Am I to fast? {&Fallowpaw}

Stilletjes sloop Owlpaw dichterbij het vogeltje. Toen hij het vogeltje had gezien was hij er langzaam heen geslopen. Hij kon nog niet jagen, zijn mentor had hem nog geen les gegeven. Maar proberen kon je altijd. Hij wilde zo graag. En dat was nou de fout die hij telkens maakte. Snel sprong hij op het vogeltje af. Maar hij had te vroeg gesprongen waardoor hij de het de steen waar het vogeltje op zat niet haalde. Hij miste helemaal. Het vogeltje was al weggevlogen voor hij er al was. Zijn sprong was dus te lang geweest, en te langzaam. Boos op zichzelf schopte hij een steentje weg met zijn poot. Waarom kon hij het nou niet? Ja, hij had nog geen training gehad maar zo moeilijk kon het toch niet zijn? Blijkbaar wel...
Geïrriteerd ging Owl op de steen zitten waar zonet nog het vogeltje had gezeten. Hij keek recht voor zich uit. Waarom lukte het nou niet? Hij wilde zo graag, maar het mislukte altijd...

First post: Fallowpaw

Gebiologeerd keek Fallowpaw naar de apprentice Owlpaw. Ze was aan komen wandelen toen ze in de gate kreeg dat hij in een jachtpositie gehurkt stond. De jonge kattin was vlug naar een bosje gevlucht waar ze in was gekropen. Haar ogen staarde naar de zwart witte kater en bijna even teleurgesteld als hem keek ze toe hoe de vogel weg vloog. Fallow stapte uit haar schuilplaats. "Niet slecht, Owlpaw." Mauwde ze vriendelijk, wetende dat hij nog geen training had gehad. Owlpaw was op hetzelfde moment apprentice geworden als zij. "Heb jij ook zo'n zin in de komende trainingen?" Vroeg ze vervolgens met een glimlach.

'Niet slecht, Owlpaw,' hoorde de kater opeens achter hem. Hij keek om, een beetje geschrokken door de onverwachte verschijning van de poes. Hij herkende Fallowpaw. Hij besefte dat ze het over de vogel had. De zwart-witte kater haalde zijn schouders op. 'Kon beter,' zei hij kortaf. 'Heb jij ook zon zin in de komende trainingen?' vroeg Fallow met een glimlach. Owlpaw knikte. En of hij daar zin in had! Dan kon hij eindelijk goed leren jagen, leren vissen, leren vechten. 'Ja, zeker!' miauwde hij enthousiast.

Dat de kater wat kortaf reageerde kon Fallowpaw wel begrijpen. Het was niet leuk als iemand zag dat iets je niet lukte. Althans, dat vond ze zelf. Fallow kon daar erg onzeker van raken. Wel beurde de poes op van het volgende enthousiaste antwoord dat ze kreeg. Welliswaar geen lang antwoord, maar misschien was hij gewoon een kat van weinig woorden. ”Ik zou zo graag willen vissen,” begon de apprentice. Ze wist dat vissen de nummer 1 trait was die RiverClanners moesten kennen. ”Alleen zegt Futuresong dat het te gevaarlijk is momenteel.” Teleurgesteld keek ze naar Owlpaw. ”Wat wil jij het liefst leren?”

'Ik zou zo graag willen vissen,' begon de Apprentice. Owl knikte. Dat kon hij zich best voorstellen. Als je kon vissen was het inderdaad erg leuk. 'Alleen zegt Futuresong dat het te gevaarlijk is momenteel,' zei Fallowpaw. Owlpaw keek haar verbaasd aan. 'Hoezo te gevaarlijk? Daar heb ik niets over gehoord...' vroeg hij. 'Wat wil jij het liefst leren?' vroeg Fallow. Owl dacht na. 'Ehm... Vissen natuurlijk ook. En op ander prooi jagen. En natuurlijk leren vechten. Eigenlijk van alles wat,' miauwde hij.

Hoezo niks over gehoord? Verbaasd keek Fallowpaw naar de apprentice die haar leeftijd had. Het was immers genoemd bij de ceremonie waar ze hun nieuwe rang kregen, had hij liggen slapen? Waarschijnlijk was de zwart witte apprentice nerveus geweest, wat ze dan ook wel weer kon begrijpen. ”De tweebenen bij de rivier, slimme?” Begon ze met een lachje. ”Degene die onze vis opeten en het ons onmogelijk maken om in de buurt te komen,” verklaarde ze logisch terwijl ze een likje over haar borst gaf.

'De tweebenen bij de rivier, slimme?' begon Fallow met een lachje. Het begon Owl te dagen. 'Degene die onze vis opeten en het ons onmogelijk maken om in de buurt te komen,' verklaarde de poes. Owl vormde een 'o' met zijn mond en knikte langzaam. Inderdaad, ergens had hij dat wel gehoord. 'Oh ja, inderdaad...' zei hij met een klein lachje. Hij schaamde zich een beetje dat hij het niet wist.