet zou vergeten. "En wat doe jij eigenlijk bij Fourtrees? Zonder mentor, of een andere ervaren Warrior. Zelfs zonder leerling. Stel je voor dat ik nu zou besluiten je eenkopje kleiner te maken? Wie kan je dan helpen, en je naam verdedigen als ik zeg dat jij mij eerst aanviel?" Het was niet alsof hij het laatste echt zou doen. Hij was ambitieus, maar zag geen reden in om andere katten te vermoorden zonder enige reden. Ja, hij vond het zeker leuk, maar het zou geen slimme zet zijn. Echter.. over een beetje dreigen en bangmaken was niks gezegd, en het leek alsof de poes wel ergens tegenkon. En zo niet zou ze het wel leren, desnoods van hem en op dit moment.

Ze keek de kater in zijn rode ogen aan, er was iets vreemd aan hem wat haar wel aantrok. "Insgelijk."  Antwoordde hij na even, een grijns op zijn zwarte snoet."En mooi. Onthoud de geur van Shadowclan goed, want als je deze vergeet en onze grens overgaat zal ik persoonlijk je buik openrijten." Routpaw keek even wat overdonderd, niet zeker wetend of ze dat serieus zou moeten nemen. Immers zou deze kater er toe in staat zijn. Ze schudde het echter van zich af. "Oh nee hoor, ik weet de grensen prima.." Ze beet even op haar lip, maar voegde er toen iets een beetje riskant aan toe: " Integenstelling tot de Shadowclan."Sprak ze doelend op het stuk grond dat zijn clan had afgepakt. Haar stem had een scherpe ondertoon, maar haar houding bleef vriendelijk. Ze was niet uit op ruzie of een gevecht.
"En wat doe jij eigenlijk bij Fourtrees? Zonder mentor, of een andere ervaren Warrior. Zelfs zonder leerling. Stel je voor dat ik nu zou besluiten je eenkopje kleiner te maken? Wie kan je dan helpen, en je naam verdedigen als ik zeg dat jij mij eerst aanviel?" Oei, daar wist ze geen antwoord op. De poes wiebelde wat zenuwachtig met haar oren, niet wetend wat te antwoordden. Dat hoefde echter uiteindelijk niet eens. Net voordat ze hem hoorde, rook ze Tigergaze al.
"Ik" Sprak de kater, nadat hij naast haar was opgedoken. Routpaw keek naar hem omhoog, ze voelde zich betrapt. Maar ze deed toch niets verkeerd? "Als je beter had opgelet had je kunnen weten dat ze niet alleen was" Zijn stem was koud en liet haar huiveren. Hij was duidelijk niet al te vriendelijk tegenover shadowclanners.  " H-het is oké Tigergaze, we waren gewoon-" Haar blik gleed af naar Nightthorn"- een vriendschappelijk gesprek aan het voeren."

"Oh nee hoor, ik weet de grensen prima.. Integenstelling tot de Shadowclan." Nightthorn begint zacht te lachen. De windclanner was tenminste niet op haar mondje gevallen. Daar hield hij wel van bij Apprentices. Tenminste een keer wat anders dan die kleine poesjes die alleen maar stotterde en niks durfde te zeggen. Maar op de volgende vraag houdt Routpaw haar mond. Helaas kon zijn zelfvoldaanheid niet lang duren, want een andere Windclanner dook op. "Ik. Als je beter had opgelet had je kunnen weten dat ze niet alleen was geweest." Hij kijkt de andere Windclanner aan. Hij was groot, maar niet veel meer dan hijzelf. Waarschijnlijk wel een stuk groter dan zijn andere Windclan maatjes. "Routpaw was alleen" spreekt hij de kater tegen. "Of wil je soms zeggen dat je een Apprentice alleen met een Shadowclanner laat praten? Ik denk zomaar dat je later aankwam dan Routpaw. En dat het eerder toeval was, of geluk." Hij sprak wat hij dacht dat de waarheid was. Toen de kleine Apprentice kwam, rook hij duidelijk maar een kat. Shadowclanners staan niet bekend om hun reukvermogen, maar dat betekende niet dat hij geur-doof was. "Het is oké Tigergaze, we waren gewoon..." Even kijkt de poes hem aan. "Een vriendschappelijk gesprek aan het voeren." Wel... de poes loog niet. Ze waren niet aan het vechten, en Nightthorn had haar eigenlijk niet écht bedreigd. Niet zolang ze aan haar kant van de grens bleef.