{Moonhigh Border Patrol} Borders with Windclan and Rogue territoriy

Innerstar had aangegeven bij Tallshadow dat zij de moonhigh border patrol met windclan gebied en rogue gebied ging leiden en er leden voor zou gaan zoeken. De leden die ze had uitgekozen was de senior warrior, Waspsting, een warrior waarmee ze in de nursery had gezeten, getraind en vervolgens ook warrior mee was geworden. Daarbij nam Innerstar twee apprentices mee, Rapidpaw en Runningpaw, een goede les voor hun. Nu die twee wat ouder waren kon dit ook wel. De nacht was helder en erg koud was het niet, dit kwam door newleaf die eindelijk gekomen was. Daarbij was het ook een heldere nacht en scheen de bijna volle maan fel in de lucht met heldere sterren. Innerstar had een paar uurtjes geslapen en was nu opgestaan terwijl ze bij de uitgang wachtte op haar patrouille leden.

OOC: Waspsting, Rapidpaw & Runningpaw {Open voor iedereen!}

Rustig wachtte de kattin totdat het ongeveer maanhoog was. Ze had niet geslapen, de plotselinge veranderingen in het weer zorgde ervoor dat ze de slaap maar niet leek te vatten. Dus na een aantal keer draaien in haar nest had de pers het opgegeven en was ze bij de ingang gaan zitten van de warriors den. Nu zat ze daar nog steeds, te kijkend naar de sterren die hun voorvaderen voorstelden. Het was prachtig om te zien. Ook de maan was goed zichtbaar vannacht; hij werd steeds een beetje voller, wat aanduidde dat er binnenkort een gathering aan zat te komen. Er was veel spanning tussen de clans op het moment, ShadowClan en ThunderClan zaten op het moment in oorlog en er gingen ook rumoeren rond dat de RiverClan en WindClan flinke ruzie hadden. Beweging in de ooghoek van de warrior deed haar doen opkijken en ze zag de zwarte leidster Innerstar richting de uitgang lopen. De grote poes kwam overeind en voegde zich bij de kattin. "Hallo Innerstar," miauwde ze met een glimlach op haar gezicht. Nu was het wachten op de twee apprentices die hun zouden vergezellen op deze patrouille.

Ongeduldig lag de Apprentice in zijn comfortabele nest in de Apprentice Den. Hij had van opwinding niet kunnen slapen toen Innerstar hem vroeg om mee te gaan op de Border Patrol bij de grens van de WindClan en het Rogue Territory, en nu was het eindelijk zover. Runningpaw zag het maanlicht door de paar kieren van de Den schijnen en dat was het teken dat hij op mocht staan om buiten te wachten. De kater was nog nooit op een patrouille gegaan dus jeukte zijn lange poten om in de frisse avondlucht te patrouilleren. Hij stond loom op en rekte zich goed uit voordat de Apprentice naar buiten trippelde. Runningpaw zag twee silhouetten al zitten bij de uitgang, en zodra hij zijn bek opendeed herkende hij de bekende geuren van Waspsting en Innerstar. "Goedenavond Innerstar, Waspsting." Hij knikte respectvol voordat hij bij de twee poezen ging zitten. Zijn oren wiebelde nerveus, het was een mooie nacht. De maan was al bijna helemaal vol, en hij hoopte maar dat Innerstar en Tallshadow hem zouden meenemen naar de Gathering. Diep in gedachten bleef de kater terwijl de patrouille wachtte totdat Rapidpaw zich erbij zou voegen.

Ondanks de opwinding die hij had gevoeld toen Innerstar hem had verteld dat hij mee op patrouille mocht gaan om de WindClan-territory en Rogue territory te checken had de kater toch moeite gedaan om in slaap te vallen zodat hij zeker een goede indruk zou maken. Hij wist dat Waspsting en Runningpaw mee zouden gaan. Hij had beide katten gezien op de Ceremonie, maar had niet bepaald onthouden hoe ze er uit zagen. Had Runningpaw niet van die lange poten? Hij zou bijna denken van wel. Of dat hij heel goed kon rennen net zoals Rapidpaw, want de kater had zijn naam gekregen omdat hij toevallig heel snel was. Niet alleen in het rennen, maar ook in het leren. Hij hoopte dat Sinclaw dat ook zeker zou begrijpen en dat ze hem snel steeds meer nieuwe dingen aan zou leren. Ook kon hij niet wachten om binnenkort met een groepje andere katten te gaan trainen, maar eerst wilde hij zich graag bewijzen tegenover Innerstar. Het was immers zijn leader en een goede houding kon er voor zorgen dat ze hem als een potentiële Warrior zou zien. De Apprentice voelde beweging in de Den en krabbelde zelf ook overeind, want hij was er vrij zeker van dat het tijd was. Hij voelde zich een beetje slaperig, maar gaf een lik over zijn borst zodat hij wakker zou worden en kwam wankel overeind. De kater gaf een snelle lik over zijn schouder om zijn vacht wat te fatsoeneren, besefte toen dat het geen schoonheidswedstrijd was en ging snel naar buiten. Hij voelde zich een tikkeltje beschaamd omdat hij zag dat hij de laatste was, maar in elk geval was hij niet te laat. De katten hadden geen ongeduldige houding, alleen Runningpaw leek wat enthousiast te zijn. Maar goed, dat was hijzelf ook. ‘Goedenavond,’ sprak hij en hij gaf zijn leader en de Warrior een respectvol knikje en tikte de schouder van de Apprentice vriendschappelijk aan met het puntje van zijn staart. Hij bleef maar staan, want hij verwachtte dat ze dadelijk zouden vertrekken nu hij zich ook had aangemeld.

Waspsting en Runningpaw kwamen al snel opdagen. Waspsting begroette haar met een vriendelijke begroeting en ging bij haar zitten. "Hallo, Waspsting," miauwde ze terug. Runningpaw begroette beide katten respectvol met een goedenavond. "Gegroet, Runningpaw," miauwde ze terug. Het was duidelijk dat de apprentice iet wat nerveus was, maar dat begreep ze ook wel. Een eerste moonhigh patrouille, voor zo ver Innerstar wist en dat dan met de leader. Ietsjes later kwam Rapidpaw er ook bij. Innerstar begroette de laatste kat met een knikje en stond toen op. "Goed, dan kunnen we vertrekken," concludeerde Innerstar. "We gaan langs de grens met Windclan en vervolgens rogue gebied," sprak ze. "Houd je zintuigen opscherp en verder weten jullie wel wat jullie moeten doen," dit was vooral voor de apprentices bedoeld. Ze wenkte de drie katten mee en vertrok, door het territorium, op weg naar het begin van de grens met Windclan.

De leidster begroette haar terug en Wasp glimlachte. Runningpaw voegde zich ook bij hen, een apprentice die zij wel is vaker tegengekomen was. Hij leek zenuwachtig te zijn, al was dat nergens voor nodig. Veel kon je niet fout doen tijdens een patrol. Rapidpaw kwam ook bij hen staan en Waspsting keek naar Innerstar, wachtend op teken dat ze zouden vertrekken. "We gaan langs de grens met Windclan en vervolgens rogue gebied. Houd je zintuigen opscherp en verder weten jullie wel wat jullie moeten doen," de pers knikte en liep achter haar leidster aan. Eerst maar eens een stuk het territorium door.

Na een tijdje voegde Rapidpaw zich ook bij het gezelschap, enthousiast net zoals hijzelf. "Goed, dan kunnen we vertrekken," De poten van de kater jeukte om op pad te gaan. Het was zijn eerste patrol en hij had zich er al lang op verheugd om dit mee te gaan maken. "We gaan langs de grens met Windclan en vervolgens rogue gebied, Houd je zintuigen opscherp en verder weten jullie wel wat jullie moeten doen." Hmmm? Gewoon op je instinct afgaan? Oh StarClan, laat de patrol aflopen zonder dat de Apprentice iets beschamende doet in het bijzijn van de Warrior en Leader. Hij trippelde achter Innerstar en Waspsting aan, zijn stappen een beetje inhoudend want voor zijn part was hij allang weggerend.

Het duurde niet lang voordat het teken werd gegeven om te vertrekken en opgewonden keek Rapidpaw naar zijn leader. Zou ze hem erkennen als een waardige Apprentice als hij mee zou gaan en zou laten zien wat hij kon? Hij had geen enkel idee, want op dit moment waren zowel de Warrior als de leader moeilijk te doorgronden. Maar goed, misschien kon dat nog komen. De Apprentice haalde diep adem terwijl hij zijn spieren aanspande om Runningpaw, de Warrior en zijn leader te volgen. De spieren in zijn schouders waren duidelijk te zien toen hij zich afzette. Zijn oren waren gespitst, maar zijn gedachten vlogen alle kanten op. Hij had geen idee wat er van hem verwacht werd, noch wat hij moest doen. Dit was de eerste keer dat hij echt op patrouille meeging. Het enige wat hij echt buiten het kamp had kunnen doen was trainen en op onderzoek uitgaan. Sinclaw was hem momenteel op aan het leiden en een goede Warrior van hem aan het maken, maar patrouilles hadden ze nog niet zo veel gedaan en Rapidpaw had geen idee wat Innerstar bedoelde met dat ze wel wisten wat ze moesten doen. Snel wierp hij een blik op Runningpaw, maar de Apprentice liet niet blijken of hij de opdracht van Innerstar wel of niet begreep. Misschien moest hij gewoon zijn instincten volgen en zou hij zo wel weten wat hij moest doen? Ja, liet hij dat maar doen. De kater gaf een onmerkbaar knikje en opende zijn bekje zodat hij de verschillende geuren op kon vangen. Hij durfde geen opmerkingen te maken, want hij wilde niet afgaan voor zijn leader, de Warrior en zijn mede-Apprentice. Toch kon hij het niet laten om Runningpaw plagerig aan te tikken en met zijn staartpunt naar een muisje te wijzen dat verderop langs gerend kwam. ‘Jammer,’ zei hij zachtjes tegen de Apprentice, duidelijk duidend op de gemiste kans om prooi te vangen.

Innerstar voelde hoe haar poten als een automaat zich voort bewogen. De spieren onder haar zwarte vacht waren duidelijk zichtbaar. Dat was wat Innerstar was, gespierd, een vrij mannelijke bouw, zoals ze altijd al had gehad. Ze was ook altijd de meest mannelijke poes geweest van haar en haar tweelingzus, Fallentear. Haar tweelingzus was echter overleden. Innerstar vertraagde kort haar pas om naast Waspsting te gaan lopen en de twee apprentices achter hun aan te laten lopen. "Goed, we zijn er bijna," miauwde Innerstar. "Houd je zintuigen op scherp voor tekenen van Windclan katten," vervolgde Innerstar. Innerstar liep door en hield haar eigen zintuigen ook op scherp, gelukkig nog geen Windclan geuren oppikkend op hun territorium, behalve de oude geur van Lizardpaw, toen zij enkele dagen geleden op bezoek was geweest bij Acefray. Bij de grens aangekomen markeerde ze haar lucht tegen een boom aan, er van uitgaand dat de andere katten ook begonnen met het markeren van hun Shadowclan geur.

Tijdens het lopen schoot er een muisje voor haar poten langs. Waspsting keek ernaar, maar deed verder niks. Het zou onhandig zijn om de prooi de hele patrouille lang te moeten dragen, en op de terugweg kwamen ze hier niet meer langs. Haar blik gleed even naar de apprentices, en zag dat zij de prooi ook gezien hadden. Ze knikte toen ook zij de muis niet achtera gingen. "Weten jullie waarom we de prooi nu laten gaan?" vroeg ze rustig aan de twee die achter haar en Innerstar liepen. Na een tijdje miauwde de leidster dat ze bijna bij de WindClan grens waren. Wasp keek naar de zwarte poes en knikte op haar woorden toen deze miauwde dat ze hun zintuigen scherp moesten houden. Er was een geur van WindClan te ruiken, maar deze was al oud. Toch spitste de kattin haar zintuigen en draaide ze haar kop naar Inner, waarbij ze de kattin vragend aankeek. Die moest de geur toch ook ruiken? Dat Lizardpaw in het kamp geweest was had ze niet meegekregen.

Een tikje van een zachte pluk vacht liet de kater eventjes opschrikken maar hij bleef zo koelbloedig mogelijk. "Jammer" Hoorde Runningpaw de mede-apprentice zachtjes miauwen, en hij volgde de punt van de staart van Rapidpaw die op een muis wees die langsglipte. Runningpaw knikte om aan te geven dat hij het eens was. Kennelijk had Waspsting ook de muis opgemerkt. "Weten jullie waarom we de prooi nu laten gaan?" De kater knikte. "We kunnen niet extra last meenemen op een patrol." Miauwde Running zachtjes, en hij wendde daarna zijn blik af zodat hij niet over zijn lange poten zou struikelen. Hij moest altijd opletten dat hij niet te snel zou gaan, hij heette niet voor niks Running. Na een klein poosje maakte de zwarte leidster duidelijk dat de patrol bijna de grens naderde. De lucht van WindClan had de kater al opgemerkt en hij zette nu al zijn zintuigen op scherp. Opeens drong de geur van een WindClan kat zijn neus in, van een paar dagen geleden zo te ruiken. Hij zette zijn vacht op en keek vragend naar de Warrior en de Leader. Zo te zien wist Waspsting ook niet wat er hier gebeurd was. "Is er een WindClanner over de grens gegaan?" Vroeg de Apprentice, niet wetend wat hij zou moeten doen.

Innerstar keek om naar Waspsting toen zij aan de apprentices vroeg waarom ze niet konden jagen tijdens een patrouille, waarop Runningpaw antwoordde. Innerstar knikte goedkeurend naar Runningpaw. "Al is het tijdens een lange patrouille wel toegestaan als er een korte pauze wordt ingelast," miauwde Innerstar ter aanvulling. "En wat doe je wanneer een vreemdeling zich op ons territorium bevindt?" Vroeg Innerstar vervolgens waarna ze nog een stukje van de grens markeerde.
"Is er een WindClanner over de grens gegaan?" Vroeg Runningpaw toen, toen ze de Windclan geur hadden opgepikt. "Heel scherp van je, Runningpaw," merkte Innerstar op. "Als je goed ruikt herken je de geur van Lizardpaw, de medicine cat apprentice van Windclan. Kort geleden was zij bij Acefray op bezoek," vertelde Innerstar, waarna ze de katten mee wende om verder langs de grens met Windclan te gaan. "En, apprentices, vergeet niet om de grens te markeren, hé?" vervolgde ze, Runningpaw en Rapidpaw aankijkend.

OOC: Post maar gewoon actief door, gezien dit topic niet inactief mag worden. Jullie weten de redenen

Rapidpaw richtte zijn aandacht gauw weer op het rennen. Ze waren nog niet al te lang bezig, maar zijn flanken zwoegden omdat conditie nog niet echt zijn ding was. Hij was wel uit het kamp gegaan en natuurlijk had hij ook lange afstanden gelegd, maar die had hij niet zo snel afgelegd zoals zijn Clangenoten nu deden. Hij wist dat het een Warrior en een leader waren. Hij wist dat zij groter waren en dat ze meer ervaring hadden met hem. Hij had het echter heel erg warm onder zijn pels en dus concentreerde hij zich niet direct op de vraag van Waspsting. Runningpaw was hem trouwens toch al voor en Rapidpaw vond het nogal onnozel als hij iets ging aanvallen waar Runningpaw al het volledige juiste antwoord op had gegeven. Zijn oortjes bewogen echter ongemakkelijk toen Innerstar een vraag stelde. Hij wilde voor Runningpaw antwoorden, maar zijn gedachtegang leek meer met het bijhouden van het tempo bezig te zijn dan met de vraag. Hij begon in zijn geheugen te graven. Wat zou hij doen als hij een vijandelijk persoon op zijn territorium tegenkwam? ‘Hem of haar vriendelijk verzoeken om weg te gaan en hem of haar bewust te maken van het feit dat ze zich op iemand anders hun territorium bevinden,’ antwoordde hij lichtelijk twijfelachtig, maar hopend dat Innerstar dat laatste niet merkte. ‘Als hij of zij nog niet weg wilt gaan zou ik tot de aanval overgaan.’ Hij had niet direct het idee dat dat het juiste antwoord was, maar wat moest hij anders zeggen? Runningpaw had een rake opmerking gemaakt over de WindClan en een tikkeltje beschaamd moest Rapidpaw toegeven dat hij de geur nog niet had opgemerkt juist omdat hij zo erg in zijn gedachten verzonken was. Hij vulde Runningpaw dus weer niet aan, maar volgde Innerstar’s orders op en begon de grenzen te markeren. Zijn oortje bewoog naar opzij toen hij weer het geluid hoorde van een prooi dat nabij was, maar de Apprentice liet niks merken en wachtte in plaats daarvan tot Runningpaw ook zijn deel had gemarkeerd.

Runningpaw beantwoorde haar vraag en het antwoord was goed, waardoor zowel Waspsting als Innerstar goedkeurend knikte. De zwarte kattin vroeg wat er gebeurde als er een indringer gevonden werd op hun territorium, en de grijsbruine kattin wierp haar blauwe blik naar achteren, op de twee apprentices, wachtend op een antwoord. Nu was het Rapidpaw die de vraag beantwoordde en Wasp trok haar neus lichtjes op bij het horen van 'vriendelijk verzoeken'. Ze snoof lichtjes, waarna ze miauwde: "Dat vriendelijk verzoeken mag je best laten zitten. De sukkels moeten zich niet op ons territorium bevinden. Maar je stappen zijn wel goed; eerst met woorden, daarna met klauwen."
Toen Runningpaw vroeg of er een WindClanner over de grens gegaan was, keek Waspsting geïnteresseerd naar Innerstar. Ook zijzelf had de geur geroken en zich afgevraagd of dit nu onopgemerkt gebeurd was. Maar gelukkig was er een goeie reden voor; dan hoefden ze niet opnieuw op uitstapje naar een andere clan. Rustig luisterde de pers naar wat er verteld werd, waarbij ze tegelijkertijd de grens markeerde. Na korte tijd had ze haar stuk goed gemarkeerd en ging ze naast Rapidpaw zitten, waarbij ze hem met opgetrokken wenkbrauw aankeek. "Nu al klaar? Heb je 't zeker weten goed gedaan?" vroeg ze. Hoewel ze niet echt aan hem twijfelde, was het goed dat hij bij zichzelf nog even dubbelcheckte. Als hij het nu maar een beetje afgeraffeld had, zou hij teruggaan en het toch goed doen. Had hij het gewoon goed gedaan, kon hij trots op zichzelf zijn. Op allebei de manieren kregen ze een goed gemarkeerde grens.

Vriendelijk verzoeken om weg te gaan en de indringer er op duidden dat hij of zij zich op Shadowclan territorium bevond. Luisterde de ander dan nog niet, dan aanvallen. Bijna goed. Dat liet Waspsting Rapidpaw weten, waarop Innerstar instemmend knikte, blij met het antwoord van Waspsting. Zij was een warrior waar Shadowclan trots op mocht wezen. "Precies, een indringer is een indringer en aan vriendelijk doen, doen we in dat soort gevallen niet. De kat laat zelf wel weten als er iets is wat maakt dat het goed zit, maar daar moet je nóóit vanuit gaan," vulde Innerstar Waspsting aan.
De grenzen werden gemarkeerd en Waspsting controleerde het markeerwerk van de twee apprentices. Innerstar ging er vanuit dat het goed gedaan werd en zwaaide vervolgens met haar staart om verder te gaan langs de grenzen. De grens met Windclan was niet al te lang en deze was dan ook al snel al gedaan. Ze gingen door naar de grens met rogue gebied.
"En, Rapidpaw en Runningpaw, wat merken jullie nu op in de lucht?" Vroeg Innerstar, terwijl ze weer een stukje van de grens markeerde. De geur van Windclan was duidelijk vermindert en had plaats gemaakt voor meer verschillende geuren. Verschillende katten, de geuren van de boerderijen en weinig tot geen clangeuren. Ofwel, de geuren van rogue gebied.

OOC: Sorry voor mijn late reactie, ik zit nu midden in mijn examenvoorbereidingen.

Rapidpaw was het er niet erg mee eens dat het direct op een agressieve manier gedaan moest worden. Of nou ja, hij was het er eigenlijk wel mee eens, maar enkel als de kat tegenover hun agressief gedrag vertoonde. Als een kat per ongeluk op het territorium kwam, vond hij het niet nodig om er direct tegen beginnen te snauwen. Hij zou zelf niet bepaald snel op een verkeerd territoriumgedeelte terechtkomen, maar hij kon begrijpen dat het voor buitenstaanders lastig was om de verschillende Clangrenzen te onderscheiden. Tegenover een kitten die een Rogue was zou hij bijvoorbeeld nooit echt direct kunnen snauwen als het dier er op onschuldige wijze verzeild was geraakt, maar hij besloot om wijselijk zijn mond te houden omdat dat niet de woorden waren die Waspsting en Innerstar wilden horen. Toen Innerstar klaar was met haar woorden gaf Rapidpaw een kort knikje ten teken dat hij het begreep. Hij zou de tactiek aanpassen die zij goed vonden, niet die hij zou toepassen. De kater draaide zijn kopje en gaf een knikje aan Waspsting. ‘Zeker weten,’ zei hij. Hij had zijn deel gedaan en hij hoopte dat Runningpaw zijn deel ook goed ging doen, maar aangezien de Apprentice prima in staat was om juiste antwoorden te geven op de vragen van de Warrior en de leader, zou dat wel goedkomen en ook Innerstar leek daar zeker van te zijn. Rapidpaw voelde zich eerlijk gezegd een beetje klein tegenover Runningpaw omdat de kater meer leek te weten dan hem en logischere antwoorden wist te geven, maar hij probeerde dat gevoel zo goed mogelijk te negeren. De kater snelde achter Innerstar en Waspsting aan en hield ondertussen zijn reukzin op scherp. Hij wilde niks missen. De verandering van geur was hem niet onopgemerkt gebleven, maar hij wist niet goed of hij er een opmerking over moest maken en was vrij opgelucht toen Innerstar er een opmerking over maakte. ‘De geur van WindClan is er bijna niet meer,’ zei hij en hij rook nog eens voor de zekerheid. ‘En ik ruik geuren die me niet echt bekend zijn. Rogue?’ Dat laatste zei hij zo zacht mogelijk, omdat hij wist dat het eerste deel wel goed moest zijn, maar van het tweede deel was hij helemaal niet zeker. ‘Rogue,’ zei hij nu iets luider toen hij naar Waspsting keek en daarna snel een blik op Innerstar wierp. Hij hoopte bij StarClan dat hij het goed had, anders ging hij echt af hier.

Runningpaw had zijn deel al snel gemarkeerd zoals hij de oudere Warrior zag doen en ging daarna naast Rapidpaw staan. Aandachtig luisterde de kater mee naar de uitleg van Waspsting en Innerstar. Na een zwaai van de zwarte poes vervolgde de patrouille zijn weg langs de grenzen. "En, Rapidpaw en Runningpaw, wat merken jullie nu op in de lucht?" De Apprentice wou net antwoorden maar Rapidpaw was sneller. "Inderdaad... Rogue." Mompelde hij er wat zachter achteraan. Nieuwe geuren waren binnengestroomd toen de kater zijn bekje wat open had gedaan, en de geur van de hazenvreters was was verminderd. Hij was nog nooit heel diep het territorium van zijn Clan ingegaan dus was hij wel nieuwsgierig wat ze in dit deel zouden vinden.

OOC: Sorry voor late reactie :c Zal proberen dit wat meer te onthouden

Innerstar vervolgde haar uitleg en Wasp trok haar mondhoek lichtjes op naar de leidster. Ze waren een goede aanvulling op elkaar; ze zouden vaker met elkaar op patrouille moeten gaan. Toen ze de grenzen markeerden, controleerde de warrior bij Rapidpaw of hij het wel goed had gedaan, aangezien hij snel klaar was. Maar de apprentice wist zeker dat het goed zat en ze knikte. "Prima," miauwde ze en tikte hem kort aan met haar wollige staart als compliment.
Al snel liepen ze verder, richting rogue territorium dit keer. Vooral hier was het belangrijk om goed te markeren, omdat die landlopers vaak dachten dat ze overal konden gaan en staan waar ze maar wilden. Innerstar vroeg aan de twee apprentices wat er nu op te merken viel, en rustig luisterde de pers naar wat ze te zeggen hadden. Het was goed dat ze veel nadachten, daar leerde je het meeste van. En bovendien kostte het ook energie, wat betekende dat ze - als ze dalijk terugkwamen in het kamp - ze geen drukke apprentices mee terug brachten. Er was bijna niets waar ze zich zo erg aan kon irriteren als drukke apprentices als ze wilde slapen, vooral als deze terugkwamen van een moonhigh patrol.

Fel scheen de drie kwart maan tussen de wolken door terwijl er hier en daar sterren te zien waren. Het was een relatief heldere nacht met hier en daar wat dikke wolken. De apprentices beantwoordde haar vraag juist, waarop Innerstar dan ook knikte. "Goed zo," miauwde ze met een goedkeurende blik in haar ogen. "Goed, nu ook hier goed de grenzen markeren, dan gaan we namelijk verder," miauwde ze. Toen dat gedaan en gecontroleerd was gingen ze dus ook verder. Bij het volgende stuk markeerde Innerstar nog een keer de grens, gaf de andere katten de opdracht het zelfde te doen en controleerde dat van de apprentices. "Goed, nu hebben we alles wel gehad. Het is rustig en dat is mooi," miauwde Innerstar. Nu zouden ze via Carrionplace terug gaan naar het kamp.

OOC: Ik zet ff vaart in het topic
Volgensmij wordt dit de eerste patrouille die ooit eens afgerond gaat worden :') #beproud

Rapidpaw voelde zijn vacht tintelen omwille van het feit dat hij een compliment had gekregen van Waspsting. De oudere Warrior leek vrij nors te zijn en dus vond Rapidpaw het wel een compliment als hij een goedkeurende blik van haar kreeg. Runningpaw vulde aan dat het inderdaad om een Rogue-geur ging en Rapidpaw was vrij opgelucht over het feit dat hij dit juist had. Hij vond het namelijk vrij stuntelend overkomen als hij het fout beantwoord zou hebben. Maar goed, dat was dus niet het geval en Innerstar droeg hun op om verder te markeren. Net zoals Innerstar markeerde hij de grens en zorgde dat hij dit goed deed. Met een nerveuze blik keek hij toe hoe Innerstar het controleerde, maar zo te zien leek het goed te zijn en zich weer lichtelijk trots voelend over zichzelf maakte Rapidpaw ruimte voor zijn leader om langs hem te stappen. Hij wist dat de patrouille niet al te lang meer zou duren en vond dat eigenlijk vrij jammer, want hij had het wel naar zijn zin. Het was spannend om op nachtpatrouille te gaan en ze stelden interessante vragen. Hij had bovendien ook het idee dat zijn aanwezigheid deze keer ook daadwerkelijk geapprecieerd werd en dat hij een meerwaarde vormde voor de Clan. Het was beter dan overdag in de Clan op zijn kont te zitten en niks te doen, maar hij wist dat zijn mentor daar binnenkort verandering in zou brengen. De kater verwierp de gedachte en rende achter Innerstar, Waspsting en Runningpaw aan. Door zijn enthousiasme ging hij echter naast Runningpaw lopen en had daardoor een beter overzicht van wat er voor hem gebeurde. Zijn ogen tuurden in het donker en zijn bekje viel open toen hij een paar lichaampjes zag rond bewegen in het donker. Hij fronste en tikte Waspsting voorzichtig aan om de Warrior haar aandacht te trekken en zorgde dat hij zijn stem wat zou verheffen zodat Innerstar ook mee zou kunnen luisteren. ‘Eh…’ begon hij twijfelachtig. ‘Is dat normaal?’ Hij wees met zijn staart in de richting van de best wel vele lichaampjes. Hij was in dit deel van de territory nog nooit geweest, dus hij had geen idee of het normaal was dat het er zo veel waren.