Sweater Weather

Met een kalme blik staarde ze even voor zich uit... Ze had werkelijk geen idee wat ze moest doen. Het was al aan het schemeren, wat dus betekende dat het voor haar zo goed als pikzwart werd, langzaam. Ze kon minder goed zijn als het donker werd... Als het licht was kon ze nog de schemeringen of de vage beelden zien... Nja, ze zag nog kleuren goed dus dat was iets waar ze toch positief op bleef. Ze had werkelijk geen idee wat ze moest doen. Ze lag er maar wat... Ze kon haar weg niet echt terugvinden naar de warrior's den... Het zou dan ook niet de eerste keer zijn dat ze buiten zou slapen... Niet dat ze het erg vond, zolang ze andere maar niet stoorde, niet? Met een zuchtje sloot ze haar ogen en legde ze zich wat schuin neer. Nog steeds prikten haar zijden wat van het gevecht met Claw... Maar ook dat gevoel leek weg te ebben uit haar lichaam. Alsof ook dat hoofdstuk voor altijd was afgesloten. Maar voor haar zou het vast een eeuwige aansleep zijn... Ze had werkelijk geen enkel idee wat de toekomst voor haar had... In haar ogen was het allesinds alleen maar duister..

-Jaytail

Het werd al laat... zo laat. De laatste katten voor op patrouille vertrokken, de meeste apprentices gingen naar bed, de buiken van de elders en kittens waren vol, de kittens gingen slapen, de elders gingen slapen... het werd stiller en stiller. Jaytail zuchtte even en keek even rond hem, waarna hij een bekende geur op ving en ernaar toe liep. Hij herkende de geur uit duizenden. Zijn goede vriendin, mocht hij haar zo noemen?, Snowdrop... die zich van de rang als deputy had afgestaan. "Hey Snow..." murmelde hij zacht tegen haar, waarna hij zijn bruine kopje tegen haar aan duwde als begroeting.

Langzaam werd het steeds stiller in het kamp.. Nee... Niet alleen stiller, ook kouder. Tja.. Je leerde meer letten op andere zintuigen als er een van je basisdingen het aan het opgeven was. Stil begon ze zich op te krullen. Ze wilde niemand in de weg lopen natuurlijk. "Hey Snow." klonk er plots. De gevlekte kattin knipperde even en analyseerde de stem even kort... Maar deze persoon duwde al snel zijn kopje tegen de hare. Ze gaf even mee en haalde een vaag vrolijk gezicht boven. Ze herkende langzaam de geur en probeeree in wat voor haar alleen duisternis was, zijn ogen te vinden. "Hey Jay." zei ze zacht op haar gebruikelijke toon van moederlijkheid en liefkozendheid. "Hoe ging het jagen vandaag?" Zoals altijd begon ze over de ander en probeerde ze zo happy mogelijk over te komen... Ah tja... Dit was nu eenmaal haar leven geworden.

Ze gaf mee met het kopje, waarna er een licht vrolijk gezichtje te zien was en Jay ook iets glimlachte. Aw... Hij nestelde zich naast haar en keek rustig naar haar. Was dit oké om te doen? Vast wel. "Hey Jay." klonk er zacht op de toon die hij soms miste. Die zachte... Lieve... Moederlijke toon. Als een echte Queen, zou hij maar zeggen. "Hoe ging het jagen vandaag?" klonk er van haar af, waarop Jaytail even knipperde en glimlachte. "Het gaat beter, vooral nu er meer prooi gevangen kan worden." sprak hij met een rustige glimlach tegen haar. Hij had niet veel met haar gesproken na... dat incident. "Hoe gaat het met jou?" vroeg hij even rustig aan de ander.

Al snel nestelde de ander zich tegen haar aan en ze bewoog even met haar oortjes... Nou als ie dat fijn vond... Hehe. Ze glimlachte even naar hem... Tja, ze kon het niet laten. "Het gaat beter, vooral nu er meer prooi gevangen kan worden." Klonk er nadat ze een vraag had gesteld. Hm... dat was fijn om te horen. Ze had ook al gemerkt dat er meer prooi was, maar zelf had ze nog geen enkel beestie weten te pakken krijgen. Het was jammer, maar een feit. Heh. "Hoe gaat het met jou?" Met haar? "Oh, het gaat goed hoor," leugens, maar het was maar wat je zelf geloofde, niet? Kalm knipperde ze even, in het niets starende. "Moet je niet naar je nest?" Yes, beste moeder ever. maar nee hoor, hij had wel slaap nodig, was belangrijk... SIgh.

De ander glimlachte naar hem, waardoor hij ook wat glimlachte. Gelukkig vond ze het oke dat hij zich naast haar had genesteld."Oh, het gaat goed hoor," klonk er van haar af, waardoor hij even rustig knikte. "Moet je niet naar je nest?" Klonk er van haar af, waardoor Jay even grinnikte. "Bedoel je niet eerder; Moet jij zelf niet naar je nest?" sprak hij even met een glimlachje tegen de ander. Hehe. Hij glimlachte rustig en porde de ander even plagerig.

Hij grinnikte even... Ah tja... Misschien was het toch een klein beetje grappig.. Althans eh... whatever. "Bedoel je niet eerder; Moet jij zelf niet naar je nest?" Eh. "Ik ben ouder dan jou, dus je moet luisteren naar je oude mede warrior," zei ze kalmpjes met een zachte blik en een vrolijke glimlach. "Ik ben niet voor niks een oude doos geworden hoor," klonk er toch even grinnikend. "Mijn wijsheid moet je volgen~" Oh wat zat ze hier nu uit haar nek te praten. Maar ah, kon geen kwaad bij Jay.

Ze leek zijn opmerking gelukkig niet al te serieus op te vatten. "Ik ben ouder dan jou, dus je moet luisteren naar je oude mede warrior." klonk er kalm met een zachte glimlach van de poes af. "Ik ben niet voor niets een oude doos geworden hoor." klonk er grinnikend van de poes af, waardoor Jay ook even grinnikte en zijn groene ogen even rustig sloot. "Mijn wijsheid moet je volgen~" klonk er even van de ander, waardoor Jay zijn ogen opende en naar de ander keek en plagerig met zijn ogen rolde. "Zoveel ouder ben je ook niet dan mij hoor oudje." sprak hij glimlachend tegen de ander, waarna hij zijn kop even neerlegde en op zijn rug rolde. De grond was altijd zo heerlijk in zijn huid... hm.

Ze hoorde hoe de ander toch wel moest grinniken over haar opmerkingen. Zacht grinnikte ze mee met de pluizige kater. "Zoveel ouder ben je ook niet dan mij hoor oudje." Heh... Ze voelde hoe hij een beetje wegrolde van haar en ze knipperde even schuin waarna ze kalm glimlachte, toch keek ze star naar iets dat er niet was. Stil slikte ze even en trok ze haar pootjes wat meer onder haar lichaam. Een ietwat ongemakkelijke houding in deze situatie. "Dan nog, misschien ben ik wel wijzer~" zei ze zacht met een lachje. Heh.

Ze knipperde even schuin en er kwam een kalme glimlachte, echter leek het wel alsof ze iets miste... Uh... Wat? Hij knipperde even en keek naar de ander. Ze trok haar pootjes meer onder haar lichaam, waarop Jaytail even overeind rolde en zijn vacht ietsjes uitschudde. Hij keek even naar haar en slikte even... Was het erg wat hij deed? Iep... "Dan nog, misschien ben ik wel wijzer~" klonk er met een zachte lach, waarop Jaytail even grinnikte. "Misschien wel." sprak hij glimlachend, waarna hij zich weer tegen de ander nestelde. "Misschien niet~" hehe. Hij glimlachte rustig en sloot zijn ogen even. Hm...

De ander grinnikte weer op haar woorden. Fijn om te weten dat toch iemand erom kon lachen, non? "Misschien wel."En het duurde niet lang voordat de ander zich tegen haar aan nestelde en ze tevreden haar oogjes sloot. Nja, het was warm... En ze hield van warmte. Warmtes waren iets speciaals... Zeker als ze van iemand anders kwamen. Want dat betekende dat ze toch een deel van hun deelden... En dat zorgde ervoor dat de gevlekte kattin zich wat beter voelde... gewoon, ookal was het een stom, klein gebaar. "Misschien niet~" zei hij. "Je oude Snow heeft al veel meegemaakt hoor," misschien teveel voor iemand die zo weinig wilde en niemand kwaad probeerde te doen.

Ze sloot tevreden haar ogen, waardoor hij even glimlachte en zijn kopje tegen haar vacht aan drukte... hm... Het was heerlijk warm...Echt heerlijk warm. Naja, niet dat zijn eigen dikke vacht nog niet warm genoeg was maar... Je snapte hem wel. "Je oude Snow heeft al veel meegemaakt hoor," klonk er even tegen hem, waardoor Jay even opkeek en haar een lik over haar oren gaf. "Ik ook, dus dat maakt ons gelijk." sprak hij zachtjes tegen de gevlekte poes, waarna hij zijn kopje weer tegen haar aan legde en rustig adem haalde... hm...

Ze kreeg na haar woorden een lik over haar oren heen. Een heel erg liefkozen gebaar, dat was het wel. Ze glimlachte daarom even tevreden. "Ik ook, dus dat maakt ons gelijk." Ze knipperde even en slikte de woorden die haar te binnen schoten meteen terug weg. Nee, niet zeggen Snow. Het zou de ander enkel pijn bezorgen. Sigh. "Ik denk dat het toch iets anders is... Ons verleden..." zei Snow toch zachtjes. Haar verleden was een klauwen van leugens en zelfmedelijden. Iets dat niet makkelijk kon gezegd worden voor andere katten. En tja... Wat moest je zeggen? Dat je droom al altijd was om kits te hebben? Hah, grappig...

Ze glimlachte tevreden bij de lik over haar oren, waardoor Jaytail even rustig glimlachte. Hm... "Ik denk dat het toch iets anders is... Ons verleden..." klonk er zachtjes van Snowdrop af, waardoor Jay op keek en even knipperde. Yeah, natuurlijk was hun verleden anders. "Dat klopt." sprak hij rustig tegen haar, waarna hij even zuchtte en weg keek. "Ik heb een verleden vol met moorden en eenzaamheid." sprak hij rustig tegen haar. Tja, waar moest hij beginnen? Het was een hand vol, zijn verleden. Hij had al zoveel meegemaakt in die 55 moons, dat hij het liefste gewoon rust wilde hebben nu, maar dat was hem waarschijnlijk ook niet gegund, of wel dan?

Heh... ze dacht echt dat ze iets verschrikkelijks had gezegd... Like... Toch? Ze wist het echt niet... Hoe werkte dit... Ze had werkelijk geen enkel idee... Heh. "Dat klopt." Zei de tabby kater en ze sloeg haar ogen schuldbewust af van de pluizige kat... Sorry, sorry, sorry... Dat was echt niet de bedoeling geweest. "Ik heb een verleden vol met moorden en eenzaamheid." Ze knipperde even en krulde zich ietwat op... Ze wist zo een beetje hoe alles met hem was verlopen. Yeah.. Hij had het zwaarder gehad dan haar, iedereen had het zwaarder dan haar gehad. Haar leven was immers een kluwen van haar eigen fouten. "Maar goed dat dat dan in het verleden is... Niet?" zei ze zachtjes, proberende zo positief mogelijk te klinken voor de ander. Ze hield ervan de ander happy te houden, maar ze had werkelijk geen idee of dat wel zou werken. Ze glimlachte even. "Wat er is gebeurd... Is er gebeurd en daar kunnen we niks aan veranderen... We kunnen ons enkel schuldig voelen voor dingen, maar dat zal niks veranderen aan wat er is gebeurd... Het is enkel het nu dat telt. Het hier en nu..." zei ze kalmpjes terwijl ze even glimlachte. "Het verleden zit dan wel diep in ons geworteld, maar het mooie eraan is... Dat dat verleden ervoor heeft gezorgd dat je hier nu bent." zei ze zachtjes. "En well... Dan is het verleden misschien niet zo erg... Denk je ook niet?" zei ze zachtjes. "Steeds nieuwe katten ontmoeten en warmte vinden bij elkaar... Zelfs wat jij 'slecht' noemt heeft een goede kant... Want zonder het slechte zou er geen goede zijn..." zei de poes. Ze grinnikte even. "Is het niet grappig..." zei ze zacht. "Ik kon zelfs geen haat voelen voor Bloodclan toen ze hier waren... Ik ben toch een verschrikkelijk persoon..." Jup, een iemand die iedereen zou helpen om iedereen gelukkig te stellen.

De ander leek zich schuldig te voelen, over haar antwoord. Hoefde ze niet te zijn, echt niet... "Maar goed dat dat dan in het verleden is... Niet?" klonk er zachtjes, duidelijk dat ze probeerde hem op te vrolijken. Een glimlachje op haar gezicht. "Wat er is gebeurd... Is er gebeurd en daar kunnen we niks aan veranderen... We kunnen ons enkel schuldig voelen voor dingen, maar dat zal niks veranderen aan wat er is gebeurd... Het is enkel het nu dat telt. Het hier en nu..." Aha... yeah... misschien wel. Sigh. Het was gewoon... Tja, het was gewoon niet fijn om er aan te denken. "Het verleden zit dan wel diep in ons geworteld, maar het mooie eraan is... Dat dat verleden ervoor heeft gezorgd dat je hier nu bent." Yeah... dat wist hij zelf ook wel... Maar hij was niet tevreden met de hij die hij nu was. "En well... Dan is het verleden misschien niet zo erg... Denk je ook niet?" Nou... Jawel, vond hij zelf dan. "Steeds nieuwe katten ontmoeten en warmte vinden bij elkaar... Zelfs wat jij 'slecht' noemt heeft een goede kant... Want zonder het slechte zou er geen goede zijn..." eh... Dus hij was er zodat hij anderen mensen goed kon laten voelen omdat hij er zo vreselijk was? "Is het niet grappig..." klonk er zacht van de ander af. "Ik kon zelfs geen haat voelen voor Bloodclan toen ze hier waren... Ik ben toch een verschrikkelijk persoon..." Eh... Hij drukte zijn kopje tegen de hare aan en likte haar even rustig. "Dat ben je niet Snowdrop." sprak hij zacht tegen de ander, waarna hij slikte. "Als er iemand een slecht persoon is dan ben ik het wel..." sprak hij even, waarna hij zijn staart om haar heen sloeg en zich meer tegen haar aan drukte. "Je bent geen slechte kat... Je bent juist een goede kat... Als er meerdere katten zoals jou waren... Dan waren er geen problemen geweest..."

Ze voelde hoe hij zijn kop tegen haar aanlegde en hoe hij haar likte... Heh. "Dat ben je niet Snowdrop." Geloofde ze dat zelf maar. "Als er iemand een slecht persoon is dan ben ik het wel..." Een beschermend gevoel overviel haar toen de ander zijn pluizige staart rond haar legde... Ze kon het moeilijk beschrijven, maar het voelde erg fijn aan. "Je bent geen slechte kat... Je bent juist een goede kat... Als er meerdere katten zoals jou waren... Dan waren er geen problemen geweest..." Ze moest toch even glimlachen. "Of juist wel... Want dan zouden ze allemaal hetzelfde willen..." zei ze kalm terwijl ze haar toch maar nutteloze ogen sloot. "Het is maar wat je ervan maakt..." sigh.

De ander begon toch even te glimlachen bij zijn opmerking, waardoor Jay ook rustig glimlachte en zijn groenige ogen even sloot. "Of juist wel... Want dan zouden ze allemaal hetzelfde willen..." klonk er kalm van de poes af, waardoor Jay even grinnikte. "Het is maar wat je ervan maakt..." Jay likte de vacht weer even rustig en opende zijn groenige ogen even rustig. "Wat er ook gebeurt... Weet dat ik er altijd voor je ben, okay?" sprak hij zachtjes tegen haar, terwijl hij rustig naar haar keek. "Wat er ook is, je mag altijd met me praten en het erover hebben... Ik heb niet altijd advies of goed advies maar... Ik probeer het, okay?" sprak hij even zachtjes waarna hij slikte. Hij keek even beschaamd weg en slikte even. Hij was er niet goed in oke.

Een lik over haar pels liet haar even schuin opkijken, maar veel zag ze natuurlijk niet. "Wat er ook gebeurt... Weet dat ik er altijd voor je ben, okay?" Klonk er zacht en ze knipperde even... Hij was te sweet, dat was een iets. "Wat er ook is, je mag altijd met me praten en het erover hebben... Ik heb niet altijd advies of goed advies maar... Ik probeer het, okay?" Ze knikte even langzaam. "Ok... bedankt Jaytail..." zei ze zacht terwijl ze haar hoofd langs de zijne vleide en toen zich goed legde om haar ogen te sluiten.

Ze knikte even langzaam, waardoor Kaytail even glimlachte. "Ok... bedankt Jaytail..." klonk er zacht waarna haar kop langs de zijn gleed en Jay zijn ogen sloot om te genieten. Want dat was eigenlijk wat hij nu deed... genieten... hij hield zich echter nu wel stil, want hij wist niet of de poes nu wilde slapen of... hij wist het niet... als er iets was hoorde hij het wel... en tot die tijd zou hij zich gewoon niet verroeren en niks zeggen...