{Moonhigh Border Patrol} Borders with Windclan and Rogue territoriy

Ondertussen had Runningpaw het markeren wel ind e gaten. Toen Innerstar hem checkte en niks zei voelde hij een kleine vlaag van trots door hem heen gaan. Persoonlijk leek hem een nachtpatrouille nu al veel leuker dan een dagpatrouille. Het was lekker koel en je ontdekte veel spannende dingen. Hij had niet doorgehad dat hij een beetje treuzelde - niet zo erg als Rapidpaw tenminste - en sprong met grote, lenige stappen weer achter Innerstar en Waspsting aan. Na een paar secondes voelde hij de aanwezigheid van zijn mede Apprentice naast zich. Hij tuurde in het donker en snoof voorzichtig, en toen hij actie wou ondernemen had Rapidpaw dat al gedaan. "Wat zijn dat?" Zijn stem was een mengeling van walging en nieuwsgierigheid. De geur kwam overduidelijk van hen vandaan. En het waren er gigantisch veel op elkaar.

Nadat ze klaar waren met het markeren van de grens gingen ze verder naar het volgende deel van hun territorium. De geur van de carrionplace kwam steeds dichterbij en hiermee ook de viezigheid onder hun poten. Waspsting hield niet van dit gebied van hun territorium, maar liever dat ze hier moest patrouilleren dan dat er onbekende katten hier hun thuis maakten. Want het was een bleef hun gebied. Toch was het wel oppassen als je hier kwam, want de ratten die hier kwamen brachten vaak ziektes met zich mee. Ook jagen kon je hier beter niet doen, aangezien de kraaien die hier zaten bijna altijd gegeten hadden van de viezigheid die hier lag en hiervan kwamen ook vaak ziektes die je liever niet wilde hebben. Toen ze aankwamen, was het goed te zien dat er nogal wat ratten zaten. Er werd haar gevraagd wat het waren, en ze schudde lichtjes haar kop. "Ratten," begon ze en snoof lichtjes. "ze lijken op muizen, maar zijn heel wat gemener. Ze zijn altijd in grote groepen en willen soms nog wel eens katten aanvallen. Als je gebeten wordt kan het heel goed zijn dat je een infectie oploopt." Nee, Wasp was geen fan van deze diertjes. "Je moet ook niet op ze jagen, want ze zijn bijna altijd besmet met iets."

Rapidpaw merkte vele, vreemde figuurtjes op. Ratten. Ze lagen regelmatig wel op de prooistapel, maar dan waren dat meer ratten uit het bos, minder vaak vol met ziektes dan de ratten van de Carrion Place. Die van de Carrion Place mochten beslist niet gevangen worden. Het liefst niet eens in tijden van extreme prooischaarste. Waspsting begon het uit te leggen aan de twee apprentices, waarop Innerstar even haar ogen vernauwde. Kom op, elke kitten wist wat ratten waren. Dat was de meest voorkomende prooidier van Shadowclan en het beest waar ze het meest last van hadden in Shadowclan. "Enkel bos ratten zijn toegestaan om op te jagen," vulde Innerstar Waspsting aan. Innerstar knikte naar de apprentices. "Waspsting, jij gaat met Rapidpaw de linkerkant van de Carrionplace bekijken, ik ga met Runningpaw langs de rechterkant," miauwde Innerstar, waarna ze Runningpaw naar haar toe wenkte. "Allebei, niet te dicht bij de ratten komen!" Sprak ze duidelijk naar de twee apprentices. "Rapidpaw, dicht bij Waspsting blijven en goed naar haar luisteren," vervolgde ze, waarna ze weg liep met Runningpaw.
Innerstar keek om naar de zwart met witte apprentice. "Blijf dicht bij me en let goed op," miauwde ze tegen de apprentice. Innerstar was op haar hoedde en bekeek de Carrionplace goed. Er waren ongebruikelijk veel ratten, dat was een ding dat duidelijk was. Maar ze wou de ernst weten.

OOC: Goed, Jacq weet wat te doen na de post van Freedje.

Rapidpaw kneep zijn ogen samen en tuurde naar de vele lichaampjes. Zijn oortjes trokken per ongeluk geamuseerd naar achteren toen Runningpaw vroeg wat het was. Hij had namelijk al wel gezien dat het ratten waren, maar wist alleen niet zeker of het normaal was dat het er zo veel waren. Als kitten had hij veel gevaarlijke verhalen gehoord over de ratten en het territory. De Elders vonden het dan ook wel leuk om de verhalen wat aan te dikken, maar wat wel bleek was dat ze gevaarlijk waren. Alleen al de gedachte om die scherpe tandjes in zijn vel te voelen zorgde er even voor dat de Apprentice rilde van afschuw. Nee, hij zou die tandjes absoluut niet in zijn vel willen voelen. De kater luisterde beleefd naar de uitleg van Waspsting, maar de meeste dingen wist hij zelf al of had hij op zijn minste al wel kunnen raden, maar het was goed dat de Warrior haar uitleg zelf nog eens deed om het allemaal op te frissen. De kat die hier een prooi ving en het naar het kamp bracht moest of heel dom zijn of willen moorden. Je had natuurlijk van die zieken geesten rondlopen die het nodig vonden om een rat vol met ziektes naar de Nursery te brengen, maar daar wilde hij al niet te veel aan denken. De kater richtte zijn volledige aandacht op Innerstar toen deze hem een opdracht gaf en hij gaf een plechtig knikje. Hij vond het niet erg dat hij samen met Waspsting de Carrion Place ging patrouilleren, het leek hem immers een aangename Warrior die hem veel kon bijleren. En dus sprong de jonge Apprentice naar de poes toe en gaf haar een beleefd knikje. ‘Wat moet je eigenlijk doen als je aangevallen zou worden door een groep ratten en je bent in je eentje?’ vroeg hij nieuwsgierig voordat hij achter de Warrior aan zou gaan om te gaan patrouilleren.

Innerstar gaf het bevel dat de groep werd opgesplitst in twee groepjes. "Zeker weten." Fluisterde de kater toen Innerstar waarschuwde dat ze niet te dichtbij de ratten moesten komen, ook al had hij dat ook gedaan zonder de waarschuwing van de zwarte poes, want de ratten waren niet echt leuk om aan te zien en dan niet de stank meerekenend. Runningpaw maakte nog oogcontact met Rapidpaw voordat hij achter Innerstar aanliep. Hij knikte en staarde behoedzaam om zich heen, voorzichtig zijn poten neerzettend. Hij keek even aarzelend om zich heen, hij was langzamer dan de zwarte poes en ze was makkelijk weg te denken vanwege de donkere lucht. Runningpaw zette een paar stappen richting de kant waar hij dacht dat Innerstar was, toen hij opeens de grond onder zijn poten voelde verdwijnen. "Foxdung" Mompelde hij een beetje boos op zichzelf, waarom volgde hij ook al weer niet gewoond de geur van zijn leider? Hij krabbelde uit de kuil maar toen hij om zich heen keek zag hij alleen maar lichaampjes. "Innerstar!" Runningpaw was zo dom, en hij week angstig meer uit naar het midden. Dit zou hij niet overleven zonder een gevecht en littekens, dat was zeker.


OOC: Niet helemaal zeker hoe ik hem vast zou laten zitten ugh, beetje vreemd maar ja ;/

Innerstar vulde haar woorden aan en rustig knikte Wasp. Toen kreeg ze de opdracht om met Rapidpaw naar de linkerkant van de Carrionplace te gaan, en ze knikte opnieuw. "Prima," stemde ze in en keek naar de zwarte poes."We zien jullie aan de andere kant wel weer." miauwde ze en wenkte de apprentice toen met zich mee. Deze sprong meteen naar haar toe en ze trok goedkeurend met haar oortje. Vervolgens zette ze de pas in richting de linkerkant van de Carrionplace, al zorgde ze er wel voor dat ze niet in de afvalberg kwamen. Daar zou de kans op een rattenaanval zeker dubbel zo groot zijn als hier. ‘Wat moet je eigenlijk doen als je aangevallen zou worden door een groep ratten en je bent in je eentje?’ vroeg Rapidpaw toen aan haar en ze keek over haar schouders, waarna ze licht bedenkelijk keek. "Dat is een goeie vraag," miauwde ze tegen hem. "Sommigen proberen hun weg uit ze te vechten, maar meestal geeft dit niet het beste resultaat. Ik denk persoonlijk dat als je meer dan vijf ratten dicht bij elkaar ziet hier, je je het beste uit de voeten kan maken. Ratten zijn soms met meer dan vijftig en als ze je tegelijkertijd aanvallen - en op de één of andere manier weten ze altijd wanneer te verzamelen - heb je meestal geen kans in je eentje." vertelde ze. Het was geen fijn iets, maar ratten waren daarom ook een groot probleem hier. Tevens ook de reden waarom hier amper katten kwamen.

De kater gaf aan zeker dicht bij haar te blijven, waarop Innerstar knikte en begon te lopen om de Carrion Place te patrouilleren. Toen Innerstar over haar schouder keek zag ze dat Runningpaw haar nog volgde, dus liep ze door. Er waren enorm veel kleine zwarte lichaampjes en ze wist nog niet goed wat ze hier mee moest. Hoe ging ze deze ratten bestrijden? En toen hoorde ze ineens een hard geroep. Meteen keerde ze terug en ze zag dat Runningpaw in de bende van de Carrion Place was gezonken. "Mousedung!" Grauwde ze, terwijl ze naar het toe sprong. Verschillende ratten sprongen al op haar rug en ze voelde bijtjes. Ze greep Runningpaw vast bij zijn nekvel en probeerde hem zo omhoog te trekken. Meerdere ratten klommen op haar zwarte lichaam en begonnen haar te bijten. Ze kon pas iets terug doen als ze Runningpaw los getrokken had. "Kom op, Runningpaw," bromde ze terwijl ze hem omhoog trok.

Rapidpaw had verder niet over zijn schouder gekeken en had dan ook geen idee wat er achter zich afspeelde. Mocht hij het geweten hebben, dan had hij zich natuurlijk direct omgedraaid en was gaan helpen. Maar nee, hij had zijn aandacht volledig gefocust op de poes. Hij merkte dat ze vriendelijk tegen hem was en haar goedkeuring op sommige momenten duidelijk naar hem toe liet blijken, iets wat hij wel kon appreciëren omdat hij met sommige dingen niet altijd wist of hij het nu juist deed of niet. De kater was opgelucht over het feit dat hij dan toch een paar dingen goed kon doen. Soms voelde het namelijk alsof hij een jonge kitten van één maan oud was die helemaal niks wist, maar hij merkte dat een patrol mee doen wel interessant kon zijn en de kater luisterde geïnteresseerd naar Waspsting’s antwoord. Een rilling ging over zijn rug toen hij dacht aan het feit dat hij wel eens gevangen kon raken tussen meer dan vijftig ratten. Hij had de scherpe tandjes gezien als ze piepten en hun bek openden. Een leek misschien niet zo heel gevaarlijk, maar de rest wel en hij was er dan ook geen fan van om ze uit te dagen. En daarom bleef hij dus dicht in de buurt van de Warrior. Hij was wel getroost door het feit dat Waspsting in de buurt was en de poes in kon grijpen als er iets zou gebeuren, maar toch deed hij liever geen domme dingen en koos zorgvuldig de plekjes uit waar hij zijn poten zette. ‘Maar is het ook niet dat je van één beet gruwelijke ziektes kunt krijgen?’ vroeg hij aan haar. ‘Ik denk dat dit mijn minst favoriete onderdeel van de patrol is,’ gaf hij toe en hij lachte. ‘Gelukkig zijn we niet heel lang aan dit onderdeel bezig en zullen we Runningpaw en Innerstar gauw weer tegenkomen.’

De pers keek naar Rapidpaw toen deze sprak. Ze knikte als antwoord op zijn vraag. "Dat klopt," miauwde ze simpeltjes. En vaak ging je d'r nog dood aan ook, maar dat zou ze nu maar niet zeggen. Een beetje medeleven voor de duidelijk nerveuze apprentice had ze nog wel. Al helemaal toen hij zei dat dit zijn minst favoriete onderdeel was.
De kattin spitste haar oren toen ze wat geroep leek te kunnen horen. Haar blik gleed naar de kant waar Runningpaw en Innerstar gegaan waren, maar ze zag niets bijzonders. Haar oortjes bewogen snel heen en weer, proberend de zachtste geluidjes op te pikken. Maar ze hoorde verder niets meer. Wasp vernauwde haar ogen. Ze had het gevoel dat er iets niet klopte. Zij kwamen wel verrassend weinig ratten tegen. Wellicht waren die naar de andere twee katten toegetrokken..? "Kom op, Rapidpaw. Doe je naam ten goede en schiet een beetje op, wil je." bromde ze hem toe en verhoogde haar pas, en ging nu dravend verder. Ze zouden hun rondje sneller afgaan, want dit beviel haar niets.

Na even goed trekken lukte het Innerstar om Runningpaw los te krijgen. Maar zelf zat ze al helemaal onder de ratten. De ratten beten haar en Innerstar voelde een stevige beet in haar nek. Ze sloeg met haar poot de rat weg en voelde een warme vloeistof langs haar nek heen glijden. Het was niet dodelijk, maar wel heftig. Ze hoorde de vraag van Runningpaw en merkte op hoe paniekerig ze was. "Weg, weg hier!" Snauwde ze en schudde met haar vacht terwijl ze de ratten van zich af probeerde te vechten. Ze kon zich niet meer goed focussen op Runningpaw. Innerstar had enorm veel ratten op zich. "Haal hulp!" Vervolgde ze met een snauw, waarna ze een rat van haar flank af trok. Bloed gutste uit de wondjes en ze raakte stukken vacht kwijt. Een tweede rat sprong dit keer op haar gezicht die Innerstar wild schuddend van zich af wist te krijgen. Vervolgens beet ze nog een rat vast en beet deze dood. Er lagen al verschillende dode ratten om haar heen, maar er bleven ook maar ratten komen. Ondertussen baande Innerstar zich een weg tussen de ratten door, terwijl ze ratten van zich afschudde en doodde. Het begon de Shadowclan leader echter steeds meer te duizelen en ze hoopte dat Runningpaw luisterde, anders ging het niet goed komen. Als Runningpaw nu geen hulp had gehaald zat hij zelf waarschijnlijk ook onder de ratten. "Help!" Schreeuwde ze zelf, hopelijk hard genoeg. Innerstar baande zich verder een weg naar de rand en er waren intussen al minder ratten om haar heen. Vervolgens zonk ze door haar poten heen en werd alles langzaam zwart om haar ogen. Blindelings wist ze nog een een rat of twee te doden, maar toen was het ook klaar. Innerstar was het bewustzijn verloren en haar hart was gestopt met kloppen. De Shadowclan leader verloor haar eerste leven.

OOC: Innerstar verliest haar eerste leven