Wildfire

Twee patrouilles achter elkaar had hij gedaan. En daar, in een hoekje van het kamp, lag Nevermind, lui en te niksen. Toen hij weg ging en terug kwam van zijn eerste patrouille had Thornfang hem al gezien en toen hij terug kwam van de tweede ook. Ongelooflijk! Nevermind had beter deel kunnen nemen in de tweede patrouille die hij gedaan had. Hoe kon het zijn dat hij er zo onderuit kwam? Thornfang besloot er wat van te zeggen dus stapte hij op de zwarte kater af. "Je ligt wel lekker daar, of niet?" Vroeg Thornfang aan de kater op venijnige toon.

Geërgerd trok Thornfang kort zijn lip op en draaide met zijn oren terwijl zijn helder gele ogen recht in zijn blauwe staarden. "Ja, eigenlijk heb ik daar zeker wel problemen mee," ging hij verder. "En ik ben zeker de enige niet," vervolgde hij, hem nog altijd recht aan kijkend terwijl hij een keer met zijn staart zwaaide. Thornfang was over het algemeen een beheerste kater. Maar naast dat was hij ook duidelijk en een loyale warrior. Daarbij kon hij er niet tegen als katten uit de clan de warrior code maar wat aan hun laars lapte.

Vervolgens werd er brutaal gezegd dat hij weg moest gaan. Nevermind was van zijn leeftijd, een senior warrior, maar gedroeg zich nog niet eens als een fatsoenlijke warrior. Ongelooflijk. "Toevallig bemoei ik me met mijn eigen zaken. Ik bemoei me met het welzijn van de clan waar één van mijn mede warriors niet aan mee werkt. En warriors sporen elkaar aan. Dus waarom ga je niet gewoon uit jagen of mee op een patrouille, zoals het hoort, Nevermind?" Miauwde hij scherp, geen tegenspraak duldend.

Thornfang lachte sarcastisch om de woorden van Nevermind. Hij wou niet jagen. En hij durfde nog te zeggen dat er genoeg andere katten waren die het wel konden doen. Hij klonk als een opstandige apprentice! "Je wilt niet jagen..?" Hij schudde met zijn kop. "Ik wil ook wel eens niet jagen. Maar zo werkt het niet in een clan!" Grauwde hij. "Je bent een verdomde senior warrior en je gedraagt je er niet eens naar. Het verbaasd me dat Innerstar je nog niet heeft verbannen!" Siste hij lichtelijk kwaad. "Waarom sluit je je niet gewoon aan bij de kittypets. Dan kan je lekker doen wat je wilt, wanneer je dat wilt," vervolgde hij droogjes met een venijnige blik in zijn ogen.

De klap was hard en raak. Kort van schrik dat een clangenoot hem zojuist had aangevallen stapte hij naar achteren. Hij schudde vol ongeloof met zijn kop. "Je bent echt gestoord!" Grauwde hij. Vooralsnog sloeg hij zijn klauwen niet uit. Hij moest zijn klep houden met zijn zogenaamde irritante praat. "Als je het zo goed weet, waarom gedraag je je er dan niet naar!" Grauwde hij alsnog door. "Waarom gedraag je je als zo'n luie, lakse debiel, Nevermind? Betekend Shadowclan niks voor je?" Vroeg hij vervolgens. Qua stem volume hield Thornfang zich ook niet meer in en verschillende katten keken geschokt op.

Nevermind pinde hem op de grond en zijn nagels geleden in zijn poten. Thornfang ontspande zijn lichaam zodat het minder pijn zou doen en de grip van Nevermind zou verzwakken. Thornfang werd een debiel genoemd en vervolgens sprak hij over wat Shadowclan betekende. Dat laatste ontging hem zeker niet en dat ging over zijn jongere zusje. Nevermind zette ook nog eens meer kracht op zijn voorpoten en dat deed fikse pijn, waardoor zijn stem luid was. "Ik heb nooit begrepen wat zij in jou zag!" Grauwde hij, waarna hij zijn achterpoten op Neverminds buik probeerde te plaatsen om hem zo van hem af te trappen, waardoor Thornfang weer overeind zou kunnen komen. "En nu moet je even normaal doen, oké!" Vervolgde hij. "Ík wil geen gevecht met mijn clangenoten, het enige wat ik wil is het beste voor Shadowclan! Iets waar jij in zou moeten deelnemen," gromde hij. Ondertussen sijpelde er bloed langs zijn wang en langs zijn poten waar Nevermind wonden had gecreëerd.

Raak! Dat was raak. Zijn woorden hadden Nevermind geraakt. Maar hij had wel gemeend wat hij had gezegd over Aurynight. Maar de klappen die Thornfang toen ontving waren ook raak. Hij kreeg nog eens een diepe kras over zijn schouder en toen was Thornfang er ook klaar mee. Hij had zijn best gedaan. Hij had volgehouden op de toppen van zijn geduld. Maar nu brak het toch. Thornfang had al verschillende wonden ontvangen. Zijn linker wang. Zijn rechter schouder. En beide poten, meer de oksels. "Ik betrek haar er niet in, ik gaf mijn mening!" Spuugde hij, waarna hij voluit met zijn poot uithaalde naar de kop van Nevermind. Hij ontweek verschillende aanvallen van Nevermind en probeerde vervolgens te bijten in de schouder van de zwarte kater. Wie niet wou luisteren moest maar voelen.

Nevermind was overduidelijk de sterkste kat van de clan. En daar nam hij het nu tegen op. Al wou hij helemaal niet vechten. Thornfang was meer het type om te jagen, al was hij sterk. Hij was zeker niet de sterkste. Maar dan was het wel weer zo dat Thornfang zich heel goed kon verdedigen. Hij had Nevermind vast bij zijn schouder, maar werd vervolgens ruig weg geslagen en vervolgens hard tegen zijn kaak geslagen. Zijn kaak sloeg lichtjes uit de kom en hij wankelde wat op zij terwijl verschillende sterretjes in zijn vizier terecht kwam. Net op tijd kreeg Thornfang door dat de kater uit haalde naar zijn nek en hij wist net op tijd weg te draaien. Doordat hij weg was gedraaid was het Nevermind ook niet gelukt één van zijn poten vast te klemmen. "Wat probeer je te bereiken?" Vroeg hij hijgend. Hij ging dit niet winnen. Hij moest dit gevecht stop zetten voor Nevermind hem mogelijk vermoorde of voor de rest van zijn leven verminkte.

Thornfang liet zich niet kleineren door de houding van Nevermind en stelde zich net zo groot op. Al was Thornfang veel slanker gebouwd, hij was niet kleiner in lengte. "En wat is je punt? Dat je geen eervolle warrior bent? Dat je de titel warrior niet eens waardig bent?" gromde Thornfang alsnog. "Dit komt alsnog dicht in de buurt. Denk je dat Innerstar zulke labiele warriors als jij in haar clan wilt hebben?" Vroeg hij als volgt. Hij was geneigd naar voren te stappen, maar dat deed hij niet. Hij probeerde Nevermind niet ook nog eens uit te dagen met zijn lichaam taal. Maar alsnog vloog Nevermind op hem af. De klauw van Nevermind vloog naar zijn kop en hij wist deze op een haar na te ontwijken. En opnieuw deed hij twee stappen naar achteren. Ondertussen waren er overal bloedspetters te zien van zijn wonden en ook van de mogelijke bijtwond op de schouder van Nevermind. 

Thornfang hijgde zichtbaar. Hij schaamde zich niet voor het feit dat hij zich terug trok, dat hij nauwelijks nog terug kon vechten. "Niet in mijn ogen... in de ogen van de clan," bromde hij. Die tweede opmerking negeerde Thornfang. "Innerstar weet heel goed wat goed is voor de clan," gromde hij verder. "Een feit wat ik zag was dat jij geen reet uitvoert voor de clan," siste hij. "En toch ben je niet uitgehongerd en toch heb je een warme nest om in te slapen!" Vervolgde hij, zich er van weerhoudend zijn tanden opnieuw te ontbloten.